|
|
สถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม กายนางยักษ์...ใจนางฟ้า 3
***คำเตือน ก่อน อ่าน หากมีคำใดเขียนผิด เพี้ยง ไป
ต้องขอโทษมา ณที่นี้ด้วย ครับ***
กายนางยัก...ใจนางฟ้า 3
ขณะที่พี่เลี้ยงจะเริ่มอาการดีขึ้น พวกผมจึงช่วยกันพยุงตัว พี่เลี้ยงไปนอนที่ โตรับแขกและในช่วงก่อนหน้านี้ซึ่งพี่เลี้ยงซักอยู่นั้นเอง มีเด็กคนไหนไม่รู้รีบวิ่งไปบอกแม่บ้านที่กำลังประชุมซึ่งมีพ่อบ้านอยู่ด้วย เกี่ยวกับพี่เลี้ยงที่มีอาการซัก แต่คนที่มาถึงคนแรกกลับไม่ใช่แม่บ้าน กลับเป็นพ่อบ้านแทน พวกผมแทบจะตกใจมาก เมื่อรู้ว่า พี่เลี้ยงคนนี้ เป็นญาติกับพ่อบ้าน ซึ่งเป็นอย่างที่ข่าวลือจริง ๆ ไม่นานนักแม่บ้านก็มาถึง และเริ่มสอบสวน
ถึงสาเหตุที่พี่เลี้ยงซัก ได้ยังไง
บทสนทนา พ่อบ้าน พวกผม และพี่เลี้ยง
พ่อบ้าน ทำไมพี่เลี้ยงถึงมีอาการซักได้ยังไง
พวกผม เล่าความเป็นจริงกำลังกินข้าว อยู่ๆพี่เลี้ยงก็ล้มลงไปนอนกับพื้น
และก็มีอาการซักขึ้นมา จากนั้นพวกผมก็รีบช่วยให้รักษาพี่เลี้ยง
จากนั้นพวกผมก็รีบช่วยให้รักษาพี่เลี้ยงจนหายซักครับ
พ่อบ้าน ทำไมพี่เลี้ยง ถึงหายซักได้
พวกผม ทุกคนต่างชี้มาที่ผมคนเดียว
พ่อบ้าน ว่ายังไงเรา
ตัวผมเอง คือผมใช้ช้อนกินข้าว ยัดเข้าปากพี่เลี้ยง เพื่อไม่ให้กัดลิ้นตัวเอง
( บอกตรงๆ ความรู้ตอนก็กลัวพ่อบ้านจะลงโทษทันที )
พ่อบ้าน ดีนะที่เธอ ไม่ใช้ช้อนส้อม ( โล่งอก นึกว่าผม
จะโดนพ่อบ้านเล่นซะแล้ว)
พี่เลี้ยง ผ่านไปสักพัด หนึ่ง พี่เลี้ยง ก็ ฟื้นตื่น จากอาการซัก
แล้วก็ได้ยินการสอบสวนบ้างเล็กหน่อย แต่ไม่คอยรู้เรืองมาก
นักจึงได้บอก พ่อบ้าน ว่าไม่เป็นไรแล้ว อย่าได้ต่อว่าพวกนี้
เลย เป็นเพราะ นี่เองที่ไม่ได้กินข้าวตอนเช้า เลยทำให้
ไม่คอยมี แรงทำงานจึงทำให้เหนื่อยเร็ว แล้ว
ทำให้มีอาการซักขึ้นมา
พ่อบ้าน พวกเธอ รู้กันแล้ว ฉะนั้นอย่าดื้อ อย่าซน ให้มันมากอาจจะทำ
ให้พี่เลี้ยงต้องเหนื่อยง่าย ไม่งันพวกเธอ โดนฉันแน่
จบบทสทนา
หลังจากที่พี่เลี้ยงหายเป็นปกติแล้ว ก็ได้เที่ยว สอบถามหาใคร เป็น คนที่เอาช้อน กินข้าวยัดเข้าปาก ทำให้ตัวพี่เลี้ยงรอดมาได้ แต่พวกผมไม่มีใครบอก เพราะด้วยความรักที่พวกผมมีต่อกัน จึงไม่มีใครบอกพี่เลี้ยง ว่าเป็นผมที่ทำไว้ ด้วยความคิด กลัวว่า ผมจะโดนพี่เลี้ยง แก้แค้น นี้แหละครับคือสาเหตุที่ไม่บอกพี่เลี้ยง แต่ สุดท้ายเรื่องนี้ ก็ปิด ไม่มิด ดันไปมีเหตุการณ์ ทำนองนี้ อีกครั้ง หนึ่ง
เหตุการณ์นี้ไปเกิดในช่วงบ่ายๆ ที่ พี่เลี้ยงรีดเสื้อผ้าชุดนักเรียนให้ ซึ่งความ เป็นจริงแล้ว มันเป็นหน้าที ของเด็กโต ซึ่งพี่เลี้ยงไม่ต้องทำเลยก็ได้ นั่งพัดผ่อนสบาย ๆแล้วแล้วรอตรวจ เสื้อผ้าที่เด็กโตรีดมา ว่ารีด เรียบไหม ถ้าไม่เรียบ ก็ให้ไปรีดใหม่ซะ แต่เธอไม่ ทำอย่างนั้น แต่เธอขออาสาทำเอง เพื่อให้เด็กโต ได้ไปนอนกลางวันกับเด็กเล็กซึ่งในขณะที่ พี่เลี้ยง รีดเสื้อ ผ้าอยู่นั้นเอง ก็ล้มลงแล้วก็มีอาการซักขึ้นมา อีกครั่ง เหมือน ครั่งก่อนเลย
เด็กโตที่กำลังจัดเรียง เสื้อผ้า อยู่นั้นเองได้เห็นจึงรีบเข้าไปช่วยเหลือทันที
โดยตัดสิ้นใช้แขนตัวเอง แม้จะต้องเจอ ฟันที่มีเขี้ยวก็ตามซึ่งก็รู้แก่ใจมันต้องเจ็บแน่นๆจึงยอมให้พี่เลี้ยงกัดเพราะในห้องนั้น มีแต่ เสื้อผ้า กางเกง แล้วก็ไม้แขวง สิ่งของเหล่านี้ คงจะช่วยอะไรไม่ได้มาก พวกผมตื่นขึ้นมาอย่าง ตกใจ กับ เสียงเด็กโตที่ร้องลั่งห้อง โอย......โอย....( มีเซาว์จะได้มีอารมณ์เวลาที่ อ่าน ) พร้อมกับภาพที่เห็น คือพี่เลี้ยงกัดแขน เด็กโต พวกผม
กับ หัวเราะกันใหญ่ เพียงไม่กี่นาที พี่เลี้ยงก็หายปกติอย่างไวมาก เพราะอาการ ครั้งนี้เธอไม่เป็นหนักเหมือนครั้งเลย แล้วเธอก็ได้รู้ว่า ที่หายได้เห็นนั้น เธอได้เห็นรอยกัดที่ แขนของเด็กโต
บทสนนา พี่เลี้ยง เด็กโต
พี่เลี้ยง ขอบใจ มากนะ แล้วเธอเป็นอะไรมากไหม
เด็กโต ไม่เป็นครับ ก็แค่เจ็บนิดนึ่ง ( ทั้งที่ความเจ็บปวดมากๆ
จากเขี้ยวของเธอ )
พี่เลี้ยง พอจะรู้ไหมว่าครั้งก่อนนี้ ใครได้เอาช้อนกินข้าวยัดปาก
พี่ ไม่ใช่อะไรหรอก พี่อยากขอบใจ เขาสักหน่อย
เด็กโต ชี้มาที่ หน้าผม
พี่เลี้ยง ไอ้หน้าตาคล้าย เด็ก ผู้หญิงหรอกเนี้ย ไม่คิดว่าจะกล้าทำนะเนี่ย
เด็กโต ใช่ครับพี่
พี่เลี้ยง แล้วทำไม พวกเธอต้องปิดบังด้วย
เด็กโต แล้วใครจะไปรู้ล่ะ เห็นพี่ดูดุดันเหมือนปีศาจ
พี่เลี้ยง เวลาชั้นดูแลพวกเธอ ฉันก็ต้องเป็นเหมือนยักษ์
ไม่อย่างนั้น พวกเธอจะฟังชั้นหรอ
เด็กโต จริงหรือพี่
พี่เลี้ยง ที่ชั้นทำร้ายๆ กับพวกเธอ ก็แค่หวังอยากให้เธอไม่อยากให้
ใครมาว่ามีพี่เลี้ยงที่สอนพวกเธอไม่ดี ถึงแม้จะเป็นสิ่งที่พวก
เธอไม่ชอบก็ตาม แต่ขอให้รู้ไว้ พี่มีแต่ความหวังดีเสมอ
ยอมเป็นคนที่ทำให้เธอเกลียดก็ตาม
เด็กโต เข้าใจแล้วครับพี่
จบบทสนทน
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ความสัมพันธ์ระหว่างพี่เลี้ยงกับพวกผมก็เป็นมิตรที่ดีถึงแม้ในบางครั้ง เธออาจจะเป็นนางมารเพื่อคอยห้ามปามพวกผมในบางครั้ง
แต่พวกผมก็ข้าใจถึงเหตุผลที่พี่เลี้ยงต้องทำ นั่นเป็นเพราะความหวังดี
สำหรับตัวผมแล้ว พี่เลี้ยงคนนี้ก็เหมือนคนทั่วๆ ไป เพียงแต่เหตุและผลที่อยู่ในความคิดของเธอคนนี้ที่อาจจะไม่เหมือนใคร แต่สุดท้าย เธอเพียงต้องการที่จะทำยังไงก็ได้ให้คนๆนึง ที่เขารักได้ออกไปอยู่ในสังคมอย่างมีความสุข แม้จะถูกเด็กมองว่าเป็นหมือนนางมารหรือยักษ์หรือกระทั่งทำให้เด็กเกลียดก็ตาม เธอไม่เคยสน เพียงแต่อยาก
ให้รู้ว่านี่คือความหวังดีของพี่เลี้ยงคนนี้เสมอไป
นี่แหละครับ กายนางยักษ์....ใจนางฟ้า
ทุกวันนี้ตัวผมเองยังสงสัยของที่ระลึกที่พี่เลี้ยงคนนี้ ที่ให้ผมมานั่นก็คือ
หวีกับกระจก ซึ่งสื่อถึงอะไร ผมยังไม่รู้ หรืออาจเป็นเพราะว่า
ตัวผมเองหน้าตาคล้ายผู้หญิง ถ้าหากความคิดเป็นอย่างนี้ ผมบอกได้เลยว่า ไม่ใช่ ผมเป็นผู้ชายครับ...เพ่
*** โปรดติดตามอ่าน สถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม
กายนางยักษ์...ในนางฟ้า 4 จบเรื่อง ในวันพฤหัสบดีที่ 30 ธันวาคม 2553**
สวัสดีปีใหม่ คุณผู้อ่าน ทุกท่าน เลยครับ สวัสดี บ๊ายๆๆ
| Create Date : 27 ธันวาคม 2553 |
| Last Update : 27 ธันวาคม 2553 11:21:37 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 343 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [