ตูบน้อยชวนชม..สละลอยแก้วจ้าาาา
แม่ยิ๋ง :ตูบเอ๊ยยย..ไปซนที่ไหนอีกล่ะลูกตูบน้อย : แม่ตามหาหนูทำไมง่ะ..หนูอยากอยู่นอกบ้านนานๆแม่ยิ๋ง :แน่ะ..เลียนแบบโฆษณาเรอะตูบน้อย : ลูกอะไรน่ะแม่?แม่ยิ๋ง : เค้าเรียกว่า สละ..คล้ายๆ ระกำแต่เนื้อเยอะกว่าตูบน้อย : รสชาติเป็นไงเหรอจ๊ะ?แม่ยิ๋ง : มีทั้งเปรี้ยวทั้งหวานจ้ะลูก..อันนี้ออกเปรี้ยวแม่เลยจะทำลอยแก้วตูบน้อย : อีกแระ..แม่ทำอย่างอื่นไม่เป็นเหรอแม่ยิ๋ง : บ๊ะ..นั่งดูเงียบๆ จะสวยฝ่านะลูกตูบน้อย : พูดแค่นี้ทำยัวะแม่ยิ๋ง : เออน่า..ไว้แม่หัดขว้างขวดแทนลอยแก้วละกัน เอ็งได้เป็นเป้าฝึกมือแม่แน่ๆตูบน้อย : งั้นแม่ลอยแก้วต่อไปเหอะแม่ยิ๋ง : มัวแต่เถียงพอดีมีดบาดมือ..ตูบน้อย : มีเม็ดด้วย..แม่ยิ๋ง : ก็นี่แหละ..แม่คว้านเม็ดออกจะได้กินง่ายๆ ไงตูบน้อย : ไหนๆ หนูดูหน่อยจิแม่ยิ๋ง : เอ้า..เห็นชัดยังล่ะตูบน้อย : ชัดแจ๋ว..ขี้มือแม่น่ะแม่ยิ๋ง : ฮึ่ยยย..แคะหมดแล้วย่ะตูบน้อย : คว้านเม็ดออกแล้วไงต่อจ๊ะ?แม่ยิ๋ง : แช่ในน้ำเกลืออุ่นจัดๆ ให้คลายความเปรี้ยว..ซักสองสามชั่วโมงก็พอ แล้วสงขึ้นให้สะเด็ดน้ำ..ก่อนจะใส่ลงในน้ำเชื่อมที่ใส่เกลือพอออกรสเค็มปะแล่มๆ จ้ะลูกตูบน้อย : แล้วก็เข้าตู้เย็นเหมือนสตรอเบอรี่ลอยแก้วใช่ไหมจ๊ะแม่?แม่ยิ๋ง : เก่งมากกกก..ฉลาดเหมือนแม่เปี๊ยบเลยตูบน้อย : แม่หนูเก่งไหมล่ะท่านผู้ชม..ทำมั่วๆ ยังอุตส่าห์มาโชว์เค้าอีกแม่ยิ๋ง : มันไว้หน้าแม่มันจริงจริ๊ง..ตูบน้อย : โอ๋ๆๆ ขำขำน่ะแม่..ขำขำแม่ยิ๋ง : ขำมากก็หัวเราะให้อิ่ม..ข้าวคลุกพะโล้แม่กินเอง หัวเราะทีหลังดังกว่า 5555555ตูบน้อย : แหะๆๆ จ๋อยเลยเรา..