BlogGang.com : : บิลลี่

Group Blog

All Blogs

1095 days of pink

พิ๊ง...
พี่กำลังนั่งคิดอยู่ว่า ระยะเวลาที่เราได้รู้จักกันเนี่ย ก็เกือบจะครบ 3 ปีในอีกไม่นานนี้
พี่จำไม่ได้หรอกนะ ว่า เราเจอกันวันที่เท่าไหร่
จำได้แต่ว่า น่าจะประมาณต้นเดือนมิถุนา 2550 น่าจะก่อนหรือหลังวันเกิดพิ๊งไม่กี่วัน
พี่ก็เลยคิดว่า จะหาของขวัญวันเกิดอะไรซักอย่างให้พิ๊งดีน้า แล้วก็ถือว่าเป็นของขวัญเนื่องในโอกาสที่เราได้รู้จักกันครบ 3 ปีด้วย
พี่ไม่อยากไปหาซื้อของตามห้างแล้วก็ห่อ แล้วเอาไปให้ เพราะว่า ไอ้ของเนี่ย ซื้อเมื่อไหร่ก็ซื้อได้ มีเงินก็ซื้อได้แล้ว
ถ้าเป็นของใช้ เดี๋ยวก็หมด
ถ้าเป็นของกิน เดี๋ยวก็อ้วน
ถ้าเป็นของที่อยู่คงทน มันก็หายได้
แล้วจะเป็นอะไรดี....?
และเพราะเหตุผลนี้ละ ที่ทำให้พี่ได้มานั่งอยู่หน้าจอคอมพ์ตอนนี้
เพื่อที่จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับพิ๊งเป็นของขวัญ เอาตั้งแต่วันแรกที่เราได้เจอกันจนมาถึงวันนี้
เป็นบันทึกความทรงจำของพี่ เกี่ยวกับพิ๊ง
พี่ว่าน่าจะดีกว่าของขวัญที่ไปซื้อตามห้างนะ พิ๊งว่ามั้ย
พิ๊งอาจจะคิดว่า โธ่เอ๊ย พี่หาเรื่องประหยัดเงินหนะสิ
บันทึกนี้ไม่มีราคา แต่หามูลค่าไม่ได้(invaluable)เลยนะ
เพราะการที่พี่จะเขียนหนังสือได้ ต้องมีแรงบันดาลใจ ต้องมีอารมณ์ในการเขียน และที่สำคัญ ต้องมีสมาธิ
นั่นเป็นเหตุผลว่า ทำไมพี่ถึงจะทำเรื่องยากๆซักเรื่องเป็นของขวัญให้กับคนคนหนึ่ง
ซึ่งมีความสำคัญกับพี่ (รองจากพ่อแม่นิดหน่อยนะ 555 พระท่านสอนว่า พ่อแม่ต้องสำคัญที่สุดเป็นที่หนึ่ง)
ใน 3 ปีที่เราได้รู้จักกันเนี่ย พี่ไม่รู้ว่าพิ๊งรู้สึกยังไงกับพี่
ก็เลยเอาเป็นว่า พี่รู้สึกยังไงกับพิ๊งดีกว่า ซึ่งพิ๊งจะได้อ่านจากซีรี่ส์เรื่องยาวขนาดสั้นเรื่องนี้ เอ๊ะ หรือ ว่าเรื่องสั้นขนาดยาว ดี 555
พี่ตั้งชื่อให้เท่ห์ๆ ไปงั้นละ เอามาจากชื่อหนังหนะ 1 ปีมี 365 วัน และ 1,095 วัน จึงได้เท่ากับ 3 ปี
นับจากวันที่เราได้เจอกันบนเกราะกลางถนนสี่แยกรัชโยธินตอนห้าโมงเย็นกว่าๆ
วันที่เรา 2 คน รอไฟแดงให้รถหยุดเพื่อข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามอันสุดแสนจะยาวนาน
นานจนพิ๊งจมูกแดงเลย
นั่นละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่จะเล่าให้พิ๊งได้อ่านในบันทึกความทรงจำนี้
เอ้อ ลืมบอกไป ข้อเสียของพี่คือ พี่เป็นคนสมาธิสั้น ทำอะไรอย่างเดียวนานๆไม่ได้
พี่ไม่ทำอะไรตาม schedule ไม่มีแผนล่วงหน้า ไม่มีวาระ ถ้าคิดจะทำก็ทำเลย ถ้ามีอารมณ์ที่จะทำ
เรื่องที่จะเขียนแน่นอนว่า ไม่ได้เรียงตามวันเวลา ถ้าเขียนเรื่องไหนก็เรื่องนั้น
เรื่องยาวขนาดสั้นเรื่องนี้ เลยต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะเขียนจบ
และพี่ก็คงเขียนไม่ได้ทุกวัน ตามภาระหน้าที่การงาน
แต่ก็จะเอาให้เสร็จก่อนวันเกิดพิ๊งแน่นอน รับประกัน 555
ช่วงที่บันทึกนี้ยังอยู่ในระหว่างการเขียน เราจะไม่ติดต่อกันซักพัก
พี่จะอีเมล์ให้พิ๊งอย่างเดียว แล้วพิ๊งไม่ต้อง reply ด้วยนะ
พี่อยากจะให้บันทึกนี้เขียนออกมาจากความรู้สึกของพี่เพียวๆ
เราเลยต้องงดคุยกันซักพัก
พี่จะได้รู้ว่า พี่จะคิดถึงพิ๊งมากแค่ไหนน้า ถ้าเราไม่ได้คุยกันนานๆ
และถ้าพี่ไม่เขียนให้เสร็จ หรือมัวแต่ชักช้า เอ้อระเหย พี่ก็จะไม่มีโอกาสได้เจอพิ๊ง
เอาตัวเองเป็นตัวประกันเลยนะเนี่ย 555

1,095 วันผ่านไปอย่างช้าๆ ความเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้นอย่างช้าๆ
แล้วอีก 18,250 วันที่เหลือ จะเป็นยังไงบ้างน้า อยากรู้จังเลย.....

Create Date : 20 เมษายน 2553

Last Update : 20 เมษายน 2553 23:56:04 น.

0 comments

Counter : 446 Pageviews.