|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
13 พฤษภาคม 2551
|
|
|
|
แชงกรี - ล่า ตอนกลับบ้านซะที
การเดินทางครั้งนี้ฉันใช้เวลานานกว่าที่เคย เพราะเดินทางด้วยรถตลอด จึงใช้เวลามาก ทั้งหมด ๑๕ วัน ตอนขาไปฉันโชคดีที่เดิน ทางถึงจิ่งหงภายในวันเดียว ขากลับเราเริ่ม
จากลี่เจียง ขึ้นรถนอนมาคุนหมิง ราคาค่ารถ คนละ ๑๖๘ บาท รถออกจากลี่เจียง ๒ ทุ่ม ถึงคุนหมิงตอนตีห้า ฟ้ายังมืดอยู่เลย เรานอน กันในรถ รวมทั้งผู้โดยสารชาวจีนบางคนด้วย
รอจนฟ้าสางก็ออกจากสถานีขนส่ง เรียกแท๊กซี่ ไปโรงแรมคามิเลีย ค่าห้องคืนละ ๑๒๐ หยวน นอนตึกเก่านะจ๊ะ อะไรๆก็เก่าหมดเลย ที่คุนหมิง อากาศค่อนข้างร้อน แต่ก็ยังสบายกว่าเมืองไทย
โรงแรมนี้ค่อนข้างไกลสถานีขนส่งและแหล่งของกิน และไกลจากโบ๊เบ๊ด้วย ที่ว่าไกลคือเดินไปไม่ได้ต้อง นั่งรถเมล์ไป เมื่อถึงโรงแรมยังเช้าอยู่มาก เข้าห้องน้ำแล้ว ฝากกระเป๋าไว้ที่นั่น ราคาใบละ ๑ หยวน ออกไปเที่ยวกัน
นั่งรถเมล์ไปแถวสถานีขนส่งเพื่อหาทัวร์ไปสวนป่าหิน ได้ในราคา ๑๘๐ หยวนรวมอาหารกลางวันด้วย ไปกับ ทัวร์จีน ฟังไม่รู้เรื่องหรอก แวะพักที่ร้านหยกเพื่อเข้า ห้องน้ำ ไม่เห็นมีใครซื้ออะไร ดูจากชาวจีนที่ไปด้วย
กันเป็นคนชนบทเสียส่วนมาก มีพ่อกับลูกสาวที่ดูดี ลองไปคุยด้วยก็รู้ว่าลูกสาวเป็นทันตแพทย์พาพ่อมา เที่ยว มีเจ๊ ๒ คนจอมโวยวายประจำรถ ออกจากร้านหยก ก็ไปแวะวัดเฉวียน....อะไรซักอย่างไม่มีคู่มือจำชื่อไม่ได้
ที่วัดนี่แหละ เจ๊จอมโวยคนนึงหายไปเลยปล่อยให้ คนทั้งรถรอเกือบครึ่งชั่วโมง จนรถเราออกเป็นคัน สุดท้าย เจ๊มาถึงชิงโวยวายก่อนนะ คนจีนอื่นๆก็ไม่ เห็นว่าอะไร ทำให้พวกเรากินข้าวเที่ยงช้าไปเป็น ชั่วโมง ตอนกินข้าวก็เป็นโต๊ะจีน พวกเรา๗ คน เจ๊
สองคนมานั่งด้วย อาหารมาวางยังไม่เข้าที่เลย เจ๊ คนมาสายไม่ฟังอีร้าค่าอีรม จ้วงก่อนเลย พวกเรา ก็สวมวิญญาณจ้วงๆๆๆกันใหญ่ เหมือนคนบ้าเลย
ร้านอาหารอยู่บริเวณป่าหินนั่นแหละ กว่าจะได้เข้า ไปเดินดูก็เกือบ ๔โมงเย็นแล้ว
คุณหมอฟัน เธออายุประมาณ ๒๔ พูดอังกฟษได้นิด หน่อยจริงๆ และเธอซื้อซองใส่มือถืออันละ ๓ หยวน เอามาให้พวกเราดู ปรากฏว่าพี่ไทยซื้อได้ ๖ อัน ๕ หยวน กลับจากป่าหินก็รีบไปจองตั๋วรถนอนไปเมิงล่า ค่าตั๋วคนละ ๑๙๑ บาท มาจองช้าเลยได้ที่นอนท้ายๆ แต่ไม่ใช่ที่นอน
เรียงกัน ๕ คน นับว่าเป็นรถนอนที่แย่ที่สุดเมื่อเทียบกับ ครั้งก่อนๆ และครั้งแรกได้รถดีที่สุด ถึงจะไม่ใหม่แต่ก็ มีหน้าต่างให้เปิดได้ เพราะคนจีนไม่มีมารยาท สูบบุหรี่ บนรถตลอดเวลา ฉันต้องอัดยาดมเมื่อได้กลิ่นบุหรี่
รถออกพรุ่งนี้บ่ายสามโมง ตอนเช้าพวกเราก็ไปเดิน โบ๊เบ๊กัน (อ้อ ที่โรงแรมมีอาหารเช้าให้กินด้วย) ต้อง ขึ้นรถเมล์ไปกัน เหมือนบ้านนอกเข้ากรุงเลย ล้งเล้ง กันตลอด เพราะถ้าหลงไปซักคน คนอื่นๆคงไม่เป็น อันทำอะไร ฉันก็สนุกสนาน ไม่รู้สึกเขินอายเลย
ฉันก็ส่องดูไปเรื่อยตามประสาคนแก่ แต่ไม่ได้ ซื้ออะไรเป็นชิ้นเป็นอันกับเขา เพราะที่อยากได้ ก็ไม่รู้ว่าจะซื้อมาทำไม คือ เสื้อโค้ดสวยๆสีหวานๆ ที่คอมีขนฟูๆ เสียดายไม่ได้ชักรูปมา
บ่ายสามโมงพวกเราก็ขึ้นรถนอนเพื่อเดินทางกลับ บ้านซะที ถึงเมิงล่าตอนเช้าประมาณหกโมงกว่า เราก็สามารถเดินทางถึงเชียงของได้ภายในวันนั้น ถึงเชียงของประมาณ ๔ โมงเย็น แต่ไม่มีรถกลับ กรุงเทพฯ เลยต้องนอนเชียงของคืนนึง ๗ โมงเช้า นั่งรถ ป.๒ หวานเย็นจริงๆ ถึงบ้าน ๔ ทุ่ม............
มีความสุขและประทับใจมาก คิดอยากจะไปเที่ยว เฉิงตู....แต่คงต้องคิดทบทวนใหม่...เพราะแผ่นดินไหว ไม่ใช่ว่ากลัวจะไหวในเร็ววันนี้อีก เพียงแต่เศร้าใจ คิดถึงคนที่ประสบภัยครั้งนี้ ดูข่าวแล้วสงสาร ภัย ธรรมชาติช่างโหดร้ายจังเลย.........
Create Date : 13 พฤษภาคม 2551 |
Last Update : 15 พฤษภาคม 2551 12:19:04 น. |
|
5 comments
|
Counter : 908 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: ตาตั้ม IP: 158.108.88.95 วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:53:35 น. |
|
|
|
โดย: kai (aitai ) วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:20:35 น. |
|
|
|
โดย: lookyee IP: 61.19.21.3 วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:07:15 น. |
|
|
|
โดย: แมงหวี่ (แมงหวี่@93 ) วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:10:25:50 น. |
|
|
|
| |
|
|
แมงหวี่@93 |
|
|
|
|