ชาย 3 : เหตุผลไรของมึงเนี่ย สีดำไม่ดี มึงแดกช็อกโกแลตทำไม?
ชาย 4 : แต่บางคนเค้าก็ไม่กินเพราะว่ามันเป็นสัตว์ใหญ่นะ
ชาย 2 : ใช่เลย ใช่เลย สัตว์ใหญ่ กินสัตว์แล้วบาปมาก เพราะว่ามันใกล้เคียงกับคน
เวลาเค้าเอามันไปเชือดนะ น้ำตามันจะไหลพรากๆ
ชาย 4 : คือมันมีสติปัญญาค่อนข้างมากนะ คือมันรู้นะว่าจะตาย
ชาย 3 : แล้วหมูกะไก่ไม่กลัวตายเหรอ?
ชาย 1 : พูดถึงหมูกะไก่ เออน้องพี่ว่า เอาหมูนุ่มออกถาดนึง แล้วเปลี่ยนเป็นไก่มาดีกว่า
ชาย 4 : มันก็อาจจะกลัวน้อยกว่าไง แบบว่าไก่มันฉลาดน้อยกว่า
ชาย 3 : ชาติที่แล้วมึงเกิดเป็นไก่เหรอ?
กูกลับคิดตรงกันข้ามเลยเว้ย กูคิดว่าเราควรมาแดกสัตว์ใหญ่กันเยอะๆ
ชาย 2 : มึงนี่เป็นพวกขวางโลกเนอะ
ชาย 1 : แล้วก็พี่ขอชุดผักรวมมิตร 1 เอ้ย เอามา 2 เลยดีกว่า เอามาด่วนๆ นะ
ชาย 3 : มึงคิดดูนะ สัตว์อะไรมันก็กลัวตายเหมือนกัน มึงจะบอกได้ไงว่า
ชีวิตกุ้งฝอยมันค่าน้อยกว่าลูกหมู มันก็ 1 ชีวิตเท่ากันอ่ะ
รักตัวกลัวตายเหมือนๆ กัน แต่วัวหนึ่งตัวน่ะเลี้ยงคนได้ตั้งเกือบร้อยคน
มึงกินกุ้งฝอยร้อยตัว ได้ไม่ถึงครึ่งท้องเลย...
ชาย 4 : มึงพูดมีประเด็น พูดต่อไป...
ชาย 3 : ถ้ามองในแง่ชีวิตต่อชีวิตนะ ชีวิตวัว 1 ชีวิต ต่อ 100 คน คิดยังไงก็คุ้ม
นี่ถ้ามีช้างกูก็จะแดกช้าง แดกปลาวาฬได้ก็จะยิ่งเหมาะ เผอิญเค้าห้ามล่ามาแดก
ดังนั้น ต่อไปนี้พวกเราควรตั้งปณิธานว่า เราจะงดเว้นการแดกสัตว์เล็กกัน
พวกกุ้งแห้ง กุ้งฝอย เราจะไม่แดก
ชาย 2 : ถ้างั้นจะแดกอะไร
ชาย 3 : กุ้งฝอยเราไม่แดก เราแดกกุ้งแม่น้ำ
ชาย 2 : กินปูเค็มได้มะ
ชาย 3 : ห้ามๆๆๆๆ เราต้องแดกปูอลาสก้า
ชาย 2 : แล้วยังกินไก่ได้ป่ะ?
ชาย 3 : ไก่ห้ามแดก แดกนกกระจอกเทศแทน
ชาย 2 : แล้วปลาหมึกปิ้งล่ะ
ชาย 3 : อืมม์ๆๆๆ ห้ามแดกสามแถวล่าง แดกได้แต่แถวบน
ชาย 4 : พวกมึงนี่จิงจังน่าดูเลยนะ ไอ้ชาย 1 ทำไมมันเงียบๆ วะ
(ทุกคนหันไปมอง)
ชาย 1 : เอิกกกกกกกก กูแดกอิ่มแล้ว... (ปล. กูแดกทุกอย่าง)