Bloggang.com : happy Note - เรียนอินเดีย : ชมโรงเรียน

เรียนอินเดีย : ชมโรงเรียน

สวัสดีครับ

ผมเพิ่งได้กลับมาเขียน Blog ใหม่อีกครั้ง เพราะอยากจะเล่าเรื่องราวและทบทวนความทรงจำดีๆ เก็บไว้

หลายปีก่อนผมเขียนถึงเหตุผลทีเลือกมาเรียนที่อินเดีย แล้วค้างทิ้งไว้นานมากกกกก (แบบคนเขียนและคนอ่านน่าจะลืมกันไปเลยล่ะ) ปีนี้อยากกลับมาเขียนใหม่ รบกวนช่วยติดตามกันด้วยนะครับ

กระทูเดิม

//www.bloggang.com/mainblog.php?id=2superkid&month=10-09-2015&group=6&gblog=1

เมืองที่ผมไปดูโรงเรียน เป็นเมืองเล็กๆ ทางตอนเหนือของอินเดีย สภาพอากาศเย็นสบาย หน้าหนาวก็ประมาณ 4 องศาเซลเซียล หน้าร้อนอยู่ที่ 25 องศา

ผมเดินทางช่วงพฤศจิกายน อากาศช่วงนั้นกำลังสบาย ท้องฟ้าแจ่มใส การเดินทางก็น่าจะสะดวกสบายไม่มีปัญหาอะไร....แต่ แต่ แต่ ผมกลับเจอปัญหาแรกในชีวิตล่ะครับ กระเป๋าเดินทางหาย!!!

ผมเดินทางแบบต่อเครื่อง...ฺBKK-CCU ทอดหนึ่ง และ CCU-IXB อีกทอดนึ่ง

กระเป๋าหายตอนที่ไปถึงโกลกาต้านี่แหละครับ ไปถึงตอนเที่ยงคืนกว่า รอรับกระเป๋าอยู่นาน.....ไม่มา ทีนี้เลยเอาแท็กกระเป๋าที่ติดมากับพาสปอร์ตไปติดต่อที่เจ้าหน้าที่สนามบิน เห็นมีคนยืนอยู่ประมาณ 3 คนได้ เจอปัญหาเดียวกัน แจ้งเสร็จก็บอกกับเขาว่า ถ้าพบกระเป๋าให้ติดต่อเราที่เบอร์นี้ (เบอร์ไทย) และให้ส่งไปที่สนามบินดอนเมืองเลย..เพราะว่าผมต้องต่อเครื่องไปเมืองอื่นตอนเช้า (อันนี้ขอเล่าแบบรวดรัดเลยนะครับ เพราะจริงๆ ใช้เวลานานมาก....) ทางเจ้าหน้าที่ก็โอเค แต่จนถึงบัดนี้ผมก็ยังไม่ได้กระเป๋าคืนเลย...หายไปเลยจริงๆๆ

และแล้วผมก็เดินทางมาถึงสนามบิน IXB ครับ ไปยังไง ไปไหนต่อ....(อันนี้ผมได้คำแนะนำจากคุณลุงหมอและคุณป้าตู่ ที่แนะนำทั้งโรงเรียนและวิธีการเดินทางไว้ให้เรียบร้อย และขอขอบพระคุณมา ณ. โอกาศนี้ครับ) มองหา TAXI Prepaid ของสนามบิน ติดต่อรถได้ก็เดินทางกันต่อครับ เราใช้เวลาประมาณ 3-4 ชั่วโมงก็ถึง...ผมก็ไปเช็คอินโรงแรมเพื่อพักผ่อนก่อนล่ะครับ เพราะว่า ไฟล์ที่เราบินมาถึงที่อินเดียตอนเกือบตีหนึ่ง นั่งรอกระเป๋า ต่อเครื่อง ขึ้นรถ TAXI มาถึงที่นี่ แทบจะไม่ได้นอนเลยทีเดียว

ผมขออนุญาตไม่เอ่ยถึงชื่อเมือง และโรงเรียนนะครับ แต่ขอเล่าเพื่อทบทวนความจำว่า ผมไปเรียนได้อย่างไร

วันรุ่งขึ้น uncle ผู้จัดการโรงแรมก็เป็น hero ให้ผมครับ ผมเดินไปพูดภาษาอังกฤษตามศักยภาพของผมว่า ผมจะหาแท็กซี่ได้ที่ไหน ผมต้องการรถไปติดต่อโรงเรียน (แม่ก็ช่วยพูดด้วย) และผมก็ได้รถพร้อมคนขับ พี่คนนี้ก็เป็น hero ของผมเหมือนกัน พวกเราไปดูโรงเรียนกัน 2 โรงเรียน เพื่อตัดสินใจว่า จะเรียนโรงเรียนไหน

1 โรงเรียนแรก เป็นโรงเรียนแบบสหศึกษา ชาย-หญิง เป็นโรงเรียนประจำ ที่่มีทั้งนักเรียนไปกลับ และนักเรียนที่อยู่หอของโรงเรียน สภาพโรงเรียนกว้างขวาง ห้องเรียนก็ดูให้บรรยากาศโรงเรียนทั่วไปในต่างจังหวัดบ้านเรา แบ่งส่วนหอพักหญิง ชาย คนละฝั่งของโรงเรียน หอพักให้บรรยากาศเป็นบ้านหลังๆ มีห้องนอน ห้องครัว ห้องทานอาหาร ห้องน้ำ

แม่และผม พร้อมพี่คนขับรถ เข้าไปพบครูใหญ่ และแจ้งความประสงค์ขอชมโรงเรียนก่อนสมัคร คุณครูใจดีมาก ให้พวกผมชมได้อย่างสบาย ท่านบอกว่า หากประสงค์ที่จะเรียน ชมเสร็จแล้วให้ไปเขียนใบสมัครไว้ที่สำนักงานได้

2 โรงเรียนที่สอง เป็นโรงเรียนชายล้วน เป็นโรงเรียนประจำที่มีนักเรียนไปกลับ และเด็กหอเช่นเดียวกัน สภาพโรงเรียนกว้างขวางเหมือนกัน ห้องเรียนเป็นตึกเรียนที่แบ่งส่วนระดับประถม และมัธยมออกจากกัน ส่วนหอพักเป็นตึกๆ เดียว ที่นี่เราเดินชมกันแพ็พเดียว เพราะทางโรงเรียนกำลังรับใบสมัครจากนักเรียนกันอยู่ ทุกคนกำลังยุ่งวุ่นวาย

ผลสรุป...ผมเลือกโรงเรียนที่สองครับ

พี่คนขับรถพอรู้ว่า ผมจะเรียนที่โรงเรียนนี้ ก็เป็นธุระจัดการแวกฝูงชนไปซื้อใบสมัครให้ พาพวกเราเข้าพบครูใหญ่อีกเช่นเคย ครุใหญ่สัมภาษณ์ผมเสร็จ ก็ตกลงรับผมเข้าเรียน....เย่!!!! ภารกิจสำเร็จได้ง่ายดาย ขอบคุณพี่คนขับรถ ครูใหญ่ และแม่ผมครับ อ้อ..อีกคน uncle ที่โรงแรมและทุกๆ คนที่เมืองไทยที่ลุ้นผมตลอดทาง