• Home

มด ทรีจี : หน้าที่คนถูกทิ้ง ★ ★ หน้าที่คนถูกทิ้ง ★ ★ ยังลืมตามาแต่เช้า แม้ว่าเขาทิ้งเราไป อาบน้ำ แต่งตัว ใส่รองเท้าคู่เก่า ปากซอยบ้านเราก็ยังเดิม แวะเข้าร้านดูหนังสือ ถือข้าวของเดินคนเดียว ต่างกันแค่มือ ไม่มีเธอให้เกี่ยว ดูหนังคนเดียวก็ไม่ตาย *หน้าที่ของคนถูกทิ้งก็คือลืม หน้าที่ของเราวันนี้ต้องทำใจ ฝึกมันเอาไว้ให้ชิน กับการไม่มีใคร ไม่เป็นอะไรเดี๋ยวก็ลืม ดูทีวี เช็คจดหมาย รดต้นไม้ฆ่าเวลา ชีวิตวันนี้ต้องเดินไปข้างหน้า ไม่มีเวลาหยุดเสียใจ * หน้าที่ของคนถูกทิ้งก็คือลืม หน้าที่ของเราวันนี้ต้องทำใจ ฝึกมันเอาไว้ให้ชิน กับการไม่มีใคร ไม่เป็นอะไรเดี๋ยวก็ลืม แม้บางคราว จะเหงาไปบ้าง แต่ไม่มีทางที่จะย้อนคืนกลับไป ฮา ฮา ฮา ฮา...... * หน้าที่ของคนถูกทิ้งก็คือลืม หน้าที่ของเราวันนี้ต้องทำใจ ฝึกมันเอาไว้ให้ชิน กับการไม่มีใคร ไม่เป็นอะไรเดี๋ยวก็ลืม หน้าที่ของเราก็คือลืม ไม่นานเท่าไหร่ เดี๋ยวก็ ลืม   Create Date : 08 สิงหาคม 2550     Last Update : 8 สิงหาคม 2550 13:44:55 น. Counter : 301 Pageviews.   0 comment Share Tweet

มด ทรีจี : รักไม่ได้ทำให้ตาบอด ★ ★ รักไม่ได้ทำให้ตาบอด ★ ★ อาจไม่มีใครเข้าใจ ว่าทำไมฉันรักเธอ เจ็บมาเท่าไหร่ อภัยเสมอ อยู่อย่างนี้ ฉันรู้ด้วยตัวฉันเอง ฉันเห็นด้วยใจของฉัน และมันยากเกินอธิบาย รักไม่ได้ทำให้ฉันตาบอด ฉันนั้นที่ยอมตาบอดเพราะรักเธอ แกล้งทำเป็นไม่เห็น อะไรที่ไม่ดี รักไม่ได้ทำให้ฉันตาบอด ฉันที่เลือกมองสิ่งดีที่เธอนั้นมี สิ่งใดที่มันร้าย จะมองข้ามไปเพราะรักเธอ อาจจะมองดูโง่งม ที่ไม่ยอมปลงหัวใจ ปิดตาแค่เธอ ไม่เปิดหัวใจ ให้กับใครอีกแล้ว ฉันรู้ด้วยตัวฉันเอง ฉันเห็นด้วยใจของฉัน และมันยากเกินอธิบาย รักไม่ได้ทำให้ฉันตาบอด ฉันนั้นที่ยอมตาบอดเพราะรักเธอ แกล้งทำเป็นไม่เห็น อะไรที่ไม่ดี รักไม่ได้ทำให้ฉันตาบอด ฉันที่เลือกมองสิ่งดีที่เธอนั้นมี สิ่งใดที่มันร้าย จะมองข้ามไปเพราะรักเธอ จะมองข้ามไปอย่างนี้ ก็เพราะรักเธอ   Create Date : 08 สิงหาคม 2550     Last Update : 8 สิงหาคม 2550 13:44:51 น. Counter : 348 Pageviews.   1 comment Share Tweet

มด ทรีจี : รังนกบนปลายไม้ ★ ★ รังนกบนปลายไม้ ★ ★ ทำเพื่อคุณมากมาย ทุ่มเทให้จนหมดใจ หนักแค่ไหน ไม่มีใครจะรู้.... มีเรื่องราวมากมาย..ให้ฉันต้องสู้.... และสิ่งรู้ต้องสู้คนเดียวลำพัง.... เหมือนลมที่ยังพัดแรง ทุกวันยังมีปัญหา.. แม้คนที่ร่วมทางมา ก้อยังมาต่างจิตใจ เหมือนรังนกที่อยู่บนปลายไม้.. ไม่รุ้ว่าวันหน่าย จะร่วงลงมาพื้นดิน.. ต้องประคองอีกแค่ไหนมีใครบ้างได้ยิน.. เสียงหัวใจที่ล้าลงไปทุกที.. ทุ่มเทให้จนหมดใจ เพื่อคนที่ใจมานรัก เทอเท่านั้นฉันจะยอมอดทน... หวังว่าคงสักวัน ฟากฟ้าที่มืดมน.... จะผ่านจะพ้นให้เจอวันคืนดีดี...   Create Date : 08 สิงหาคม 2550     Last Update : 8 สิงหาคม 2550 13:44:47 น. Counter : 271 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• Easy Codes
• Color Codes
• BlogGang.com