• 小故事 大智慧

บ้านที่สร้างเอง บ้านที่สร้างเอง ชายแก่ช่างไม้เตรียมที่จะเกษียณตัวเอง เขาจึงไปบอกเถ้าแก่ว่าอยากจะลาจากวงการ เพื่อไปใช้ชีวิตบั้นปลายอยู่กับลูกเมียที่บ้านนอก เถ้าแก่รู้สึกเสียดายในฝีมือของเขา ทั้งหว่านล้อมทั้งเกลี้ยกล่อม แต่ช่างไม้ได้ตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว เถ้าแก่จึงจำใจรับปาก และถามเขาว่าจะยอมอยู่เพื่อช่วยเขาสร้างบ้านซึ่งเป็นหลังสุดท้ายได้ไหม ช่างไม้ก็รับปาก ระหว่างสร้างบ้านหลังสุดท้ายนี้ ทุกคนเห็นได้ชัดว่าช่างไม้ไม่มีแก่ใจเอาเสียเลย วัสดุก็ไม่ได้พิถีพิถัน คุณภาพก็ไม่ได้มารตฐานเหมือนเช่นเคย เถ้าแก่ไม่ได้ว่าอะไร แต่ว่าหลังจากบ้านหลังนี้สร้างเสร็จแล้วก็มอบกุญแจให้กับช่างไม้ “ นี่คือบ้านของเจ้า “ เถ้าแก่พูด “ เป็นของขวัญที่ฉันมอบให้ “ ชายแก่ช่างไม้ตลึงงัน ขณะเดียวกัน ทุกคนสังเกตุเห็นได้ว่าเขาทั้งนึกเสียใจและละอายใจ ทั้งชีวิตของเขาปลูกบ้านที่ดีมีคุณภาพมามากมาย แต่สุดท้ายบ้านที่ปลูกเพื่อตัวเองกลับเป็นบ้านที่ทั้งหยาบทั้งชุ่ยเช่นนี้ *** ความจริงทุกเวลานาทีของชีวิตเรานี้ ทุกคนกำลังสร้างที่พักพิงแห่งสุดท้ายของชีวิต ความไม่รับผิดชอบต่อผลการกระทำของตนเอง ผลกรรมนั้นก็กำลังรอคุณอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งนั่นเอง *****   Create Date : 03 กรกฎาคม 2553     Last Update : 3 กรกฎาคม 2553 19:23:03 น. Counter : 472 Pageviews.   0 comment Share Tweet

หมากับลา หมากับลา เจ้าของบ้านหลังหนึ่งเลี้ยงหมาหนึ่งตัวกับลาอีกหนึ่งตัว เวลาที่เจ้าของกลับมาบ้าน เจ้าหมาน้อยมักจะวิ่งเข้าหาด้วยความดีใจ พรางครวญเสียงด้วยความสนิทสนมพร้อมกับส่ายหางไปมาตลอดเวลา เจ้าของชอบใจและจะลูบไล้ตัวมันด้วยความเอ็นดู เจ้าหมาน้อยยังแลบลิ้นเลียหน้าเลียตาเจ้าของอีกด้วย ลาเห็นเหตุการณ์เช่นนี้มาโดยตลอด รู้สึกไม่สบายใจ คิดในใจว่า หากตนเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำแต่งานอย่างเดียวคงไม่เหมาะ งานก็ทำมากกว่ากลับยังโดนเฆี่ยนตีอยู่บ่อยๆ เจ้าหมาน้อยงานอะไรก็ไม่ต้องทำ ซ้ำยังดูสวยงามอีกต่างหาก ดูท่าเราต้องหาวิธีกระชับความสัมพันธ์กับเจ้าของให้ดีกว่านี้ เมื่อคิดแล้ว ลาก็ตั้งหน้าคอยเจ้าของกลับบ้าน พอเห็นเจ้าของมันก็แหกปากเสียงดังวิ่งไปต้อนรับ พร้อมกับยกขาขึ้นแตะไหล่เจ้าของแล้วแลบลิ้นเลียหน้าเลียตา เจ้าของทั้งตกใจทั้งโกรธ ผลักมันออกไปอย่างแรง เจ้าลากระเด็นลงที่พื้น ซ้ำยังโดนเจ้าของเฆี่ยนตีไปอีกหลายที สิ่งที่หมาน้อยทำได้ ฤาจะเหมาะกับลา *** เจ้าของบางคนอาจจะชอบให้หมาน่ารักๆ มาเคล้าคลอใกล้ๆ แต่เจ้าของจะชื่นชอบลาที่ทำงานเป็น ในเมื่อเป็นลาแล้วก็ไม่ควรที่จะพยายามเลียนแบบความสามารถของหมา เจ้าของอาจจะรักหมาเพราะช่วยคลายเครียดได้ แต่ต้องการลามาทำงานมากกว่า ทำในหน้าที่ของตน เจ้าของก็จะรักเจ้าเอง *****   Create Date : 02 กรกฎาคม 2553     Last Update : 2 กรกฎาคม 2553 13:31:46 น. Counter : 564 Pageviews.   0 comment Share Tweet

รักที่มองไม่เห็น รักที่มองไม่เห็น เย็นวันหนึ่งในฤดูร้อน ท้องฟ้าสวยงาม ผมออกไปเดินเล่น เห็นเด็กชายอายุประมาณสิบขวบและสุภาพสตรีคนหนึ่งในพื้นที่โล่ง เด็กคนนั้นกำลังใช้หนังสติ๊กที่ทำขึ้นอย่างหยาบๆ ยิงขวดแก้วที่ตั้งอยู่ห่างจากตัวเขาประมาณ 7 – 8 เมตร ลูกหินบางครั้งก็ยิงห่างจากเป้าหมายเป็นเมตร บางครั้งก็สูงไปบ้าง ต่ำไปบ้าง ผมยืนอยู่ด้านหลังของเขาไม่ห่างนัก ผมไม่เคยเห็นเด็กที่ยิงหนังสติ๊กได้แย่ขนาดนี้มาก่อน สุภาพสตรีผู้นั้นนั่งอยู่บนพื้นหญ้าคัดลูกหินจากเศษหินกองหนึ่งแล้วส่งให้ที่มือของเด็กชาย ยิ้มอย่างสงบ เด็กชายนำลูกหินวางที่ยางหนังสติ๊กแล้วยิงออกไป จากนั้นก็รับลูกหินลูกใหม่ มองจากสายตาของสตรีผู้นั้นเดาได้ว่าเธอคือแม่ของเด็ก เด็กชายตั้งใจมาก กลั้นหายใจ เล็งอยู่นานจึงยิงออกไปสักนัด แต่ผมยืนอยู่ข้างๆ ดูออกว่านัดนี้ก็ยังคงยิงไม่ถูกอีกแน่นอน แต่เด็กชายยังยิงต่อไปไม่หยุด ผมเดินไปบอกกับแม่ของเด็กว่า “ ให้ผมสอนวิธียิงให้เด็กเอาไหมครับ “ เด็กชายหยุดยิงแต่ก็ยังเพ่งไปที่ทิศทางของขวดแก้ว แม่ของเขายิ้มยิ้มแล้วตอบกับผมว่า “ ขอบคุณ ไม่ต้องหรอกค่ะ เธอหยุดครู่หนึ่งมองไปที่เด็กแล้วพูดอย่างแผ่วเบาว่า “ เขามองไม่เห็น “ ผมตลึงไปครู่หนึ่งค่อยพูดว่า “ อ้อ......ขอโทษครับ แต....ทำไม......” “ เด็กคนอื่นๆ ก็เล่นแบบนี้กัน “ “ เออ.......แต่ว่า........เขาจะยิงถูกได้อย่างไร “ “ ฉันบอกเขาเองว่า ต้องยิงถูกสักครั้ง “ ผู้เป็นแม่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่าเขาได้ทำหรือยัง “ ผมนิ่งเงียบ เวลาผ่านไปเนิ่นนาน เสียงยิงของเด็กชายเริ่มห่างลง เขาเหนื่อยแล้ว แม่ของเขาไม่ได้ว่าอย่างไร ยังคงเก็บลูกหินอย่างสงบ ยิ้มเล็กน้อยแต่จังหวะของการส่งลูกหินนั้นก็ช้าลง ผมค่อยๆ สังเกตุเห็นว่าเด็กชายยิงหนังสติ๊กอย่างมีกฎเกณฑ์ เขายิงออกไปหนึ่งนัด จากนั้นขยับออกข้างนิดหนึ่ง ยิงอีกนัด ขยับออกอีกหน่อย จากนั้นค่อยๆ หันกลับมาอย่างช้าๆ เขาเพียงรู้ทิศทางอย่างคร่าวๆ เท่านั้น สายลมยามเย็นพัดมาแผ่วเบา หริ่งหรีดเรไรในดงหญ้าประสานเสียงกัน ม่านฟ้าปรากฎดวงดาวอยู่ประปราย เสียงจากยางหนังสติ๊กดัง “ เพรียะ เพรียะ และเสียงลูกหินกระทบพื้นดัง “ แป๊ก แป๊ก “ ยังคงดัง ซ้ำซากอย่างน่าเบื่อ สำหรับเด็กชายแล้วกลางวันหรือกลางคืนไม่มีอะไรแตกต่าง เวลาผ่านไปอีกนาน ท้องฟ้ามืด ผมมองไม่ค่อยเห็นขวดแก้วแล้ว “ สงสัยวันนี้คงยิงไม่โดนหรอก “ ผมคิด และลังเลอยู่ครู่หนึ่งบอกกับพวกเขาว่า “ ลาก่อน “ แล้วหันหลังเดินกลับ เดินจากมาไม่ไกล เสียงแก้วใสๆ แตกดังเพล้งดังมาจากด้านหลังของผม *** รักที่มอบให้อย่างปราศจากการเห็นแก่ตัวคือพื้นฐานอันดีงามของการอยู่รอดของมนุษยโลก ขอเพียงมีทิศทางที่ถูกต้อง มีรักคอยสนับสนุนให้กำลังใจ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ *****   Create Date : 01 กรกฎาคม 2553     Last Update : 1 กรกฎาคม 2553 16:02:33 น. Counter : 452 Pageviews.   0 comment Share Tweet

แม่ชีกับเศรษฐี แม่ชีกับเศรษฐี แม่ชีคนหนึ่งต้องการหาเงินบริจาคเพื่อช่วยเหลือเด็กกำพร้า เธอจึงเดินทางมาพบเศรษฐีขี้เหนียวคนหนึ่ง พอดีวันนั้นเศรษฐีอารมณ์เสียเนื่องเพราะหุ้นตกอย่างแรง และรู้สึกว่าแม่ชีช่างมาไม่ถูกกาลเทศะเสียนี่ จึงบันดาลโทสะตบหน้าแม่ชีเข้าให้หนึ่งฉาด แต่แม่ชีกลับไม่โต้ตอบหรือพูดว่ากระไร ได้แต่ยืนยิ้มนิ่งเฉย เศรษฐียิ่งโกรธ ด่าด้วยเสียงอันดังว่า “ ยังไม่ไสหัวไป “ แม่ชีตอบว่า “ จุดมุ่งหมายที่ฉันมาที่นี่เพื่อต้องการขอรับเงินบริจาคพื่อช่วยเด็กกำพร้า ฉันได้รับของขวัญจากท่านแล้ว แต่พวกเขายังไม่ได้รับเลย “ เศรษฐีรู้สึกสะเทือนใจมาก หลังจากนั้นเขาจะนำเงินไปบริจาคให้สถานเด็กกำพร้าเองเเป็นประจำทุกเดือน *** ภารกิจที่ศักดิ์สิทธิ์ ความเชื่อที่แน่วแน่ และความอดทนอดกลั้นเพื่อหน้าที่อันหนักอึ้งด้วยท่าทีที่ไม่รู้สึกต่ำต้อยของแม่ชี จึงทำให้เธอบรรลุเป้าหมายได้ในที่สุด *****   Create Date : 30 มิถุนายน 2553     Last Update : 30 มิถุนายน 2553 17:29:32 น. Counter : 445 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ความสุขคืออะไร ความสุขคืออะไร หากเราเข้าใจว่าความสุขเป็นเสมือนแก้ว เมื่อตกสู่พื้นและแตกละเอียด หลังจากนั้น บางคนอาจจะเก็บมันขึ้นมามากหน่อย บางคนเก็บได้น้อยหน่อย......ความจริงไม่ใช่ ความสุขเป็นเช่นนี้ต่างหาก.... มีหมาน้อยตัวหนึ่งถามแม่ของมันว่า “ แม่ แม่ ความสุขคืออะไร มันอยู่ที่ไหนหรือ “ แม่หมาตอบว่า “ ลูกเอ๋ย ความสุขก็คือหางของเจ้านั่นแหละ " จากวันนั้นลูกหมาน้อยก็วิ่งไล่จับหางของตนเองทุกวัน...มันมีความสุขมากที่ได้วิ่งไล่จับหางของตัวเองอย่างแน่วแน่ เวลาผ่านไปเนิ่นนาน..... มีอยู่วันหนึ่ง ลูกหมาพูดขึ้น “ แม่ แม่ ทำไมหนูขยันขันแข็งขนาดนี้ ก็ยังจับความสุขไม่ได้สักทีล่ะ..” แม่หมาบอกว่า “ ลูกเอ๋ย บางครั้งความสุขไม่จำเป็นต้องตั้งใจไปไขว่คว้า ขอเพียงเจ้าเดินไปข้างหน้า ความสุขก็จะตามเจ้าอยู่ด้านหลัง “ *** หากเราทำงานอย่างตั้งใจ ด้วยความซื่อสัตย์ ความสุขก็จะมาหาเราเอง รับรู้ด้วยใจ ไม่จำเป็นต้องไปตามหา *****   Create Date : 29 มิถุนายน 2553     Last Update : 29 มิถุนายน 2553 17:50:01 น. Counter : 419 Pageviews.   4 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang