Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
12 กรกฏาคม 2551
 
All Blogs
 

เจ็บแล้วต้องจำ?




" คนเราเจ็บแล้วต้องจำ ?? "
" แต่.. อย่าจำดีกว่า "
" เพราะ .. ถ้าจำ ก้อไม่หายเจ็บซักที "


เมื่อตะกี๊ .. นั่งดูละคร " เรื่องแหวนดอกไม้ "
ที่พี่ก้อง สหรัถ เล่น กับ เข็ม รุจิรา
ชอบเนื้อเรื่อง นางเอก เข้าใจพระเอกผิด ว่าเป็นเกย์
เพราะ การแสดงออกที่ออกจะนุ่มนิ่ม ของพระเอก
บวก กับ อาชีพพระเอกในเรื่อง คือ เปิดร้านขายดอกไม้
พาลทำให้ นางเอก กับ ครอบครัว เข้าผิดกันไปใหญ่
พล็อตเรื่องนี้ดี การดำเนินเรื่องสนุก เพลงประกอบก้อเพราะ


จริง ๆ ชอบพี่ก้อง ตั้งแต่ตอนเป็น นูโว ..
ตอนนี้ ยิ่งอายุมากขึ้น ยิ่งดูดี ^^ แฮ่.. (สงสัยจะมีคนดูแลดี..)


วันนี้ย้อนกลับไปดูละครเรื่องนี้ที่ Youtube..
สะดุดใจ กับคำพูดพระเอก ที่พูดกับเพื่อนร่วมงาน..
รู้สึกว่า ..แต่ละเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา
โดยเฉพาะ ความทรงจำเรื่องแย่ ๆ
ถึงเวลาจะผ่านไปนานมาก จนจำวันที่แน่นอนไม่ได้
แต่.. การที่เรายังคงจำรายละเอียดของเหตุการณ์นั้น ๆ ได้แม่นยำ
เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน..


สาเหตุ จริง ๆ อาจเพราะ .. ความพยายามที่จะจดจำเอาไว้ ?
เพื่อคอยเตือนใจตัวเอง ไ่ม่ให้หวนกลับมาทำอีก
เหมือนที่เคยได้ยินบ่อย ๆ ว่า " เจ็บแล้วต้องจำ "


เพิ่งคิดได้ตอนนี้เองว่า จริง ๆ แล้ว
คงเพราะ คำว่า " ต้องจำ " ถึงทำให้จนแล้วจนรอด ลืมไม่ได้ซักที..


บางทีดูละคร ก้อต้องย้อนกลับมาดูตัวเองเหมือนกัน
อย่างที่เค้าว่า.. ชีวิตจริง ยิ่งกว่านิยาย


พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน ..
จะรีบไปดูละครต่อให้จบ นึกอะไรออกที ก้อต้องรีบ ๆ บันทึกเอาไว้
ไม่อย่างนั้น จะหายวั๊บไปเหมือนเรื่องกระจก
เพราะจนถึงตอนนี้ ก้อยังนึกอะไรไม่ออก - -" ??


Edit 1
เมื่อวานมีการซ้อมหนีไฟในตึกที่ทำงานอยู่
ต้องกึ่งวิ่งกึ่งเดินลงมา รวมทั้งหมด 15 ชั้น ภายในเวลาไม่ถึงครึ่ง ชม.
ผลปรากฎ ทั้งเวียนหัว ทั้งตาลาย @_______@"
คุณลุงตำรวจใจดี ถามหาอาสาสมัคร สาธิตการขึ้นกระเช้าลอยฟ้าหนีไฟ

สาธิตที่ประมาณ 20 ชั้น ตัวเองเลยยิ้มหวาน ๆ ..^______________^..
แล้วเิดินถอยหลังทันที แค่ .. 15 ชั้น ก้อขาสั่นจะแย่แล้ว..




 

Create Date : 12 กรกฎาคม 2551
7 comments
Last Update : 12 กรกฎาคม 2551 22:45:37 น.
Counter : 1071 Pageviews.

 


เจ็บแล้วต้องจำ น่ะ คงใช่ค่ะ
จะได้ไม่ทำผิดพลาดซ้ำอีก

แต่ว่าการฝังใจจำ นั่นคงทำให้เราเจ็บซ้ำๆ


อาสาสมัครแบบนี้ พี่ขอคิดดูก่อนแล้วกัน
อยากช่วย แต่สังขารอาจไม่อำนวยแล้วค่ะ

 

โดย: HoneyLemonSoda 12 กรกฎาคม 2551 23:20:47 น.  

 


HoneyLemonSoda
มอร์นิ่งค่ะพี่ฮันนี่..
ขึ้นกระเช้าตึก 20 ชั้น ..
ไม่ไหวเหมือนกัน แข้งขามันสั่นๆๆๆๆ

 

โดย: myover 13 กรกฎาคม 2551 10:09:02 น.  

 

อ่านแล้วทำให้คิดถึงเพลงเก่าๆของ Hot Peper คิดว่าคุณ
Myover คงเกิดไม่ทันนะ ชื่อเพลงอะไรจำไม่ได้ จำได้แต่
เนื้อร้องว่า "บางสิ่งอยากลืมมันกลับจำ บางสิ่งอยากจำมัน
กลับลืม"
เทคนิคซ้อมหนีไฟนะครับ พยายามอยู่คนหลังๆซิครับ
เพราะต้องเดินรอคนข้างหน้า เลยไม่ต้องรีบเดิน
เดินได้ช้าๆๆ

 

โดย: walkerahead (Walkerahead ) 13 กรกฎาคม 2551 11:40:11 น.  

 

สาเหตุ จริง ๆ อาจเพราะ .. ความพยายามที่จะจดจำเอาไว้ ?
^
^
ปุ๊กเห็นด้วยกับประโยคนี้นะคะ

หลายคนพยายามหวนคิดถึง จมแช่อยู่กับความเจ็บ วันนั้นเค้าเคยพูดกับชั้นแบบนั้น วันนี้เค้ากลับทำกับชั้นแบบนี้ เค้าทำได้ยังไงกันนะ ฯลฯ เหมือนกับสะใจตัวเองเล็กๆที่ได้ตอกย้ำความเจ็บปวด เพราะไม่อยากยอมรับความจริงว่าทุกอย่างมันถึงวาระของมันแล้ว มันจะไม่หวนกลับมาแล้ว หรือแม้แต่นึกโทษอีกฝ่ายอยู่ร่ำไปเพราะไม่อยากจะยอมรับว่าเราคือฝ่ายถูกทิ้ง

จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย แค่ยอมรับความจริงได้เมื่อไหร่ เมื่อนั้นความเจ็บมันก็จะอยู่กับเราไม่นาน ถึงผ่านมาก็แผ่่วๆ แล้วเดี๋ยวก็จากไป

อิจฉาคุณหลิวจัง มีขึ้นกระเช้า 20 ชั้นด้วย >_<
คือปุ๊กชอบมากเลยง่ะ (แต่ไม่เอาไฟไหม้นะ)
ตึกปุ๊กเวลาหนีไฟเค้าให้สไลด์ลงมาค่ะ ดึ๋งๆ ดี

 

โดย: Hobbit 13 กรกฎาคม 2551 14:40:53 น.  

 


คุณwalkerahead
เดินตามหลังเค้าเป็นคนสุดท้ายเลยอ่ะค่ะ
แต่ผลปรากฎว่า กลายเป็นต้องวิ่งตามเค้าไปซะอย่างนั้น
เพราะข้างหลังเรา ไม่มีใครเลย รู้สึกวังเวงชอบกล - -"


คุณปุ๊ก-Hobbit
ที่ตึกเค้าให้ลงบันไดหนีไฟอ่ะ
แต่ว่า ถ้าได้เล่นสไลด์เดอร์ ลงมาคงได้อารมณ์ไปอีกแบบ

จำได้ว่าเคยไปเล่นสไลด์เดอร์ที่สวนสยาม (สมัยเด็กๆ)
ด้วยความที่ตัวเองกลัวความสูง แต่ก้ออยากลอง
สุดท้ายเลย หลับหูหลับตา กรี๊ดดดดด~ดดด
กว่าจะรู้ตัว ก้อลงมาจุมปุ๊กอยู่ในน้ำแล้ว.. T_______T"




 

โดย: myover 13 กรกฎาคม 2551 20:12:40 น.  

 

แวะมาทักทายค่ะ
ขอบคุณที่ไปชมงานเปิดตัวหนังสือนะคะ

 

โดย: porranat 14 กรกฎาคม 2551 22:07:14 น.  

 

ใช่ ยิ่งจำมันก็ยิ่งเจ็บ หากเป็นไปได้อยากจะลืมให้หมดกับสิ่งที่เราต้องเจ็บ แต่หากเราจำสิ่งที่เคยมีคนทำให้เจ็บมันก็คอยเตือนเราว่าอย่าโง่ ไปอีก และสุดท้าย มันก็ทำไม่ได้ มันก็ยังโง่อยู่ดี แล้วจะมีสักวันไหมที่จะลืมเค้าได้

 

โดย: แก้ว IP: 118.173.6.107 6 มกราคม 2554 11:43:31 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ลาเต้ออนเดอะร็อค
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




วิธีที่เราคิด..
คือ ชีวิตที่เราเลืือก..
Friends' blogs
[Add ลาเต้ออนเดอะร็อค's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.