เพลงประจำโรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพ



โรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพ …อยู่ภายใต้การดำเนินงานของมูลนิธิช่วยคนตาบอดแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์….สังกัด สำนักบริหารงาน คณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน กระทรวงศึกษาธิการ



เพลงพระราชนิพนธ์ ยิ้มสู้ หรือ Smiles เป็นเพลงพระราชนิพนธ์ ลำดับที่ 16 ทรงพระราชนิพนธ์ในปี พ.ศ. 2495 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ นิพนธ์คำร้องภาษาไทย เพื่อสร้างขวัญและให้กำลังใจแก่คนตาบอด แล้วพระราชทานให้นำไปบรรเลง ในงานสมาคมช่วยคนตาบอด ในพระบรมราชูปถัมภ์ ณ เวทีลีลาศสวนอัมพร เมื่อวันเสาร์ที่ 1 มีนาคม 2495 ส่วนคำร้องภาษาอังกฤษ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ ทรงนิพนธ์ในปีต่อมา




เพลงพระราชนิพนธ์ "ยิ้มสู้" เป็นเพลงประจำโรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพนับแต่นั้นมา

ทำนอง : พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดชฯ
คำร้อง : พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ







โลกจะสุขสบายนั้นเป็นได้หลายทาง

ต้องหลบสิ่งกีดขวางหนทางให้พ้นไป

จะสบความสุขสันต์สำคัญที่ใจ

สุขและทุกข์อย่างไรเพราะใจตนเอง


ฝ่าลู่ทางชีวิตต้องคิดเฝ้าย้อมใจ

โลกมืดมนเพียงใดหัวใจอย่าคร้ามเกรง

ตั้งหน้าชื่นเอาไว้ย้อมใจด้วยเพลง

ไยนึกกลัวหวาดเกรงยิ้มสู้


คนเป็นคนจะจนหรือมี

ร้ายหรือดีคงมีหวังอยู่

ยามปวงมารมาพาลลบหลู่

ยิ้มละมัยใจสู้หมู่มวลเภทภัย


ใฝ่กระทำความดีให้มีจิตโสภา

สร้างแต่ความเมตตาหาความสุขสันต์ไป

จะสบความสุขสันต์สำคัญที่ใจ

เฝ้าแต่ยิ้มสู้ไปแล้วใจชื่นบาน...

ประกวดเรียงความ หนูฝันอยากเป็น…



มูลนิธิแอมเวย์เพื่อสังคมไทย ได้จัดโครงการประกวดเรียงความ "One by One : หนูฝันอยากเป็น…" เพื่อเชิญชวนเด็กและเยาวชนไทยที่พิการ อายุ 8 - 15 ปี ได้เล่าถึงความฝัน หรืออาชีพที่ตนอยากเป็น ชิงโล่พระราชทานสมเด็จพระเทพฯ และทุนการศึกษา


ในโครงการนี้ นักเรียนโรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพ ได้รับรางวัลชนะเลิศ และรองชนะเลิศ




เด็กชายดำเกิง มุ่งธัญญา นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5/1 ได้รับรางวัลชนะเลิศ รับโล่ เกียรติบัตร
และทุนการศึกษา 50,000 บาท






“ตอนโตขึ้นผมอยากจะเป็นครู ที่ผมอยากเป็นครูก็เพราะว่า ตอนเด็กๆ เราทุกคนต้องเรียนหนังสือหาความรู้ แล้วบางโรงเรียนไม่มีครูสอน เด็กก็ไม่ได้ความรู้ ผมก็เลยอยากจะเป็นครู เพื่อที่จะให้ความรู้แก่เด็กนักเรียน เพื่อที่เขาโตขึ้น เขาก็จะมีงานดีๆทำ เช่น คนแปลหนังสือ ครู ตำรวจ เป็นต้น เขาจะได้ไม่ต้องลำบาก เวลาผมสอน ผมจะคอยสังเกตว่าเด็กคนไหนมีนิสัยอย่างไร ถ้าเขามีปัญหาแล้วเขามาปรึกษาผม ผมก็จะช่วยแก้ปัญหาให้เขา เพราะไม่แก้ปัญหาให้เขา เขาก็อาจจะแก้ปัญหาผิด ถ้าเด็กคนไหนไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ผมก็จะบอกโทษของยาเสพติด และผมก็จะทำให้เขาไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดให้ได้ ถ้าเด็กคนไหนตั้งใจเรียนหรือตอบอะไรได้โดยที่ผมยังไม่ได้สอน ผมก็จะให้รางวัลเขา เด็กจะได้ตั้งใจเรียน ถ้าเด็กมีงานดีทำและไม่ตกงาน ผมก็จะดีใจมากที่เด็กที่ผมสอน มีงานทำ เพราะผมเคยให้ความรู้ และเขาก็นำความรู้ไปประกอบอาชีพได้ ถ้าผมได้เป็นครู ผมก็จะทำให้ดีสุด.”







เด็กชายจักรกฤษณ์ มณีรัตนสุบรรณ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4/3 ได้รับรางวัลรองชนะเลิศ รับเกียรติบัตร
และทุนการศึกษา 30,000 บาท






“คุณครู คือบุคคลที่มีเกียรติ คนให้ความเคารพนับถือ และที่สำคัญครูเป็นแม่พิมพ์ของชาติ เป็นผู้ให้ความรู้ แม้ยากลำบากครูก็ไม่ท้อ เพื่อให้ลูกศิษย์ของครูเป็นคนดีและยืนอยู่ในสังคมนี้ได้ด้วยขาของตัวเอง


หนูอยากเป็นครู เพราะคุณครูคนหนึ่งที่ทำให้หนูอยากเป็นเหมือนท่าน ท่านเป็นครูคนแรกที่สอนให้หนูรู้จักตัว "ก" หนูมีสายตาเลือนลาง หนูร้องไห้เพราะหนูเขียนไม่ได้ แต่ครูคนนี้ก็พยายามสอนหนู ทุกเช้าครูจะมารอหนู และจับมือหนูให้ลากเส้นเขียนตัวหนังสือทีละตัวๆ จนหนูทำได้ หนูคิดว่าถ้าหนูได้เป็นครู หนูจะเป็นครูฝ่ายปกครอง เพราะเด็กดีต้องเริ่มจากการมีระเบียบวินัย มีความประพฤติดี หนูจะสอนให้เด็กไม่ติดยาเสพติด ไม่เป็นโจร และเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพของประเทศชาติ


ดังนั้นเราควรเคารพและเชื่อฟังครู เหมือนกับครูเป็นพ่อแม่ของเรา ถ้าไม่มีครู เราก็เป็นคนโง่ เพราะครูสอนคนให้เป็นคน”






หมายเหตุจากจขบ. : รูปภาพและข้อมูลนำมาจาก เว๊ปไซต์ของมูลนิธิช่วยคนตาบอดแห่งประเทศไทยฯ


ผมก็แปลกใจเหมือนกันว่า ทำไมเด็ก ป.4 ตัวโตกว่าเด็กป.5

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ที่บ้านทิ้งกระดาษไปเยอะมากๆๆๆ
พอมาอ่านวันนี้....เสียดายค่ะ
ตอนที่จะทิ้ง ก็มองๆอยู่ว่าน่าจะทำอะไรได้มากกว่าเอาไปกองหน้าบ้าน ใครอยากเก็บก็เก็บไป
แต่ไม่รู้จะเอาไว้ทำไม ปลวกขึ้นบ้านเปล่าๆ
คราวหน้าคงไม่ทิ้งแล้ว
เดี๋ยวกระดาษก็มาอีกตรึมมมมค่ะ

ดี.ยังอ่านไม่ค่อยละเอียด
พรุ่งนี้ค่อยเข้ามาใหม่
เพิ่งอัพบล็อกเสร็จ ว่าจะนอนแล้ว
เห็นคุณสินอัพบล็อกเลยแวะมาราตรีสวัสดิ์นิดนึง

ถ้าแวะไปบล็อกดี.คืนนี้
ตรวจตัวผิดให้ด้วยน๊า อิอิ
ไม่ไหวตรวจแล้วค่ะ ตาจะปิดแร้ววววว


ฝันดีนะคะ

โอ้ว.....


สาธุ


เออเฮียผมเคยไปโรงเรียนคนตาบอดที่เชียงใหม่อ่ะ

น้องๆแมร่งเก่งชิหยเรยย
มีพวกแบบว่าหูหนวกและตาบอดอ่ะ
เดินข้ามถนนได้เองเฉยเลยอ่ะ
เค้าเอามืออังๆยื่นๆไปบข้างหน้าแล้วรู้ได้ว่ารถมาหรือไม่มาอ่ะ
เก่งโคตรๆ
กรูล่ะงเลย

ขอบคุณ คุณสินค่ะ

ที่เอาสาระดีๆ มาฝาก การใช้ทรัพยากรให้เกิดประโยชน์สูงสุดนี่น่าสนับสนุนมากๆ ค่ะ โดยเฉพาะการเอาไปใช้ให้เป็นประโยชน์ทางการศึกษา สร้างคนแบบนี้ ยิ่งคุ้มค่ามากๆ เลยค่ะ

ปอกลับจากอังกฤษ แล้วเกิดอาการวงจรร่างกายแปรปรวนค่ะ นอนไม่หลับ และตื่นสายมาก เพื่อนแซวว่าสงสัยจะ jet lag (เวลา ต่างกันตั้งหนึ่งชั่วโมง) แน่ะค่ะ ปอว่าคงจะเพราะไม่ได้นอนมากกว่า ตะลอนกันทั้งวัน หน้าตายังกะแรคคูน


คุณสินสบายดีนะคะ

ขอบคุณค่ะ
เช้านี้...มีความสุขกับชีวิต และ การทำงานนะคะ

ของบางอย่างอาจไม่มีค่าสำหรับใครบางคน แต่ของบางอย่างอาจมีค่ามหาศาลสำหรับคนบางคน อ่านแล้วก็เพิ่งรู้เหมือนกันนะครับว่ากระดาษที่เหลือใช้ที่เราคิดว่าไร้ประโยชน์ รอวันทิ้งลงตระกร้า หรือชั่งกิโลขาย สามารถเอาไปใช้ประโยชน์ให้กับคนอีกกลุ่มที่เขาต้องการเอาไปใช้ประโยชน์อย่างยิ่งได้

คุณสิน...

เราเคยคิดว่าตัวเองก็ใช้กระดาษคุ้มค่าอยู่แล้ว
เพราะใช้สองหน้าครบแล้ว...ก็ยังเอาไปทำกิจกรรมพับกระดาษกับเด็กๆได้อีก แต่นี่ก็ยังคุ้มเข้าไปอีก
ที่สำคัญ..มีค่ากับคนอื่นมหาศาล

ที่มูลนิธิคนตาบอด..เราสามารถไปช่วยงานได้หลายอย่างนะคะ แต่โดยมากก็จะช่วยอ่านหนังสือลงเทปให้ห้องสมุดของเขา ถ้าใครสนใจก็ลองเลือกหนังสือแล้วไปติดต่อดูค่ะว่า เล่มที่เราเลือกมีคนบันทึกเสียงไปหรือยัง

สำหรับคนหูหนวกก็เข้าไปทำกิจกรรมได้นะคะ
หรือไปเรียนภาษามือก็ได้..เคยเรียนแล้วค่ะ..สนุกดี
เคยอบรมละครให้เด็กหูหนวกด้วยค่ะ..มันมากเลย

นอกจากเพลงยิ้มสู้แล้ว
คุณสินน่าจะหาเพลงต้นชบากับคนตาบอดของเฉลียงมาใส่ไว้ด้วยนะคะ ไม่ใช่อะไรหรอก..อยากจะฟังด้วยน่ะ

"บอดก็เพียงสายตาเท่านั้น
แต่จิตใจก็ยังผูกพันความงาม.."

แปลกใจ วันนี้บล็อกสั้นกว่าทุกครั้ง


จุแวะมาบอกว่า ร่ำไรคอนเสิร์ต ของ ลุงป้อม ลุงโต๊ะ จะจัดขึ้นที่สนามกีฬารัชมังคลา วันที่ 17 พ.ย. เปิดจองตั๋ว 29 ก.ย นี้ ค่ะ จุว่ามันจะต้องยิ่งใหญ่มากๆ

ตกลงเป็นเรื่องจริงหรือครับ เรื่องกระดาษที่ใช้แล้วสองหน้าเนี่ยครับ ตอนแรกที่ได้รับฟอร์เวิร์ดเมลมาก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งว่าจะนำไปพิมพ์อักษรเบรลให้คนตาบอดอ่านจริงๆ

ครึ่งที่เชื่อ ก็คือคิดว่า มันเป็นไปได้แน่ๆ เพราะเขาใช้การสัมผัสเอา คงไม่ต้องสนใจหรอกว่ามันมีลวดลายอะไรอยู่บนนั้น

ครึ่งที่ยังไม่เชื่อ ก็คือคิดว่า เนื้อกระดาษที่พิมพ์อักษรเบรลนั้น มันจะเหมือนกระดาษพิมพ์เขียนธรรมดา 70 กรัม หรือ 80 กรัม อย่างที่เราใช้อยู่หรือเปล่า มันน่าจะเหนียว (หนากว่า 80 กรัม) หรือไม่ เพราะต้องไปกดให้มันเป็นปุ่มนูนๆ ขึ้นมา

ทุกวันนี้ ผมเก็บกระดาษสองหน้าชั่งกิโลขายหมดเลย

ตั้งใจมาขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใยที่มีให้เราค่ะ ขอบคุณจริงๆ

ขอบคุณครับพี่ชาย...ที่นำสาระดีๆ มาฝากเหมือนเช่นเคย...คราก่อนผมตามเพิ่งอ่านเรื่องหยดน้ำได้ไม่นานหลังจากที่พยายามไปขุดอะไรเล่นอยู่สักพักเพื่อมองถึงความงดงามของธรรมชาติอันนี้...

ผมย้อนกลับมาตั้งท่าว่าจะมาเขียนทักทายพี่ชายก็ให้รู้ว่าพี่ชายอัพบล็อกใหม่แล้ว...ซึ่งบล็อกอันนี้นับว่าเป็นบล็อกที่เตือนใจได้เป็นอย่างดีว่ามีน้องๆ อีกมากมายที่จะได้รับประโยชน์จากการใช้ประโยชน์ที่บางครั้งเราฉีกและขว้างลงถังขยะที่เป็นสิ่งไร้ค่าที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ใดๆ เลย

สำหรับผมใช้กระดาษไม่ค่อยเปลืองเพราะพยายามเก็บในรูปของไฟล์และพยายามพรินท์ย่อๆ ในแต่ละแผ่นของกระดาษ...คงด้วยเพราะข้างหนึ่งผมถูกฝึกเรื่องการใช้การหวงแหน และการเห็นคุณค่าของทรัพยากรด้วยครับ..

ผมจะมีโอกาสรวบรวมกระดาษและนำไปให้กับน้องๆ ที่มูลนิธิฯ เพื่อทำประโยชน์ดังที่พี่ชายนำมาฝากไว้ครับ...แต่ผมย้อนกลับไปมองกระดาษในรูปไม่รู้ว่าเป็นกระดาษของพี่สินหรือเปล่าครับ...ดูแล้วเป็นเนื้อหาที่ดีมากเลยนะครับ...ผมสนใจเรื่องการดื่มน้ำครับแต่พยายามหาอยู่ครับเผื่อจะได้ปรับนิสัยการดื่มน้ำของตัวเองบ้างที่ไม่รู้ว่าต้องกินมากหรือกินน้อยดี...

ขอบคุณอีกครั้งครับพี่ชาย...ผมหายหน้าไปบ้างเพราะกำลังมุกับการสอบที่จะมีในเร็วๆ นี้ครับ...

ได้ดูในรายการจมูกมดเหมือนกัน เรื่องกระดาษหน้าที่สาม ที่ยังสามารถนำกระดาษที่ใช้แล้วสองหน้ามาให้คนตาบอดใช้ น้องๆโรงเรียนคนตาบอด ยังเขียนจดหมายจากกระดาษหน้าที่สามมาหาพิธีกรด้วย

ไม่ได้แวะมาเยี่ยมนานสบายดีนะครับพี่
ลงชื่อเยี่ยมก่อนไว้มาอ่านใหม่

โอ้โห ... สิ่งเหลือใช้ หรือว่าไม่จำเป็นสำหรับบางคน แต่กลับมีประโยชน์ต่อคนอีกกลุ่มหรือถือว่าเป็นอีกสังคมได้ดีเลยนะคะ ...

อ่านข้อมูลแล้วเตรียมส่งต่อให้เพื่อนค่ะ เพราะว่าเค้าทำงานบริษัท กระดาษเหลือใช้เยอะอาจจะพอช่วยเหลือได้บ้าง เราเป็นเพียงแค่คนส่งข้อความล่ะค่ะ เพราะอ่านแล้วมีประโยชน์ต่อคนในสังคมส่วนหนึ่งค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกตัวเองใช้อะไรไม่คุ้มค่าเลยอ่ะครับพี่ เป็นเรื่องที่มีสาระและมีประโยชน์มากๆ เหมือนเดิมเลยครับสิน

ต้องขออภัยด้วยนะครับพี่ที่ช่วงนี้ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเยียนพี่เลย ยุ่งมากมายเลยครับ หวังว่าพี่สินสบายดีครับ

เพิ่งรู้ว่ากระดาษก็มีหน้าที่สาม
เยี่ยมจริงๆ ครับ

ที่ทำงานมีกระดาษใช้แล้วทั้งสองด้านเยอะมาก รวบรวมไว้แล้ว อยากจะบริจาคให้กับน้องๆ จะทำอย่างไรดี เพราะถ้าส่งทางไปรษณีจะเสียเงินมาก อยากช่วยเหลือจริงๆแนะนำด้วยคะ