ความคิดเห็นที่ 58

น้องมิ้นทำสมาธิเพื่อจะเข้าโพรงอยู่ แม่เลยแอบฝึกกดแป้น หนุกน่าดู
แต่กว่าจะหาได้แต่ละตัวเมื่อยนิ้วเลยทีเดียว ไปก่อนนะคะ เดี๋ยวเจ้าของเครื่องมาเห็น

จากคุณ : คุณแม่กระต่ายยักษ์ (กระต่ายน้อยมิ้น) - [ 29 มิ.ย. 50 21:57:31 ]

ความคิดเห็นที่ 47

ขวบปีผ่านไปบนความภูมิใจของแม่
ขอย้อนรำลึกถึง 3 กค. 49 เวลาบ่ายโมง ทาง ubc ได้นัดครอบครัวทั้ง 12 v ให้มารอที่บ้านแมคโนเลียเพื่อมาร่วมพิธีส่งทั้ง 12 v เข้าบ้าน ซึ่งขณะนั้นน้องมิ้นและเพื่อนๆกำลังเดินทางกลับจากพัทยา
ครอบครัวเราไปถึงช้ากว่ากำหนดจนพิธีเสร็จแล้ว เนื่องจากคุณพ่อขับรถหลงทาง แต่ก็ทันได้เห็นนักข่าวรุมสัมภาษณ์และถ่ายรูปน้องมิ้นกับเพื่อนๆ
คุณแม่ยืนดูลูกแล้วรู้สึกไม่สบายใจ ความกลัวมันแวบเข้ามา ลูกยังเด็ก อายุเพิ่ง 18 มาสมัคร af เพราะมาเป็นเพื่อนเพื่อน แล้วเผอิญน้องมิ้นอาจตรงคอนเซปของการคัดเลือกในปีนั้น จึงได้มีโอกาสเข้ามาเป็น 1 ใน 12 v ความกลัวที่พูดถึงคือ กลัวลูกจะเคลิ้มไปกับเสียงกรี๊ดของคนที่ชื่นชอบมีนักข่าวมาสัมภาษณ์ก็กลัวลูกจะคิดไปว่าฉันดังแล้ว แต่ที่สุดแม่ก็ต้องตัดใจ และพยายามคิดว่าลูกคงไม่เป็นเช่นนั้น จนได้มาเห็นลูกใน ubc ลูกเป็นตัวของตัวเอง มีสัมมาคารวะอ่อนน้อม ขี้เล่น มองโลกในแง่ดี และคิดดี แม่ภูมิใจทุกครั้งที่มีคนแชตเข้ามาชมลูกชมจนถึงครอบครัว แต่ก็ห่อเหี่ยวทุกครั้งที่เห็นลูกเสียงหาย เห็นลูกเต้นไม่ได้และโดนครูดุ เห็นลูกออกมายืนปากเหว เห็นลูกร้องไห้ ได้แต่พูดกับคุณพ่อ อยากให้ลูกออกมาอยู่บ้าน แต่คุณพ่อพูดกับแม่ว่า นั่นแหละลูกจะได้แข็งแกร่ง ดูแววตาลูกสิ เขามุ่งมั่นจะต้องทำสิ่งที่เขาทำไม่ได้ให้ได้ ดูลูกสิเขาไม่ท้อ แล้วเราจะท้อทำไม นั่นจึงทำให้แม่ ดูลูกอย่างมีความสุขขึ้น ลูกค่อยๆพัฒนาขึ้น จากเต้นไม่ได้ ทรงตัวยังไม่ดี ก่อนออกจากบ้าน ลูกทรงตัวและเต้นได้ค่อนข้างสวยสำหรับความรู้สึกของแม่ เมื่อถึงวันสุดท้ายของการอยู่ในบ้าน แม่ดีใจที่ลูกจะได้กลับไปอยู่บ้านและเรียนหนังสือเหมือนเด็กทั่วๆไป แต่กลับเป็นว่าลูกต้องเข้าสู่โลกมายามากขึ้น ลูกต้องออกสื่อ มีงานมากขึ้น มีแฟนคลับที่ติดตามลูกไปทุกที่ แม่กลัวอีกแล้ว กลัวลูกจะลืมตัว กลัวจะไม่อยากเรียน แต่แม่คิดผิด 1 ปี ที่ผ่านมาลูกมีสติตลอดเวลา ลูกพูดกับแม่เสมอว่าลูกมีความสุขทุกครั้งที่มีแฟนคลับเข้ามาคุย มาหา มาชื่นชม แต่ลูกจะไม่หลงไปตรงนั้น เมื่อถึงเวลาที่ได้กลับไปเรียน จะเรียนให้ดีที่สุด จะไม่ฟุ่มเฟือย วันที่แม่รู้สึกปลื้มมาก ก็คือวันที่เราไปเดินซื้อของใช้ของลูก และทานข้าวกัน ลูกบอกกับแม่ว่า พรุ่งนี้เปิดเรียนคุณแม่ไม่ต้องไปส่งลูกที่จุฬาให้ส่งลูกที่คิวรถตู้ เพราะค่ารถแค่ 30 บาท ถ้าคุณแม่ไปส่งที่จุฬาจะต้องเสียค่าทางด่วนไปกลับ 100 บาท เสียค่าน้ำมันและเสียเวลาด้วย น้องมิ้นพูดกับแม่ว่า มิ้นจะได้เตือนตัวเองว่ามิ้นเป็นแค่นักศึกษาคนหนึ่ง เพื่อนทำอย่างไรเราต้องทำให้ได้ ลูกเป็นคนประหยัด ใช้เงินเป็น เคยอ่อนโยนกับทุกคนในบ้านอย่างไรก็ยังเป็นเช่นนั้น
แม่ขอขอบใจลูกมากที่ลูกยังเป็นลูกที่น่ารักของพ่อ-แม่ เป็นน้องที่ให้ความเคารพและให้เกียรติ์พี่ เป็นพี่ที่ให้ความห่วงใยและเมตตาต่อน้อง
รัก จากแม่

จากคุณ : คุณแม่กระต่ายยักษ์ (กระต่ายน้อยมิ้น) - [ 3 ก.ค. 50 07:42:36 ]

ความคิดเห็นที่ 105

ตอนนี้มีอมยิ้มกับเขาแล้ว โดยความอนุเคราะห์จากน็อต แม่อยากเล่าเบื้องหลังของการจิ้มดีด # 47 อันนี้เป็นฉบับที่ 2 ฉบับที่ 1 แม่จิ้มดีดตั้งแต่เที่ยงคืนครึ่ง-ตีสาม ยาวกว่านี้อีกนะคะ แล้วแม่ก็คลิกส่งข้อความโดยลืม loginหน้าจอมีอะไรขึ้นเต็มไปหมด จะปลุกลูกให้ช่วยดูหน่อยก็จะทำบาปเกินไปเลยพยายามคลิกเอง และแล้วหน้าจอก็หายไปหมด ก็เลยตัดสินใจในวินาทีนั้นว่าจะจิ้มดีดใหม่ จากตีสามกว่าๆเลยมาเสร็จตอนตีห้า แล้วไม่กล้าคลิก เปิดไว้อย่างนั้นรอลูกตื่นมาช่วยคลิกให้ เพื่อวันครบรอบ 1 ปีในการได้เป็น มิ้น af 3 แม่ทำให้ลูููกได้เสมอ แม้ว่าแม่จะมึนทั้งวัน # 44 อยากจะบอก โอ๋ว่า แม่และน้องมิ้นคิดถึงโอ๋มากนะคะ น้องมิ้นได้ดูรูปที่พักของโอ๋แล้ว ชอบมาก ท่าทางอากาศคงดี ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

จากคุณ : แม่กระต่ายยักษ์ - [ 3 ก.ค. 50 18:26:04 ]