Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2553
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
27 มิถุนายน 2553
 
All Blogs
 
เรื่องเล่า เล่าเรื่องคลอด :-)

สวัสดี คุณแม่ทุกๆท่าน ที่เข้ามาอ่านเรื่องเล่าการคลอดลูกของเรานะคะ ขอบอกก่อนนะคะว่า คุณแม่ท่านใด ที่กำลังใกล้จะคลอดน้องแล้ว เมื่ออ่านแล้วกรุณาอย่าคิดมากนะคะ ทำใจให้สบายเพราะอาจมิได้เหมือนกันหมด :-)
เริ่มเลยละกันนะคะ ณ วันที่ 16 มิถุนายน 2553 คุณหมอได้นัดกับเราเอาไว้ในวันนี้ เพื่อตรวจตามปกติ ตามที่เคยนัด แต่ที่ไม่ปกติก็คือ ตอนเวลาประมาณ 15:00 น. เราก็เตรียมตัวเพื่อที่จะไปหาหมอตามนัด อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ก็รู้สึกแปลกๆ ปวดท้องเหมือนจะเป็นประจำเดือน เราก็เลยไปเข้าห้องน้ำเพื่อเช็คร่างกายตัวเอง
ปรากฏว่ามีเลือดออกค่ะ เราก็ตกใจมากกลัวว่าลูกจะเป็นอะไรหรือเปล่า จากนั้นก็รีบขับรถไปหาหมออย่างรวดเร็วเลยค่ะ ไม่รอช้าแล้ว กลัวจริงๆ เป็นห่วงลูกด้วย พอมาถึงโรงพยาบาล ก็รีบขอพบคุณหมอประจำตัวเราก่อนเลย ไม่ต้องรอคิว เพราะเราอ่ะบอกกับคุณหมอว่า เรามีเลือดออก เราเจ็บมากทนไม่ไหวแล้ว (ขี้โม้) ก็เป็นห่วงลูกอ่ะ ทำไงได้หล่ะ
คุณหมอก็รีบให้เราขึ้นเตียงก่อนเลย เพื่อตรวจดูปากมดลูกว่าเปิดหรือยัง ขอบอกว่าเจ็บมากอ่ะตอนคุณหมอตรวจปากมดลูก เพราะเราเองก็ปวดท้องอยู่แล้วด้วย พอบวกกันเข้าไปอีกก็โอ้โฮ้ จุกเลย คุณหมอบอกว่า ตอนนี้ ปากมดลูกเปิด 2 เซน แล้วค่ะ คุณหมอก็ถามต่อว่า จะนอนรอคลอดตอนนี้เลยมั๊ยหรือจะกลับไปที่บ้านก่อน เพราะกว่าจะคลอดก็คงดึกๆ ตอนนี้ 4 โมงเย็น เราเองไม่อยากกลับไป กลับมา กลัวว่าเกิดอะไรขึ้นฉุกเฉินจะมาไม่ทัน ก็เลยตัดสินใจนอนรอคลอดเลย ตื่นเต้นนะ ตื่นเต้นมากๆ เจ็บก็เจ็บ ดีใจก็ดีใจ จะได้เห็นหน้าลูกแล้ว
เราก็รีบโทรบอกสามีว่า ใกล้จะคลอดลูกแล้ว คุณหมอให้นอนโรงพยาบาลแล้ว สามีก็ดีใจ รีบเคลียงานแล้วมาหาเราทันที แต่กว่าจะมาถึงก็ 2 ทุ่มแล้วตอนนั้น ระหว่างที่นอนอยู่ในห้องรอคลอด ช่วงแรกๆ ก็ธรรมดา ยังเฉยๆอยู่ไม่เจ็บมากเท่าไร แต่พอเวลาผ่านไป ความเจ็บปวดก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้น ประมาณ 3 ทุ่ม
คุณหมอที่ทำคลอดได้เข้ามาหาและบอกว่าขอเจาะดูถุงน้ำคร่ำหน่อยนะคะ เราก็ตกลง คุณหมอก็เตรียมอุปกรณ์เพื่อทำการเจาะ เกร็งๆอยู่นะ กลัวเจ็บ แต่ก็เจ็บจริงๆ แต่ว่านิดเดียว แป๊ปเดียว จากนั้นผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ความเจ็บปวดทำไมมันมากมายขนาดนี้หว่า ปวดจริงๆค่ะ ปวดมาก แต่ก็ยังสู้ไหวอยู่ ท้องเราเริ่มแข็ง พยาบาลเลย ต้องใช้เครื่องฟังเสียงหัวใจมาติดไว้ที่ท้อง เพื่อฟังเสียงหัวใจลูก แรกก็ปกติดีอยู่ นานๆเข้าเริ่มไม่ค่อยดีแล้ว เสียงหัวใจลูกเริ่มต่ำลง
เรายิ่งคิดมากเลย ความเจ็บปวดก็ยัไม่ลดลงมีแต่เพิ่มขึ้นทุกที เริ่มไม่ไหวแล้ว เริ่มเกาะขอบเตียงแล้ว ด้วยความเจ็บปวด สักพักพยาบาลเดินเข้ามาหายื่นโทรศัพท์ให้บอกว่าสามีอยากคุยด้วย เราก็รับแล้วคุยกับสามี สามีถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง เจ็บมากมั๊ย อดทนหน่อยนะ พอเราได้ฟังแค่นี้แหล่ะ ยิ่งรู้สึกอ่อนแอลงไปอีก ไม่รู้ว่าเพราะอะไร น้ำตาเริ่มไหล มือกำขอบเตียงแน่น สามีบอกว่าถ้าไม่ไหวจะผ่าก็ได้ แต่ใจเราอยากคลอดเอง เราก็เลยบอกกับสามีว่าไหว ยังไหวอยู่ สามีก็ให้กำลังใจ ทุกๆคนที่ไปรอดูเราก็ให้กำลังใจกันทุกคน สามีที่แสนดีของเรา ก็ให้กำลังใจเราลงท้ายด้วยการพูดว่า "พ่อรักแม่กับลูกนะ พ่อรอแม่อยู่ข้างหน้าห้องนี่แหล่ะ ไม่ได้ไปไหนไกลแม่กับลูกเลยนะ สู้ๆ" รู้สึกดีค่ะ
รู้สึกดีมีกำลังใจขึ้นมากมายเลย แต่ก็มิได้ทำให้ความเจ็บปวดลดลงหรอกนะคะ พอเวลาผ่านไปสักพักไม่ไหวแล้วค่ะ กดเรียกพยาบาลเลย ไม่ไหวแล้วจริงๆ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการปวดปวดแบบผ่อนๆก็เถอะ ไม่ไหวแล้ว เราบอกกับพยาบาลว่า ไม่ไหวแล้วอ่ะค่ะ ขอยาแก้ปวดหน่อย พยาบาลบอกว่า ยาแก้ปวดให้ได้ แต่ว่ามันไม่ได้ทำให้หายปวดเลยหรอกนะคะ มันลดความเจ็บปวดแค่นิดหน่อยเอง แล้วถ้าหากว่าให้ยาแก้ปวดเนี่ย น้องจะหลับ

แต่เราก็ไม่รู่ว่ามันเกี่ยวกันยังไง เราก็เลยบอกว่าไม่เอาก็ได้ค่ะ พยาบาลก็เดินออกไป เราก็นอนปวดต่อไป ทนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บอกกับตัวเองอย่างนี้ พร้อมกับหายใจถี่ๆด้วยความเจ็บอีกตามเคย ผ่านไปประมาณ 10 นาที ตัดสินใจกดเรียกพยาบาลอีกรอบ พยาบาลเดินเข้ามา ทำหน้าเหมือนรำคาญเราเลย (ดูจากสีหน้า)
เราบอกว่าไม่ไหวขอผ่าเลยแล้วกัน แต่ขอคุยกับสามีก่อนแป๊ปนึง พยาบาลก็โทรหาสามีให้ เราบอกกับสามีว่าไม่ไหวแล้ว สามีเลยบอกว่างั้นให้หมอผ่าเลยนะ เราก็ ok พยาบาลก็รีบจัดการพาเราย้ายไปห้องผ่าตัดทันที คุณหมอให้เราบล็อกหลังผ่าตัด ณ เวลานี้ ไม่อยากใหใครอธิบายอะไรมาก จะทำอะไรก็รีบทำเถอะ เจ็บมากจะไม่ไหวอยู่แล้ว ตอนนี้ไม่ว่าใครจะทำอะไร คุณหมอจะเอาเข็มจิ้มตรงไหน ก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว ปวดท้องอย่างเดียว
คุณหมอเริ่มลงมือแล้วค่ะ จับตัวเรางอเหมือนกุ้ง แล้วใช้เข็มจิ้มลงกลางหลัง รู้สึกนิดนึง แปล๊บๆ แล้วความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ก็หายเป็นปลิดทิ้ง สักพักก็เริ่มชา ไปครึ่งตัวค่ะ ตอนนี้ร่างกายเริ่มมึนๆเวียนๆแล้ว อยากจะหลับค่ะ ใครพูดคุยอะไร ได้ยินหมด รับรู้หมดแต่เราหลับตาอย่างเดียว สักพักก็ได้ยินเสียงค่ะ เสียงลูกร้องดังขึ้นมา อุแว้ อุแว้ ฮ่าๆๆ คล้ายๆหน่ะ เรานี่รีบลืมตามองตามหาเสียงของลูกเลย แล้วก็เห็นพยาบาลกำลังอุ้มอยู่ค่ะ แล้วเค้าก็เดินมาหาเรา แล้วบอกว่านี่ลูกของคุณแม่นะคะ แล้วเปิดไอ้จู๋ลูกให้ดู แล้วถามเราว่าผู้หญิงหรือผู้ชายคะ เอ๊ะ! ถามแปลก ก็เห็นๆอยยู่ว่าผู้ชายยังจะถามอีก งง!!!!!! เค้าคงถามเราเพื่อดูว่าเรามีสติดีอยู่รึเปล่ามั้ง
เราเข้าห้องผ่าตัดประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ คุณหมอทำคลอดเสร็จเรียบร้อยประมาณ 5 ทุ่ม ถือว่าเร็วนะ แล้วคุณหมอก็เข็นเตียงเราไปยังห้อง..........ห้องอะไรก็ไม่รู้อ่ะจำไม่ได้แล้ว ระหว่างนอนรอเพื่อจะเข้าห้องพิเศษ รู้สึกหนาวค่ะ หนาวมากๆ หนาวจนปากสั่น คางสั่นไปหมดเลย แล้วก็คลื่นไส้ แล้วก็อาเจียนด้วย คุณหมอบอกว่าเป็นอาการข้างเคียงของการบล็อกหลัง เวลาผ่านไปประมาณเที่ยงคืนก็ได้เข้าห้องพิเศษซะที อยากพักผ่อนมาก อยากเห็นหน้าลูกด้วย เมื่กี้ยังเห็นไม่ชัดเลย แต่ก็ต้องอดเพราะลูกต้องเข้าเนอร์สเซอรี่ ต้องรอพรุ่งนี้ถึงจะได้เจอ เฮ้อ!!!!!!!!!! ไม่เป็นไร งั้นพักผ่อนเตรียมแรงไว้เจอลูกพรุ่งนี้แล้วกันจบแล้วค่ะ งงกันมั๊ยคะ เราเขียนเองยังงเองเลยอ่ะ เราเองก็แค่อยากจะเล่าให้คุณแม่ๆได้รับรู้ ได้มาแชร์ประสบการณ์กันก็เท่านั้นเองค่ะ




Create Date : 27 มิถุนายน 2553
Last Update : 7 สิงหาคม 2555 15:10:20 น. 8 comments
Counter : 1178 Pageviews.

 
ยินดีด้วยน่ะค่ะที่ได้ลูกชาย ชื่อน้องอะไรค่ะ
รีบเอารูปน้องมาโชว์ไวๆน่ะค่ะ อยากเห็นค่ะ


โดย: jyst วันที่: 29 มิถุนายน 2553 เวลา:4:14:00 น.  

 
ว้าวววเผลอแป๊บเดียวไปคลอดมาแล้วหรอคะ ดีใจและยินดีด้วยมากๆนะคะ ขอให้แข็งแร็งทั้งคุณแม่คุณลูกเลยนะคะ แล้วเอารูปน้องมาโชว์บ้างนะคะ คงน่ารักน่าชังมากๆเลยล่ะ

เดี๋ยวอีกไม่นานก็จะถึงทีเราบ้างแล้วล่ะ เดือนหน้่นี้ก็จะคลอดแล้วเหมือนกันค่ะ


โดย: she-sweet วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:3:28:10 น.  

 
อ่านแล้วก็กลัวอยู่ดีค่า


โดย: ladiesorange วันที่: 15 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:20:51 น.  

 
ยินดี ด้วยค่า


โดย: j a r n i k วันที่: 2 สิงหาคม 2553 เวลา:21:10:50 น.  

 
เข้าใจเลยค่ะว่าเจ็บท้องคลอด เจ็บมากกกกก สาวก็เจอประสบการคล้ายกันเลยค่ะแต่สาวคุณหมอนัดผ่าไว้ล่วงหน้าแล้ว เพราะดัสตินตัวโต คุณหมอนัดผ่าวันอังคารแต่เราดันเจ็บท้องเทียงคืนวันจันทร์ เลยโดนสองเบิ้ลเจ็บท้องคลอด ตอนรอผ่าตัด แล้วก็เจ็บแผลหลังผ่าด้วย


โดย: แม่บ้านครอว์ฟอร์ด วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:3:15:49 น.  

 
น่ากลัวอ่ะ ไม่รู้ว่าถ้านกต้องคลอดเองจะกลัวขนาดไหน....

ถึงเวลาจริงๆ คงลืมความเจ็บปวดเหมือนกัน


โดย: nokojang วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:10:49:04 น.  

 
ยินดีด้วยนะคะ

เหมือนเราเลย
ตอนแรกกะจะคลอดเอง
ปวดท้องอยู่นานสองนาน
จนหมอมาตรวจ
ปากมดลูกเปิดหมดแล้ว
แต่ดันติดตรงหัว ออกไม่ได้
ถ้าเราเบ่งเก่งๆ หรือฝึกมาดี
คงไม่ต้องไปผ่าตัด

สุดท้ายเราต้องไปผ่าออก

ปวดท้องคลอดลูก
แล้วยังต้องมาปวดแผลผ่าตัดอีก

แต่ก็สุขใจที่ได้เห็นหน้าลูกปลอดภัยคะ


โดย: Hamugo วันที่: 6 กันยายน 2553 เวลา:12:51:23 น.  

 
เกือบจะวันเดียวกันเลย


โดย: Watrin&Uro วันที่: 27 มกราคม 2554 เวลา:4:25:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

baby in my heart.
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




New Comments
Friends' blogs
[Add baby in my heart.'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.