การยึดติด การยึดติด (ยาวนิดแต่ ดีมากๆอ่านให้จบนะ) สุด .. ได้เลขท้าย ๓ ตัวมาจากหลวงพ่อ เลยแทงไป ๑๕ บาทปรากฏว่าถูกเผง ได้มา ๖๐๐ บาท เขาดีใจมาก เที่ยวอวดใครต่อใครในหมู่บ้านว่าถูกหวยแต่พอรู้ว่า คอนซึ่งเป็นเพื่อนบ้าน ก็แทงหวย ๓ ตัวถูกเหมือนกันแต่ ด้เงินมากกว่าคือ ๒ , ๐๐๐ บาท เพราะแทงมากกว่า สุดเลยยิ้มไม่ออก หงอยไปทั้งวัน แถมยังโมโหตัวเองที่แทงน้อยไป ใจ .. ไปเที่ยวไนท์บาซ่า เห็นผ้าพื้นเมืองลายงาม ราคา ๕๐๐ บาท แต่เธอต่อได้ ๓๕๐ บาทจึงคว้าผ้าผืนนั้นกลับโรงแรมด้วยความดีใจ แต่พอรู้ว่าไก่เพื่อนร่วมห้องก็ซื้อผ้าแบบเดียวกันมา แต่ได้ราคาถูกกว่า คือ ๓๐๐ บาท ใจก็หุบยิ้มทันที ไม่รู้สึกโปรดปรานผ้าของตนอีกต่อไป แม้เราจะมี " โชค " หรือได้ของดีที่ถูกใจ แต่หากไปเปรียบเทียบกับของคนอื่นเมื่อใด สุขก็อาจกลายเป็นทุกข์ทันที หากรู้ว่าคนอื่นได้มากกว่า ได้ของดีกว่า หรือได้ของที่ถูกกว่า ส่วนของดีที่เราได้มากลับด้อยคุณค่าไปถนัดใจ บางครั้งอาจทำให้เราทุกข์กว่าตอนที่ยังไม่ได้ของนั้นมาด้วยซ้ำ ที่จริงไม่ต้องไปเทียบกับของคนอื่นก็ได้ เพียงแค่เห็นของรุ่นใหม่วางขายหรือโฆษณาตามสื่อต่างๆ ก็เกิดความไม่พอใจในของเดิมที่มีอยู่ทันที ทั้งๆ ที่มันก็ยังใช้ได้ดี ไม่มีปัญหาอะไรรบกวนใจ ยกเว้นข้อเดียวคือ มันสู้ของใหม่ที่วางขายไม่ได้ ทั้งๆ ที่มีของดีอยู่กับตัว แต่คนเราแทนที่จะพอใจกลับรู้สึกเป็นทุกข์ เพียงเพราะใจไปจดจ่ออยู่กับสิ่งดีกว่า (หรือมากกว่า) ที่ตัวเองยังไม่มี แต่เมื่อใดก็ตามที่ของชิ้นนั้นเกิดมีอันเป็นไป เช่นทำตกหล่นหรือถูกขโมยไป เราก็จะกลับมาเห็นคุณค่าของมัน และนึกเสียใจที่เสียมันไป จะกินจะนอนก็ยังนึกถึงมันด้วยความเสียดาย ทั้งหมดนี้ไม่ได้เกิดขึ้นใน กรณีที่เป็นสิ่งของเท่านั้น แต่ยังเกิดกับกรณีที่เป็นคนด้วย เช่น คนรัก หรือแม้แต่พ่อแม่และลูก ผู้คนจำนวนมากไม่เห็นคุณค่าหรือมีความสุขกับคนใกล้ชิด เพราะไปนึกเปรียบเทียบคนอื่นว่าเขามีพ่อแม่ คนรัก หรือลูกที่ดีกว่าเรา แต่วันใดที่เราเสียเขาไป เราถึงจะกลับมาเห็นคุณค่าของเขา และเศร้าโศกเสียใจจนถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยทีเดียว เฝ้าหวนคำนึงถึงวันคืนเก่าๆ ที่เขาเคยอยู่กับเรา คนเรามักทุกข์เพราะจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ยังไม่มี หรืออาลัยในสิ่งที่สูญ เสียไปพูดให้ครอบคลุมกว่านั้นก็คือ ทุกข์เพราะใจยังติดยึดอยู่กับอนาคตและอดีต อนาคตและอดีตที่ว่ามิได้หมายถึง สิ่งดีๆ ที่ยังไม่มีหรือที่เสียไปเท่านั้น แต่ยังรวมถึงสิ่งไม่พึงปรารถนาที่ (คาดว่า) รออยู่ข้างหน้า เช่นอุปสรรค และสิ่งไม่พึงปรารถนาที่พานพบ คำต่อว่า หรือการกระทำที่น่ารังเกียจ คำตำหนิติเตียนไม่ว่าจะร ุนแรงแค่ไหน แต่ก็ทำอะไรเราไม่ได้ หากเราไม่เก็บเอาคิดซ้ำคิดซาก คำพูดเหล่านั้นผ่านพ้นไปนานแล้ว แต่ที่ยังบาดใจเราอยู่ก็เพราะเราไม่ยอมปล่อยวางมันต่างหาก ยิ่งคิดคำนึงถึงมันมากเท่าไรก็ยิ่งซ้ำเติมตัวเองมากเท่านั้น การเอาเปรียบ กลั่นแกล้ง ทรยศ หักหลัง ก็เช่นกัน แม้เป็นอดีตไปนานแล้ว แต่เราก็ยังทุกข์อยู่กับเหตุการณ์ดังกล่าว ไม่ใช่เพราะเขายังทำเช่นนั้นกับเราอยู่ แต่เป็นเพราะเราชอบย้อนภาพอดีต กลับมาฉายซ้ำในใจอย่างไม่ยอมเลิกรา ย้อนแต่ละทีก็เหมือนกับกรีดแผลลงไปที่ใจ หยุดย้อนอดีตเมื่อใดใจก็หายเจ็บเมื่อนั้น อดีตเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ส่วนอนาคตยังมาไม่ถึง แต่จะมาถึงหรือไม่ ไม่มีใครรู้ได้! แต่บ่อยครั้งเรากลับยึดมั่นสำคัญหมายอย่างเป็นจริงเป็นจัง ว่ามันจะต้องเกิด ขึ้นแน่ เท่านั้นยังไม่พอถ้าเป็นเรื่องแง่ลบด้วยแล้ว เรามักจะวาดภาพไปในทางเลวร้าย แล้วก็ยึดมันเอาไว้ไม่ให้คลาดไปจากใจ ทั้งๆ ที่ยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์ ชายผู้หนึ่งเดินขึ้นตึกไปหาหมอ เพื่อฟังผลตรวจโรค พอหมอบอกว่า พบก้อนมะเร็งระยะที่สองในปอดของเขา เขาก็ถึงกับทรุด เข่าอ่อนเดินไม่ได้ กลับถึงบ้านก็กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ซึมไปเป็นเดือน ส่วนหญิงผู้หนึ่ง ป่วยกระเสาะกระแสอยู่นานหลายสัปดาห์ แล้ววันหนึ่งหมอก็บอกว่า เธอเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายที่ตับ จะอยู่ได้ไม่เกิน ๓ เดือน ปรากฏว่าผ่านไปแค่ ๑๒ วัน เธอก็สิ้นใจ ทั้งสองกรณีไม่ได้ทรุดฮวบเพราะโรคมะเร็งเล่นงาน แต่เป็นเ พราะใจเสีย ทันทีที่ได้ยินข่าวร้าย ใจก็นึกภาพอนาคตของตัวเองไปในทางเลวร้าย ยิ่งผู้ป่วยรายที่สองด้วยแล้ว เธอนึกไปถึงวันตายของตัวเองเลยทีเดียว แถมยังปรุงแต่งไปในทางที่มืดมน เท่านั้นไม่พอเธอยังหมกมุ่นกับภาพดังกล่าวไม่หยุดหย่อน ทั้งๆ ที่มันยังไม่เกิดขึ้น ผลก็คือถูกความทุกข์ท่วมทับจนมิอาจ ทานทนต่อไปได้ บ่อยครั้งเราเป็นทุกข์เพราะเรื่องที่ยังมาไม่ถึง เช่น การสอบไม่ติดหรือตกงาน โดยตัวมันเองไม่ก่อปัญหาแก่เรา มากเท่ากับใจที่ปรุงแต่งไปล่วงหน้า ว่านับแต่นี้ไปชีวิตจะลำบากยากแค้นเพียงใด แล้วจะอยู่ดูโลกนี้ต่อไปได้ อย่างไร แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็อาจพบว่าที่แท้เราตีตนก่อนไข้ไปเอง เพราะปัญหาต่างๆ ที่ตามมาไม่ได้หนักหนาสาหัสอย่างที่คิด สามารถแก้ไขให้ลุล่วงไปได้ในที่สุด อย่างไรก็ตาม เราไม่ได้ปรุงแต่งเหตุการณ์ที่ยังมาไม่ถึงเท่านั้น กับสิ่งที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า บางครั้งเราก็ปรุงแต่งให้เลวร้ายเกินจริง เช่น อยู่รีสอร์ตคนเดียวกลางดึก ได้ยินเสียงผิดปกติ ก็ปรุงแต่งไปทันทีว่าถูกผีหลอก หรือไม่ก็มีคนจะมาทำร้าย เห็นคู่รักกำลังคุยอย่างสนิทสนมกับชายหนุ่มในร้านอาหาร ก็คิดไปทันทีว่า เธอกำลังนอกใจ การคิดปรุงแต่งที่คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริงนั้น เป็นเรื่องธรรมดาของ มนุษย์แต่เมื่อใดที่เราหลงยึดว่ามันเป็นเรื่องจริง เราก็กำลังก่อทุกข์ให้กับตัวเอง แถมยังสามารถสร้างปัญหาให้แก่คนอื่นได้ด้วย วัยรุ่นนั่งกินอาหารอยู่หน้าร้าน เผอิญขี้นกหล่นใส่หัว แต่เขากลับคิดว่าเจ้าของร้านถ่มน้ำลายใส่หัว จึงทะเลาะกับเจ้าของร้านอย่างรุนแรง สักพักก็ออกจากร้านแล้วกลับมาพร้อมกับพวกอีกหลายคน ควักปืนออกมายิงกราด ถูกภรรยาเจ้าของร้านซึ่งกำลังท้อง ๕ เดือนตายคาที่ กลายเป็นฆาตกรที่ถูกตำรวจหมายหัวทันที การยึดติดสิ่งที่ปรุงแต่งขึ้นเอง เป็นที่มาอีกประการหนึ่งของความทุกข์ ทีแรกเราเป็นฝ่ายปรุงแต่งมันขึ้นมา แต่เผลอเมื่อใดมันก็กลับมาเป็นนายเรา สามารถผลักใจของเราไปสู่ความทุกข์ และชักนำชีวิตของเราไปในทางเสื่อมได้ง่ายๆ กี่ครั้งกี่หนที่เราทำร้ายตัวเองและทำร้ายซึ่งกันและกัน เพียงเพราะหลงเชื่อ ความคิดที่เราปรุงแต่งขึ้นมา พูดอย่างนี้ไม่ได้หมายความว่า สิ่งที่ไม่ได้ปรุงแต่งขึ้นมาเอง แต่เป็นความจริงแท้ๆ จะไม่ก่อปัญหา ปฏิเสธไม่ได้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างที่สร้างความทุกข์แก่เรา เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ อยู่ในขณะนี้ เช่น รถเสีย เงินไม่พอใช้ ทะเลาะกับคนรัก ลูกคบเพื่อนไม่ดี งานไม่ ก้าวหน้าแต่ถ้าเรามัวแต่นึกถึงเรื่องเหล่านี้อยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไร ก็กวาดเอาปัญหาต่างๆ มาครุ่นคิดด้วย ทั้งๆ ที่ไม่เกี่ยวกันเลย เช่น กำลังทำงานอยู่ ก็ไปกังวลถึงรถ ถึงลูก ถึงพ่อแม่ แล้วยังห่วงคู่รักอีก อย่างนี้แล้วจะไม่ทุกข์ได้อย่างไร ปัญหาเป็นเรื่องที่ต้องแก้ ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้ม ! แต่เมื่อใดที่เรากวาดเอาปัญหาต่างๆ มาทับถมจิตใจ ทั้งๆ ที่ยังไม่ถึงเวลา (หรือไม่ใช่เวลา) ที่จะแก้ไข ก็เตรียมตัวกลุ้มได้เลย นี้เป็นการยึดติดอีกแบบหนึ่ง อันที่จริงแม้มีปัญหาแค่เรื่องเดียว แต่ถ้าหมกมุ่นอยู่กับมันตลอดเวลา ก็ทำให้คลั่งได้ ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องเล็กแต่ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้ง่ายๆ เช่น หมกมุ่นกับสิวไม่กี่เม็ดบนใบหน้าวันแล้ววันเล่า ก็อาจทำให้เจ็บป่วยหรือถึงกับทำร้ายตัวเองได้ การยึดเอาปัญหาต่างๆ มาทับถมใจ บางครั้งก็ไปไกลถึงขนาดไปกวาดเอาปัญหาของคนอื่น มาเป็นของเราเสียเอง เช่น เพื่อนมาปรึกษาปัญหาชีวิต ก็เลยเอาปัญหาของเขามาเป็นของตนด้วย จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เท่านั้นยังไม่พอบางคนถึงกับแบกปัญหาของประเทศมาไว้กับตัว เลยเป็นเดือด! เป็นแค้นกับสถานการณ์บ้านเมือง ทะเลาะกับใครไปทั่วที่คิดต่างจากตน สุดท้ายก็เลยกลายเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาบ้านเมืองไป การยึดติดที่ลึกไป กว่านั้นคือ การยึดติดในตัวตน สาเหตุที่เราทะเลาะกับคนที่คิดไม่เหมือนเรา ก็เพราะเรายึดติดในความคิดของเรา ความสำคัญมั่นหมายว่านี้เป็น " ความคิดของฉัน " สะท้อนถึงความยึดติดในตัวตน หรือที่ท่านพุทธทาสเรียกว่า ยึดติดใน " ตัวกู ของกู " นอกจากความคิดแล้ว เรายังยึดติดสิ่งต่างๆ อีกมากมายว่า เป็นตัวฉันของฉัน อาทิ สิ่งของ บุคคล ชุมชน ประเทศ ศาสนา มีอะไรมากระทบกับสิ่งนั้น ก็เท่ากับว่ากระทบ " ตัวฉัน " ด่าว่ารถของฉัน ก็เท่ากับด่าฉันด้วย วิจารณ์ศาสนาของฉันก็เท่ากับวิจารณ์ฉันด้วย เป็นเพราะเหตุนี้ เมื่อสิ่งของสูญหาย คนรักจากไป เราจึงอดหวนนึกถึงไม่ได้ เพราะใจยังยึดว่าเป็นของฉันอยู่ จึงยังมีเยื่อ! ใยที่ดึงให้ใจย้อนระลึกถึงอยู่เสมอ เวลาให้ของแก่ใครไป ความยึดติดในของชิ้นนั้นก็ยังมีอยู่ จึงเฝ้าดูว่าเขาจะใช้ของชิ้นนั้นหรือไม่ ถ้าไม่ใช้ก็รู้สึกเป็นทุกข์ที่เขาไม่ได้ใช้ของ " ของฉัน " ญาติโยมหลายคนจึงไม่สบายใจที่พระไม่ได้ฉันอาหารที่ตนถวาย ยึดติดในตัว ตนอีกอย่างคือการยึดมั่นสำคัญหมายว่า ฉันเก่ง ฉันหล่อ ฉันเป็นส.ส. ฯลฯ ไปไหนก็อดตัวพองไม่ได้ อยากแสดงบารมีให้ใครรู้ว่า " นี่กูนะ " อยู่ที่ใดก็ต้องการให้คนชื่นชม สรรเสริญ เคารพ นบไหว้ แต่ถ้าไม่ได้รับการปฏิบัติดังกล่าว ก็จะโมโหขุ่นเคือง จนอาจคำรามว่า " รู้ไหมว่ากูเป็นใคร ?" ยิ่งเจอคำวิจารณ์ด้วยแล้ว ยิ่งทนไม่ได้เข้าไปใหญ่ การ ยึดติดใน " ตัวกู ของกู หรือนี่กู! นะ " เป็นรากเหง้าแห่งความทุกข์ นานัปการนำไปสู่การกระทบกระทั่งขัดแย้งและทำร้ายกัน ขณะเดียวกันก็ทำให้เกิดความเครียดบีบคั้นภายใน เมื่อประสบกับสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา ใช่แต่เท่านั้น แม้ได้สิ่งที่พึงปรารถนา ก็ยังทุกข์เพราะได้ไม่สมใจ หรือทุกข์ที่คนอื่นได้มากกว่า ที่น่าแปลกก็คือเราไม่ได้ยึดเอาแค่สิ่งดีๆ ที่ถูกใจ ว่าเป็นตัวกูของกูเท่านั้น สิ่งที่ไม่ดี ไม่ถูกใจ เราก็ยังยึดเป็นตัวกูของกูอีกเช่นกัน เช่น ความเจ็บปวด เมื่อเกิดกับกาย แทนที่จะเห็นว่า กายปวดเท่านั้น กลับไปยึดเอาว่า " ฉันปวด "ความปวดเป็นของฉัน เมื่อความโกรธเกิดขึ้นกับใจ ก็ยึดมั่นสำคัญหมายว่า " ฉันโกรธ " ความโกรธเป็นของฉัน ความยึดมั่นดังกล่าวรุนแรงชนิดที่ใจไม่ยอมไปไหน มัวจดจ่อวนเวียนอยู่กับความปวดหรือความโกรธนั้นๆ อย่างเดียว ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะความเผลอของใจ รู้ทั้งรู้ว่ายึดแล้วทุกข์แต่ก็ยังยึดเพราะขาดสติ ถ้าใจมีสติ ก็จะไม่เผลอยึดต่อไป ความปวดความโกรธยังมีอยู่ก็จริง แต่คราวนี้มันทำอะไรจิตใจไม่ได้ เพราะใจไม่โดดเข้าไปให้ความปวดความโกรธเผาลน เหมือนกองไฟที่ยังลุกไหม้อยู่ แต่ตราบใดที่เราไม่โดดเข้าไปในกองไฟ หากถอยออกมาห่างๆ เป็นแค่ผู้สังเกตเฉยๆ ไฟก็ทำอะไรเราไม่ได้ สติช่วยให้ใจแยกออกมาอยู่ห่างๆ จากความเจ็บปวดแ! ละอารมณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น กลายเป็น " ผู้ดู " มิใช่ " ผู้ปวด " หรือ " ผู้โกรธ " จากความยึดติดกลายเป็นการปล่อยวาง การปล่อยวางดังกล่าว คือ หัวใจของการเป็นอิสระจากความทุกข์ทั้งหลาย เพราะกล่าวอย่างถึงที่สุดแล้ว ความทุกข์ทั้งมวลเกิดจากความยึดติด ยึดติดอดีตกับอนาคต ยึดติดสิ่งที่ปรุงแต่งขึ้นเอง ยึดติดปัญหาต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต รวมทั้งยึดเอาปัญหาต่างๆ มาเป็นของตน ที่สำคัญคือ การยึดติดในตัวตน เมื่อใดที่ปล่อยวางจากความยึดติดดังกล่าวได้ ความทุกข์ก็ไม่อาจทำอะไรเราได้อีกต่อไป สติช่วยให้เรารู้ตัวเมื่อเผลอไปอาลัยอาวรณ์ในอดีต หรือวิตกกังวลกับอนาคตพาจิตกลับมาอยู่กับปัจจุบันเมื่อรู้ตัวว่า เผลอไปจมอยู่กับเหตุร้ายที่ผ่านไปแล้ว คอยทักท้วงใจไม่ให้หลงเชื่อความคิดปรุงแต่ง เพราะตระหนักว่า ความจริงอาจไ! ม่เป็นอย่างที่คิด ในยามที่เผลอกวาดเอาปัญหาต่างๆ มาทับถมใจจนหนักอึ้ง สติช่วยให้เราแก้ปัญหาเป็นเปลาะๆ เป็นเรื่องๆ ไม่เอาปัญหาใดมาครุ่นคิดหากยังไม่ถึงเวลา (หรือไม่ใช่เวลา) ที่จะแก้เวลาพักผ่อน ก็พักผ่อนเต็มที่ เมื่อถึงเวลาแก้ปัญหา ก็ใช้ปัญญาอย่างเต็มที่ ไม่มามัวตีโพยตีพาย หรือน้อยเนื้อต่ำใจว่า " ทำไมถึงต้องเป็นฉัน ?" ความทุกข์นั้นไม่ได้อยู่ที่ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเรา แต่อยู่ที่ว่าเรามีท่าทีหรือรู้สึกอย่างไรกับมันต่างหาก แม้ปัญหาจะหนัก แต่ถ้าเริ่มต้นจากการยอมรับมันว่า เป็นความจริงที่เกิดขึ้นแล้ว ไม่ปฏิเสธผลักไสมันหรือก่นด่าชะตากรรม ตั้งสติให้ได้แล้วหาทางแก้ไขมัน แต่ขณะที่มันยังไม่หายไปไหน ก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน ไม่หวนนึกถึงอดีตอันผาสุก หรือปรุงแต่งอนาคตไปในทางเลวร้าย ขณะเดียวกันก็ไม่หมกมุ่นอยู่กับปัญหา หากปล่อยวางมันบ้าง ความสุขก็หาได้ไม่ยาก นายทหารผู้หนึ่งไปเฝ้าสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ ในฐานที่ทรงเคยเป็นอุปัชฌาย์ของตนมาก่อน พอ! ไปถึงประโยคแรกที่กราบทูลก็คือ " หนักครับ ช่วงนี้แย่มากเลยครับ "ว่าแล้วเขาก็ทูลเล่าปัญหาต่างๆ ที่รุมเร้าเข้ามาในชีวิต สมเด็จพระสังฆราชเจ้าทรงฟังอยู่นาน แทนที่จะตรัสแนะนำหรือปลอบใจ พระองค์กลับรับสั่งให้เขานั่งคุกเข่า ยื่นมือสองข้าง แล้วพระองค์ก็เอากระดาษแผ่นหนึ่งวางบนฝ่ามือของเขา " นั่งอยู่นี่แหละ อย่าไปไหนจนกว่าข้าจะกลับมา " รับสั่งเสร็จพระองค์ก็เสด็จเข้าไปในตำหนัก นายทหารนั่งในท่านั้นอยู่นาน จาก ๑๐ นาทีเป็น ๒๐ นาที สมเด็จพระสังฆราชก็ยังไม่เสด็จออกมา เขาเริ่มเหนื่อย มือและขาเริ่มสั่น กระดาษชิ้นเล็กๆ หนักขึ้นเรื่อยๆจนประคองแทบไม่ไหว พอสมเด็จพระสังฆราชเจ้าเสด็จกลับมา ก็ทรงถามว่า " เป็นไง ?" คำตอบของเขาคือ " หนักครับ พระเดชพระคุณ เมื่อยจนจะทนไม่ไหว " " อ้าว ทำไมไม่วางมันลงเสียละ ?"สมเด็จรับสั่ง " ก็ไปยอมให้มันอยู่อย่างนั้น มันก็หนักอยู่ยังงั้นนะซี มันจะเป็นอื่นไปได้ยังไง " กระดาษที่เบาหวิว แต่หากถือไว้นานๆ ไม่ยอมปล่อย ก็กลายเป็นของหนักไปได้ แต่ปัญหาถึงจะใหญ่โตเพียงใด ถ้าไม่ยึดถือเอาไว้ ก็ไม่ทำให้เรา! ทุกข์ได้ ใช่หรือไม่ว่าหินก้อนใหญ่จะกลายเป็นของหนัก และสร้างทุกข์ให้แก่เราก็ต่อ เมื่อเราแบกมันเอาไว้เท่านั้น เมื่อมีสติรักษาใจ รู้เท่าทันความคิด ไม่เผลอยึดติดจนจิตหนักอึ้ง แม้งานจะยาก อุปสรรคจะเยอะ ก็ยังเป็นสุขอยู่ได้ ขอบคุณบทความจาก...ยึดติด [สารคดี กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑] โดย พระไพศาล วิสาโล ขอบคุณกรอบสวยๆ pk12th ค่ะ Create Date : 17 มีนาคม 2552 Last Update : 17 มีนาคม 2552 8:39:38 น. 22 comments Counter : 867 Pageviews. Share Tweet ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาแบ่งปันค่ะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดค่ะ โดย: พีชค่ะ (somjaidean100 ) วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:1:14:37 น.   สวัสดีค่ะ วันนี้เปิดครัวมากับ ทอดมันไก่ + ต้มยำไก่กราย ว่างๆช่วยมาอุดหนุนด้วยนะคะ โดย: praewa cute วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:1:19:50 น.   ความสุขจะเกิดแน่ เมื่อรู้จักกับคำว่า พอ ครับ พยายามทำความรู้จักกับคำนี้อยู่คับ โดย: มิสเตอร์ฮอง วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:1:20:37 น.   สวัสดีจ้ะ แหะๆก็ข่าวจาก นสพ เค้าออกช่วงตี ๔_๕ คนที่เมืองไทยคงหลับสบายอะ เลยเสร็จเราอิอิ อีกสอง ๒ อาทิตย์กลับบ้านเกรงจะติดเที่ยวอาจจะห่างๆไปเนอะ โดย: Opey วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:9:03:43 น.   อ่านแล้วเห็นจริงเกี่ยวกับเรื่องการปรุงแต่งเลยค่ะ เป็นบ่อยๆ มากเลยสำหรับวิสกี้ โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:9:53:06 น.   อืม...นั่นสิ เราปรุงแต่งมากมาย เผลอ ๆ เอาปัญหาคนอื่น มาเป็นของเราอีก ไม่รู้น้องจันจะอภัยให้พี่ภากรมั้ย หึ หึ อภัยดีมั้ยคะ น้องจันฝากถามค่ะ โดย: redclick วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:10:07:45 น.   สวัสดีครับพี่นู๋ดี โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:10:43:28 น.   อ่านข้าม ๆ บ้างไปด้เปล่าค่ะ อิอิ โดย: LooKPat วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:11:04:33 น.   ชอบจังเลยค่ะ อ่านแล้วได้คิดอะไรหลายๆอย่าง สุขนั้นอยู่ที่ใจ ถ้าเราไม่คิดโลภมาก พอใจในสิ่งที่เรามี ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันกันอ่านน่ะค่ะ โดย: bagarbu วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:11:46:06 น.   สวัสดีค่ะ โดย: ใกล้ชิด วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:14:55:43 น.   มาเก็บข้อคิดดีๆ ไปใช้ค่ะพี่นู๋ดี โดย: เป็นสมาชิกเมื่อวาน วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:15:23:23 น.   ขอบคุณสำหรับขนมนะค่ะ น่าทานมากเลยค่ะ.. แวะมาหาช่วงบ่าย ๆ ที่น่านอนมาก ๆ ค่ะ โดย: LooKPat วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:15:31:45 น.   สวัสดียามบ่ายครับ นู๋ดี เมื่อวานเพิ่งอัพเรื่อย "ปล่อยวาง" ไป มีความสุขมาก ๆ รักษาสุขภาพนะครับ ............................................... โดย: เซียน_กีตาร์ วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:15:42:58 น.   เข้ามาล้างบาปค่ะ อิอิ ชอบจัง โดย: blog..ชั้นเอง วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:19:03:39 น.   หลับฝันดีค่ะคุณนู๋ดี โดย: ญามี่ วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:22:43:47 น.   ฝันดีนะคะ โดย: redclick วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:23:41:26 น.   สวัสดีวันใหม่ค่ะ วันนี้ครัวเปิดแล้วนะคะ มากับ ข้าวโพดกับเต้าหู้ทอด โดย: praewa cute วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:0:47:01 น.   สวัสดียามเช้าครับพี่นู๋ดี โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:8:33:56 น.   โดย: sawkitty วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:10:43:22 น.   ทานข้าวเที่ยงให้อร่อยนะคะพี่นู๋ดี^O^ โดย: เป็นสมาชิกเมื่อวาน วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:12:33:40 น.   ขอบคุณคำอวยพรนะครับ ขอให้มีความสุขสมหวังครับ โดย: boatboat วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:12:37:03 น.   สวัสดีครับ นู๋ดี มีความสุขมาก ๆ รักษาสุขภาพนะครับ ............................................... โดย: เซียน_กีตาร์ วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:13:18:51 น.   ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet   kun_isara Location : กรุงเทพฯ Thailand [ดู Profile ทั้งหมด] ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog เธˆเธดเธ›เธฒเธ–เธฐ สุขภาพ ความรัก เรื่อง ขำ ขำ รูปสวย สวย ไดอารี่ อาหารอร่อย เพลงเพราะ ข้อคิด-ธรรมะ TAG ของสวยสวยงาม คำคม     มีนาคม 2552 >> 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31     17 มีนาคม 2552 การยึดติด   All Blogs เมื่อเราท้อ ให้คิดไว้เสมอว่า “ไม่เป็นไร” ควบคุมจิตตนเองให้ได้แล้วค่อยใช้เหตุผลมาตัดสินผู้อื่น ความดีที่เขียนไว้ ในที่มืด >> ♥ สู้ต่อไปนะ .. ถึงแม้เราจะล้มลง ♥ << สูตรปรุงของชีวิต วันนี้ดี...เพราะเมื่อวาน คนไม่ถูกนินทา ... ไม่มีในโลกนี้ หัดตายทุกวันและเกิดทุกวัน ให้อภัย...ให้ที่ว่างกับใจตน ความสุขเกิดจากใจ `๏’ เติมเต็มชีวิต ... ในสิ่งที่ขาด `๏’ "อยากลืม" หมายถึง "ไม่มีวันลืม" `๏’ คุณค่าของกำลังใจ `๏’ ............จุดจบ...ทำให้เกิด...การเริ่มต้น......... //..ฝนยังไม่ 'ตก' ทุกวัน กำลังใจอุ่นๆ สักแก้วมั้ย... ความสุขซ่อนไว้ที่ไหน  หวังไปถึงปลายฝัน...  การเดินทางของสายน้ำ "ผู้มีกำลังใจ" >> ♥ กำลังใจ ..ถ้าท้อก็ลองอ่าน ^^ ♥ << `๏’ good thing`๏’ ชั่วโมงยาม..ของความสุข.. มุมหนึ่งของความคิด เพื่อบางสิ่ง..เมื่อถึงเวลา ชีวิตยิ่งใช้ ยิ่งได้กำไรกลับคืน ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ‏ ค ว า ม พ อ ...... ดี ชีวิตคนกับสิ่งตรงกันข้าม ส่วนหนึ่งของชีวิต...ที่ไม่สำคัญ `๏’ หัดลองแล้ว คุณจะได้สิ่งดี `๏’ เก้าอี้ ความสุข แท้จริงแล้ว"ชีวิต"ถวิลหาอะไร?? ท่ามกลางวิกฤตชาติที่กำลัง"ดิ่งเหว" ♥ ..เดิน .. ♥ คิดอย่างไรให้ใจไม่ยึดติด สิ่งดี...ในตัวของคนอื่น ◕‿◕✿ความสุขหลากสี `๏’ อุณหภูมิของความสุข `๏’ "ขืนทำ...จะช้ำใจ" >> ว.วชิรเมธี เปลี่ยนงาน ไม่ได้เปลี่ยนคุณ นัยอันล้ำลึกของคำว่า "ขอบคุณ" โดยท่าน ว. วชิรเมธ ี ◕‿◕✿การเปลี่ยนแปลงเป็นส่วนหนี่งในชีวิต ◕‿◕✿ความพอใจในชีวิต..ขึ้นอยู่กับ... ◕‿◕✿"ลดบางสิ่ง เพื่อเพิ่มบางอย่าง" สำนึก...เกรงใจ การยึดติด สร้างสุขจากใจ   Friends' blogs fleuri karnoi นภานุภาพ iZARD cool mint ภูสูง แม่กิ๊ง unsa ปูขาเก เซมารู vanilla_ole anutta thattron oranuch_sri thaispicy lozocat Picike doby เนยสีฟ้า นวลกนก ญามี่ 2fast2farious Opey bagarbu Flowerfun SomGui coffeetalk ขุนพลน้อยโค่วจง ปัชชุน pandoragirl Warabimochi icebridy แค่ฟ้ามีดาว ^^ pnkio มิสเตอร์ฮอง อ้อมกอดของความเหงา บ่เบี้ย บ้านไพร yaipearn everything on พลังชีวิต maew_kk smile family จ๋าคนดี wbj mambococonut นู๋ ม. Paradijs กิน ๆ เที่ยว ๆ นู๋หญิงจ๋า tuk-tuk@korat ชวนคุย pk12th นิเฟอซัง Inkupink ดีเจอรรณพ โสดในซอย Tankwan หมูฟ้าใส redclick Vannessa เพราะฉันนั้นมีแต่เธอ Oops! a daisy elastigirl อุ้มสี ชินโจมายุ Elizabethan บ้านน้อยซอยห้า บ้านหวานเย็น โยเกิตมะนาว Sweety-around-the-world panomsarakham LooKPat ตาอ้วนชวนคุย เปิ้ลจัง sawangboon17 ploy666 SmileBug4U TOM_KATOON99 uggie* เซียน_กีตาร์ หัวหน้าสูงสุดแห่งปีศาจสุรา สาวอิตาลี Hawaii_Havaii รักษ์บ้านเกิด กะว่าก๋า นางฟ้าอรชร ลุงแอ๊ด ป้ามะลิกับลุงมะระ Artagold โสมรัศมี KungGuenter หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท UnderSunShine* M.Y-unmei mahin นพ.วัลลภ ใครหล่ะ...จะอยากขึ้นคาน หนังสือปกสวย motokop เนระพูสี บ้าได้ถ้วย อัสติสะ รัชชี่ หลังคาดำแดง นัท305 ไม้โมก Boyne Byron เขาพิงกัน Fai_Cotton_lonely ทิวาจรดราตรี พรหมญาณี คุณนายทหารเรือ narangsee ต่อตระกูล สกุลเพชร แม่น้องแปงแปง popang zodayenka nature-delight blog..ชั้นเอง Beee_bu เอวาเจลีน เป็นสมาชิกเมื่อวาน คนทุ่งบางเขน Nissan_n ต้นข้าว_ต้นนั้น ยอดสน ดอกหญ้าเมืองเลย แพรวขวัญ tanjira nikanda satineesh ใครทำอะไรอยู่ aitai ถุงก๊อปแก๊ป rayasuree2526 เอื้องสามปอย I_sabai Stjerne Ng pinkyrose หนูดีเอวบาง พี่รี่+ต๊อก Dr.Manta sirivinit อิ่ม_Aim butterfly pea oanotai oumon ไหมพรมสีสวย อิมาอิซัง Calamity scorpionfish busabap อาคุงกล่อง หมึกสีดำ thainurse@norway Clear Ice สัมปันนี Incheon หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง coji Suessapple ชมพร pet.sp โฮมสเตย์ริมน้ำ ดอยสะเก็ด เทพบุตรตบะแตก!! jinnyjew Piano in the MorN_ing N_silk oRanGIsM พ่อระนาด ลัดฟ้ามาเจอ SongPee อรุณสวัสดิ์ที่รัก peeamp ร่มไม้เย็น วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ณ ปลายฉัตร ย่าชอบเล่า เป็ดสวรรค์ เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง มัชชาร วิสกี้โซดา มารสุราอุดร Webmaster - BlogGang [Add kun_isara's blog to your web] Links คุณแม่ไฮเปอร์ ฮิห้า สมาชิก NEC PHOTO ขนมอร่่อย Ayulion.com DEK-D Photobucket SONG COLOURLOVERSCOM FLASH CODE HTML WALLCOO. Mixpod ตารางสี www.fhqhosting.com BlogGang.com   MY VIP Friend  Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.