ช่วงเวลาหนึ่ง ของชีวิตที่ต้องมี "การเปลี่ยนแปลง"

กับเวลาที่เสียไปอย่างไร้ประโยชน์

มันเป็นช่วงหนึ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองและก็ผ่านพ้นมาได้

ตอนนั้นชีวิตเปรียบสเหมือนดังกับแก้วใบหนึ่งที่มีรอยร้าว

แล้วก็เพิ่มขึ้นทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง แก้วใบนี้ก็ถึงวันที่ต้องแตก

กับข้อความบทหนึ่งที่ได้บอกกล่าวให้ได้รับรู้และให้คิด

แต่ก็คงไม่ได้ทำให้คิดได้ เพราะมันไม่มีอะไรตอบรับกลับมา

2 ปีแล้วที่รู้สึกว่ามีความสุขมากขึ้น มีเวลาให้กับตัวเอง

ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ อยากไป อยากได้ อยากมี

เพื่อตอบแทนช่วงเวลาที่หายไปนานพอสมควร

และสามารถพูดได้เต็มปากว่า ไม่มีความทรงจำที่ดีเลย

คำถามคือ แล้วทำไมนะ ทำไมถึงอยู่มาได้นานขนาดนั้น ?

คำตอบคือ ก็เพราะแค่คิดว่า คนเรามันน่าจะเปลี่ยนแปลงได้

และกับคำว่า "ครอบครัว" ที่ไม่อยากให้มันล้มสลาย

และนี่ก็เป็นบทความหนึ่งที่มาจากช่วงหนึ่งของชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง

ซึ่งในสายตาคนอื่นๆ อาจจะมองว่าเป็นคน โง่ ก็ได้ เพราะเหตุผลส่วนบุคคลที่มีไม่เหมือนกัน การกระทำจึงต่างกันออกไป บางคนก็ทน บางคนก็ไม่ทน มันก็แล้วแต่เหตุผลและมุมมอง

ก็แค่อยากให้ได้รู้ ในบทความช่วงหนึ่ง เมื่อช่วงสงกรานต์ปี 2553

ลองคิดทบทวนดูให้ดีว่าความต้องการของตัวเองคืออะไร

และจะเป็นอะไร จะมีชีวิตต่อไปในแนวทางไหน

ก็ควรยอมรับความจริงกับความรู้สึกของตัวเอง

เหนื่อยแล้วกับการจะเปลี่ยนแปลงนิสัยของคน

ซึ่งก็เชื่อมั่นแล้วว่ามันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

ถ้าไม่มีเป้าหมาย หรือ คำว่า "รัก"

โอกาสมันเป็นสิ่งที่หาได้ยาก บางคนอาจไม่ได้พบกับคำนี้เลย

ก็คงพอแล้วกับเวลาที่เสียไป

เพราะทุกครั้งที่มีโอกาสมันก็ล้มเหลวเหมือนเดิมทุกที

การทำดีกับคนที่อยู่ด้วยกันจริงๆ มันทำได้ตลอดเวลา

แต่ถ้าหากจะทำตอนที่กำลังจะเสียสิ่งนั้นไป

มันคงไม่ได้เรียกว่า "รัก" มันเหมือนกับการที่ทำสิ่งของหายไปมากกว่า คน มีความรู้สึกแต่สิ่งของไม่มีความรู้สึก และคนก็ไม่ใช่สิ่งของที่จะจับไปไว้ตรงโน้นตรงนี้หรือจะเอาไปไหนมาไหนโดยไม่ต้องสนใจอะไร

หากไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ สิ่งที่ตอบกลับมาหามันก็จะเป็นเช่นเดียวกันกับสิ่งที่กระทำออกมา

ไม่มีใครที่ไหนจะทนอยู่กับความเหงาและความว่างเปล่าและมองไม่เห็นอนาคตว่าจะเป็นอย่างไร

และกับคำว่าครอบครัวการที่จะอยู่เป็นครอบครัวต้องปฏิบัติกันยังไง

เพราะผู้หญิงที่ต้องการแต่งงานมีครอบครัวก็เพราะต้องการคนที่สามารถดูแลและรับผิดชอบชีวิตเราได้

หากแต่งไปแล้วไม่สามารถรับผิดชอบได้ก็คงไม่มีใครต้องการ

และบทสรุปของช่วงหนึ่งของชีวิตครั้งนั้นก็คือ "การบอกลา"

กับการหมดสิ้นความอดทน ในการตัดสินใจของตัวเองที่คิดมาเป็นอย่างดี และทบทวนไตร่ตรอง มานานพอที่พร้อมจะจบลง

โดยไม่มีแม้ความเสียใจ เพราะมันคงเกินกว่าจะเสียใจแล้ว

เข้าทฤษฏีที่ว่า โลกมันกลม เราอาจไม่ได้เดินเราหยุดอยู่กับที่

แต่เมื่ออีกคนเดินไปเรื่อยๆ ก็กลับวนมาเจอกัน

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามาเจอเพื่อเข้าใจนะ

เจอเพื่อเพิ่มความรู้สึกแย่ๆให้มีมากกว่าเดิมซะอีก

แต่ก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า แค่เจอคน ที่ไม่รู้จักกัน ผ่านแล้วก็ผ่านไป และก็ไม่ได้คิดอะไรแย่ๆ อีกแล้ว

และนี่เป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงในชีวิตอีกครั้ง

ได้พบกับความสุขอีกครั้งแม้มันยังไม่รู้ว่าจะดีหรือร้ายแต่ถึงอย่างไร

ก็ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่ดีที่ได้รับ จาก "การเปลี่ยนแปลง"

"ทุกสิ่งต้องเดินต่อและเคลื่อนไป...ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร...ร้าย...ดี...ก็ต้องเดินต่อไป...อาจจะต้องเดินช้าลง...หรืออาจจะต้องหยุดพักบ้าง...แต่อย่างไรก็ตาม...ต้องเดินต่อไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง...ก้าวเดินไปช้าๆ...อย่างมั่นคง"

Create Date : 26 พฤษภาคม 2555
Last Update : 26 พฤษภาคม 2555 17:35:38 น.		12 comments
Counter : 7950 Pageviews.
Share Tweet