กุมภาพันธ์ 2554

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
27
28
 
 
26 กุมภาพันธ์ 2554
Fall in love at 1st sight

วันที่ ๒๒ ก.ค. ๒๕๕๓ Smiley


วันนี้คุณหมอจิรัฐนัดแม่มา ร.พ. เพราะครบ ๔๐ weeks พอดี ถ้าไม่คลอด อาจมีปัญหา รกเสื่อม หรือ น้ำคร่ำเหลือน้อย และ ฯลฯ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลล้วนไม่ดีต่อหนูทั้งสิ้น แต่ใจจริงแม่อยากจะอึดอีกสักนิด รอไปคลอดวันที่ ๒๘ จะได้เป็นวันเดียวกับเฮียคังไง แถมเป็นวันพุธวันเดียวกันอีก



แม่ OK ป๊า OK แต่หมอไม่ OK เป็นเสียงเดียว  แต่ประกาศิตมากซึ่งชนะขาดลอย


ป๊ากับแม่ไปส่งเฮียคังไปร.ร.ตอนเช้า แล้วก็เลยไปร.พ.เลย แม่กังวลเล็กน้อย เพราะป้านุชลาไปเฝ้าคุณปู่วันนี้เสียด้วย แต่มาถึงขณะนี้แล้ว แม่บอกกับตัวเองว่า เป็นไงเป็นกัน แต่สุดท้ายป้านุชโทรมาถามระหว่างเดินทางไปร.พ. และก็ตามมาทีหลัง


ไปถึงหน้าห้องคลอดเพื่อนป้านุชออกมารอรับ เพราะป้านุชโทรมาฝากไว้ เปลี่ยนชุดปลอดเชื้อ (ชุดเขียว) ชึ้นเตียงเช็คดู ปากมดลูกนุ่มหรือยัง สรุปว่านุ่มไม่เท่าไหร่ แต่หมอไม่รอแล้ว บอกให้น้ำเกลือเร่งคลอดเลย ถึงแม้จะเป็นการคลอดครั้งที่ ๒  ก็หวั่นๆอยู่เหมียนกัน


พอป๊าส่งแม่เสร็จ ก็รีบไปแบงค์ เดินเรื่องซื้อเช็ค เพื่อเตรียมจ่ายแป๊ะเจี๊ยให้เฮียคังวันมอบตัวที่ BCC ในวันที่ ๒๓ ก.ค. อีก แม่ย้ำป๊าว่า ต้องกลับมาอยู่ในห้องคลอดกับแม่นะ ป๊าบอกว่าจะรีบทำแล้วกลับมาให้ทัน ระหว่างที่ป๊าไป ป๊าก็โทรเช็คแม่ทุกๆ 5 นาทีเลย ซึ้งจัง


พยาบาลเพื่อนป้านุชมาสวนและบวชชีให้ แล้วเริ่มให้น้ำเกลือตอนประมาณ ๙:๑๐ น. เริ่มปวดทีละนิดๆ จนประมาณ ๑๒:๑๕ น.  แม่เริ่มปวดมากขึ้น แล้วถี่ขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็รู้สึกเหมือนปวดอึ๊ให้ป๊าพยุงพาเดินเข้าห้องน้ำ ๔-๕ รอบ แน่ะ แม่ยังเข้าใจว่าปวดอึ๊ทำไมอึ๊ไม่ออกวะ แถมยังปวดท้องจนตัวงอ เดินเองไม่ไหวอีกต่างหาก จนพยาบาลมาถามว่าเป็นอะไร ป๊าบอกว่าแม่ปวดท้องอยากอึ๊ สุดท้ายแม่ปวดมากจนนอนบิดมือนึงจับหัวเตียงแน่น อีกมือก็จับมือป๊า ป๊ามาโชว์มือให้ดูหลังคลอด บอกว่าเจ็บ ห้อเลือดเป็นแนวยาวเลย ตอนนั้น แม่ปวดจนทรมานมาก บอกป๊าตามหมอมาผ่าเถอะ ไม่ไหวแล้ว ไม่คลอดเองแล้ว ขณะหายใจยาว..ถี่ ถี่ ถี่... ยาว สลับแบบที่ฝึกแล้ว ก็ไม่ช่วยบรรเทาเลย แต่ต้องทำเพื่อเสือน้อยของแม่จะได้ไม่ขาดอ๊อกซิเจนไงหล่ะ


พยาบาลบอกว่าตามหมอแล้ว แต่หมอไปแบงค์เหมือนกัน จะกลับมาตอนบ่าย โอ้... คุณหมอที่เคารพไปแบงค์ แล้วถ้าลูกตูเกิดอยากจะออกมา say hello ตอนนี้จะทำไงฟะ


แล้วแม่ก็เริ่มรู้สึกอยากจะเบ่ง บอกป๊าไม่ไหวแล้ว พยาบาลคนเดิมก็มาถาม ลมเบ่งมาแล้วเหรอ OK เข็นเตียงไปห้องคลอดเลย ไม่ถึง 5นาที หมอก็เอาหน้าหล่อๆเข้ามา นึกในใจ อ้าวเฮ้ย ไหนหมอบอกว่าอยู่แบงค์ไง ทำไมมาเร็วจังวุ้ย มาเร็วก็ยังบ่นอีกเว้ย (super eco พูด) หมอมาสารภาพตอนหลังว่า ไม่ได้ไปไหนหรอก แต่อยู่ในห้องข้างบน  ถ้าบอกว่าอยู่ก็ต้องลงมาดูเดียวสงสารแล้วใจอ่อนต้องผ่าให้ 



 



ร.พ. นี้เค้าเน้นเรื่องนมแม่ และเน้นให้คลอดเอง เด็ดสุดคือคลอดจริง เจ็บจริง ไม่มีบริการบล็อคหลัง หมอบอก มีผลวิจัยบอกว่ายาบล็อคหลังมีผลข้างเคียงกับแม่ในระยะยาว เลยไม่ให้ใช้ และที่ร.พ.ก็ไม่มีด้วย เพื่อตัดปัญหาคนไข้ร้องขอ


แม่ออกแรงเบ่งตามวิธีที่ได้อบรมมา ประมาณ ๕ ครั้ง ช่วงที่เบ่งมี ป๊า ป้านุช พี่ๆพยาบาล คุณหมอจิรัฐ รวมๆแล้ว ประมาณ ๘ คนได้อยู่รอบๆเตียงที่แม่เบ่งเลย  ก่อนจะเบ่งครั้งที่ 5 ได้ยินเสียงป้านุชบอกว่า เห็นหัวลูกแล้วแม่ก็เลยออกแรงเบ่งสุดตัวเลย หนูคูณก็ออกมาดูโลกภายนอกตอนบ่ายก่าๆ แม่น้ำตาไหลตลอด ถามป๊าว่า หนู OK ? ป๊าบอกทุกอย่างครบ แล้วหมอก็วางหนูไว้บนอกแม่ ตัดสายสะดือ ดูดเลือด ดูดน้ำคร่ำในปาก เท่านั้นและเสือน้อยของแม่ก็ ร้องจ้าเลยทีเดียว พี่ๆพยาบาลก้ให้ลูกมาดูดนมที่อกแม่ทันทีเลย ยังไม่ไปล้างตัวเลย แต่ได้ยินว่าตัวหนูไม่มีไขเลย (เพราะจับซาไท้เป้า ๘เทียบนี้นี่เอง)


ใครๆก็บอกว่าผิวหนูสวยเชียว ตัวแดงๆ เอาละโว้ย ลูกเสือของแม่ขาวแน่ๆ เค้าบอกว่าเด็กตัวแดงจะขาว (แต่ตอนนี้เลี้ยงไปเลี้ยงมา กลายเป็นผิวคุณตาเสียแล้ว ๕๕๕


พอเค้าเอาลูกไปล้างตัว ป้านุชก็ตามไปเฝ้า กลัวจะสลับกับเด็กอื่น แต่แม่ว่าไม่หรอก ก็วันนั้นมีแม่คลอดอยู่คนเดียวนิ แต่หนูยังไม่กลับมาหาแม่นะ เพราะ เพื่อนๆพี่พยาบาล ของป้านุช พาหนูไปโชว์ตัวซะรอบฟอร์เลย คนนั้นอุ้มที คนนี้อุ้มที ระหว่างรอ ป้านุชเอาไวตามิลล์ มาให้แม่กิน ๑ กล่อง ก็ไม่ได้กินไรเลยหลังข้าวเช้าตอน ๗:๐๐ น.


หนูกลับมาหาแม่อีกทีเกือบๆ จะ ๑๖:๐๐ น. แล้วเราก็ขึ้นห้องพร้อมกัน อ้อป๊าโทรบอกคุณยาย คุณย่า ตอนคลอดเสร็จ เฮียคังอยากให้คุณยายพามาเยี่ยมแม่เร็วๆ จริงๆเฮียคังอยากเห็นหน้า หนูคูณมากกว่า



 



ก่อนคลอดคุณยายย้ำนักย้ำหนาว่า ต้องคลอดกลางวันนะ เป็นเสือสาวด้วยจะได้ไม่ดุมาก เพราะกลางวันเสือหลับ



 



ตอนนี้ดูรูปเลยนะ



 



กำลังตัดและ มัดสายสะดือ










 




 




สัมผัสแรก และรอหมอตกแต่งภายนอก (หมอหล่ออ่ะ












 



 




 




 



หนูคูณ : กำลังทำความสะอาดอยู่










 








โชว์ตัวเต็มๆ








 










หนูคูณ ป๊า แม่






 









หนูคูณกับป้านุช

a href="//www.bloggang.com/data/2/28kangkang22nookoon/picture/1299598113.jpg" target=_blank>



 






หนูคูณ : ห้องพักฟื้น

<




 




 






หนูคูณ อายุ ๕ วันที่บ้านคุณยาย





 




 




แม่ตกลงอยู่ห้องพิเศษรวม (แอร์) ห้ามญาติผู้ชายเฝ้า ดังนั้น คืนแรกหนูอยู่กับแม่ และแม่ลูกคู่อื่นๆอีก ๓ คู่ที่อยู่มาก่อน ป๊าเฝ้าไม่ได้อยู่แล้ว คุณยายมาไม่ได้ เพราะต้องดูแล+ไปส่งเฮียคังไปร.ร.  แต่ก็สบายดีนะเพราะมีพยาบาล และผู้ช่วยอยู่ด้วยอีก ๔ คน



 



ตอนขึ้นมาห้องพี่พยาบาลบอกว่าห้ามลุกเดินคนเดียวนะเพิ่งคลอดมา ถ้าอยากเข้าห้องน้ำ หรือต้องการอะไรให้เรียก เพราะอาจตกเลือดได้ แม่ยังใส่ชุดเขียวอยู่ (เพิ่งคลอด) แต่คนที่อยู่ก่อนจะใส่ชุดสีฟ้า (คลอดหลายวันแล้ว) ช่วง ๓ ทุ่ม แม่ปวดฉี่ขะลุกไปฉี่ คนเตียงข้างๆถามจะไปไหน แม่บอกจะเข้าห้องน้ำ เขารีบตะโกนเรียกผู้ช่วยพยาบาล แล้วคุณยายที่เฝ้าบอกว่าไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวดูน้องให้



 



ผู้ช่วยพยาบาลคนนี้ทำหน้าเหม็นๆ เขาเดินนำหน้าแม่โดยไม่เห็นสนใจแมาเลย แม่ก็ค่อยๆเดินตามไป ก็ยังเจ็บแผลนิ นึกอยู่แล้วจะเรียกมันมาทำไมวะ ถ้าตูหน้ามืดล้มขึ้นมา มันจะช่วยตูทันมั้ยเนี่ย


พอเข้าห้องน้ำแม่ตกใจเพราะรู้สึกมีก้อนอะไรสักอย่างหลุดออกมาจากจิมิ๊ หล่นลงพื้น 2 ก้อน ก้มหน้าดูเป็นก้อนเลือดค่ะใหญ่ประมาณไข่ไก่เบอร์ 0 ได้ เค้าถามแม่ว่าทำไรอยู่ ทำไมไม่ฉี่ แม่กำลังจะก้มเก็บใส่ในชักโครกเพราะไม่อยากทำสกปรก ก็เลยบอกว่า เลือดไหลจะเก็บทำความสะอาด เค้าตอบแบบเสียงสบัดๆว่าไม่ต้อง มาเอาน้ำไปราดซะ แต่พอเค้าเห็นว่าเป็นเลือดก้อนโต ก็เลยลดความเข้มของเสียงลง แล้วบอกว่าไม่ต้องก้มเดี๋ยวหาน้ำมาราดให้    



 



คืนนั้นทั้งคืนไม่กล้ากินน้ำอีกกลัวต้องเข้าห้องน้ำ แล้วจะต้องไปรบกวนเค้าอีก แม่กลัวหน้ามืดมาก เพราะตอนคลอดเฮียคัง วันแรกลุกจากเตียงไปอาบน้ำก็หน้ามืดล้ม แขนไปฟาดกับเตียงเขียวไปหลายวัน ตอนนั้นเป็นกลางวัน แล้วมีป้านุชมาอยู่เป็นเพื่อน แต่คราวนี้ อยู่ห้องรวม ตอนกลางคืน แถมไม่มีญาติเฝ้าด้วย...



 



มารู้ตอนหลังว่า เค้าอารมณ์ค้าง เคืองที่ไม่ได้หยุดต่อเนื่องเหมือนคนอื่น เพราะวันจันทร์ที่ ๒๖ เป็นวันอาสาฬหบูชา เค้าบ่นว่าหัวหน้าจัดเวรแบบนี้ทุกที เค้าไม่เคยได้หยุดต่อเนื่องเลย... นั่นไงตูเลยถูกหวยเป็นที่รองรับอารมณ์ซะงั้น แต่พอวันต่อๆมา เค้าก็ดีนะ นี่แหละน้า โมหะจริต ถ้าควบคุมไม่ดี ก็ออกมาเต้นแร้งเต้นกา ประจานความเป็นตัวตน (ธาตุแท้) ชีวิตไม่ใช่ CD จะ reverse กลับไปก็ไม่ได้ ดูเป็นเยี่ยง แต่อย่าเอาอย่าง ไม่ดี...ไม่ดี...



 



Lastly welcome you to be a part of our family, we do walk together



 



Love you too much


แม่กิง






Free TextEditor



Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 8 มีนาคม 2554 22:36:25 น.
Counter : 579 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Completely Sure
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed

 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]