๑มิย๒๕๔๙ บทที่๑ เริ่มเล่าเรื่อง สมัยก่อนโน้น เมื่อกางเกงยีนส์นอกดัง ใครได้ใส่ยี่ห้อหรูหรายืดตัวได้เต็มมหาลัย(เสียงลือ) เพื่อนก็กลับไปบ้านไปขอเงินซื้อ แม่ก็บอกว่ามันแพงมาก จ่ายค่าเทอมลูกได้จนจบ ด้วยความคิดสั้นๆแบบเอาชนะโง่ๆว่างั้น ลูกรักก็เอาขี้ไต้(เชื้อติดไฟโบราณ)จุดไฟมาเผาเสาเอกบ้าน ปากก็ว่า แม่จะให้เงินไหม๊ไม่งั้นเผา(ถ้าเป็นสมัยนี้ เขาคงว่ามันเมายาบ้า) พ่อมาจากไหนไม่รู้โดดถีบลูกรัก(อุตส่าห์ส่งไปเรียนนอก นอกจังหวัดที่เกิด)ยังโง่ปานนี้ ลูกรักลอยลงไปกองที่พื้นดินหน้าบ้าน จุกแทบตายมั้ง ดีว่าพื้นดินมันนุ่ม ถ้าเป็นพื้นปูนคงกรอบ เฮ้อลูกหนอลูก โง่อะไรปานนั้น   Create Date : 01 มิถุนายน 2549 27 comments Last Update : 1 มิถุนายน 2549 18:56:30 น. Counter : 1241 Pageviews. Share Tweet

หลานเป็นนักเรียนประถม๑ ต้องบอกว่าเธอบูชาป้านุช ป้าพูดอะไรหลานเชื่อว่าป้าทำได้ ป้าเป็นฮีโร่ในใจเสมอ วันหนึ่งในห้องเรียน ทั้งห้องคุยกันแซ็ด ไม่รู้ว่าครูมายืนเหร่อยู่หน้าห้อง พอโผล่เข้ามาปั๊บ เสียงหึ่งก็หายไปทันที ทุกคนต้องเดินเรียงแถวไปหน้าห้องถูกตียกชั้น หลานมิ๊กเก็บอารมย์โกรธมาหาป้านุช เล่าเรื่องให้ฟัง ป้าๆครูทุกคนในโรงเรียนหนูไปจัดการได้ ดุหนูหมดแต่ขอยกเว้นครูอารีย์ไว้นะ หนูรัก โอ๋หนูตลอด เฮ้อเด็กหนอ ต้องมีข้อยกเว้น คุณครูดีของหลานมิ๊ก   โดย: บทที่๑เล่าต่อเรื่องหลานมิ๊ก (9noi ) 1 มิถุนายน 2549 19:32:51 น.

ไม่เล่าแล้วหรอ กลับมาก็หลับปุ๋ยๆ อย่างเดียวเลยหรอ ลูกสาวไม่อยู่ ???   โดย: อาร์ต IP: 124.120.237.13 7 มิถุนายน 2549 18:09:25 น.

สัญญาว่าจะดูทีมอิตาลีเตะนัดแรก ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตีสอง พอนาฬิกาปลุกกริ้ง.......ก็ กดปั๊บ หลับต่อ กลุ้มจัง งานเยอะ สัญญาว่าจะเล่าต่อ มีเรื่องหนึ่งอยากเล่าความในใจมาก คือ ความปลื้มปิติของตนเองที่เกิดมาเป็นคนในแผ่นดินไทย มีในหลวงเป็นพ่อหลวงในใจของพวกเราทุกคน ดูภาพข่าวซ้ำแล้วซ้ำเล่ากี่ครั้ง น้ำตาแห่งความปิติไหลออกมาเองทุกครั้ง เมื่อเห็นภาพในหลวงโบกมือให้ประชาชนได้ชื่นชมพระบารมีเคียงข้างพระราชินี ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน   โดย: ๙น้อยติดบอลโลก IP: 203.156.26.192 13 มิถุนายน 2549 10:51:31 น.

หลานสาวมิกเป็นเด็กโตเร็ว ชุดนักเรียนที่รับตกทอดมาจากพีสาวเริ่มคับ แม่บอกว่าเดี๋ยวจะไปให้ป้านุชแก้ให้ แม่หายมาบ้านป้านุชซักครึ่งชม กลับไปให้ลูกมิกใส่ชุดที่ป้านุชแก้ให้ พอหลานใส่ชุดปุ๊บ มีเสียงอุทานหลุดปาก โอ้โห้ ม่าม้า คนอะไรเก่งไปหมดทุกอย่างเลย ไม่รู้ว่าหลานชื่นชมหรือผิดหวังป้าแฮะ คนเล่าไม่รายงานต่อ   โดย: บอลโลกรอชิง ขอเล่าต่อ IP: 203.156.28.196 3 กรกฎาคม 2549 18:07:14 น.

อยากรู้ไหมว่าไปไหนมา ไม่เป็นไร ถ้าไม่อยากรู้ นานมากที่อยากไปทำในสิ่งที่อยากทำ เพื่อหาสิ่งที่อยากทำ เขียนหนังสือตามที่อยากเขียน เขียนให้ตนเองได้อ่าน ดีนะ ทีตนเองอากอ่าน คงยอดแย่แน่ ที่เขียนเองแล้วไม่อ่าน ต้องอ่าน เพราะเขียนไป ต้องอ่านไป แก้ไป แก้ประโยคใหม่ ให้ดี กลับมาแล้ว มาเล่า อยากที่อยากเล่า ต้องตั้งใจ ในสิ่งที่เรารัก เราอยากทำ ต้องทำให้สำเร็จ ตั้งใจนะ   โดย: กลับมาแล้ว 9noi (9noi ) 4 สิงหาคม 2549 1:24:22 น.

ต้องการให้สิ่งนี้เป็นความสำเร็จ ด้วยความกล้า ต้องกล้าเขียน เป็นความคิด คิดแล้วเขียน ไม่เช่นนั้น ทุกสิ่งจะหายไป ไปตามเวลา ที่ผ่านไปตลอด ความตั้งใจ ที่ต้องการสำเร็จ ต้องตั้งสมาธิ มีสมาธิ ทุกสิ่งต้องสำเร็จ เพราะเราทำได้ เราทำได้สำเร็จ เพราะเราเข้าใจ ทุกสิ่งที่เราไม่เข้าใจ ถามผู้รู้ได้ ถามอย่างคนที่อยากรู้ คนจะตอบ ก็อยากตอบ เพราะเราอยากรู้ ไม่อายหรอก เพราะสิ่งที่อยากรู้ ทำให้เราเข้าใจ งานก็สำเร็จ   โดย: ความเป็นมา (9noi ) 4 สิงหาคม 2549 1:39:06 น.

นั่งมองสองข้างทาง ได้เห็นในสิ่งได้เห็นทุกวัน ตัวมังกรน้อย เดินขึ้นมาบนถนนคอนกรีตสายกรุงเทพสุพรรณ ไม่กลัวรถที่วิ่งผ่านร่างมันไป ร่างแล้วร่างเล่า แบนอยู่บนถนน มังกรน้อย ยังเดียงสา กำลังโต ตัวอ้วน สมบูรณ์ ไม่รู้ว่า บนถนนมันอันตราย ทำให้จากไป ก่อนโตใหญ่ คงจะต้องล้อมถนนคอนกรีตได้แล้ว อันตราย ที่จะหักรถหลบ ที่วิ่งมาด้วยความเร็ว ถนนคอนกรีต สายกรุงเทพสุพรรณ เป็นถนนที่เยี่ยม จำเป็นต้องถูกล้อม เหมือนสายเอเซีย อยุธยานครสวรรค์ เพราะรถยนต์หลายคัน กลัวมังกรน้อยตาย จึงหักหลบลงข้างทาง คนขับคงงง หักหลบทำไม มังกรน้อยป็นตัวอะไร (เห้ ไหง....) (หรือนักสำรวจ........)   โดย: ความเป็นไป IP: 203.151.140.118 10 สิงหาคม 2549 1:43:39 น.

ไปงานวัดนิมมานรดี บางแค คุณแม่มองเห็นสนามกีฬาในโรงเรียน นึกถึงเมื่อตอนเรียนอยู่ นานเกินสี่สิบปีแล้ว เป็นนักเรียนประถม ป ๑ จะทำการคัดเลือกเป็นนักวิ่งเร็วประจำชั้น เพื่อไปแข่งขันระหว่างชั้น ตัวน้อยกระปุ๊กลุก ความที่เป็นเด็กสมบูรณ์ เสียงคุณครูเรียกให้นักกีฬา ประจำเส้นสตาร์ท นักวิ่งลมกรดน้อยๆเข้าประจำที่กัน ต้อง ๗ คน พอสิ้นสัญญาณให้วิ่งได้ ร่างกระปุ๊กลุก กระชากตัวพริ้วไปข้างหน้า คนเล่า ยิ้ม เมื่อนึกถึงตอนนี้ เสียงข้างสนามสั่งให้วิ่ง..วิ่ง....วิ่ง เฮ้...เฮ้ว..ไปให้ถึงเส้นชัย นักวิ่งลมกรด วิ่งหลับตาไปข้างหน้าไม่คิดชีวิต พอลืมตาขึ้นมา (เพราะว่าวิ่งหลับตามาก็นานแล้ว) คิดในใจว่าชนะแน่ เสียงคนวิ่งข้างๆไม่มีเลย มีแต่เสียงเชียร์ เฮ้ว.......เฮ.... อะไร..ทำให้นักวิ่งลมกรด ต้องวิ่งหลบเข้าข้างสนามหายไป เพราะว่า พอลืมตาขึ้นมา เห็นทุกคนเข้าเส้นชัยทีเสาธงแล้ว ตบมาหัวเราะร่ารอนักวิ่งคนสุดท้ายอยู่คนเดียว คุณแม่ ยังคิดว่าตนเองชนะอยู่จนทุกวันนี้ เพราะได้รับเสียงเชียร์อยู่คนเดียว เอ้อ...นักวิ่งจอมอืดอาด..พวกพี่ๆจับโยนจนตัวเขียว จะจำยายอีด ได้ไหมน้า.... จะมีตอนต่อไป   โดย: ลมกรดน้อยนักวิ่ง IP: 203.151.140.118 10 สิงหาคม 2549 2:14:51 น.

บางครั้ง.......หาสิ่งที่อยากหา..............ยาก....... บางครั้ง.........ไม่อยากหา..........แต่หาเจอเอง..... ยาก..........ในสิ่งที่อยากจะทำให้เสร็จ............. ไม่อยากหา.........แต่มาเอง............... ไม่ตั้งใจ..............แต่ก็ได้........... กลับมาแล้ว...........นายน้อยอยากเล่า.............   โดย: อารัมภบท (9noi ) 14 ธันวาคม 2549 22:52:54 น.

.........จำได้ว่าก่อนเดินทางเข้ากรุงเทพ นอนหลับอยู่กับบ้านที่นครสวรรค์ มีพี่มาปลุกว่าให้ไปทำงานที่กรุงเทพ บริษัทเรียกมาแล้ว .........จะต้องทำงาน คงเป็นเพราะเราไม่มีเงินเรียนต่อ จึงต้องทำงาน ไม่รู้หรอกว่าสถานที่จะไปทำงานในกรุงเทพเป็นอย่างไร แต่บอกตนเองว่าจะต้องไปทำงาน .........ครอบครัวเราใหญ่มาก พ่อแม่มีลูกเก้าคน เราเป็นคนที่สี่ พี่โตสุดกำลังเรียนมหาลัย พี่คนที่สองกำลังเรียนตำรวจ พี่คนสามกำลังเรียนครู เราคนที่สี่ไม่มีคนส่งเรียน เงินเดือนคนส่งเรียน(คือพ่อ)ตอนนั้นน้อยมาก ไม่ถึงห้าพันบาท และแม่ต้องรับเลี้ยงเด็กที่บ้านเก็บรายวันวันละ 10 บาท รวมอาหารกลางวันด้วย มีเด็ก 20 กว่าคน พอมีค่าใช้จ่ายบ้านไปวันๆเท่านั้น .........เราต้องช่วยแม่เลี้ยงเด็กสอนเด็กทุกวัน ตั้งแต่หุงข้าว ทำอาหาร รีดผ้า กวาดพื้นจัดสถานที่เรียน สอนหนังสือ บางคนต้องป้อนข้าว แล้วเอามาอาบน้ำ และเอาเด็กนอนตอนบ่าย ครบทุกคน เป็นอย่างนี้ทุกวัน เพราะไม่มีเงินเรียนต่อ .........ดีใจไหม๊ที่ได้งานทำ ความรู้สึกบอกว่าดีใจมาก จะได้มีรายได้ช่วยที่บ้าน เพราะยังมีน้องต้องเรียนทุกคน อีกตั้งห้าคน จะเข้ากรุงเทพค่าเดินทางยังไม่มีเลย .........จำได้ว่า มีคนมาบอกว่าย่าบ้านเหนือเรียกให้ไปหา จึงได้ไปหาย่าจึงรู้ว่า ย่ารู้ว่าจะต้องไปทำงานที่กรุงเทพ รู้ด้วยว่าไม่มีเงินค่าเดินทาง จำได้ว่าย่าให้เงินมาสองร้อยบาท .........ความคิดบอกว่าจะต้องไปทำงาน กรุงเทพเคยไปมาแล้ว มีงานทำมีเงินเดือนจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน (มีต่อบทที่ ๒ การสอบเข้าทำงาน )   โดย: บทที่ ๑ การเริ่มต้น (9noi ) 14 ธันวาคม 2549 22:59:13 น.

.........ถึงกรุงเทพแล้ว เพื่อนพี่ชายคนโตพาไปพบผจก.บริษัทที่จะต้องทำงาน เป็นบริษัทญี่ปุ่น ต้องพูดภาษาอังกฤษได้บ้าง เข้าใจคำสั่งของนายญี่ปุ่น อาศัยที่ว่าจบโรงเรียนประจำจังหวัด เขาเคี่ยวเข็ญบังคับให้เรียนภาษาอังกฤษ พอฟังคำสั่งเข้าใจ จึงสอบพูดอังกฤษผ่านได้ เพราะนายญี่ปุ่นรับ และให้ทำงานทันที .........ทำหน้าที่ Office Boy(พนักงานเดินหนังสือ)และMessenger Boy(พนักงานส่งเอกสาร)และBillCollector(พนักงานเก็บเงิน) ดูแล้วภาคภูมิใจ ตำแหน่งยาวเหยียด .........ได้รับ เงินเดือน 750 บาท ค่าอาหาร 250 บาท และค่าน้ำมันรถเดือนละ 250 บาท(สมัยนั้นน้ำมันลิตรละ 2.50 บาท)รวมรายได้ 1250 บาทต่อเดือน เมื่อ33ปีที่ผ่านมา   โดย: บทที่ ๒ การสอบเข้าทำงาน IP: 203.156.26.226 16 ธันวาคม 2549 21:09:24 น.

.........ผู้เล่าได้ทำหน้าที่นี้ ก็จะต้องขี่รถมอเตอร์ไซด์ได้เพราะจะต้องไปส่งเอกสารไปเก็บเงิน ลืมบอกไปว่าเป็นบริษัทประกันภัยญี่ปุ่นที่มาเข้าหุ้นกับบริษัทประกันภัยไทย .........ที่ผ่านมาเคยขี่ได้เข้าเกียร์เป็น รถพุ่งไปได้ก็ใช้ได้ แต่ที่นี่ กรุงเทพ ถนนหนทางเป็นอย่างไร ไม่รู้เลย รถมาก รถวิ่งเร็ว อันตรายมาก .........อันตรายจากรถล้มรู้จักดีเพราะร่องรอยแผลเป็นรอบตัว จะต้องทำงานและต้องทำให้ได้ .........ลูกพี่” ภาษาคนทำงาน ได้พาไปสอนขี่รถมอ”ไซด์ จำได้ว่าเป็นถนนวิภาวดี สมัยก่อนโน้น น่าจะเป็นถนนคอนกรีตยุคต้นๆ มีเกาะกลางขั้นรถขาเข้าขาออกและมีคูน้ำสองฝั่งติดไหล่ถนนมีอะไรเกิดขึ้นน้ำในคลองคงช่วยได้ คนสร้างถนนคงป้องกันอย่างนั้น .........ไปถึงที่นั่นก็ให้ขับเองเลย ยิ่งแน่กว่านั้น ลูกพีซ้อนไปด้วย แสดงว่าลูกพี่ใจถึงกว่า ยอมเสี่ยงนั่งไปด้วยได้กำลังใจ วิ่งฉลุย ผ่านการสอบขี่มอร์”ไซด์ได้ ใบอนุญาตขับขี่เหรอ สบาย สบาย สอบได้แน่นอน   โดย: บทที่ ๓ การเรียนรู้ IP: 203.113.38.12 18 ธันวาคม 2549 23:59:42 น.

(หายไปหนี่งสัปดาห์ เล่าต่อเลยนะ อยากเล่า) .........สถานที่ไปพบลูกค้า ส่วนมากจะหาได้ง่าย เพราะชาวต่างชาติจะทำมาหากินแถวถนนสุขุมวิทซะส่วนใหญ่ .........ขาออกถนนหลักจะเป็นซอยเลขคี่ เช่นซอย 1,3,5 ..ขาเข้าเมืองจะเป็นเลขคู่ เช่น ซอย2,4,6 ต้องขอบคุณคนคิดแต่ต้น ทำให้หาอ็อฟฟิสลูกค้าง่าย เหมือนบุรุษปณ.หาบ้านเลขที่และชื่อบริษัท .........เวลานายญี่ปุ่นจะสั่งงานให้ไปพบลูกค้าที่โรงงาน ส่วนใหญ่จะอยู่ถนนปู่เจ้าสมิงพราย อ.พระประแดง จ.สมุทรปราการ ถ้าไม่รู้ก็ถามลูกพี่ ก็จะบอกให้เริ่มต้นที่สี่แยกเอราวัณ มุ่งหน้าขาออกไปตามถนนสุขุมวิท ขับตรงไปอย่างเดียว จนกว่าจะเจอสามแยกถนนปู่เจ้าสมิงพราย แล้วเลี้ยวขวาเข้าไป โรงงานญี่ปุ่นลูกค้าเราเต็มไปหมด วิ่งเต็มวันก็พบไม่หมด จำได้ว่าหมัวแต่มองหาโรงงาน ได้ขับชนหมาข้างทาง รถล้มกลิ้งคลุกฝุ่น เสื้อขาด แขนถลอกเลือดซิบๆ .........บอกตัวเองว่า ต่อไป อย่าเผลอ อย่าประมาท เจ็บลูกเดียว เนื้อหุ้มเหล็ก .........คิอว่าสนุกนะ งมทำงาน หาวิธีเอง เป็นอย่างไร   โดย: บทที่ ๔ ฉายเดี่ยว (9noi ) 27 ธันวาคม 2549 0:25:22 น.

(วันนี้แถมให้อีกบทเพราะไม่ได้เล่าหลายวัน) ........ทำงานแป็บเดียว รับเงินเดือนแล้ว บริษัทต่างชาติ ส่วนมากจะจ่ายเงินเดือนวันที่ 15 ถ้าไม่ตรงวันหยุด ถ้าตรง ก็ร่นขึ้นมาเร็วขึ้นอีก .........ส่งเงินเดือนๆแรก ให้ทางบ้านทันทีหนึ่งพันบาท แม่ดีใจมาก(แม่คนเล่า หนูเรียกคุณย่า ไหงละ) เพราะทำให้ทางบ้านมีรายได้เพิ่มเป็นเงินก้อน สามารถกำหนดค่าใช้จ่ายให้กับพี่ๆน้องๆทุกคนที่กำลังเรียนอยู่ได้ อย่าลืมครอบครัวคนเล่ามีเก้าคน กำลังเรียนทุกคน .........คงสงสัย ส่งเงินกลับบ้านเกือบหมด เอาเงินที่ไหนใช้ แล้วจะเล่าให้ฟังต่อ นะจ้า ........ลืมเล่าเรื่องที่พักในกรุงเทพ เพราะได้อยู่บ้านฟรี ไม่ต้องเสียค่าน้ำค่าไฟ เพื่อนพี่ชายให้ไปนอนเฝ้าบ้านตึกสามชั้น ที่สะพานเหลืองหัวลำโพง เป็นบ้านญาติของเพื่อนพี่ชาย เดินทางต่างจังหวัดบ่อยมีอาชีพทนายความใหญ่ ไม่ได้อยู่บ้านมาก จึงได้คนเล่าเป็นคนเฝ้าบ้านให้ .........เจ้าของตึกเป็นนครสวรรค์ด้วย มีฐานะ มีหลายบ้านในกรุงเทพ และที่สำคัญ ผู้เล่าอยากเป็นทนายความด้วย มีตำราเพียบ คงได้อ่านพุงกางแน่ .........เฮ้อ !!!ได้เป็นคนเฝ้าบ้านอย่างเคย อยู่นครสวรรค์ก็นอนเฝ้าบ้านปู่บ้านใต้ เป็นเรือนแถวไม้สักทองสองชั้นทั้งหลัง มีโอกาสจะเล่าความเป็นมาของบ้านเหนือบ้านใต้ให้ฟัง .........กำลังเข้าไปในภูมิหลังแล้ว (สลับฉาก)   โดย: บทที่ ๕ เงินเดือนๆแรก ของผู้เล่า (9noi ) 27 ธันวาคม 2549 1:14:21 น.

.........เล่าเลยดีกว่า เพราะแทรกเข้ามาแล้วทำให้อยากเล่า .........ต้นตระกูลของเรา พ่อเล่าว่าเดินทางมาจากทางตอนใต้ของจีน ห่ะ...ห่ะ...ห้า...เหมือนประวัติศาสตร์ไทยเลย มาด้วยขบวนช้าง คงหลายเชือก เพราะมีอาชีพทำไม้ ความหมายคือตัดไม้ขาย ไม้คงหมดประเทศจีน เลยต้องอพยพหาที่ทำไม้ใหม่ เดินทางเข้าทางเหนือของไทย สุดท้าย มาตั้งรกรากที่จังหวัดตาก บ้านวังเจ้า .........บอกแล้วว่าไม่ธรรมดา ตระกูลอาชีพทำป่าไม้ มาอยู่บ้านวังเจ้า ทวดเป็นใครน้า คนจีนแท้ๆนะซิ ทวดมามีเมียคนไทย จึงมีลูกชายออกมาสองคนเป็นปู่บ้านเหนือกับปู่บ้านใต้ เมื่อโตขึ้นจะมีเหย้าเรือน คงเป็นทวดนะแหละ มองไปทั้งปฐพีทางตอนใต้ เลยมาได้สองย่า ที่มีดินมากมายในปากน้ำโพ มาเป็นภรรยาของปู่สองปู่ ฟังว่าย่าบ้านใต้เป็นภรรยาขอพระราชทาน คงทำเงินให้ประเทศชาติได้มาก จึงได้ประทานให้ .........ท่านจึงต้องย้ายมาอยู่ที่นครสวรรค์ เพราะย่าบ้านเหนือที่ให้เงินค่าเดินทางคนเล่ามาทำงานกรุงเทพฯสองร้อยบาท ท่านมีที่ดินมากมาย แต่งงานกับปู่บ้านเหนือต้องมาเป็นเขยทำสวน ส่วนปู่บ้านใต้ตั้งบริษัททำไม้ ขอสัมปทานป่าไม้จากรัฐบาลเป็นป่าๆไป พ่อว่างั้น ......... แล้วจะเล่าเรื่องพ่อคนเล่าให้ฟัง เขาน่ะเก่งกาจในเรื่องวัดไม้เป็นป่าๆเพื่อตีราคาทั้งป่าให้เงินรัฐบาล แล้วมาตัดไม้ที่ตีตราไว้เอามาขายทำกำไรไปได้หลายปี กว่าไม้ที่ตีไว้จะหมด .........บ้านต้นตระกูล ตั้งอยู่บนถนนโกสีห์ เขาเรียกสามแยกป้อมหนึ่ง ที่มาคือตรงสามแยกมีป้อมตำรวจและถ้าเดินตรงสามแยกลงไปก็เป็นแม่น้ำปิง,แม่น้ำวัง ก่อนไหลล่องไปพบกับแม่น้ำยม,แม่น้ำน่าน ที่หัวเกาะยม ตลาดปากน้ำโพ ทางการเรียกว่า แม่น้ำเจ้าพระยา จะเริ่มที่ตรงนี้ ที่ปากน้ำโผล่ แต่ก่อนเรียกอย่างนั้น เขาว่ามา (ยังมีต่อ)   โดย: บทที่ ๖ เรื่องของตระกูล (9noi ) 29 ธันวาคม 2549 17:44:41 น.

ขอยืนยันว่าในบทที่ ๖ เรื่องของตระกูลมีต่อแน่ ส่วนเรื่องต่อไปนี้ต้องรีบเล่าเพราะคิดแล้วเขียนไปเขาให้ค่าคิดค่าเขียนด้วยนะครับ บทที่ ๑ สูติบัตรที่แตกต่าง จากสายน้ำสายหนึ่งจากฝั่งดินแดนอิสานที่มีสายน้ำไหลยาวผ่านหลายประเทศ เป็นเส้นทางธรรมชาติที่แบ่งเขตประเทศกับประเทศ เขาผู้นั้นได้พบเห็นสายน้ำสายนั้นเมื่อได้ลืมตามองโลก เขาเกิด ณ ฝั่งน้ำโขง อ.ธาตุพนม จังหวัดนครพนมห่างฝั่งโขงไม่เกินร้อยเมตร หมอตำแยได้ควักเขาออกมาและตัดสะดือด้วยไม้ไผ่ที่คมกริบ เขาได้เกิดมาแล้ว และได้พกน้ำคำนั้นมาด้วยน้ำใจที่ไหลยาวที่ต้องคิดเขียนไปอย่างไม่อาจลืมได้ หนูน้อยคนหนึ่งได้ลืมตามองโลกในโรงพยาบาลฝรั่งที่กรุงเทพมหานครบนถนนที่มีที่ดินราคาแพงที่สุดในประเทศไทย มีการดูแลจากพยาบาลพิเศษในห้องทารกแรกเกิดเมื่อได้เกิดมาแล้วเพราะแม่ของหนูน้อยในการคลอดจะโดนดมยาสลบอาการเคลิ้มยายังคงอยู่นานไปอีกสิบสองชั่วโมง หลังคลอดแม่ของหนูน้อยยังคุยอีกนะว่าได้ยินเสียงผ่าท้องเหมือนเอากรรไรตัดผ้าดังคว๊ากและเสียงพยาบาลชวนคุยไม่ให้หลับได้ยินเสียงเครื่องมือแพทย์กรุ้งกริ้งรู้สึกตัวตลอดเวลาและไม่เจ็บเลย จนหมอสั่งว่าให้หลับได้ก็เคลิ้มหลับไปไม่รู้สึกตัว แม่ของหนูน้อยเล่าเหตุการณ์ที่จำได้ในช่วงเวลานั้นให้ฟัง หมอนำแม่หนูน้อยหลังคลอดออกมาแล้วมาที่ห้องเด็กอ่อนและก่อนที่จะนำเข้าตู้อบแห้งร่างกาย จำได้ว่าแม่หนูน้อยตัวอมสีชมพูขาเป็นหมัดๆและ เมื่อหมอจับสองขาชูขึ้นเอาศีรษะลงและปักเข็มฉีดยาลงที่ต้นขา มาเข้าใจภายหลังทราบว่าเป็นวัคซีนที่ต้องฉีดให้กับทารกเพื่อให้ร่างกายสร้างภูมิคุ้มกันให้กับตนเองทันที เมื่อเข็มทิ่มลงไปในเนื้อต้นขาหน้าของแม่หนูน้อยที่อมยิ้มอวดแก้มชมพูเป็นพวงห้อยคิ้วบางๆหัวล้านเจ๋งเหม่งเพราะมีเพียงผมสีทองน้อยๆรำไรปลกไว้ คิ้วบางๆสองข้างนั้นขมวดเข้าหากันบ่งบอกความรู้สึกเมื่อเข็มลงไปในเนื้อว่าเจ็บเพียงเบาๆเพราะเข็มเล็กยาวนั้นคมกริบ หนู้น้อยเพียงตอบสนองอาการว่าตกใจมั้ง ที่บอกว่าแม่หนูน้อยอมยิ้มเพะฃราะรูปถ่ายแรกเกิดมันฟ้องว่าหน้าแม่หนูน้อยอมยิ้มสูกล้องตั้งแต่เกิด คุยถึงเธอมานานยังไม่บอกเลยว่าแม่หนูน้อยที่ว่านี้เป็นเพศหญิง เธออยู่ในการดูแลของพยาบาลพิเศษจ้างมาเฝ้าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเป็นเวลาสามวันเพราะคุณแม่หลังผ่าตัดหมอยังไม่ให้เคลื่อนไหวมากแต่มาทราบภายหลังว่าพอแม่ของหนูน้อยรู้สึกตัวก็เกาะขอบเตียงเดินแล้ว นัยว่ากลัวแผลผ่าตัดจะตึงจะทำให้เจ็บมากก็เลยต้องรีบเดินยืดแผลให้ยืดเป็นปกติ และได้ขอให้หมอนำเอาแม่หนูน้อยมารับนมจากถันมารดาได้ทันที มารดาเธอบอกว่ามันฟัดดูดน้ำนมจากแม่เหมือนลูกหมาน้อยๆที่อยากกินนมแม่มาก แรกเกิดของชายคนที่เกิดฝั่งน้ำโขง ต้องนอนบนใบตองเหนือกระดาษฟางที่ซับร่างกายให้แห้งหลังถูกชำระร่างกายทำความสะอาดด้วยน้ำอุ่นและพันห่อตัวไว้ด้วยผ้าถุงสีเก่าๆแต่ซักอย่างสะอาดนุ่มด้วยเป็นผ้าซิ่นที่ทอจากปุยฝ้ายแท้และนำมาฉีกเป็นผ้าอ้อมให้ทารกน้อยได้ใช้ ส่วนแม่ของเขาต้องนอนบนไม้ไผ่ขัดแตะและก่อไฟใช้ก้อนถ่านอุ่นๆจากเชื้อฟืนที่ก่ออยู่ใต้แคร่ไม้ไผ่เพื่อทำให้เกิดไออุ่นมาอบจะทำให้แผลหลังคลอดแห้งและแผลภายในแห้งสนิทแผลจะหายเร็วตามธรรมชาติและบางครั้ง ที่หน้าท้องจะมีชุดไฟพันอยู่รอบเอวและข้างในจะมีก้อนชุดไฟที่จุดติดชุดไฟให้ลามไปเรื่อยๆเหมือนสูบบุหรี่เพื่ออบให้ความร้อนช่วยให้แผลภายในแห้งหายเร็วขึ้น เขาว่าร่างกายจะแข็งแรงฟื้นเร็ว เขาเป็นทารกชายที่เกิดบนเตียงไม้ไผ่ขัดแตะและได้กินน้ำนมจากมารดาตั้งแต่แรกเกิดเฉกเช่นเดียวกับแม่หนูน้อยที่กินน้ำนมมารดาตั้งแต่แรกเกิดในโรงพยาบาลฝรั่งที่สร้างบนที่ดินที่แพงที่สุด(ยังมีต่อ) บทที่ ๒ หนูน้อยคนนี้ชื่อ อาร์ต   โดย: 9noi เล่าเรื่องสายใยแห่งรัก (9noi ) 15 สิงหาคม 2550 0:00:31 น.

คุณนักประพันธ์ ถ้า Enter ซะหน่อยจะเป็นพระคุณผู้อ่านมากๆ //ผู้ตรวจต้นฉบับ   โดย: ธิดาบะหมี่ (ธิดาบะหมี่ ) 15 สิงหาคม 2550 23:48:57 น.

บทที่ ๒ หนูน้อยคนนี้ชื่อ น้องหญิง (ก่อนนะ) แต่ เขาคนนั้นก็ชื่อ แดงน้อย (ก่อนเหมือนกัน) ก่อนหน้าวันนั้นวันเดียวจำได้ว่า แม่ของหนูน้อย บ่นว่าหมอโรงพยาบาลนัดตรวจท้องถี่มากขึ้น เพราะครบ กำหนดคลอดแล้วหมอนัดก็ต้องมาเมื่อมาแล้วหมอก็เรียก หมอฝึกหัดเจ็ดแปดคนมาคลำหน้าท้องของแม่หนูน้อย หมอใหญ่ว่าผิดปกติทารกไม่กลับหัว หมอวิตกกันว่าทารก ตัวใหญ่กลับตัวลงคงลำบากแต่ถ้าเด็กดันตัวขึ้นไปอาจ ทำให้มารดาบาดเจ็บได้ จำได้ว่าติดสอบอีกหนึ่งวิชาและเป็นวันสุดท้ายที่จะต้อง สอบและเป็นวิชาสุดท้ายด้วยเพราะได้ขอขึ้นทะเบียนจบ แล้วแต่มหาวิทยาลัยเขาไม่ให้จบเพราะติดวิชาเลือกบังคับ ไม่ได้สอบให้ครบ จึงติดวิชาเดียวอยู่หนึ่งเทอมจึงได้บอก แม่ของเด็กน้อยว่าพอพรุ่งนี้สอบเสร็จปั๊บจะพาไปหาหมอ ทำคลอดพิเศษทันทีเพราะได้หารือเพื่อนและได้ให้เพื่อน ฝากหมอทำคลอดไว้ให้แล้ว เมื่อมาพบหมอแล้วพอตรวจเสร็จปุ๊บคุณหมอสั่งให้ นอนรอคลอดที่โรงพยาบาลทันที แม่ของหนูน้อย แจ้งความประสงค์หมอว่าขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้เถอะเพราะยัง ไม่ได้เตรียมตัวมาคลอดเลย คุณหมอขมวดคิ้วนิ่งคิดสัก พักแล้วบอกว่าได้และแจ้งว่าจะจองห้องคลอดด่วนไว้ให้ ตั้งแต่เวลานี้ถ้ามีอะไรด่วนเกิดขึ้นนับแต่นี้ไปให้รีบนำมา โรงพยาบาลในทันที ในตอนนั้นได้คิดขอบพระคุณหมอ มากและได้จำไว้ในจิตใจในความรอบคอบและมีน้ำใจอัน สูงสุดของคุณหมอ ความรอบคอบของคุณแม่หนูน้อยได้ให้ความ เป็นห่วงครอบครัวตลอดถึงต้องกลับมาจัดการที่พักให้ เรียบร้อยและจัดเตรียมของที่จำเป็นที่ต้องใช้ระหว่างคลอด และหลังคลอด แต่มารู้ภายหลังว่าของเหล่านั้นไม่ได้ นำมาใช้เลยเพราะจะต้องใช้ของทุกสิ่งที่โรงพยาบาลจัด เตรียมไว้ให้ทุกสิ่งทุกอย่างเพราะค่าใช้จ่ายได้รวมไว้ทั้ง หมดแล้ว มาถึงโรงพยาบาลตามนัดมีกองเชียร์คลอดมา หลายคนเพราะรู้ว่าต้องผ่าตัดทำคลอด ต่างคนต่างคิดแต่ว่า คนจะคลอดจำได้ว่าหน้าซีดแห้งๆทั้งที่มีประสบการณ์การ คลอดลูกคนโตมาแล้ว แต่ว่ามันนานมากห่างมาต้องสิบ ปีแต่ความรู้สึกเดิมก็มาเตือนว่าลูกคนแรกคุณหมอต้องใช้ เครื่องดูดออกเพราะว่าทารกอยู่ในท่าคลอดผิดปกติ เช่นกัน เมื่อแม่ของหนูน้อยเข้าไปอยู่ในห้องเตรียมคลอดสัก พักพยาบาลก็เข็นเตียงออกมาแม่ของหนูน้อยนอนอมยิ้ม ออกมากองเชียร์เข้าไปห้อมล้อมให้กำลังใจแป็บเดียว พยาบาลพาเข้าไปในห้องทำคลอดแล้ว จำไม่ได้ว่าเวลาที่ นั่งรอหน้าห้องคลอดได้ผ่านไปนานเท่าไหร่ มารู้ภายหลัง ว่าเวลาที่ถูกบันทึกการเกิดของแม่หนูน้อยคือเวลา บ่ายโมงห้านาทีของวันที่ห้าเมษายนปีสองห้าสองห้า (เวลา ชาตะ ๑๓.๐๕ นาฬิกา วันที่ ๕ เดือนเมษายน ปี พุทธศักราช ๒๕๒๕) เพราะเวลานั้นสองตาได้แต่จ้องมอง ประตูหน้าห้องคลอดบานนั้นว่าเมื่อไหร่จะเปิดออกมา สักที เมื่อประตูคู่นั้นเปิดออกมามีพยาบาลเดินอุ้มทารก น้อยนำหน้าออกมาก่อนได้ลุกขึ้นถามว่าชายหรือหญิง พยาบาลอมยิ้มตอบว่า” เด็กหญิงค่ะ ” ถามต่อว่า” แล้วแม่ เด็กล่ะ “ พยาบาลตอบว่าได้นำไปอยู่ห้องพักฟื้นแล้ว นั่นแหละคือที่มาของเด็กน้อยที่อยู่ในห้องแรกคลอด เมื่อคุณหมอกำลังปักเข็มลงบนต้นขา จะให้ชื่อเธอว่าอะไร ดีน้า จำได้จากคนเล่าว่าเมื่อแรกเกิดเขาคนนั้นชื่อ “แดง น้อย “ เพราะตัวน้อยมากร่างกายแดงแจ๋และเกิดก่อนฟ้า เปิดตอนจะรุ่งสว่าง แต่ต่อมาเหลือแต่ชื่อว่าน้อย คงเป็น เพราะชื่อเล่นควรมีแค่พยางค์เดียวมั้ง แต่คนนี้ซิเกิดใน โรงพยาบาลฝรั่งก็เลยให้ชื่อเธอว่า “น้องหญิง “ เขาคนนั้น คงต้องการให้เธอชื่อ “ หญิง “ ตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไร บทที่ ๓ เวลาเยาว์วัยของน้องหญิง   โดย: บทที่ ๒ "น้องหญิง" และ "แดงน้อย " (9noi ) 16 สิงหาคม 2550 0:48:58 น.

บทที่ ๓ เวลาเยาว์วัยของน้องหญิง(มีเรื่องมาคั้น) หายไปหลายวัน.........โดนตำหนิ......... ก็ เลยหายเงียบไปก่อน .........เป็นอย่างนี้ก็ไม่ถูกต้อง.........น้า......... ก็เดินไปถามคุณแม่แล้ว.........เขาก็บอกถูก.........พอมาเขียนก็เขียนผิด.........ต้องลงขอขมาที่ลืมลูกได้ไหงนี่......... ขอแก้ไขว่าน้องหญิงเกิดวันที่ ๕ เดือนเมษายน พุทธศักราช ๒๕๒๗ .........คร๊าบ .........เป็นอย่างนี้เอง.......ลืมง่าย.........ไปเพิ่มอายุเขา.........เขาก็โกรธเซ้......... มีเรื่องเล่าระหว่างทางมาคั้นเรื่อง.........ให้ชื่อเรืองว่า........ “ รีสอร์ทเปิดใหม่จริงๆ “.........ยังไม่บอกเป็นเรื่องใคร มีงานฌาปนกิจต้องไปจังหวัดขอนแก่น อำเภอพน เพราะคุณพ่อของเพื่อนเสียชีวิต เพื่อนจัดการ จองที่พักให้เรียบร้อย ได้เช่ารถตู้ไปกันเต็มคันรถ ได้เดินทางถึงที่พักเรียบร้อยดี ได้จัดการเรื่องที่พัก ได้จัดให้นอน ห้องละสองคน แต่ละคนเมื่อทราบห้องก็แยกย้ายไปห้องนอนของตนเอง คนเล่ามาเล่าให้ฟังว่าเมื่อไปถึงหน้าห้องพัก ก็รับกุญแจห้องมาถูกต้อง พยายามไขกุญแจเข้าห้องพัก ไขกุญแจเท่าไหร่ก็เปิดเข้าไม่ได้ ได้เรียกพนักงานมาเปิดก็เปิดไม่ได้ ที่สุดต้องใช้กำลังเปิดเข้าไป เพราะไม่มีห้อง อื่นอีกแล้ว ก็เข้าไปห้องพักได้ ต่อมาก็มารวมกันที่รถตู้ เพื่อจะได้ไปวัดฟังสวด งานที่วัดก็เรียบร้อย เพื่อนคนเล่าที่ไปด้วยก็ ทานก๊วยจั๊บไม่เป็นไม่เคยทาน นัดว่าจะหาอะไรทานกันก่อนเข้าที่พัก หลังสวดเสร็จก็ไปทานข้าวกันในตลาด ได้ทานอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมาที่พัก ทางรีสอร์ทก็ทำกุญแจชั่วคราวมาปิดห้องให้เรียบร้อยทั้งนอกใน สักพักครู่ใหญ่ๆมีโทรฯดังขึ้นให้อง พนักกรอกเสียงมาในสายว่ามีผู้โทรมาแจ้งว่าติดอยู่ในห้องน้ำเปิด ประตูห้องน้ำไม่ได้ ผู้เล่าบอกว่าไม่มีใครโทรฯก็นั่งอยู่ด้วยกันตามปกติ กำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำ พนักงานก็ยืนยัน โทรฯที่ติดต่อมาจากห้องนี้แน่นอน เพราะสัญญาณบอกเช่นนั้น เมื่อพนักงานวางสายก็มาเคาะที่ ห้องและเข้ามาเช็คโทรศัพท์ ทำหน้าแปลกใจ ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ หัวเราะ สักพักมีคนมาบอกพนักงานว่า อีกสองห้องถัดไป มีคนติดอยู่ในห้องน้ำจริงๆเปิดประตูห้องน้ำออกไม่ได้ ผู้เล่ากับเพื่อนร่วมห้องหัวเราะ ผู้เล่าว่า ตอนนั้นก็ยังไม่คิดอะไร พอรุ่งเช้าเช็คของขึ้นรถตู้ เมื่อมารวมกันแล้ว ตางคนต่างหน้าเซียวเหมือนไม่ได้นอนกันทั้งคืน ต่างคน ต่างมองหน้ากัน ส่ายหน้าว่า “ ไม่ได้นอนทั้งคืนเลย ” ทุกคนในรถต่างพนักหน้าหงึกๆ ยกเว้นคนเล่าบอกนอน หลับบายดี ทุกคนต่างแปลกใจ คนเล่าอมยิ้มแล้วว่า “ ต่างบ้านต่างเมืองมา เราจะขอสมาเจ้าที่เจ้าทาง ขออนุญาตเข้าพักอาศัย สิ่งใดที่ได้ล่วงเกินไปด้วยกาย วาจาใจและไม่ได้เจตนาล่วงเกิน ก็ขอให้อโหสิให้ด้วย “ ผู้เล่า บอกสูตรให้ทราบ ผู้ร่วมห้องบอกว่า มีผู้มาเยี่ยมที่ห้องทั้งคืน วูบวาบไปมา ตลอดเวลา เหมือนหลับก็ไม่หลับ ถูกปลุกให้ ตื่นตลอดเวลา จะถามคนพื้นที่ก่อนกลับก็ไม่กล้าถาม แต่คนร่วมห้องบอกว่า ตั้งแต่พังห้องเข้าไปเหมือนมีคนเดิน ตามหลังตลอดเวลา มีคนทักแล้วน้า ว่าพักที่นี่แน่นอนหรือเปล่า ทำไหงได้ ก็เพื่อนจองไว้แล้ว......... อย่ารู้เลยนะว่าใครเล่าให้ฟัง.........แต่.........เป็นเรื่องจริงไม่ได้โม้ .........เล่าแบบคำต่อคำ   โดย: บทที่ ๓ เวลาเยาว์วัยของน้องหญิง(มีรื่องมาคั้น) (9noi ) 21 สิงหาคม 2550 17:13:13 น.

๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๐ เรื่อง คนล้างรถ คนผู้ใช้แรงงานแลกค่าจ้าง......ต่อวัน เมื่อร่างกายยังพอมีเรี่ยวแรง งานจะต้องมีให้ทำเสมอสำหรับผู้ไม่เกี่ยงงาน เมื่อสองเท้ายังยืนหยัดและสองมือยังแกว่งไกวอย่างแข็ง แรง งานที่ต้องใช้แรงของตนยังมีให้แลกเป็นเงินตราให้เราอยู่ เสมอ สองเท้าเดินเข้าศูนย์รถยนต์ ใจคิดว่าจะต้องทำงาน จะปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร โดยไม่ได้ทำประโยชน์อะไรเลย ในวันหนึ่ง ได้เห็นคนทำงานสี่คน เป็นทีม กุลีกุจอตั้งใจทำงานกัน คนหนึ่งขับรถนำรถเข้าพื้นที่ล้างรถ และมือหนึ่งเก็บใบสั่งงานจากหน้ารถ เปิดประตูรถ นำมา เขียนลงในตารางแบบฟอร์มว่าวันหนึ่งล้างได้กี่คัน และอีกคนหนึ่งเดินไปที่หัวเจ็ทฉีดน้ำ เปิดปุ่มเจ็ทเดินเครื่อง ปั้ม มือที่กำหัวเจ็ทน้รจะต้องมั่นคง เพราะแรงน้ำจะพุ่งอย่าง แรงกระแทกเข้ากับตัวถังรถยนต์ และจะมีแรงสะท้อนหนักกลับมาที่มือฉีด แทบดันตัวให้ หงายหลัง ฉีดไล่ตั้งแต่หน้ารถ ฝาหน้า หลังคา เรื่อยลงมาที่บังโกลน หน้าขวา เลาะมาด้านตัวถังข้างขวา คราบดิน คราบฝุ่น ขี้โคลน จะออกสีแดง สีดำ สีเทา สีฝุ่น แล้วแต่ละคันจะเหยียบผ่านและมีอะไรเกาะติดรถมา กระเด็นออกหมด แรงกระแทก ที่ถูกแรงน้ำ ที่ปั้มจากเครื่องปั้ม ทำให้คราบ เหล่านั้นปลิวออกมาตามแรงน้ำ เขาฉีดเลาะลัดเข้าซุ้มล้อทั้งหมด จนรอบคัน อีกคนหนึ่ง หยิบผ้าจุ่มเข้าใส่ถังแชมพูล้างรถ เพราะ ว่าวันนี้เครื่องฉีดโฟมเสีย เขาจะปาดมันลงบนตัวถังรถละเลงไปทั่ว เลาะขนานไปรอบ ตัวรถ ฟองสีขาว เกาะติดตามแรงมือที่ปาดผ่านไป เขากดมันลงไป เพื่อให้คราบสกปรก ที่ติดแน่นบนตัวรถนั้น หลุดออกมา เขาละเลงมันไปทั่วตัวถังรถ และคนเดิมที่ทำหน้าที่ฉีดแรงน้ำด้วยหัวเจ็ท เริ่ม กดปุ่มแรงน้ำเจ็ทอีกครั้ง แรงน้ำกระแทกเข้ากับฟองแชมพูที่ติดบนตัวรถ ฟองแชมพู ปลิวตามแรงน้ำ เขาเดินฉีดน้ำเพื่อไล่ฟองชมพูออกจากตัวรถ จนรถสะอาด ทั้งคัน คนที่ทำหน้าที่ขับรถเข้ามาจอด ได้กลับมาทำหน้าที่ขับรถ ออก เพื่อนำรถไปที่เช็ดแห้ง มีสองคนทำหน้าที่นี้อยู่ คนหนึ่งเขาได้ร้องบอกเพื่อให้นำรถเข้าจอดให้เข้าที่ อย่าง ปลอดภัย อีกคนหนึ่ง คว้าผ้าผืนใหญ่ที่แขวนอยู่ คลี่ออกทั้ง ผืนวางบนฝาหน้า สองคนยืนอยู่คนละด้าน จับปลายผ้าผืนใหญ่ และลากผ้า ไปด้านหลัง ผ่านฝาหน้า กรจกบังลมหน้า หลังคา และฝาหลัง พื้นที่ ที่ผ้าลากผ่านไป ได้เกาะเอาเม็ดน้ำติดไปด้วย สุดท้ายหยดน้ำเจิ่งบนตัวถังรถ ได้เบาบางลง คนหนึ่งนำผ้าผืนใหญ่นั้นไปเก็บ และทั้งสองคนคว้าผ้าแห้ง มาคนละผืน เริ่มเช็ดหยดน้ำที่เกาะตามตัวถังไปทั่ว เพื่อทำให้ตัวถังรถ แห้งสนิท เขาได้เปิดประตูรถทุกบาน เพื่อเช็ดขอบด้านในและชาย ล่าง ให้แห้งจากเม็ดน้ำ คนหนึ่งละมือจากเช็ดตัวถัง คว้าเครื่องดูดฝุ่นมา เปิดเครื่อง เริ่มดูดฝุ่นที่ผ้ายางรองพื้นทุกผืนและพื้นที่ใต้ผ้ายางเพื่อให้ ปราศจากฝุ่นให้มากที่สุด เศษกระดาษทุกแผ่นในรถ ตามระเบียบศูนย์ ห้ามทิ้ง ของทุกสิ่ง อยู่อย่างไรให้อยู่อย่างนั้น ห้ามทิ้ง รถถูกเช็ดเรียบร้อย คนเดิมที่ทำหน้าที่นำรถมา จอดล้างครั้งแรก ได้ดันตัวเองเข้าไปในรถคันที่เสร็จแล้ว ขับออกไปเก็บ เพื่อรอเจ้าหน้าที่ศูนย์ มานำไปคืนให้ลูกค้า ทำเช่นนี้ ทุกคัน ทุกเวลาที่หมดไปและได้หมดไปอย่าไม่ รอ ในแต่ละวัน ยิ่งเพิ่มความเร็วในงาน ยิ่งทำให้งานเสร็จเร็ว แรงที่ทำลงไปในเนื้องาน จะทำให้ร่างกายเริ่มล้า ค่าตอบแทนแรงงานต่อวันของผู้ใช้แรงานได้เท่าเดิม เพื่อที่จะทำให้ผู้ใช้แรงงานมีกำลังใจ ควรกำหนดเนื้องานในแต่ละวันว่า จำนวนที่พอดีกับค่าแรง งานนั้น จะอยู่ที่จำนวนกี่คันต่อวัน และส่วนที่ทำได้มากขึ้นกว่าที่กำหนด แต่ละคนจะต้องได้ค่าแรงงานเพิ่มขึ้นต่อคัน อีกคนละเท่า ไหร่ นี่แหละคือกำลังใจ ที่นายจ้างจะต้องให้ เพื่อเป็นแรงส่งกำลังใจเพื่อที่จะสู้งาน ทำให้ไม่ท้องานที่ได้ มากขึ้น ทำงานมากขึ้น จะต้องให้ค่าแรงพิเศษเพิ่มขึ้นด้วย แต่งานที่สำเร็จนั้น จะต้องมีคุณภาพตามระเบียบที่ ศูนย์ กำหนด เมื่อได้งานมาก ผลตอบแทนค่าแรงงานในแต่ละวัน ก็จะต้องได้เพิ่มมากขึ้น เมื่องานล้างรถเสร็จหมดแล้วในวันนี้ เขากล่าวคำลาชายสามคนที่อยู่ในทีมงานของลูกชาย เขาได้เดินนำหน้าลูกชายคนที่ทำหน้าที่นำรถเข้าจอดใน พื้นที่ล้างรถ คนที่นำใบสั่งงานไปลงในแบบฟอร็ม คนที่ขับรถออกจากพื้นที่ล้างและนำรถไปให้เช็ดแห้งและ ขับรถไปเก็บที่โรงรถเพื่อรอส่งลูกค้า และผู้ที่นำตัวเองมาใช้แรงงานในศูนย์ฯวันนี้ คือผู้ที่ยืนฉีดน้ำล้างรถด้วยหัวเจ็ท ได้บอกกับลูกชายว่า เย็นวันนี้ คุณแม่ได้ทำกระเพาะปลาเลี้ยงมือเย็น เจ้าลูกชายเปิดยิ้มกว้าง ความเหนื่อยล้าที่สู้กับานทั้งวัน คง หายไปบ้าง มือของลูกชายยกขึ้นและรถแท็กซี่จอดรับ......... ได้กลับบ้าน แล้ว   โดย: มีเรื่องอยากเล่ามากวันนี้ (9noi ) 27 สิงหาคม 2550 22:13:10 น.

๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๐ เรื่อง คนล้างรถ คนผู้ใช้แรงงานแลกค่าจ้าง......ต่อวัน เมื่อร่างกายยังพอมีเรี่ยวแรง งานจะต้องมีให้ทำเสมอสำหรับผู้ไม่เกี่ยงงาน เมื่อสองเท้ายังยืนหยัดและสองมือยังแกว่งไกวอย่างแข็ง แรง งานที่ต้องใช้แรงของตนยังมีให้แลกเป็นเงินตราให้เราอยู่ เสมอ สองเท้าได้ก้าวเดินเข้าศูนย์รถยนต์ ใจคิดว่าจะต้องทำงาน จะปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร โดยไม่ได้ทำประโยชน์อะไรเลย ในวันหนึ่งที่ผ่านไป ได้เห็นคนทำงานสี่คน เป็นทีม กุลีกุจอตั้งใจทำงานกัน คนหนึ่งขับรถนำรถเข้าพื้นที่ล้างรถ และมือหนึ่งเก็บใบสั่งงานจากหน้ารถ เปิดประตูรถ นำมา เขียนลงในตารางแบบฟอร์มว่าวันหนึ่งล้างได้กี่คัน และอีกคนหนึ่งเดินไปที่หัวเจ็ทฉีดน้ำ เปิดปุ่มเจ็ทเดินเครื่อง ปั้ม มือที่จับหัวเจ็ทเพื่อกดฉีดนั้นจะต้องมั่นคง เพราะแรงน้ำจะ พุ่งอย่างแรงได้กระแทกเข้ากับตัวถังรถยนต์ และจะมีแรงสะท้อนมาที่มือจับอย่างหนักกลับมาที่มือฉีด แทบดันตัวให้หงายหลัง เสียการทรงตัวได้ เขาได้ฉีดไล่ตั้งแต่หน้ารถ ฝาหน้า หลังคา เรื่อยลงมาที่ บังโกลนหน้าขวา เลาะมาด้านตัวถังข้างขวา คราบดิน คราบฝุ่น ขี้โคลน จะออกสีแดง สีดำ สีเทา สีฝุ่นแล้วแต่ว่าแต่ละคันจะเหยียบผ่านและมีอะไรเกาะติด รถมา ได้กระเด็นออกหมด แรงกระแทก ที่ถูกแรงน้ำ ที่ปั้มจากเครื่องปั้ม ทำให้คราบ เหล่านั้นปลิวออกมาตามแรงน้ำ เขาฉีดเลาะลัดเข้าซุ้มล้อทั้งหมด จนรอบคัน อีกคนหนึ่ง หยิบผ้าจุ่มเข้าใส่ถังแชมพูล้างรถ เพราะ ว่าวันนี้เครื่องฉีดโฟมเสีย เขาจะปาดมันลงบนตัวถังรถละเลงไปทั่ว เลาะขนานไป รอบตัวรถ ฟองสีขาวได้เกาะติดตามแรงมือที่ปาดผ่านไป เขากดมันลงไป เพื่อให้คราบสกปรก ที่ติดแน่นบนตัวรถนั้น หลุดออกมา เขาละเลงมันไปทั่วตัวถังรถ และคนเดิมที่ทำหน้าที่ฉีดแรงน้ำด้วยหัวเจ็ท เริ่ม กดปุ่มแรงน้ำเจ็ทอีกครั้ง แรงน้ำกระแทกเข้ากับฟองแชมพูที่ติดบนตัวรถ ฟองแชมพู ปลิวตามแรงน้ำ เขาเดินฉีดน้ำเพื่อไล่ฟองชมพูออกจากตัวรถ จนรถสะอาด ทั้งคัน คนที่ทำหน้าที่ขับรถเข้ามาจอด ได้กลับมาทำหน้าที่ขับรถ ออก เพื่อนำรถไปที่เช็ดแห้ง มีสองคนทำหน้าที่นี้อยู่ คนหนึ่งเขาได้ร้องบอกเพื่อให้นำรถเข้าจอดให้เข้าที่ อย่าง ปลอดภัย อีกคนหนึ่ง คว้าผ้าผืนใหญ่ที่แขวนอยู่ คลี่ออกทั้ง ผืนวางบนฝาหน้า สองคนยืนอยู่คนละด้าน จับปลายผ้าผืนใหญ่ และลากผ้า ไปด้านหลัง ผ่านฝาหน้า กรจกบังลมหน้า หลังคา และฝาหลัง พื้นที่ ที่ผ้าลากผ่านไป ได้เกาะเอาเม็ดน้ำติดไปด้วย สุดท้ายหยดน้ำเจิ่งบนตัวถังรถ ได้เบาบางลง คนหนึ่งนำผ้าผืนใหญ่นั้นไปเก็บ และทั้งสองคนคว้าผ้าแห้ง มาคนละผืน เริ่มเช็ดหยดน้ำที่เกาะตามตัวถังไปทั่ว เพื่อทำให้ตัวถังรถ แห้งสนิท เขาได้เปิดประตูรถทุกบาน เพื่อเช็ดขอบด้านในและชาย ล่าง ให้แห้งจากเม็ดน้ำ คนหนึ่งละมือจากเช็ดตัวถัง คว้าเครื่องดูดฝุ่นมา เปิดเครื่อง เริ่มดูดฝุ่นที่ผ้ายางรองพื้นทุกผืนและพื้นที่ใต้ผ้ายางเพื่อให้ ปราศจากฝุ่นให้มากที่สุด เศษกระดาษทุกแผ่นในรถ ตามระเบียบศูนย์ ห้ามทิ้ง ของทุกสิ่ง อยู่อย่างไรให้อยู่อย่างนั้น ห้ามทิ้ง รถถูกเช็ดเรียบร้อย คนเดิมที่ทำหน้าที่นำรถมา จอดล้างครั้งแรก ได้ดันตัวเองเข้าไปในรถคันที่เสร็จแล้ว ขับออกไปเก็บ เพื่อรอเจ้าหน้าที่ศูนย์ มานำไปคืนให้ลูกค้า ทำเช่นนี้ ทุกคัน ทุกเวลาที่หมดไปและได้หมดไปอย่าไม่ รอ ในแต่ละวัน ยิ่งเพิ่มความเร็วในงาน ยิ่งทำให้งานเสร็จเร็ว แรงที่ทำลงไปในเนื้องาน จะทำให้ร่างกายเริ่มล้า ค่าตอบแทนแรงงานต่อวันของผู้ใช้แรงานได้เท่าเดิม เพื่อที่จะทำให้ผู้ใช้แรงงานมีกำลังใจ ควรกำหนดเนื้องานในแต่ละวันว่า จำนวนที่พอดีกับค่าแรง งานนั้น จะอยู่ที่จำนวนกี่คันต่อวัน และส่วนที่ทำได้มากขึ้นกว่าที่กำหนด แต่ละคนจะต้องได้ค่าแรงงานเพิ่มขึ้นต่อคัน อีกคนละเท่า ไหร่ นี่แหละคือกำลังใจ ที่นายจ้างจะต้องให้ เพื่อเป็นแรงส่งกำลังใจเพื่อที่จะสู้งาน ทำให้ไม่ท้องานที่ได้ มากขึ้น ทำงานมากขึ้น จะต้องให้ค่าแรงพิเศษเพิ่มขึ้นด้วย แต่งานที่สำเร็จนั้น จะต้องมีคุณภาพตามระเบียบที่ ศูนย์ กำหนด เมื่อได้งานมาก ผลตอบแทนค่าแรงงานในแต่ละวัน ก็จะต้องได้เพิ่มมากขึ้น เมื่องานล้างรถเสร็จหมดแล้วในวันนี้ เขากล่าวคำลาชายสามคนที่อยู่ในทีมงานของลูกชาย เขาได้เดินนำหน้าลูกชายคนที่ทำหน้าที่นำรถเข้าจอดใน พื้นที่ล้างรถ คนที่นำใบสั่งงานไปลงในแบบฟอร็ม คนที่ขับรถออกจากพื้นที่ล้างและนำรถไปให้เช็ดแห้งและ ขับรถไปเก็บที่โรงรถเพื่อรอส่งลูกค้า และผู้ที่นำตัวเองมาใช้แรงงานในศูนย์ฯวันนี้ คือผู้ที่ยืนฉีดน้ำล้างรถด้วยหัวเจ็ท ได้บอกกับลูกชายว่า เย็นวันนี้ คุณแม่ได้ทำกระเพาะปลาเลี้ยงมือเย็น เจ้าลูกชายเปิดยิ้มกว้าง ความเหนื่อยล้าที่สู้กับงานทั้งวัน คง หายไปบ้าง มือของลูกชายยกขึ้นและรถแท็กซี่จอดรับ......... ได้กลับบ้าน แล้ว   โดย: มีเรื่องอยากเล่ามากวันนี้ (9noi ) 27 สิงหาคม 2550 22:27:52 น.

เอาอีก ๆ กรี๊ดดดดด   โดย: แฟนคลับ IP: 124.120.243.160 30 สิงหาคม 2550 1:23:59 น.

นานหลายเวลาหลายวันเป็นเดือน เข้าnetไม่ด้ คงข้ามปีไป2551แน่ อยากกรี๊ดก็กรี๊ดไปก่อนนะ ฤ...........ต้องเปลี่ยนวิธีการใหม่ จะไปยืนเล่าเรื่อง 9noiที่siamcentre   โดย: เข้าnetไม่ได้ (9noi ) 6 ธันวาคม 2550 10:42:06 น.

出会い系出会い系サイト出会い喫茶出会い掲示板ナンパ出会いカフェ人妻出会い無料系サイト優良出会い系攻略完全無料。アダルトビデオアダルト動画アダルトアニメアダルト画像アダルトサイト無料DVDアダルト風俗サンプル無料風俗優良アダルトサイト比較海外。人妻画像人妻パラダイス知合い人妻援護会人妻コレクション風俗告白。熟女画像東京熟女掲示板動画熟女ビデオおまんこオナニー。エロ画像エロフラッシュアニメエロ動画エロゲームエロ漫画無料エロサイト。エッチ画像エッチ動画エッチ小説写真エッチアニメエッチ0930。セックスアナルセックス画像セックス動画セックスフレンドスワッピングSEX写真セックスボランティセックス体位東京セックス仕方SEX。おっぱい画像おっぱい村長おっぱい楽園掲示板おっぱい命おっぱいゲーム。巨乳動画巨乳画像アイドル巨乳掲示板風俗。セフレ募集セフレ掲示板セフレ画像掲示板セフレの作り方出会い無料素人セフレ。童貞狩りエロ漫画童貞狩り童貞喪失童貞オークション素人童貞逆援。不倫パートナー不倫出会い人妻不倫不倫を楽しみたい方にはお薦め人妻画像など満載出会いサイトを楽しむならココ出会い系で一緒に遊ぼう   โดย: アダルト IP: 124.25.160.59 17 พฤษภาคม 2551 22:08:43 น.

出会い系出会い系サイト出会い喫茶出会い掲示板ナンパ出会いカフェ人妻出会い無料系サイト優良出会い系攻略完全無料。アダルトビデオアダルト動画アダルトアニメアダルト画像アダルトサイト無料DVDアダルト風俗サンプル無料風俗優良アダルトサイト比較海外。人妻画像人妻パラダイス知合い人妻援護会人妻コレクション風俗告白。熟女画像東京熟女掲示板動画熟女ビデオおまんこオナニー。エロ画像エロフラッシュアニメエロ動画エロゲームエロ漫画無料エロサイト。エッチ画像エッチ動画エッチ小説写真エッチアニメエッチ0930。セックスアナルセックス画像セックス動画セックスフレンドスワッピングSEX写真セックスボランティセックス体位東京セックス仕方SEX。おっぱい画像おっぱい村長おっぱい楽園掲示板おっぱい命おっぱいゲーム。巨乳動画巨乳画像アイドル巨乳掲示板風俗。セフレ募集セフレ掲示板セフレ画像掲示板セフレの作り方出会い無料素人セフレ。童貞狩りエロ漫画童貞狩り童貞喪失童貞オークション素人童貞逆援。不倫パートナー不倫出会い人妻不倫不倫を楽しみたい方にはお薦め人妻画像など満載出会いサイトを楽しむならココ出会い系で一緒に遊ぼう   โดย: アダルト IP: 124.25.160.59 17 พฤษภาคม 2551 22:08:56 น.

วันนี้วันที่ ๘ มีนาคม ๒๕๕๕ นับแต่วันที่มีผูมาเยี่ยมเป็นภาษาต่างดาว(ไม่รูว่าเขียนว่าอย่างไร )ใครรูแปลให้ทราบด้วย ขอขอบคุณที่มีผู้มาเยี่ยม นานมาก นับแต่วันที่ ๖ ธันวาคม ๒๕๕๐ เป็นเวลา ๔ ปี กับสามเดือนสองวัน นับแต่นี้ไป ถ้าท่านผู้ใดตรวจพบBLOGนี้ ถ้าว่างๆนึกถึง9NOIก็มาเปิดอ่านสักทีก็ได้ พอดีวันนี้ เปิดBLOG 9NOI ได้อย่างฟลุุ๊ค เมื่อวานนี้(๗มีค.๕๕)เป็นวันมาฆบูชา ได้จัดของถวายพระและบรรพบุรุษที่บ้านตามปกติ หัวปะ"เพื่อนซี้ที่ได้เรียนหนังสือกันมาตั้งแต่อนุบาลที่นครสวรรค์ แจ้งมาหาแจ้งว่า "ไอ้เถิก"ชื่อที่เพื่อนเรียกนิ๊กเนมเพราะเป็นไข้ไทฟอยส์เกือบตายผมบนหัวจึงเหลือน้อยและบางๆ อยากเล่าว่าเพื่อนดีๆก็ดีจนตายแทนได้ แต่ถ้าที่ร้ายๆก็ตีหน้าดีๆๆมาหาเราจนเผลอไปกับเพื่อนจนจมเหวไปด้วยกัน เรื่องมีอยู่ว่า ลูกเพื่อนไปเรียนต่อที่อังกฤษ เมื่อกลับมาก็ได้รับการติดต่อจากพี่รหัสว่ามีIPHONEราคาพิเศษถูกกว่าราคาตลาด3-4พันจึงสั่งซื้อและโอนเงินให้ก็ได้ทันทีทันควัน2เครื่องภายในพริบตา ลูกเพื่อนก็ป่าวประกาศไปยังเพื่อนๆก็ได้ออเดอร์มา5เครื่องได้เก็บเงินมาเกือบแสนก็โอนเงินให้พี่รหัสไป รอแล้วรอเล่าหนึ่งเดือนพี่รหัสก็บอกว่ารอเครื่องอยู่ จนวันนี้ต้องไปสน.ตำรวจเพื่อแจ้งความพอสว.สารวัตรท่านเห็นชื่อพี่รหัส ได้อุทานว่า "คนๆนี้ อีกแล้วหรือ" "ทำไมหรือค่ะ ท่านคุณตำรวจ" ลูกเพือนไม่ชินภาษาพูด "ก็ นสพ.ลงข่าว เมื่อ2-3 วันก่อน ว่าโดนด่าทางเพสบุ๊ค ก็ไปลงปจว.จะฟ้องคนที่ไปโกงเงินเขามา ว่าหมิ่นประมาทคนโกง"ตำรวจอธิบายมา ลูกเพื่อนตาเหลือก ถามต่อ"พี่เข้าประวัติเป็นอย่างไร ค่ะท่าน" "ก็....หลอกโกงกินเงินเพื่อนๆน้องๆเป็นรายไป ไปคบกับเค้าทำไม" ท่านตำรวจตอบต่อทันควัน .........ยังมีต่อ....จ้า......เป็นพรุ่งนี้นะ .....เรื่องเงินแล้วเสียเพื่อนมามากต่อมาก.........   โดย: 9น้อยอยากเล่า มาเล่าแล้วจ้า-เรื่องเพื่อนรุ่นพี่รหัส... IP: 58.8.17.113 8 มีนาคม 2555 17:03:09 น.

"นายน้อย หยากเหล้า" ถ้าคำ ๆ นี้ "หยากเหล้า" ได้โดนใจ "ขี้เหล้า" ตามที่เขาให้ฉายา ควรยอมรับกันเถอะ หลาย..ต่อ..หลายท่าน ตามที่เราได้รู้จัก "ยาขอบ" คนวิสัยรักอ่านแนวโรมานติค จะต้องรักประโยคเรีงร้อยของท่าน มาเถอะ..ตามมาว่า เมื่อตอนที่แล้วได้หยุดไว้..ตามมาอ่านต่อ. ...ตอนนี้พี่รหัส อยู่ในคำสั่งของตำรวจเจ้าของคดี..ให้หาเงินมาคืนให้น้องรหัส..ประมาณ3แสนกว่า.. ตามต่อตอนต่อไป   โดย: 9(เลข9ภาษาอังกฤษอ่านว่า"นาย" ส่วนคำว่า"น้อย"ย IP: 58.8.162.204 12 มีนาคม 2555 16:49:04 น.