จาก "เยินเงาสลัว" สู่ Memoirs of a Geisha ว่าด้วยสุนทรียศาสตร์แบบญึ่ปุ่น เยินเงาสลัว ( In Praise of Shadow ) จุนิจิโร ทานิซากิ เขียน สุวรรณา วงศ์ไวศยวรรณ แปล วันก่อนไปดูหนังเรื่อง Memoirs of a Geisha มาแล้วก็พบว่าให้ยังไง ยังไง ฝรั่งก็ไม่เข้าใจสุนทรียศาสตร์แบบตะวันออก จขบ.รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้มันโฉ่งฉ่าง และหลายฉากก็ออกจะเป็นลิเกฝรั่งอยู่ครามครัน จขบ.ไม่ได้สัมผัสถึง "ความเย็นยะเยือก" ซึ่งเป็นสิ่งที่ควรมีในหนังญึ่ปุ่น เวลาที่เราดูหนังญี่ปุ่น ที่สร้างโดยคนญึ่ปุ่นเอง มันจะมีอารมณ์ของ ความนิ่ง ความสงบ ความยะเยือก แต่ไม่พบอารมณ์แบบนี้ในหนัง Memoirs of s Geshia เลยค่ะ อย่างไรก็ตามการลงทุนมหาศาลในการเนรมิตสตูดิโอในโรงถ่ายให้กลายเป็นหมู่บ้านในญึ่ปุ่นช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็ทำให้ จขบ.รู้สึกยินดีอยู่บ้าง และคิดถึงหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาจับใจ " เยินเงาสสัว " (คำว่าเยิน หมายถึงเยินยอ คนแปลเลือกศัพท์เก่า ซึ่งเคยปรากฏในลิลิตพระลอมาใช้ แต่ในการพิมพ์ครั้งที่ 2 เปลี่ยนมาใช้เป็น เยิรเงาสลัว ) มีลักษณะคล้ายความเรียงเชิงบ่นของคนแก่ ที่กำลังสะท้อนใจกับปรากฏการ์ณไหลบ่าของวัฒนธรรมตะวันตกที่เข้ามาสู่ญึ่ปุ่น จุนิจิโรคนเขียนเรื่องนี้พูดถึงความงามของสถาปัตยกรรม แบบญึ่ปุ่น อาหาร ผู้หญิงโบราณ ข้าวของเครื่องใช้ จุนิจิโรบอกว่า สุนทรียรสแบบญึ่ปุ่นนั้นมาพร้อมกับเงาสลัว ไม่ว่าจะเป็นห้องแบบญี่ปุ่น ภาชนะเครื่องเขินที่ใช้ใส่อาหารญี่ปุ่น เขาบอกว่า ซุปมิโสะ ที่ใส่อยู่ในถ้วยทรงกลม ลงรักสีดำ นั้น ดูสงบนิ่ง ชวนค้นหา และน่าลิ้มลองมากกว่าซุปแบบฝรั่งที่มักเสิร์ฟมาในจานสีขาวรูปทรงแบนกว้าง จุนิจิโรอธิบายว่าทำไมคนตะวันออกจึงสนใจ และให้คุณค่ากับทองคำ เขาบอกว่าเป็นเพราะมันเปล่งประกายในทีมืดนั่นเอง ส่วนเกอิชา นั้นทำไมต้องแต่งหน้าขาวจัด คนเขียนเรื่องนี้อธิบายไว้อย่างน่าฟังว่า " บรรพบุรุษของเราเมื่อได้สกัดกั้นแสงเจิดจ้าจากเบื้องบนเอาไว้แล้ว ก็สร้างโลกแห่งเงาสลัวบนพื้นดิน ภายในห้วงลึกแห่งเงาสลัวนั้นพวกเขาจัดที่ไว้ให้สำหรับสตรี โดยทำให้เธอขาวที่สุดในสิ่งมีชีวิตทั้งปวง " เราจึงเห็นการแต่งหน้าแบบขาวจัดของเกอิชาญึ่ปุ่น ฝรั่งไม่อาจเข้าถึงความงามแบบเงาสลัว ความงามแบบนามธรรม แม้แต่คำว่า "เข้าใจ" คนตะวันออกอย่างคนไทยเรา ยังมีความเป็นนามธรรมอยู่สูง "เข้าใจ " เข้าไปในใจ คำว่าเข้าใจ ของตะวันตก ยังขึ้นอยู่กับการทำให้กระจ่าง "I see " ฝรั่งต้องเห็น ถึงจะเข้าใจ แต่คนไทย คนตะวันออก นั้น การจะทำความรู้จักสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้กระจ่าง ต้อง เข้าไปในใจ จุนิจิโรบอกไว้ตอนหนึ่งว่า "ข้าพเจ้าทราบดีและรู้สึกเป็นบุญคุณต่อคุณประโยชน์ทั้งหลายแห่งโลกสมัยใหม่นี้ ไม่ว่าเราจะคร่ำครวญร้องบ่นอย่างไร ญี่ปุ่นก็เลือกที่จะตามโลกตะวันตก และญี่ปุ่นก็ไม่อาจจะทำอะไรได้นอกจากจะก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ ...ข้าพเจ้าเขียนมาทั้งหมดนี้ ด้วยความคิดที่ว่ายังอาจจะมีช่องทางที่เราจะรักษาอะไรไว้ได้บ้าง บางทีอาจเป็นโลกแห่งวรรณกรรมหรือศิลปะ ข้าพเจ้าจะขอเรียกร้องเอาโลกแห่งวรรณกรรมนี้ ข้าพเจ้าอยากให้มีชายคาหนาทึบและกำแพงมืดสลัว ข้าพเจ้าจะผลักสิ่งที่ปรากฏออกมาชัดเจนจนเกินไปให้กลับไปดินแดนแห่งเงาสลัว ...ข้าพเจ้าไม่ได้เรียกร้องให้เป็นแบบนี้ไปเสียทุกแห่ง แต่บางทีเขาอาจจะยอมให้เรามีคฤหาสน์สักหลัง ที่เราปิดไฟให้มืดสลัวและดูสิว่าจะเป็นอย่างไร... " ดูเผินๆ แล้วเหมือนคนเขียนเรื่องนี้จะแอนตี้ตะวันตกและค่อนข้างจะอนุรักษ์นิยม โดยส่วนตัว จขบ.ไม่แอนตี้ความเจริญก้าวหน้าหรือการเปลี่ยนแปลง การห้ามไม่ให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเปลี่ยนแปลงนั้นดูจะขัดกับหลักธรรมชาติ แต่ในแง่สุนทรียรส จขบ.ชอบความสุนทรียศาสตร์แบบเงาสลัวมาก ไม่เชื่อลองนั่งลงทานข้าวกับใครสักคนในที่เงียบๆ มีเพลงแผ่วๆ จาง ๆ ภายใต้บรรยากาศแสงสลัวๆ ที่สามารถเห็นเงาสะท้อนของเปลวเทียนในดวงตาของคู่สนทนาของเราดู มา "เยินเงาสลัว " ด้วยกันนะคะ เพลงนี้ชื่อ The chairman's waltz เพลงประกอบจากหนังเรื่อง Memoirs of a Geisha ใครที่ดูหนังแล้วคงทราบว่า Chairman คือพระเอกของหนังเรื่องนี้   Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2549 56 comments Last Update : 31 สิงหาคม 2557 16:36:22 น. Counter : 5589 Pageviews. Share Tweet

เขียนดี ค่ะ ตอนนี้ คนรุ่นใหม่ซีกตะวันออกของเราคลั่งตะวันตกกันจัง(ดูจีน สิ เทศกาลคริสต์มาส เป็นงงไปเลย)..ตะวันตกก็หันมาสนใจตะวันออกมากขึ้น อีกหลายสิบ หลายร้อยปี ทั้งสองฝั่งคงจะกลมกลืนกันได้แนบนัย โลกจะไม่มีเส้นแบ่งกันแล้วกระมังคะ ป.ล.เพลงกระตุก ไม่ทราบทำไม อาจจะตัวรับที่บ้านไม่ดีพอ   โดย: samranjai 3 กุมภาพันธ์ 2549 11:22:36 น.

น่าสนใจครับ แวะเข้ามาโดยบังเอิญ จะบอกว่า ชื่อผู้แต่ง น่าจะอ่านว่า จุนอิจิโร ครับ   โดย: Oakyman IP: 221.113.3.233 3 กุมภาพันธ์ 2549 11:30:07 น.

^ ^ หนังสือเล่มนี้ถอดว่า จุนิจิโร ทานิซากิ อ่ะค่ะ ภาษาอังกฤษเขียนว่า Jun'ichiro Tanizaki ส่วนเพลงต้องรอโหลดนิดนึงค่ะ ตอนนี้ตัวเองก็ฟังได้อยู่   โดย: grappa 3 กุมภาพันธ์ 2549 11:43:05 น.

ผมไม่มีอารมณ์อยากดู Memoir of Geisha เลยแม้แต่น้อย ถึงจะมี กงลี่ แสดงก็เถอะ ผมเคยดูหนังญี่ปุ่นเรื่อง "Double Suicide" หนังเก่าแล้วครับ ยังเป็นขาวดำอยู่เลย หนังเรื่องนี้จัดแสงได้ดี เล่นกับความขาวดำได้อย่างยอดเยี่ยมเลยครับ แม้จะไม่เด่นชัด แต่หากสังเกตดี ๆ จะเห็นได้ชัดถึงความสงบนิ่งของพลังบางอย่างที่แฝงเฉพาะไว้ในหนังญี่ปุ่น วัฒนธรรมบริบทแต่ละที่ ผมว่าก็ความรู้สึกต่าง ๆ ลึก คนต่างถิ่นคงยากจะเข้าใจได้ ยิ่งถ้าหากอยู่กันอย่างผิวเผินยิ่งแล้วใหญ่ มันก็คล้ายกับการแปลหนังสือ ที่เราไม่มีวันแปลภาษาหนึ่งไปเป็นอีกภาษาหนึ่งได้อย่างสมบูรณ์แบบ เรื่องความรู้สึกแบบคุณพี่ว่ามาในหนังก็คงเป็นเช่นเดียวกัน ว่าไหมครับพี่ ป.ล. เมื่อคืนวันแฟต เหล่าบรรดา SO :: ON มาโฆษณาคอนเสิร์ต เมื่อวานมีโคอิชิ กูสและอ้วน อาร์มแชร์มา แค่ฟังเขาพูดก็อยากไปแล้วครับ ตอนจากวงที่บอกไว้ในโปสเตอร์ ยังมีเกสท์รับเชิญด้วย เกสท์ที่ว่านี้ก็คือ จอนนี่ อันวา และ มณฑล จิรา (กรี๊ด) แล้วเจอกันที่งานนะครับ เจอผมเดินตัวใหญ่ ๆ เหมือนหมีก็รบกวนทักทายกันด้วยนะครับพี่   โดย: I will see U in the next life. 3 กุมภาพันธ์ 2549 11:50:35 น.

^ ^ จริงอ่ะ น้องชาติหน้า พี่กรี๊ดทั้งสองคนเลยนะนี่ จอนนี่ อันวา และเจ มณฑล สองคนนี้ทำเพลงไปไกลกว่าเพลงป๊อบดาดๆ แล้ว   โดย: grappa 3 กุมภาพันธ์ 2549 11:54:25 น.

เยินเงาสลัว...ภาษาสวยจังเลยครับ ผมชอบแนวคิดอนุรักษ์นิดๆแบบนี้อะครับ   โดย: เซียวเปียกลี้ 3 กุมภาพันธ์ 2549 12:20:57 น.

ถ้าเค้า "เข้าใจ" จริง ๆ เค้าคงเห็นความแตกต่างระหว่างดาราจีนกับดาราญี่ปุ่นนะคะ ??   โดย: ร่วมรัก...สมัครสมาน 3 กุมภาพันธ์ 2549 12:42:35 น.

ไม่มีความเห็นอีกหล่ะค่ะ อายจัง   โดย: erol 3 กุมภาพันธ์ 2549 12:45:34 น.

อยากดูเกอิชา มั่ง.ยังไม่มีเวลาเลยครับ ผมก็ชอบนะ...เงาสลัวๆอ่ะ..ภาพที่เล่นแสงเงา โดยเฉพาะ ขาวดำหรือซ๊เปีย นี่ยิ่งชอบ ดูคลาสสิคดี ผมว่า   โดย: บ่าวเจียงใหม่ (กุมภีน ) 3 กุมภาพันธ์ 2549 13:06:26 น.

หนังสือเล่มนี้ ชอบมากค่ะ ซื้อมาหลายปีแล้ว ต้องไปค้นมาอ่านใหม่แล้วล่ะ ขอบคุณที่หยิบมาพูดถึงนะคะ...   โดย: เสือจ้ะ (เสือจ้ะ ) 3 กุมภาพันธ์ 2549 13:31:32 น.

บางทีอะไรสลัวๆ ไม่เปิดเผยบางอย่างก็น่าอิงความสุนทรีย์ของเราได้มากกว่าแสงสีที่เปิดโล่งเหมือนกันนะค่ะ ... ส่วนตัวก็คงชอบเหมือนกันกับบางสิ่งที่เราอนุรักษ์เอาไว้เพราะมันคือสิ่งบ่งบอกที่เราเป็นเรา แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางกับการเปลี่ยนแปลงที่ดูเหมือนจะเป็นธรรมดาโลกของเราซะแล้วค่ะ แนะนำว่าว่างๆ น่าไปนั่งเล่นริเวอร์บาร์นะค่ะ อาหารอร่อย เจ้าของสวย บรรยากาศดี๊ดี ... โฆษณาให้เค้าหน่อยเผื่อว่าอาจจะได้ส่วนลดคราวหน้าค่ะ   โดย: JewNid 3 กุมภาพันธ์ 2549 13:45:15 น.

คุณ grappa เขียนถึงหนังสือเล่มไหนเล่มนั้นก็น่าอ่านไปหมดเลย เล่มนี้ยิ่งน่าสนใจมากๆ ค่ะ ต้องไปเพิ่มชื่อหนังสือในบัญชีหางว่าว อีกเล่มนึงแล้ว ขออนุญาตลิงค์บล็อกนี้ของคุณ grappa ไปที่นี่ นะคะ   โดย: มัชฌิมา 3 กุมภาพันธ์ 2549 14:00:27 น.

หญิงจีนกับญี่ปุ่น รูปร่างหน้าตาคล้าย ๆ กันก็จริง... แต่งาม...ต่างกัน วันสองวันมานี้ อ่านพบในเน็ตว่า คนญี่ปุ่น ดูเหมือนจะเป้นหญิง วิจารณ์ว่า ..เอากง ลี่ หรือ ลี่ กง ไปเล่นเป็นเกอิชา นั้นไม่ถูกที่ ...เพราะทำให้ความงามของเกอิชาผิดเพี้ยนไป เรามาคิดดูแล้ว เห็นจะจริงของเธอ ..แต่ยังหาคำอธิบายไม่ค่อยถนัดปากนัก ประมาณว่า ต่างก็อ่อนหวานเหมือน ๆ กัน... แต่หญิงญี่ปุ่นนั้นงามแบบลึกลับ เข้าใจอยาก ยังไงชอบกล บอกไม่ถูก ส่วนหญิงจีนนั้น งามลึก แต่ไม่ลับ คือพออ่านเข้าใจได้ ไม่น่าระแวง ว่างั้นเถอะ นี่คงเป็นภาพนางเอกงิ้วที่ติดในความทรงจำวัยเด็กของเราด้วยกระมัง เพราะชอบไถลไปดูงิ่ว เวลาเดินกลับบ้านตอนโรงเรียนเลิกสมัยเด็กรุ่น (งิ้วจะมีช่วงสอบภาคปลาย จึงเลิก ร.ร. หลังเที่ยง งิ้วกลางวัน จะมีพวกเด็ก ๆ รุ่นฝึกหัดเล่น บางทีคนเล่นก็พูดเล่น่ ๆ เป็นภาษาไทยแทรกด้วย) แปลกนะ ลูกไทย แต่ชอบดูงิ้ว?   โดย: a_somjai 3 กุมภาพันธ์ 2549 14:51:34 น.

เคยอ่านเล่มนี้สมัยเรียน ส่วนเกอิชา อ่านจากพลอยแกมเพชรที่อาจารย์แปล แต่ไม่อยากดูหนังจ้ะ ไม่ชอบจางจื่ออี๋ และไม่ชอบลิเกฝรั่ง   โดย: แพนด้ามหาภัย 3 กุมภาพันธ์ 2549 14:52:37 น.

นั่นสิครับ ผมว่าฝรั่งชอบคิดเอง เออเอง ไม่ได้รู้ลึกไปถึงข้างในเหมือนอย่างที่คุณ grappa บอกไว้จริงๆ ว่าแล้ว เดี๋ยวตอนเย็นๆ จะหาเวลาไปพักผ่อน "เยินเงาสลัว" บ้างดีกว่า อิอิ   โดย: it ซียู IP: 161.200.95.27 3 กุมภาพันธ์ 2549 14:56:39 น.

เพื่อนผมที่เป็นญี่ปุ่นรับหนังเรื่องนี้ไม่ได้อ่ะครับ ตั้งแต่การแต่งตัวก็ผิดแล้ว ใช้กิโมโนราคาถูกที่เหมือนซื้อจากประตูน้ำงั้นแหละ... nut305.bloggang.com   โดย: นัท305 3 กุมภาพันธ์ 2549 15:19:42 น.

ผมเคยคิดว่าหนังน่าสนใจ เมื่อทราบว่าเขากำลังจะทำเป็นหนัง แต่เมื่อทราบว่าใครเล่น ใครทำ ก็เปลี่ยนใจไม่ค่อยอยากดูแล้วอ่ะครับ ((พรุ่งนี้จะไปดู PRIME ครับ))   โดย: Marvellous Boy 3 กุมภาพันธ์ 2549 16:05:25 น.

โหย...ภาษาสวยจริงๆค่ะ คุณ อิฉันว่า เกือยทุกอย่างในศิลปะเอเซียไม่ว่าจะ ญี่ป่น ไทย เขมร ลาว อินเดียนั้น แฝงเร้นด้วยความหมาย ความผูกพันธ์กับชีวิต ความงดงามของการมีชีวิตอยู่และตาย อยู่ที่ว่า เราจะใส่ใจค้นหามันหรือเปล่าเท่านั้น คนที่เอาเรื่องนี้มาถ่ายทอดเป็นหนัง อาจจะไม่เข้าใจตรงนี้ลึกซึ้งมั้งคะ เพราะมุมมองคนละอย่างกัน ถึงจะลงทุนเท่าไหร่ก็ไม่วิญญาณ สงสัยจะจริงที่ว่า ความอลังการซื้อได้ แต่ วิญญาณไม่มีขาย   โดย: นางกอแบกเป้ 3 กุมภาพันธ์ 2549 16:43:01 น.

มาอ่านเร็วๆ ก่อน เดี๋ยวอ่านช้าๆ แล้วจะมาเม้นต์ค่ะ ตอนนี้รู้สึกเหมือนมีก้อน กระจุกๆ เต้นตุบๆ อยู่ในกะโหลก คิดอะไรไม่ออกค่ะ เม้นต์ตอนนี้ได้แค่... เราชอบทอง เขาชอบเพชร???   โดย: rebel 3 กุมภาพันธ์ 2549 16:50:42 น.

รู้สึกเห็นด้วยกับบรรยากาศของหนังญี่ปุ่น ที่มักจะมี ความเย็นยะเยือก รวมอยู่ด้วยเสมอ ปล. ทราบว่าคืนนี้ จะได้ไปทานอาหาร ริมแม่น้ำ ที่มีบรรยากาศแสงสลัวๆ ที่สามารถเห็นเงาสะท้อนของเปลวเทียนในดวงตาของคู่สนทนาของเรา นี่คะ   โดย: Black Tulip 3 กุมภาพันธ์ 2549 19:14:02 น.

หนังสือเล่มนี้เป็นหนึ่งในหนังสือที่อาจารย์แนะนำให้อ่านตอนสมัยเรียนคณะสถาปัตย์ ดังนั้นผมจึงได้อ่านมานานหลายปีดีดักแล้ว... นานจนกระทั่งลืมไปว่าได้เคยอ่านหนังสือเล่มนี้มา... พออ่านบทความของ จขบ. ก็รู้สึกเห็นด้วยจริงๆ ว่าหนังเรื่องเกอิชานั้น ก็มีจุดบอดที่ความฉาบฉวยอย่างที่กล่าวจริงๆ นั่นแหละ... (แต่หากดำเนินเรื่องที่เย็น นิ่ง สงัด ไปกว่านี้ ก็เห็นทีผมต้องหลับคาโรง) กลับมาที่หนังสือ ชอบอยู่ตรงนึง (จากความทรงจำอันเลือนลาง) ที่ว่าชาวตะวันตกนั้นพยามจะทำกลางคืนให้สว่างเท่ากลางวัน ในขณะที่คนตะวันออกกลับเลือกจุดเพียงแสงเทียนเล็กน้อย แล้วชื่นชมความงามของดวงดาว   โดย: youarewhatyouread IP: 210.246.74.28 3 กุมภาพันธ์ 2549 23:56:34 น.

^ ^ กรี๊ด   โดย: จขบ. IP: 61.90.14.155 4 กุมภาพันธ์ 2549 2:30:46 น.

ดีใจที่ได้เจอกันนะครับ รับรองว่าบรรยากาศคราวหน้าคงดีกว่านี้ เวลาที่ตัวอยู่กะหัวใจ หุหุ   โดย: me2you 4 กุมภาพันธ์ 2549 2:39:47 น.

เพลงได้อารมณ์จริงๆ.. ส่วนหนังคาดว่าน่าจะได้ดู ถ้ามีเพื่อนไปดูด้วยกัน..   โดย: แร้ (แร้ไฟ ) 4 กุมภาพันธ์ 2549 3:43:51 น.

อืมมมมม...ตอนนี้เลยลังเลว่าควรจะ ไปดู Memoirs of a Geisha ดีรึเปล่า เพราะว่าได้อ่านหนังสือเเล้ว เเต่เป็นภาคภาษาอังกฤษ อ่านจบด้วยความประทับใจ เเต่อาจไม่ได้อรรถรสลึกซึ้ง ทางภาษาเท่ากับฉบับเเปลภาษาไทย เคยมีบทเรียนกับหนังหลายเรื่อง ทั้งไทยเเละเทศ จากหนังสือที่ซาบซึ้ง พอเป็นบทหนังทำไมถึงทำให้เรางงงวย ว่าทำไมมันถึงไม่เหมือนที่เรารู้สึก ตอนอ่านหนังสือเป็นเล่มเลย เพลงเพราะมากๆเลยค่ะ   โดย: ปลาทอง9 4 กุมภาพันธ์ 2549 5:39:23 น.

ไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้เลยค่ะ แบบว่า...บ้านิยายกำลังภายใน =)   โดย: hunjang 4 กุมภาพันธ์ 2549 10:40:55 น.

เห็นหนังสือที่พี่แนะนำทีไร อยากอ่านไปด้วยทุกที คงเป็นหนังสือเก่าใช่มั้ยคะ ของสำนักพิมพ์อะไรหว่า จะได้ไปตามหามาอ่านบ้างนะคะ พูดถึงตะวันตก-ตะวันออก ฝนดูหนังตะวันตกที่เค้าบอกว่าใส่อารมณ์ตะวันออกลงไป หรือหนังนิ่งๆ อย่างลอส อิน ทรานสเลชั่น ฝนก็ยังเฉยๆ เพราะรู้สึกว่ามันไม่นิ่งเท่าหนังตะวันออกจริงๆ (ไม่รู้คิดมากไปหรือเปล่า) ตอนแรกก็อยากดูเกอิชานะคะ แต่ตอนนี้ไม่ละ แต่รู้มั้ยเอ่ยว่า ถ้าฝนจะหาหนังของมุราคามิมาดูอะค่ะ จะหาได้จากที่ไหน เอ๊ะ...หรือต้องไปถามมาเวย (เขียนถูกอ๊ะเปล่า) อะคะ   โดย: foneko (fonkoon ) 4 กุมภาพันธ์ 2549 10:54:02 น.

^ ^ หนังสือเก่าแล้วล่ะจ้า คงหายากแล้ว สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์พิมพ์ หนังของมูราคามิพี่ดูจากร้านเฟม น่ะฝน ชื่อเรื่อง Tony Takitani แต่พี่ดูแล้วหลับล่ะ ทั้งๆ ที่ชอบเรื่องสั้นเรื่องนี้ พอดูหนังแล้ว รู้สึกว่าเขาช่างหาคนมาเป็นพระเอก ทำให้คิดว่า มูราคามิคงมีท่วงท่าแบบนี้ แมกเวย ชื่อเขาเห็นเจ้าตัวบอกว่า อ่านว่า แมก-เวย จ้า   โดย: grappa 4 กุมภาพันธ์ 2549 11:21:19 น.

.......พี่กร๊าปป้า หวัดดีวันเสาร์ .....ยังไม่ได้ยลเรื่อง Memoirs of a Geisha หนังสือก็ยังไม่เคยได้หยิบมาอ่าน.... รูสึกว่ามีหนังสือดี ดีรออยู่เยอะเหลือ ก่อนตายจะอ่านครบมั๊ยเนี่ย แต่เห็นด้วยที่พี่บอกว่า ฝรั่งเค้าไม่เข้าใจลึกซึ้งความละเมียดแบบตะวันตกหรอก เพราะของแบบนี้อ่านหนังสือเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจ มันเป็นเรื่องการสั่งสมในตัวต่างหาก.... ปล. เมื่อวานไปเดิน นายอินทร์ เจอ "คิดถึงทุกวัน" อ่านไปครึ่งเล่มแล้ว อ่านๆไปคิดถึง "คุณวดีลดา เพียงศิริ" ขึ้นมาจับใจ แอนชอบอ่านแนวนี้อยู่แล้วพี่ ถ้ามีอีกรบกวนพี่แนะนำหน่อยนะ...   โดย: แผล (J'aime l'amour... ) 4 กุมภาพันธ์ 2549 12:55:47 น.

พี่กร๊าปป้า ลบคห ข้างบนของแอนที แก้แล้วก็ยังผิดอีก ยังไม่แก่ก็เลอะเทอะซะแล้ว แก้คำผิดค่ะ บรรทัดที่4 "ความละเมียดแบบตะวันออก"   โดย: แผล (J'aime l'amour... ) 4 กุมภาพันธ์ 2549 13:06:30 น.

แท้งกิ้ว ที่ซื้อ 'คิดถึงทุกวัน' นะจ๊ะ หนูอ่านหนังสือเก่ง คนเขียนเรื่องนี้เขาชอบงานของคุณวดีลดาและคุณปราย พันแสงน่ะ สำนวนเขาเลยมีกลิ่นอายของนักเขียนที่เขาชอบ เห็นสโลแกนบล็อก แสดงว่าชอบ 'ฉันชอบความรัก' ด้วยใช่ไหมนี่ โดย: grappa 4 กุมภาพันธ์ 2549 13:29:17 น .....พี่กร๊าปป้า ถูกต้องที่สุด สโลแกน "ฉันชอบความรัก" มาจากหนังสือของ คุณวดีลดาเล่มนั้นแหละ..... แอนมีเพื่อนอีกคนที่อยู่ในลัทธิ "ฉันชอบความรัก" ด้วย ก็เรามันเป็นผู้หญิงเพ้อเจ้อหนิ ทำไงได้...   โดย: แผล IP: 203.113.35.9 4 กุมภาพันธ์ 2549 14:36:32 น.

แล้วก็ทำให้คิดว่าเราชาวตะวันออกล่ะ เข้าใจเนื้อแท้ของความเป็นตะวันตกจริงๆ หรือเปล่า เคยซื้อหนังสือเล่มนี้แจกชาวบ้านเป็นตั้ง เพราะศูนย์หนังสือจุฬาเอามาลดเหลือเล่มละ 10 บาท รู้จักคนแปลด้วย เป็นอาจารย์ที่น่ารักที่สุดในโลก เคยถูกแม่ค้าปลาเข้าใจผิดว่าเป็นลูกสาวอาจารย์ อาจารย์มาบอกทีหลังว่า "ฉันไม่มีทางมีลูกแววตาสับสนอย่างเธอหรอก" ... ... ... แหม่ หนูร้ากกกกกอาจารย์จริงจริ๊ง   โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ (the grinning cheshire cat ) 4 กุมภาพันธ์ 2549 15:06:16 น.

อยู่บ้านเปล่าคะ เห็นม็อบหรือเปล่า หรือเข้าไปอยู่ในม็อบเองแล้ว   โดย: the grinning cheshire cat 4 กุมภาพันธ์ 2549 15:10:40 น.

โดย: erol 4 กุมภาพันธ์ 2549 15:53:20 น.

ไม่เคยอ่านทั้งสองเล่มเลยค่ะ ชอบคอนเซปต์ เยินเงาสลัว จัง   โดย: ยาคูลท์ 5 กุมภาพันธ์ 2549 0:09:31 น.

หาซื้อได้ที่ไหนบ้างคะ น่าอ่านจังเลย   โดย: to be continued 5 กุมภาพันธ์ 2549 0:13:55 น.

เคยมีหนังสือเล่มนี้ไว้ในครอบครองเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจว่าหายไปไหน ได้มีโอกาสไปอยู่ญี่ปุ่นในช่วงเวลานึง ได้สัมผัสบรรยากาศและวัฒนธรรมเก่าแก่ ก็พอจะเข้าใจได้ถึงสิ่งที่ผู้เขียนกล่าวไว้ถึงความสวยงามตามแบบอย่างของรากเหง้าและแนวคิดแบบญี่ปุ่น ก็คงคล้ายกับความงามอย่างไทย ที่คนรุ่นใหม่ๆ ก็คิดว่าเชยว่าล้าสมัย แต่ในความเชยนั้นมีข้อคิดและวิ๔ชีวิตบรรพชนแฝงอยู่ไว้อย่างมากมาย เดี๋ยวไปค้นมาอ่านใหม่อีกรอบดีกว่า   โดย: เดอะ กั้ง 5 กุมภาพันธ์ 2549 1:29:28 น.

ตอนนี้กำลังสนใจแนวความคิดแบบตะวันออกอยู่ค่ะ และอยากดูหนังเรื่องนี้มาก เพราะอยากเห็นว่าคนทำหนังตะวันตกมองความเป็นตะวันออกออกมาแบบไหน พอได้ฟัง&อ่านคำวิจารณ์จากหลายๆที่ก็รู้สึกว่าเราอาจจะเป็นหนังอีกเรื่องที่ทำให้เราผิดหวัง แต่ต้องหาโอกาสไปดูให้ได้สักครั้ง เพราะชอบบรรยากาศแบบเยินเงาสลัวของโรงภาพยนตร์อยู่เหมือนกัน   โดย: iammonkey IP: 58.147.14.151 5 กุมภาพันธ์ 2549 1:50:33 น.

เจอกันวันวาเลนไทน์นะคะ ปล. งานนี้ น้องสาวสั่งมาล่วงหน้าค่ะ ว่าให้ไป เพราะคิดถึง พี่สาวแสนดีเลยต้องทำตาม   โดย: Black Tulip 5 กุมภาพันธ์ 2549 8:25:33 น.

ขอบคุณครับได้ความรู้ดีจัง   โดย: Johann sebastian Bach 5 กุมภาพันธ์ 2549 13:04:53 น.

เพิ่งไปดูมาเองครับ ก็เห็นด้วยนะครับ ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นกำกับเองน่าจะดีเหมือนกัน เพราะด้วยเรื่องวัฒนธรรม ต่อให้รู้เรื่องละเอียด เเค่ไหน ก็สู้คนในชาติดั้งเดิมไม่ได้ ส่วนเรื่องรับวัฒนธรรมต่างชาติ ผมรับอยู่เรื่อง เดียวคือเพลงครับ เยินเงาสลัว อืม ฟังดูเเล้วโบราณมืดมัวน่าค้นหาดีครับ   โดย: Dark Secret 5 กุมภาพันธ์ 2549 13:45:26 น.

ขอนอกเรื่อง (ตามสไตล์ของเราสองคน) เมื่อวานคุณพี่ได้ไปดูคอนเสิร์ตอ่ะเปล่าครับ ผมพลาดอย่างแรง ด้วยเหตุว่าเพื่อนคนหนึ่งจะลาจากชีวิตกรุงเทพฯอันแสนเส็งเคร็งไปสู่บ้านเกิด ณ เชียงใหม่ ก็เลยกินเลี้ยงอำลากันหน่อย ไป ๆ มา ๆ เลยเวลาคอนเสิร์ตเริ่มไปพอควร ถ้าคุณพี่ (และคุณแข) ไปดูมา รบกวนเล่าให้ฟังถึงความหลอนจับจิตหน่อยนะครับ ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ   โดย: I will see U in the next life. 5 กุมภาพันธ์ 2549 14:03:22 น.

ผมก็ว่าอย่างนั้นนะครับ คงเป็นเรื่องยากที่คนตะวันตกจะเข้าใจ คนตะวันออกอย่างพวกเราได้ทุกอย่าง เห็นคนที่แต่งงานกับชาวต่างชาติ มาเกือบ ๓๐ ปี ก็ยังไม่เข้าใจกัน เช่น ชายฝรั่งจะไม่เข้าใจ กรณีภรรยา ปากกะใจ ไม่ตรงกันนั่นแหละ .... คือ ไม่รู้ว่า ภรรยาพูดประชดประชัน ไม่โกรธแล้ว ..ฝรั่งนึกว่าจริง อะไรทำนองนี้ ... กลับผม ผมต้องตามหนังสือหลายเล่มที่นำเสนอเลยนะครับเนี่ย น่าสนใจทั้งนั้น   โดย: POL_US 5 กุมภาพันธ์ 2549 14:26:22 น.

น่าอิจฉาจริง ๆ ไปกินข้าวแถวถนนพระอาทิตย์นะครับ (ทำเป็นพูดไป ไอ้เราก็บ่อยใช่เล่น 555) คนชวนขออภัยมาก ๆ ที่ไม่ได้ไปดู 555 ป.ล. เมื่อวานไปคิโนะฯสาขาสยามพารากอนมา (ไฮโซมาก ไฮโซกว่าเอ็มโพเรียมหลายเลย) จะไปซื้อ walking stories เสียหน่อย ดันไม่มีเสียได้ (มีแต่ที่สาขาอิเซตัน) พลาดอย่างแรง   โดย: I will see U in the next life. 5 กุมภาพันธ์ 2549 14:37:02 น.

แซ่เดียวกับไช่หมิงเลี่ยงค่า   โดย: ลูกสาวโมโจ โจโจ้ (the grinning cheshire cat ) 5 กุมภาพันธ์ 2549 15:21:17 น.

สวัสดีค่ะคุณกรัปป้า ... วันนี้แวะมาส่งยิ้มค่ะที่นานๆ ทีคุณกรัปป้าไปเม้นท์ได้คนแรก มีความสุขวันอาทิตย์นะค่ะ   โดย: JewNid 5 กุมภาพันธ์ 2549 18:13:27 น.

โดย: erol 5 กุมภาพันธ์ 2549 20:13:52 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: menzel 6 กุมภาพันธ์ 2549 2:53:39 น.

เห็นด้วยค่ะ ชอบดูหนังญี่ปุ่นเพราะความสงบนิ่งค่ะ   โดย: p_tham 6 กุมภาพันธ์ 2549 5:22:05 น.

ยังค่ะ ยังไม่ได้Z เพราะไม่ ใสใสไม่   โดย: erol 6 กุมภาพันธ์ 2549 7:03:17 น.

ชอบอารมณ์นิ่งๆแบบญี่ปุ่นแล้วก็ชอบบรรยากาศเงาสลัวมากๆเหมือนกันค่ะ เป็นไปได้ว่าเพราะชอบเงาสลัว ถึงได้นอนกลางวันตื่นกลางคืน ฮ่าๆ   โดย: yodmanud^ying IP: 86.143.206.237 6 กุมภาพันธ์ 2549 8:39:14 น.

ชอบเพลงนี้จริงๆ กลับมาแล้วค่ะ มารายงานตัว (แต่ยังไม่อัพบล็อกนะ) อ้อ..อ่านโตเกียวอะโซบิแล้วค่ะพี่ ชอบมาก อาจอัพบล็อกด้วยหนังสือเล่มนี้เร็วๆ นี้   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2549 8:59:15 น.

เล่มนี้มีคนให้มาค่ะ ... คนพิเศษเสียด้วย.... หุหุหุ   โดย: Mutation 6 กุมภาพันธ์ 2549 9:10:13 น.

โดย: meri 17 กุมภาพันธ์ 2549 12:39:14 น.

ชอบญี่ปุ่นจังค่ะใครใจดีพาไปมั้งก็ดีนะค่ะ   โดย: คนรักญี่ปุ่น ซารางแฮโย ZARAHEYO IP: 118.172.101.246 26 มิถุนายน 2551 18:22:59 น.

เคยอ่านหนังสือเล่มนี้มานานแล้ว ตั้งแต่สมัยตอนเรียน ไม่ทราบว่าจะหาซื้อที่ใหนได้บ้างครับ อยากได้มาเก็บไว้   โดย: 2wenty5 IP: 58.8.107.36 21 กรกฎาคม 2551 21:03:59 น.