Bloggang.com : ถปรร : ปีแห่งการเฉลิมฉลองกำเนิดโดราเอมอนล่วงหน้า 100 ปี - 100 Years before the Birth of Doraemon [Chiang Mai]

ปีแห่งการเฉลิมฉลองกำเนิดโดราเอมอนล่วงหน้า 100 ปี - 100 Years before the Birth of Doraemon [Chiang Mai]

11 มิถุนายน 2555 : ปีแห่งการเฉลิมฉลองกำเนิดโดราเอมอนล่วงหน้า 100 ปี - 100 Years before the Birth of Doraemon [Chiang Mai]

โดราเอมอนตัวละครสุดฮิตจากการ์ตูนเรื่องโดราเอมอน หุ่นยนต์แมวจากโลกอนาคต ในยุคคริสต์ศตวรรษที่ 22 เกิดเมื่อวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2655 (ค.ศ. 2112) ลักษณะตัวอ้วนกลมสีฟ้า (เมื่อแรกเกิดมามีสีเหลือง) ไม่มีใบหู เนื่องจากถูกหนูแทะ มีหน้าที่เป็นหุ่นยนต์พี่เลี้ยงซึ่งคนที่ซื้อโดราเอมอนมาคือเซวาชิเหลนชายของโนบิตะ วันหนึ่งเซวาชิเกิดอยากรู้สาเหตุที่ฐานะทางบ้านยากจน จึงได้กลับไปในอดีตด้วยไทม์แมชชีน จึงได้รู้ว่าโนบิตะ (ผู้เป็นปู่ทวด) เป็นตัวต้นเหตุ เซวาชิจึงได้ตัดสินใจให้โดราเอมอนย้อนเวลาไปคอยช่วยเหลือดูแลเวลาโนบิตะโดนแกล้งโดยใช้ของวิเศษที่หยิบจากกระเป๋าสี่มิติ

จากที่โดราเอมอนหุ่นยนต์แมวจากโลกอนาคต คริสต์ศตวรรษที่ 22 และจะมีวันครบรอบคล้ายวันเกิดในวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2655 (ค.ศ. 2112)

เอไอ ไทยแลนด์ จึงได้จับมือกับ เมืองไทยประกันชีวิต และ เซ็นทรัลพลาซา
จัดกิจกรรมฉลองกำเนิดโดราเอมอนล่วงหน้า 100 ปี
ในงาน 100 Years before the Birth of Doraemon ทั่วประเทศในหลายๆ สาขาของเซ็นทรัลพลาซา
และเมื่อวันที่ 9-10 มิถุนายน 2555 ชาวเชียงใหม่ก็ได้มีโอกาสร่วมฉลองกำเนิดโดราเอมอนล่วงหน้า 100 ปี (100 Years before the Birth of Doraemon) กันด้วย

ธีมของการจัดงานในครั้งนี้ ได้นำ เครื่องไทม์แมชชีน มาใช้เป็นธีมหลักในการจัดกิจกรรม ทั้งนี้เพื่อให้สอดคล้องกับการเฉลิมฉลองกำเนิดโดราเอมอนล่วงหน้า 100 ปี โดยโดราเอมอนได้ใช้เครื่องไทม์แมชชีนนี้มาจากโลกอนาคตซึ่งก็คือปี 2112 คือปีกำเนิดของโดราเอมอนในโลก อนาคต

งานนี้ตั้งใจว่าจะไม่ให้พลาดการชม และก็ตั้งใจที่จะเก็บภาพถ่ายมาให้ชมกันด้วย
มาชมกันเลยกับภาพการเป่าเค้กวันเกิดล่วงหน้าของโดราเอมอน

ในงานนี้นอกจากเป็นวันฉลองวันเกิดของโดราเอมอนล่วงหน้ากันแล้ว
ยังเป็นวันแห่งความสุขสนาน รื่นเริง วันแห่งความสุขของโดราเอมอน กันด้วย

โดราเอมอนมีความสุขและก็ได้สร้างความสุขสนุกสนานให้กับเด็กๆ ที่มานั่งชมกันด้วย

ความสุขของโดราเอมอนจะมากมายขนาดไหนดูได้จากท่าดีใจของโดราเอมอน ที่ดีใจจนตัวลอยเลย

มาดูกันว่าโดราเอมอนที่ดีใจจนตัวลอยกับการเป่าเค้กฉลองวันเกิดล่วงหน้าแล้ว
โดราเอมอนจะดีใจอะไรอีก ถึงได้ตัวลอยได้สูงเช่นนี้

ในงานนี้โดเรมี น้องสาวของโดเรมอน ได้มาเยี่ยมโดราเอมอนผ่านทางไทม์แมชชีน มาร่วมฉลองกับพี่ชาย(โดราเอมอน) กันด้วย

โดเรมีเป็นหุ่นยนต์แมวน้องสาวของโดราเอมอน เกิดวันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2657 ส่วนสูง 100 เซนติเมตร[1] โดเรมีถูกสร้างขึ้นมาทีหลังโดราเอมอน ถือว่าเป็นหุ่นยนต์รุ่นใหม่กว่า ทำให้มีประสิทธิภาพมากกว่าโดราเอมอน โดเรมี จะมีตัวสีเหลือง โบสีแดง มีกระเป๋าสี่มิติไว้เก็บของวิเศษเหมือนโดราเอมอน แต่มีประสิทธิภาพมากกว่า อีกทั้งของวิเศษยังมีลักษณะที่สวยงาม น่ารัก สมกับเป็นเด็กผู้หญิง โดเรมีชอบเมลอน แต่เกลียดแมลงสาบ โดเรมีเคยมีหูแต่เพราะไปสะกิดปมด้อยของพี่ชายจึงเอาหูออกแล้วใส่โบว์แทน
โดเรมีอาศัยอยู่ในโตเกียว คริสต์ศตวรรษที่ 22 กับ เซวาชิ (ญี่ปุ่น: セワシ ?) เหลนของโนบิตะ โดยมาเยี่ยมโดราเอมอนผ่านทางไทม์แมชชีน เป็นครั้งคราว โดเรมีไม่ค่อยปรากฏในโลกปัจจุบัน ยกเว้นในกรณีโดราเอมอนติดธุระสำคัญในโลกอนาคต หรือเกิดเหตุการณ์คับขัน ที่โดราเอมอนไม่สามารถแก้ไขได้ โดเรมีก็จะมาคอยช่วยเหลือเสมอๆ

ในการจัดงานครั้งนี้ถือว่าเป็นการสร้างเซอร์ไพรส์ให้กับโดราเอมอนเป็นอย่างมาก กับการมาเยือนของ “โดเรมี” เป็นครั้งแรก ในเมืองไทย งานนี้พี่ชาย(โดราเอมอน) เลยดูจะดีใจจนออกนอกหน้า

อีกหนึ่งท่าดีใจของโดราเอมอน

3 ผู้ใหญ่ใจดี (เอไอ ไทยแลนด์ - เซ็นทรัลพลาซา แอร์พอร์ต เชียงใหม่ - เมืองไทยประกันชีวิต) ที่นำพาโดราเอมอนและเพื่อนๆ ของโดราเอมอน บินตรงจากญี่ปุ่นมาแสดงให้ชาวเชียงใหม่ได้ชมกัน

โดราเอมอนพร้อมผู้ใหญ่ใจดีทั้ง 3 ร่วมถ่ายภาพกันเป็นที่ระลึก

เค้กวันเกิดล่วงหน้า 100 ปี ของโดราเอมอน

โดราเอมอน ดูสนุกสนานและร่าเริง วิ่งเล่นวนซ้ายวนขวาไปมากับเค้กวันเกิดของตัวเอง

คราวนี้มาชมเพื่อนๆ ของโดราเอมอนกันบ้าง
เริ่มจาก ซูเนโอะ กันก่อนเลย

ซูเนโอะ เป็นตัวละครหลักของเรื่องที่ถูกออกแบบให้มีลักษณะเจ้าเล่ห์ คล้ายๆ สุนัขจิ้งจอก ปากแหลม ชอบยุให้ไจแอนท์ รังแกโนบิตะ ซูเนโอะเป็นคนที่ชอบคุยโวโอ้อวด เนื่องจากฐานะทางบ้านมีฐานะร่ำรวย เชี่ยวชาญด้านการเต้นบัลเล่และเล่นตลก สิ่งที่เพื่อน ๆ อยากได้ เขามีครบทุกอย่าง เป็นนักสะสมของใช้ มักมีของแพงๆ มาอวดเพื่อนๆ มักจะหาเรื่องแกล้งโนบิตะบ่อยๆ มีความใฝ่ฝันอยากจะเป็นนักออกแบบ มีน้องชายชื่อ ซูเนสึกุ อยู่ในการอุปการะของคุณป้าของเขาเอง

ในบางตอน ซูเนโอะ แสดงความหลงตัวเองให้เห็น ด้วยการชอบส่องกระจกและชมเชยตัวเองว่าเป็น ชายที่หล่อที่สุดในโลก เนื่องจากเขามีรูปร่างที่เล็กที่สุดในกลุ่ม จึงรู้สึกว่าสิ่งนี้เป็นปมด้อยของเขาอยู่ตลอด จึงพยายามที่จะกลบปมด้อยนั้นโดยการชอบคุยโม้โอ้อวดฐานะทางบ้านอยู่เสมอ ความลับอย่างหนึ่งของซูเนโอะที่ไม่อยากให้ใครรู้คือ มักปัสสาวะรดที่นอน ถึงแม้ว่าจะโตจนเรียนระดับประถม แล้วก็ตาม ซูโนโอะจึงต้องใส่ผ้าอ้อมก่อนนอน ซูเนโอะเป็นคนที่ติดแม่มากๆ เพราะแม่ของซูเนโอะค่อนข้างเลี้ยงอย่างตามใจ และมักจะเรียกซูเนโอะว่า "ลูกโอะ"

ตอนที่ซูเนโอะโตเป็นผู้ใหญ่ ซูเนโอะมีลูกชายชื่อ ซูเนตะ ซึ่งมักจะถูกโนบิสุเกะ(ลูกของโนบิตะ) และ ไจเจบิ (ลูกของไจแอนท์) ร่วมกันแกล้ง ซูเนตะ

โกดะ ทาเคชิ

ชื่อทาเคชิ อาจจะเป็นชื่อที่ไม่ค่อยมีใครเรียกชื่อนี้กันสักเท่าไร
ไจแอนท์คือชื่อที่เพื่อนๆ ในกลุ่มใช้เรียกชื่อกันอย่างติดปากและเป็นชื่อที่รู้จักกันเป็นอย่างดี

ไจแอนท์ เป็นหนึ่งในตัวละครหลักของเรื่อง เป็นลูกผู้ชายร้านขายผัก มีรูปร่างใหญ่ แข็งแรง หูเบา ชอบรังแกโนบิตะเสมอๆ แต่ถึงเวลาจำเป็นเขาก็มักช่วยคนอื่น ลึกๆ แล้วจิตใจของเขาเป็นคนโอบอ้อมอารี ไจแอนท์มักจะแย่งของเล่นของเพื่อนเป็นประจำ มีสุภาษิตประจำตัวที่มาจากสุภาษิตอังกฤษว่า "ของนายก็คือของฉัน ของฉันก็คือของฉัน" (What's yours is mine, and what's mine is mine.)

นอกจากนั้นไจแอนท์ยังเป็นหัวหน้าทีมเบสบอลในละแวกหมู่บ้านและรักการเล่นเบสบอล มาก ๆ มักจะบังคับโนบิตะ มาเข้าร่วมเล่นเสมอ เพราะว่าทีมไม่ครบ ไจแอนท์มีน้องสาวที่เขารักมาก ชื่อ ไจโกะ เขาเป็นคนที่กลัวแม่มาก แค่ได้ยินเสียงก็กลัวจนต้องวิ่งหนี ในเรื่องการเรียน ไจแอนท์เรียนไม่เก่งเท่าซูเนโอะ แต่ก็ยังเรียนได้ดีกว่า โนบิตะ เขาชอบร้องเพลงมากทั้ง ๆ ที่เสียงไม่เอาไหน แต่เขาคิดว่าตัวเองเสียงดี จึงมักจะโกรธเมื่อเพื่อนไม่ยอมมาฟังคอนเสิร์ตของเขา อีกทั้งไจแอนท์ยังอยากเป็นพ่อครัว แต่ฝีมือทำอาหารของไจแอนท์ก็ไม่เอาไหนไม่ต่างจากการร้องเพลงเลย

ถึงแม้ดูภายนอกไจแอนท์จะดูเป็นเด็กอันธพาล ชอบรังแกคนที่อ่อนแอกว่า แต่จริงๆ แล้ว ไจแอนท์เป็นเด็กที่อ่อนไหวง่าย ไม่ว่าจะโกรธ ดีใจ หรือ เสียใจ ก็จะแสดงความรู้สึกออกมาทันที อีกทั้งยังเป็นคนที่รักพวกพ้อง และชอบเล่นตุ๊กตา ในตอนพิเศษหลายๆ ตอน เมื่อถึงเวลาคับขัน ไจแอนท์จะเป็นคนที่กระโดดเข้าไปช่วยเหลือเพื่อนของตนโดยไม่ลังเล

โนบิ โนบิตะ เป็นตัวละครหลักของเรื่อง

โนบิตะเป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัวโนบิ มีพ่อชื่อ โนบิ โนบิสุเกะ และแม่ชื่อ โนบิ ทามาโกะ ปกติจะใส่แว่น สวมเสื้อโปโลสีเหลืองหรือแดงปกขาว กางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน มีนิสัยขี้แย เป็นคนไม่เอาถ่าน อ่อนแอ ไม่เคยพึ่งพาตนเอง เรียนหนังสือไม่เก่ง สอบได้ 0 คะแนนบ่อยๆ มาโรงเรียนสายประจำ ถูกทำโทษบ่อยครั้ง กีฬาก็ไม่ถนัด แต่เล่นพันด้ายเก่ง และเป็นจอมแม่นปืน งานอดิเรกก็คือนอนกลางวัน กับอ่านการ์ตูน ถือว่าเป็นตัวละครที่ไม่เอาไหน แต่ในอีกด้านหนึ่งเขาก็มีนิสัยที่ดีอยู่มากเช่นกัน เช่น รักสัตว์ ขี้สงสาร รักเพื่อน อารมณ์อ่อนไหว และรักความยุติธรรม ยอมนำตัวเองเข้าไปเสี่ยงอันตรายเพื่อช่วยเพื่อนมนุษย์

ในความเป็นจริงแล้วโนบิตะเป็นคนที่รัก พ่อ แม่ และย่าของเขามากแต่ด้วยวัยที่และสภาพครอบครัวที่ค่อนข้างเป็นแบบยุคเก่า ทำให้การแสดงออกทางความรักต่อกันมีน้อย ในเนื้อเรื่องมักจะมีการแสดงออกถึงความรักในครอบครัวในเวลาคับขัน เช่น ใครบางคนหายไปจากบ้านเป็นเวลานานๆ หรือมีใครป่วยไข้ไม่สบาย ด้วยลักษณะนิสัยที่มีมิติความเป็นมนุษย์อยู่มากเช่นนี้ จึงทำให้ตัวละครนี้สามารถเข้าไปอยู่ในใจของคนทั่วโลกได้ไม่ยาก

โนบิตะหลงรักชิซุกะ ซึ่งอยู่ในวัยเดียวกัน มีความหวังที่จะได้แต่งงานด้วยเมื่อเขาโตขึ้น แต่ก็มักจะมีอุปสรรค และมีคู่แข่งหลายคนโดยเฉพาะเดคิสุงิ เนื่องจากชิซุกะ เป็นเด็กน่ารัก และด้วยความอ่อนแอของโนบิตะเอง แต่โนบิตะ ได้เพื่อนรักคือโดเรมอนคอยช่วยเหลือ จากการโดนกลั่นแกล้งของไจแอนท์ และซูเนโอะทำให้เขามีความมั่นใจมากขึ้น

มินาโมโตะ ชิซุกะ

ชิซุกะเป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม อาจจะเรียกได้ว่าเป็นนางเอกของการ์ตูนโดราเอมอน ปกติจะใส่เสื้อชมพู กระโปรงสั้นสีชมพู มีนิสัยใจดี มีความกระตือรือร้น เก่งเรื่องวาดภาพ เย็บปักถักร้อย เรียบร้อย โอบอ้อมอารี และการทำคุกกี้ แต่ที่ชอบที่สุดคือ "การอาบน้ำ" ซึ่งทำให้ในเรื่อง มักจะมีฉากตอนที่เจอชิซุกะกำลังอาบน้ำโดยไม่ได้บังเอิญหลายหน สิ่งเดียวที่ไม่เก่งและชอบคือ "ไวโอลิน" ซึ่งเสียงไวโอลินของชิซุกะนั้น เทียบเท่ากับเสียงร้องเพลงของ ไจแอนท์ เลยทีเดียว ชิซุกะก็มีความสามารถในการเล่น เปียโน ซึ่งเจ้าตัวไม่ชอบเลยสักนิด แต่ต้องจำใจเรียนเพราะคุณแม่อยากให้เรียน

ชิซุกะเป็นที่หมายปองของเด็กชายในห้องเรียน โนบิตะมีความฝันที่จะได้แต่งงานกับเธอในอนาคต ชิซุกะ ชอบทานแพนเค้กมาก ดังจะเห็นได้จากตอนพิเศษหลายๆ ตอน ชิซุกะจะทานแต่แพนเค้กเสียส่วนใหญ่ แต่จริงๆ แล้วอาหารที่เธอชื่นชอบที่สุดคือ "มันเผา" ซึ่ง ชิซุกะนั้นมีความใฝ่ฝันที่จะได้กินมันเผากองโตเท่าภูเขา แต่นี่ก็เป็นความลับที่ชิซุกะไม่อยากให้เพื่อนๆ คนอื่นๆ รู้ เพราะความอาย

มาปิดท้ายที่โดเรมี น้องสาวของโดราเอมอน
ที่มาเป็นตัวเอกในงานครั้งนี้ด้วย

ขอบคุณทีมงานผู้จัดการแสดงของโดราเอมอน ที่ได้นำความสุข สนุกสนานมาให้กับเด็กๆ และผู้ใหญ่ที่ได้ย้อนวัยไปสู่ความสนุกสนานในวัยเด็กกันด้วยครับ

ขอบคุณ เซ็นทรัลพลาซา แอร์พอร์ต เชียงใหม่ ที่เอื้อเฟื้อสถานที่และการถ่ายภาพในครั้งนี้ด้วยครับ

ขอบคุณเพื่อนๆ และทุกๆ ท่านที่ได้แวะมาชมภาพถ่าย set นี้ด้วยกันครับ

***** คุยกันท้าย blog
ขอหยิบยืมเสียงเพลงที่คุ้นเคยมาร่วมเปิดไปกับ blog นี้ด้วย
อย่างน้อยจะได้ร้องตามกันสนุกๆ ไปด้วยครับ

เนื้อเพลงโดราเอมอน

konna koto ii na-----คอนนะโคะโตะอิอินะ
dekitara ii na-----เดะคิตะระอิอินะ
anna yume konna yume ippai aru kedo-----อันนะยูเมะคอนนะยูเมะ อิพพะอิอะรูเคะโด
minna minna minna-----มินนะมินนะมินอินะ
kanaete kureru-----คะนะเอะเตะคุเระรุ
fushigina POKKE de kanaete kureru-----ฟูชิงินะพกเก็ตโตะดะ คะนะอิเตะคูเระรู
sora wo jiyuu ni tobitai na-----โซราจิยูนิ โทบิตะอินะ
(hai! takekoputaa!)-----ไฮ ทาเคะคอปต้า
AN AN AN-----อัง อัง อัง
tottemo daisuki-----โตะเตะโมะดาอิซุคิ
DORAEMON-----โดราเอ..มอนน...

shukudai touban shiken ni otsukai-----ชุกูดา อิโตบาน ชิกิเอน นิโอตซูไก
anna koto konna koto taihen dakedo-----อันนะโกโต คอนนา โกโต ไตเฮน ดาเกเอโด
minna minna minna-----มินนะมินนะมินอินะ
tasukete kureru-----ทัสซูเกะ เตะคุเระรุ
benrina dougu de tasukete kureru-----เบอินดี นาโดกู เด ทัสสุเกะ เตะคุเระรุ
omocha no heitai da-----โอโมชาอาโน เฮอิตาอิดา
(sore! tototsugeki!)-----โซเร โดะซึเกคิ
AN AN AN-----อัง อัง อัง
tottemo daisuki-----โตะเตะโมะดาอิซุคิ
DORAEMON-----โดราเอ..มอนน...

anna toko ii na-----อังนาโตะโก อิอิ นา
iketara ii na-----อิเกะตาระ อิอิ นา
kono kuni ano shima takusan aru kedo-----คอนโน คูนิ อังนะ ชิมะ ทักคุซาน อารุ เคโด
minna minna minna-----มินนะมินนะมินอินะ
ikasete kureru-----อิคาเซ เตะคุเระรุ
mirai no kikai de kanaete kureru-----มิราอิ โนะ คิคาอิ เดะ คานาเอ เตะคุเระรุ
sekai ryokou ni ikitai na-----เซคาอิ เรียวโคนิ อิคิตาอิ นาาา
(ufufufu... doko demo DOA!)-----อูอูอู โดโค เดโมโดวา
AN AN AN-----อัง อัง อัง
tottemo daisuki-----โตะเตะโมะดาอิซุคิ
DORAEMON-----โดราเอ..มอนน...
AN AN AN-----อัง อัง อัง
tottemo daisuki-----โตะเตะโมะดาอิซุคิ
DORAEMON-----โดราเอ..มอนน...

ข้อมูลและภาพส่วนนี้ขออนุญาตคัดลอกมาให้อ่านกันเล่นด้วยครับ
คัดลอกมาจาก //th.wikipedia.org/wiki/โดราเอมอน_(ตัวละคร)

แรงบันดาลใจ
ตัวละครโดราเอมอนนั้น ได้รับแรงบันดาลใจเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2512 เนื่องจากนักวาดการ์ตูนทั้ง 2 ฟูจิโกะ ฟูจิโอะ ได้ลงโฆษณาการ์ตูนเรื่องใหม่ของเขาทั้งสองไว้ว่าจะมีตัวเอกที่ออกมาจากลิ้นชัก ในนิตยสารการ์ตูนฉบับต้อนรับปีใหม่ แต่ในความจริงแล้วทั้งสองยังไม่มีไอเดียเกี่ยวกับการ์ตูนเรื่องนี้แม้แต่น้อยเลย เมื่อใกล้ถึงเวลาส่งต้นฉบับก็ยิ่งเพิ่มแรงกดดันให้กับทั้งสองเป็นอย่างมาก
ฮิโรชิ ฟุจิโมโตะ หนึ่งในนักวาดการ์ตูน ได้เผอิญเห็นแมวจรจัดที่มักแอบเข้ามาเล่นที่บ้านของตนเองเป็นประจำ เขามักจะชอบจับแมวตัวนี้มาหาหมัด จนเวลาล่วงเลยมาถึง 4.00 น. ก็ยังไม่มีไอเดียเกี่ยวกับการ์ตูนเรื่องใหม่ ทำให้ฮิโรชิโมโหตัวเองเป็นอย่างมาก และคิดเลยเถิดไปว่าโลกนี้น่าจะมีไทม์แมชชีน เพื่อย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีต หลังจากนั้นฮิโรชิได้เผลอหลับไปด้วยความอ่อนล้า เมื่อเขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา ทำให้เขาตกใจว่าตนเองเผลอหลับไป จึงรีบวิ่งลงจากบันไดบ้านไปสะดุดกับตุ๊กตาล้มลุกญี่ปุ่นของลูกสาวที่ตกอยู่บนพื้น
เหตุนี้เองทำให้ฮิโรชิเกิดไอเดียขึ้นโดยนำหน้าแมวจรจัดมาผสมกับตุ๊กตาญี่ปุ่น สร้างออกมาเป็นตัวละครหุ่นยนต์แมวจากอนาคตคอยช่วยเหลือเด็กชายที่แสนจะไม่ได้เรื่อง และตั้งชื่อว่า โดราเอมอน เป็นคำผสมระหว่าง "โดราเนโกะ" กับ "เอมอน" ในภาษาญี่ปุ่น โดราเนโกะนั้นแปลว่าแมวหลงทาง ส่วนคำว่า "เอมอน" เป็นคำเรียกต่อท้ายชื่อของเด็กชายในสมัยก่อนของประเทศญี่ปุ่น

ต้นกำเนิดโดราเอมอน
ดราเอมอนถูกผลิตขึ้นในโรงงานสร้างหุ่นยนต์ที่เมืองโตเกียว เมื่อวันที่ 3 กันยายน ค.ศ. 2112 (พ.ศ. 2655) แต่ในระหว่างการผลิตเกิดข้อผิดพลาดขึ้น ทำให้โดราเอมอนมีคุณสมบัติไม่เหมือนหุ่นยนต์แมวตัวอื่น ต้องเข้ารับการอบรมในห้องเรียนคลาสพิเศษของโรงเรียนหุ่นยนต์ (และได้พบกับเพื่อนๆ แก๊ง ขบวนการโดราเอมอน ที่นั่น) จนกระทั่งวันหนึ่ง ในงาน "โรบ็อต ออดิชัน" ซึ่งเป็นงานที่จัดให้มีการแสดงความสามารถของหุ่นยนต์ที่ได้ผ่านการอบรมแล้ว ด้วยความซุกซนของเซวาชิในวัยเด็ก เขาจึงได้กดปุ่มเลือกซื้อโดราเอมอนมาไว้ที่บ้าน ด้วยเหตุนี้ โดราเอมอนจึงได้มาอยู่อาศัยที่บ้านของเซวาชิ ในฐานะของหุ่นยนต์เลี้ยงเด็ก[3] แต่ในต้นฉบับดั้งเดิมนั้นจะแตกต่างกัน คือ โดราเอมอนได้ถูกนำไปขายทอดตลาด เพราะเป็นสินค้าไม่ได้คุณภาพ จากนั้นพ่อแม่ของเซวาชิจึงมาซื้อโดราเอมอนไปไว้ที่บ้าน
แต่เดิมนั้นตัวโดราเอมอนมีสีเหลือง และมีหู แต่แล้วในวันที่ 30 สิงหาคม ค.ศ. 2122 (พ.ศ. 2665) ขณะที่โดราเอมอนหลับอยู่นั้น ใบหูก็โดนหนูแทะจนแหว่งไปทั้ง 2 ข้าง และไม่สามารถซ่อมแซมให้เหมือนเดิมได้ หลังจากรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล หุ่นยนต์แมว "โนราเมียโกะ" (ノラミャー子) แฟนสาวของโดราเอมอนก็มาเยี่ยม แต่พอรู้ว่าโดราเอมอนไม่มีหู เหลือแต่หัวกลม ๆ โนราเมียโกะถึงกับหัวเราะเป็นการใหญ่ ทำให้โดราเอมอนเสียใจเป็นอย่างมาก แต่ก็พยายามทำใจด้วยการดื่มยาเสริมกำลังใจ แต่โดราเอมอนหยิบผิดกลายเป็นดื่มยาโศกเศร้าแทน ทำให้เขาโศกเศร้ากว่าเดิม และร้องไห้ไม่หยุดอยู่ริมชายหาด 3 วัน 3 คืน จนสีลอกเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอย่างที่เราคุ้นเคยกันในปัจจุบัน หลังจากนั้นโดราเอมอนจึงเกลียดกลัวหนูเป็นอย่างมาก และไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองเกี่ยวกับเรื่องความรัก
นอกจากนั้น โดราเอมอนยังมีน้องสาวชื่อโดเรมี ที่จริงก็แค่ใช้เศษเหล็กแบบเดียวกันในการผลิต แต่โดเรมีใช้น้ำมันรุ่นใหม่ ขณะที่ผลิตโดราเอมอนอยู่ได้ทำชิปหล่นหายไป 1 ส่วน จึงทำให้หยิบของวิเศษผิดพลาดบ่อยๆ

ข้อมูลจำเพาะของโดราเอมอน
เป็นความตั้งใจของผู้วาดการ์ตูนที่ใช้ตัวเลข 129.3 กับตัวละครนี้ โดราเอมอนจึงมีอะไรหลายอย่างเกี่ยวกับตัวเลขชุดนี้
มีน้ำหนัก 129.3 กิโลกรัม
ความสูง 129.3 เซนติเมตร (แต่เวลานั่ง จะเหลือ 100 เซนติเมตร)
กระโดดได้สูง 129.3 เซนติเมตร (เวลาเจอหนู)
มีพละกำลัง 129.3 แรงม้า
วัดรอบหัว รอบอก รอบเอวได้ 129.3 เซนติเมตร
วิ่งปกติในระยะ 50 เมตรใช้เวลา 15 วินาที แต่ถ้าเจอหนูจะวิ่งได้เร็วถึง 129.3 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
วันที่ผลิตคือ ปีที่ 2112 เดือน 9 วันที่ 3 (เรียงแบบปฏิทินญี่ปุ่น)

ส่วนประกอบในร่างกายของโดราเอมอน

เนื่องจากเป็นหุ่นยนต์แมวที่ผลิตขึ้นในอนาคตคือคริสต์ศตวรรษที่ 22 ตามจินตนาการของผู้แต่ง ส่วนประกอบในร่างกายของโดราเอมอนจึงเต็มไปด้วยเทคโนโลยีขั้นสูง(แต่จะเสียแล้วเป็นส่วนใหญ่ ทำให้โดราเอมอนมีราคาถูกมาก) ซึ่งมีคุณสมบัติดังต่อไปนี้
• หัว
โดราเอมอนเป็นหุ่นยนต์แมวที่มีการติดตั้งชิปคอมพิวเตอร์ในหัว ทำให้มีความรู้สึกนึกคิด สามารถพูดภาษามนุษย์ (ภาษาญี่ปุ่น) และพูดภาษาแมวได้ แต่ภาษาอื่นๆ นอกจากภาษาญี่ปุ่น และภาษาสัตว์อื่นๆ จะฟังไม่รู้เรื่อง จึงต้องพึ่ง "วุ้นแปลภาษา" กับ "หูฟังภาษาสัตว์" แทน อีกทั้งยังสมองไม่ไวเท่าที่ควร เวลาคำนวณเลขยากๆ จึงต้องใช้กระดาษทด หรือเครื่องคิดเลขช่วย
นอกจากนี้ หัวของโดราเอมอนยังแข็งราวกับหิน ซึ่งเขาถือว่าเป็นอาวุธลับขั้นสุดท้ายของตัวเอง โดยสามารถเอาหัวโขกจนประตูพังได้ และวิ่งกระโจนเอาหัวพุ่งใส่แทงค์แก๊ส(ที่ทำจากโลหะผสมชนิดพิเศษ) จนแทงค์เป็นรูเสียหาย (แต่ตนเองก็หมดสติไปเลยเช่นกัน)

• ใบหน้า
ใบหน้าของโดราเอมอน มีลักษณะเป็นทรงกลม จมูกกลมสีแดง และมีหนวด 6 เส้น ดูคล้ายกับแมว แต่คนอื่นๆ มักเข้าใจผิดคิดว่าเป็นทานูกิ หรือแรคคูน ซึ่งโดราเอมอนจะไม่พอใจทุกครั้งที่ถูกเรียกแบบนั้น

• ตา
ตาแสงอินฟราเรด สามารถมองเห็นได้แม้แต่ในที่มืด(ชำรุด)

• จมูก
มีลักษณะเป็นลูกกลมๆ สีแดง เหมือนกับปลายหาง รับรู้กลิ่นได้ไวกว่ามนุษย์ 20 เท่า แต่ปัจจุบันชำรุด จึงสามารถดมกลิ่นได้เท่าจมูกคนเท่านั้น

• หนวด
มี 6 เส้น เป็นหนวดเรดาร์ สามารถจับวัตถุระยะไกลได้ แต่อยู่ระหว่างรอซ่อมแซม

• ร่างกาย
ผิวหนังเป็นโลหะผสมพิเศษต้านแรงดึงดูด ทำให้ฝุ่นละอองไม่สามารถจับเกาะได้ นอกจากนี้ยังมีความทนทานสูง แม้อยู่ในอวกาศหรือใต้ทะเลลึกก็ไม่เป็นปัญหา โดนของเหลวคล้ายกรดสาดใส่ก็ไม่ละลาย แต่ก็มีข้อเสียหลายอย่างเช่นกัน คือ แพ้อากาศร้อน และแพ้อากาศหนาว จนถึงขั้นเป็นหวัดได้ หากโดนไฟฟ้าช็อตก็จะเสียหาย และพอกินอะไรเข้าไปจะกลายพลังงานทั้งหมด

• มือ
รูปร่างกลมสีขาวไม่มีนิ้วมือ จึงไม่สามารถเล่นพันด้าย และเป่ายิ้งฉุบได้ เล่นบาร์โหนก็ไม่ถนัด[15] แต่สามารถดูดจับสิ่งของได้ทุกอย่าง

• ปาก
ปากขนาดกว้าง สามารถรับประทานได้ทุกอย่าง โดยจะเปลี่ยนเป็นพลังงานปรมาณูโดยมีเตาปฏิกรณ์อยู่ที่ส่วนกระเพาะ ภายในปากจะมีฟันที่เรียกว่า "ฟู้ดคัตเตอร์" ซึ่งจะปรากฏให้เห็นเฉพาะเวลาที่โดราเอมอนโกรธจนต้องยิงฟันเท่านั้น แต่ในตอนพิเศษ "ไดโนเสาร์ของโนบิตะ 2006" โดราเอมอนกลับถูกวาดให้มองเห็นซี่ฟันอย่างชัดเจน

• กระพรวน
ไว้ห้อยคอ มีสีเหลือง ส่วนสายคาดมีสีแดง เมื่อสั่นกระพรวนจะสามารถเรียกแมวที่อยู่ใกล้เคียงมาชุมนุมกันได้ โดยจะปล่อยคลื่นเสียงพิเศษ แต่ตอนนี้ใช้งานไม่ได้[9] ปัจจุบันจึงได้เปลี่ยนชิ้นส่วนใหม่เพื่อใช้งานเป็นกล้องถ่ายรูปขนาดเล็กแทน[9]

• กระเป๋าหน้าท้อง
เป็นกระเป๋าสี่มิติ ไว้สำหรับเก็บของวิเศษ พื้นที่เก็บของไม่มีจำกัด สามารถถอดไปทำความสะอาดได้ โดยระหว่างนั้นจะนำกระเป๋าสี่มิติใบสำรอง หรือที่มักเรียกว่า "กระเป๋าสำรอง" มาใช้แทน ซึ่งกระเป๋าทั้งสองจะมีมิติเชื่อมต่อกัน ของที่เอาใส่ในกระเป๋าใบหนึ่ง จะสามารถนำออกมาจากกระเป๋าอีกใบหนึ่งได้

• เท้า
ลักษณะแบนเรียบ สีขาว มีพลังต้านแรงดึงดูด ส่งผลให้เท้าอยู่ลอยจากพื้น 3 มิลลิเมตร เลยไม่จำเป็นต้องใส่รองเท้าเพราะไม่มีฝุ่นผงติดเท้า เดิมทีเท้าของโดราเอมอนจะเป็นแบบที่สามารถเดินได้โดยไม่มีเสียงเหมือนกับแมวย่อง แต่ปัจจุบันชำรุดไปแล้ว ทำให้เวลาเดินจึงมีเสียงจากแรงเสียดสีกับอากาศ
สำหรับเวลาขี่จักรยานต้องใช้ปากจับแฮนด์ และใช้มือถีบที่ปั่นจักรยานแทน เนื่องจากขาหยั่งไม่ถึง

• หาง
เป็นสวิตช์ปิด-เปิด ถ้าถูกดึง ทุกอย่างจะหยุดทำงาน โดราเอมอนสามารถดึงหางเพื่อปิดสวิตช์ตัวเอง แต่ไม่สามารถดึงเพื่อเปิดเองได้ ปัจจุบันคุณสมบัตินี้ถูกยกเลิกไปแล้ว

สิ่งที่โดราเอมอนชอบและเกลียด
สิ่งที่โดราเอมอนชอบที่สุดคือขนมหวานญี่ปุ่นที่เรียกว่า โดรายากิ (แป้งทอด) โดยสามารถกินโดรายากิขนาดใหญ่ที่สุดในโลก (ขนาดใหญ่เท่าห้องของโนบิตะ) ได้คนเดียวหมด และเคยชนะเลิศการแข่งขันกินโดรายากิเร็วมาแล้ว และเพียงแค่ไม่ได้กินโดรายากิติดต่อกัน 3 วัน ก็แทบจะทนมีชีวิตอยู่ไม่ได้ สาเหตุที่โดราเอมอนชอบกินโดรายากินั้น เป็นเพราะสมัยอยู่ในศตวรรษที่ 22 โดราเอมอนเคยได้รับโดรายากิจากแมวสาว "โนราเนียโกะ" โดรายากิจึงกลายเป็นของโปรดของเขามาตั้งแต่บัดนั้น โดราเอมอนสามารถทำได้ทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธีการเพื่อให้ได้โดรายากิมา หากได้ยินว่ามีร้านค้าร้านไหนที่ขายโดรายากิลดราคาก็จะรีบบึ่งไปซื้อมาในทันที ซึ่งจากความชอบจนกลายเป็นของโปรดนี้เอง จึงทำให้โดราเอมอนให้ความสำคัญกับเรื่องรสชาติความหวานของโดรายากิเป็นอย่างมาก จนถึงกับเคยมีเรื่องถกเถียงกับเจ้าของร้านขายขนมมาแล้ว หลังจากที่ทางร้านทำโดรายากิออกมาหวานเกินไป
นอกจากโดรายากิแล้ว อาหารอย่างอื่นที่โดราเอมอนชอบก็คือ ขนมโมจิ ซึ่งเคยได้กินในตอนแรกสุด ที่เพิ่งเดินทางมาหาโนบิตะด้วยไทม์แมชชีน โดยเมื่อโดราเอมอนได้กิน ก็บอกว่า อร่อยมาก ขนาดกินจนหมดแล้วยังถึงกับเลียจานเลยทีเดียว
ส่วนสิ่งที่โดราเอมอนเกลียดและกลัวที่สุดคือ หนูเพราะเคยโดนหนูกัดหูจนหูแหว่งไปทั้ง 2 ข้างตอนหลับ นอกจากนั้นยังกลัวแฮมสเตอร์ด้วย เพราะโดราเอมอนถือว่าเป็นสัตว์ในตระกูลเดียวกับหนู

Create Date : 11 มิถุนายน 2555

Last Update : 12 มิถุนายน 2555 16:38:01 น.

9 comments

Counter : 15046 Pageviews.

น่ารักค่ะ และคิดถึงช่วงเป็นเด็กๆที่ได้ดู
โดเรมอน ชอบมากๆค่ะ
แวะมาชวนคุณเบิร์ดไปเดินเล่นค่ะ
ขอให้คุณเบิร์ดและครอบครัวมีความสุขมากๆนะคะ สวัสดีค่ะ ^_^

โดย: andrex09

วันที่: 11 มิถุนายน 2555 เวลา:23:27:47 น.

ไม่เข้ามาบล็อกโดเรม่อนบล็อกนี้
เรื่องนี้ถึงครูอังคนาแน่ๆ
อิอิอิ
ชอบจังโดยเฉพาะภาพ Here I am 2012

โดย: อุ้มสี

วันที่: 12 มิถุนายน 2555 เวลา:7:36:47 น.

早上好，来拜访了！

โดย: ANN IP: 218.71.199.52 วันที่: 12 มิถุนายน 2555 เวลา:7:51:36 น.

น่าเข่้าไปกอด และถ่ายรูปคู่มากๆๆๆค่ะ
เดี๋ยวมาอีกรอบ ชมรูปที่เหลือค่ะ

โดย: d__d (มัชชาร

) วันที่: 12 มิถุนายน 2555 เวลา:8:31:47 น.

More Rain Comments
-------------------------------------
มาติดฝนอยู่แถวทุ่งครุ มาเยี่ยมรุ่นพี่เป็นครูอยู่ที่โรงเรียนนาหลวง มาพักกรุงเทพฯได้สองวันแล้วค่ะ น้องสาวมาอบรมเลยแว๊ปมานอนเล่นที่โรงแรมด้วย ระลึกถึงเสมอนะคะคุณเบิร์ด

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 12 มิถุนายน 2555 เวลา:16:36:05 น.

แวะมาทักทายคุณเบิร์ดยามสายค่ะ
ดิฉันขอให้ความเห็นค่ะ ว่าถ้าคุณเบิร์ด
แวะมา กทม. ควรไปเอเชียทีคค่ะ
ดิฉันมั่นใจว่าภาพที่ผ่านเลนส์และพรสวรรค์
ของคุณจะไม่เหมือนใครและก็สวยมากๆด้วย
ดิฉันจะรอดูภาพของคุณนะคะ ขอบคุณล่วงหน้า
ด้วยค่ะ ขอให้คุณเบิร์ดมีความสุขกับการทำงาน
สวัสดีค่ะ ^_^

โดย: andrex09

วันที่: 13 มิถุนายน 2555 เวลา:10:40:12 น.

สวัสดีครับพี่เบิร์ท
ว๊าววววว....อย่างเจ๋งเลยอ่ะ ผมก็ไปทั้งสองวันเลยครับพี่ แต่ไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้เลย เสียดายๆๆๆๆ .... ขอบคุณมากนะครับที่เอาภาพสวยๆ มาฝากกันน่ะครับพี่
....ทักทายครับ.....

โดย: kruchang tossapol

วันที่: 13 มิถุนายน 2555 เวลา:11:52:38 น.

เหมือนคุณเบิร์ทเป็นแฟนคลับโดราเอมอนเลยค่ะ ได้รู้ความลับของซูเนโอะ กับชิซูกะวันนี้เอง เคยคิดเหมือนกันค่ะ บางมุมของไจแอนท์เค้าเป็นเด็กดีนะ อ่อนไหวง่าย เหมือนเปราะบาง รักน้องมาก...

ชอบการ์ตูนเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ เคยเอาเพลงนี้เป็นริงโทนโทรศัพท์ตัวเอง เพื่อนบอกว่า...แกไม่อายเค้าเหรอ เวลาคนโทร. มา

ปล. ที่อยากไปถ่ายรูปงานนี้ เพราะอยากลองถ่ายอาหารแบบนี้ค่ะ ถือว่าเป็นโอกาสดีๆ เลยก็ว่าได้ เพราะตัวเองก็ไม่สันทัดเรื่องอาหาร ไปเพราะอยากถ่ายรูปจริงๆ

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 13 มิถุนายน 2555 เวลา:14:16:59 น.

อยากสร้างโดเรมอนขึ้นมาเอง

โดย: COPTER IP: 125.27.224.224 วันที่: 20 มิถุนายน 2555 เวลา:20:25:01 น.