BlogGang.com : : 701ls : Texus Scramble

Texus Scramble

ปลายเดือนกุมภาพันธ์ 2551 เพื่อนจัดแข่งกอล์ฟให้ลูกค้าภายในบริษัท มีพื้นที่เหลือให้
เพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันที่ปลีกเวลาได้ ออกรอบด้วย ก๊วนนึง สนามที่ไปคือ
รอแยลกอล์ฟ (ลาดกระบัง)

โอกาสสำหรับเล่นกอล์ฟเปิดเสมอ สำหรับผู้เตรียมพร้อม

เมื่อไปถึง เจ้าของก๊วนสั่งว่า "พวกเองเล่นตามปรกติไม่ต้องแข่งกับเค้าก็ได้"

"แข่งอะไรวะ" มันไม่ยอมตอบ

ก๊วนผม สี่คน ประกอบด้วยเพื่อน เก๋ามาก ออกจากราชการมาเล่นกอล์ฟ ตั้งแต่อายุ 35
คนนึง อีกคน ประกอบอาชีพนักการขาย มีเวลาว่างมากพอควร และผม ข้าราชการ
ตัวเล็ก มีเวลาให้กับกอล์ฟปานกลาง ปิดท้ายด้วย เพื่อนนักธุรกิจ เจ้าของกิจการทำอะไหล่
รถยนต์ ผู้หันมาเล่นกอล์ฟได้ เกือบปี เพราะหมอสั่งให้หยุดกิน และออกกำลังกาย

"ก๊วนพี่ หลุม 10 กลุ่ม สุดท้าย" (ตัวแถมก็งี้แหละได้เล่นฟรีอย่างไรก็ไม่เกี่ยง)
"จะลองแข่งไหมครับ?" "เท็กซัสสแคมเบิล"

"เล่นไง" "เอาลูกที่ดีที่สุดแล้วช่วยกันตี 4 คน ก๊วนที่คะแนนน้อยสุดชนะ"

"หมู ๆ เอาเลย"

จากนั้นผมได้สกอร์การ์ดมา น้องคนจัดการมาบอกเพิ่มว่า
"เฉพาะช็อตทีออฟ พวกพี่ทุกคนต้องใช้อย่างน้อย คนละ 4 หลุมนะครับ"

"อ้าว !" "แล้วตาชื้นจะทำไงล่ะ" เพื่อนคนสุดท้ายที่หัดเล่นใหม่พ่อชื่อชื้น และเราก็เรียกมันมา
ด้วยความรักและคิดถึงมาตั้งแต่เรียนอยู่มัธยมซึ่งเข้าเรียนปี 2511 (จริงนะห้ามตกใจ)

MoMoKo UeDa นักกอล์ฟสาวญี่ปุ่นขวัญใจนักกอล์ฟชายต้นปี 2551

"ช่างหัวม้ันเหอะ เล่นไปก่อน"

หลุมแรก หลุม 10 พาร์สี่

"ยั่ว ไปก่อน" เพื่อนคนนี้ชื่อเล่นว่า ยั่ว ไม่ได้หมายความว่ายั่วยวน แต่เพื่อนยกให้เพราะ
มันกวนมากเป็นพิเศษ สมัยเรียนมหาลัยปีแรก โดนรุ่นพี่คณะเกษตรของมัน สั่งให้กลิ้ง
จากทางเข้า ไปถึงห้องซ้อมเชียร์มาแล้ว ฐานตอบคำถามในแบบสอบถามว่ามีความ
สามารถพิเศษคือ "ชอบดูกีฬา"

โจ๊ะ ไอ้ยั่วรวบซ้าย เข้าพงไป หนึ่ง

"ชื้น ตามึง" พล่อก ตั๊กแตนตายไป สี่ตัว สลบอีกสาม ไอ้ชื้นทีไปได้ 30 หลา

"ไอ้หมอ" ปิ้ง ผมไปได้ 199 หลากลางแฟร์เวย์

"ตากูล่ะ" ไอ้วี เพื่อนที่ตีแต่กอล์ฟไม่เคยทำงาน หวดไป 270 หลา

"เอาลูกกู" ไอ้วีสั่ง ในฐานะที่มันเล่นเก่งสุด แต่มันไม่เคยเล่น เท็กซัสสแครมเบิล

หมายเหตุ ชื่อในนี้เป็นบุคคลจริงทั้งหมด ดังนั้นไปพ้องกับชื่อใคร ไม่ใช่ชื่อท่านแน่นอน
ยกเว้น ตาชื้น ชื่อจริง คือคุณพ่อ ชุ้น แต่จะล้อชื่อท่านออกอากาศนี่ไม่บังควรผมจึงเปลี่ยนชื่อนิดนึง

ไอ้ยั่ว ตาชื้น และผม ให้แคดดีเก็บลูกเดินไปหาลูกของ ไอ้วี วางลูกตีช็อตสองกันตรงนั้น
ระยะเหลือร้อยหลา ขึ้นด้วยเวดจ์สบายอย่างไม่เคยเจอมาก่อน ผมตีไม่ถึงกรีน ไอ้ยั่วเช่นกัน ตาชื้น
ตกทราย ไอ้วี ตีเข้าหาธง แต่ขวาไปคันธงกว่า ๆ

"ยั่ว จัดการ" ไอ้วีสั่ง ไอ้ยั่วซึ่งปรกติมันเดินสายพนันเล็กพนันน้อย ตามเส้นทางนักขายของมันทั่วไทย
อยู่แล้วระยะนี้มีได้เสีย "ฟืด" เฉียดปากหลุมไปนิดเดียว ตาชื้น ผม และ ไอ้วี พลาดทั้งสามกระบอก
หลุมแรกได้พาร์

"เฮ้ยสนุก สนุก เล่นง่าย ไม่ต้องกลัว" ไอ้วีบอก

ผมพาน้องอ้อย แคดดีเบอร์ 177 เดินต่อไปยังหลุม 11 พาร์ 5 460 หลา ตอนลงถุง
น้องอ้อยรับแล้วเธอบอกว่า ดีใจมาก สงสัยได้ออกกับโปร เพราะผมขับรถกระบะ
ใช้ เหล็ก MP32 พัตเตอร์ โอดิสซี่ หัวไม้ อาร์ 7 ซูเปอร์ควอด ยูติลิตี้ของ เอกซิโอสองอัน
เวดจ์สนิมอีกสอง ถุงอ่อนมิซูโนสีดำ โห อุปกรณ์เลิศมาก

ราวกับเป็น

หลุม 10 พาร์ 460 หลา
ไอ้ยั่วขึ้นก่อน เชี๊ยะลูกค่อนข้างดี เกือบถึงบ่อดักโปร (ทรายกลางแฟร์เวย์)
ไอ้ชื้นตีบ้าง ลูกลอยสวยเชียว สั้นกว่าไอ้ยั่ว 20 หลา
ตาผม "พล่อก" รวบซ้าย
ไอ้วี "ปิ๊ง" รวบซ้ายเช่นกัน

"เอาลูกไอ้ยั่ว" ไอ้วีสั่ง
"กูว่า เอาลูกไอ้ชื้นเหอะ นาน ๆ มันจะตีอยู่กลางแฟร์เวย์" ผมคัดค้าน
"เออ ตามใจมึง"

ตกลงเราเลือกลูกไอ้ชื้น

"ัยั่วลุย" ไอ้ยั่ว เอาแฟร์เวย์ตัวเก่งมาตี ลูกไป 180 หลาตกทราย
"ชื้น" "ปิ๊ง" ไม่น่าเชื่อ ไอ้ชื้นตีดีไปอีก 140 หลา
"ไอ้หมอ" "แป๊ก" ตั๊กแตนตายไปอีก 4 ตัึว
ไอ้วี หยิบหัวไม้หนึ่งอันเก่ามาหวดกะลุยเต็มที่ "แคร่ก" ลูกวิ่งไปสั้นกว่า
ไอ้ชื้นอีก

ช็อตสามเราต้องเลือกลูกไอ้ชื้นอีกแล้ว คราวนี้ ไอ้วีตีดี ลุกลอยไป 200 หลา
ห่างกรีน 10 หลา

ทุกคนช่วยกันชิป ไอ้ยั่วเลยไป สองคันธงครีึ่ง ไอ้ชื้นท็อป ผมฉึก ไอ้วีชิป
เกือบลงได้เบอร์ดี แต่ไม่ได้ ได้แค่พาร์อีกหลุมนึงแล้ว

หลุมถัดไป พาร์สาม 137 หลา ข้ามน้ำ ยั่ว: จึก ตกน้ำ
ชื้น: แหงก กระป็อก กระป็อก น้ำ
หมอ: เอาเหล็กเจ็ดมาเลย เด๊๋ยวไม่พ้นน้ำ ผมบอกแคดดี
ปี๊ด ทะลุไปอยู่บนฟลิ้นท์
วี: เหล็ก 9 มันกลัวจะยาว "เจี๊ยะ" ลูกลอยสวยงาม แต่ เกือบไม่พ้นน้ำ อยู่บนหญ้า ไลน์ล่าง ไม่
ถึงกรีน

"เอาลูกกู" ไอ้วีเลือกอีก ผลการเลือกแต่ลูกคนเก่ง จะเป็นอย่างไร โปรดติดตามต่อไป

เราช่วยกันชิป เข้าไปกะเบอร์ดี คราวนี้ผมชิปดี เหลือ ครึ่งฟุต ไอ้ยั่วทำหน้าที่เก็บพาร์ตามเคย

"ถึงซุ้มแล้ว แวะเหอะ เก็บเงินคนละ ร้อย เอาไว้ที่ไอ้หมอ" ไอ้วีสั่งในฐานะเก๋าสุด
"ให้กูเก็บเงินกองกลาง กูติ๊ปคนขายสาว ๆ หมดนะมึง ไอ้อวยไม่เคยยอมให้กูกำเงินอีกเลย" ผมอธิบาย

"อุวะ ถ้างั้นไอ้ชื้นเก็บ"

"ผมเอาน้ำเปล่่า พวกที่เหลือเอา 7-up" ผมสั่ง
"ไอ้ห่า เดี๋ยวได้ออก 8 ออก 9 กันหมดหรอกมึง เล่นกอล์ฟเสือกสั่ง 7-up น้อง ๆ เอาเบอร์ดีมากระป๋องนึง" ไอ้ยั่วบ่น

(ไอ้อวยคือเพื่อนอีกคนนึง ซึ่งเป็นคนชวนผมไปออกรอบเป็นคนแรก พอรู้นิสัยสุรุ่ยสุร่ายของผมแล้ว
มันจัดการเปลี่ยนเหรัญญิกของก๊วนทันที)

ที่ซุ้ม ผมถามก๊วนหน้าว่า "พี่ ๆ เป็นไงบ้าง" (ความจริงก๊วนหน้าเด็กกว่าพวกผม แต่นักกอล์ฟแหละ ใครตี
ดีเราเรียกพี่ หน้าแก่หน่อย เป็นน้าำทันที)
"ได้มาสองเบอร์ดีเท่านั้นครับ"
อาไรวะ ก๊วนเราพาร์ยังหืดขึ้นคอ ไอ้พวกเด็ก ๆ นี่ สองเบอร์ดีแล้ว
ความจริงเล่นสแครมเบิลนี่ สกอร์มักจะดีมาก ๆ เนื่องจากเลือกลูกได้ และถ้าตนเล่นในก๊วนตีดีหมด
ยิ่งระเบิดใหญ่

พวกเราเล่นต่อไปเรื่อย ๆ สถานการณ์คือพาร์ตลอด โดย ไอ้ยั่ว รับหน้าที่ แตะลูกลงหลุมเก็บพาร์เกือบ
ทุกหลุม
"เดี๋ยว ชีวิตมันจะไม่ได้ทำประโยชน์แก่มนุษยชาติเลย" ไอ้วีอธิบาย สองคนนี่มันเรียนเกษตรมาด้วยกัน
ซี้กัน จนทับถมกันได้ไม่โกรธ

จนหลุม 18 พาร์ 4 เราใช้ลูกไดร์ฟของไอ้วี ไป 5
ไอ้ยั่ว 2 ไอ้ชื้น 1 ผม 1 เริ่มยุ่งแล้ว โควต้าของไอ้วีเหลือ 1 ยั่ว 2 ผม และไอ้ชื้น 3

หลุมสุดท้ายของรอบแรก ไอ้วีชักนึกออกว่าจะยุ่งยังไง และมันเริ่มเครียด ช็อตสอง ฉีก
กว่าจะเอาช็อต สามขึ้นกรีนได้ ลำบากทั้งก๊วน ต้องพัตต์พาร์ระยะ สองหลาครึ่ง สี่กระบอก

ยั่ว ซิว: ไอ้ยั่วหลุดไลน์ล่าง
ไอ้หมอ: วืด ไม่ถึงหลุม

ไอ้ชื้น: ป๊อง! ลงไปเลย พระเอกมาแล้วครับ ไอ้ชื้นที่เพิ่งหัดตีเซฟพาร์ช่วยก๊วนให้รอดจากโบกี็ไปหวุดหวิด

จากนั้นเราไปเข้าซุ้มถามก๊วนหน้า

"3 เบอร์ดี ครับ เท่ากับก๊วนที่สอง" โหอะไรจะตีดีขนาดนั้น

"ต้องใช้ลูกไอ้ชื้นให้หมดก่อน" ไอ้วีเริ่มคิดได้ แต่เริ่มสายไปหน่อย เพราะ ไอ้ชื้นน้ำหนัก 100 กก.
มันเดินมาได้ 9 หลุมก็เก่งแล้ว ถ้าหมอไม่สั่งมันคงนั่งโต๊ะสั่งงานทำหม้อน้ำรถยนต์ของมันต่อไป ไม่
มาลำบากลำบนอยู่กลางสนามกอล์ฟกับพวกเราหรอก"

"นาย ๆ เมื่อเช้าตอนรับถุงหนูนึกว่า วันนี้ได้ออกกับโปร" น้องอ้อยแคดดีเบอร์ 177 บอก
อย่างที่ผมเล่าไปแล้วตอนแรก
"แต่พอตีไป ตีไป หนูเดินเก็บลูกซะเหนื่อยเลย" เธออธิบายต่อ
"ก๊าก" ไอ้วีได้ยินพอดี หัวเราะก๊าก แล้วหันมาชื่นชมต่อว่า
"ดูถุงมึงแล้ว น่ากินมาก" มันบอกอย่างจริงใจ ในฐานะคนที่ออกจากราชการมาประกอบอาชีพเล่นกีฬากอล์ฟ
และทำสวนเป็นงานอดิเรก

"งั้นหลุมหน้า ถ้าผมได้เบอร์ดีแล้ว เย็นนี้อ้อยไปกับผมนะ"
"เรื่องอะไร เกี่ยวอะไรกัน นายได้เบอร์ดีแล้วทำไมหนูจะต้อง...ตัวด้วย" น้องอ้อยตอบ

หมายเหตุ หลุมหลัง ๆ นี่ผมต้องใช้จิืนตนาการ ปะติดปะต่อเอา จริงบ้างไม่จริงบ้าง
เนื่องจากเรื่องราวถูกดองไว้นานแล้ว เขียนเอาบรรยากาศสนุกเข้าว่า และโดยธรรมชาิติของการออกรอบกอล์ฟ
พวกเรามักจะแทะโลมแคดดีบ้างพอเป็นนัย ๆ ใครที่ศิลธรรมจัดควรจะอ่านผ่านหรือข้ามบล็อกนี้ไปเสีย
เนื่องจากผมเป็นคนประเภท มือถือสาก ปากก็ถือสาก ไม่เคยอ้างตัวว่าิศิลธรรมจัดแล้วไปเที่ยวผู้หญิง
ให้คนจับได้ต้องลาออก (จ่ายเข้าไปได้ไง ตั้ง 4300 เหรียญ แล้วยังโดนจับได้อีก

)

Create Date : 01 มีนาคม 2551

Last Update : 13 มีนาคม 2551 10:18:46 น.

2 comments

Counter : 862 Pageviews.

อ่าววว .. จบแล้วหรอคะ อยากรู้ว่าหลุมต่อไปจะเป็นยังไง :D

โดย: มือซ้ายไม้7

วันที่: 4 มีนาคม 2551 เวลา:15:32:35 น.

ค่อย ๆ เล่าไปตามเรื่องตามราวครับ คุณมือซ้ายไม้7 ขอบคุณที่เข้่า
มาทัีกทาย

โดย: 701ls

วันที่: 5 มีนาคม 2551 เวลา:0:07:08 น.