|
พ่อค้าเกลือกับลาของเขา
พ่อค้าเกลือคนหนึ่งขับลาตัวหนึ่งไปซื้อเกลือที่ชายทะเล ระหว่างทางกลับบ้านผ่านลำธารเล็ก ๆ สายหนึ่ง ลาขาดความระมัดระวังจึงตกลงไปในลำธาร รอกระทั่งมันลุกขึ้นได้เกลือที่อยู่ในหาบบนหลังของมันได้ถูกน้ำละลายจนน้ำหนักเบาลงไปมาก พ่อค้าเกลือหวนกลับไปที่ชายทะเล บรรจุเกลือลงตะกร้าบนหลังของมันมากกว่าคราวที่แล้ว ขณะที่เดินผ่านลำธารสายนั้นอีกครั้ง มันแสร้งล้มลงณ.จุดเดิม ลุกขึ้นใหม่อีกครั้ง ของในหาบก็เบาลงอีกมาก ลารู้สึกภูมิใจและได้ใจในวีรกรรมของตนเอง ร้องเสียงดังขึ้นมา พ่อค้าเกลือมองออกในความเจ้าเล่ห์ของมัน หลังจากนั้นหลายวันก็ขับลาไปที่ชายทะเลอีก ครั้งนี้เขาไม่ซื้อเกลือ แต่กลับซื้อฟองน้ำมาห่อใหญ่ เมื่อลามาถึงลำธารก็ใช้เทคนิกเก่าจงใจล้มลงไป ไม่คาดคิดว่าฟองน้ำเมื่อซับน้ำจนชุ่มทำให้น้ำหนักบนหลังมันหนักขึ้นอีกหลายเท่า *** ที่ว่า ทุกสิ่งไม่มีครั้งที่สาม ลูกไม้อันเดิมไฉนเลยจะแสดงได้ถึงสามครั้งเล่า ทว่า คนทั้งหลายมักกระหยิ่มยิ้มย่องกับแผนการที่กระทำสำเร็จ เข้าใจว่าครั้งแรกสำเร็จก็น่าจะทำครั้งที่สอง มีครั้งที่สองได้ก็น่าจะมีครั้งที่สาม โดยไม่รู้ว่าอุบายครั้งแรกที่สำเร็จนั้น คนทั่วไปจะคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญ ครั้งที่สองจะเกิดความสนใจและจับสังเกตุ ครั้งที่สามมีหรือจะรอดพ้นสายตาของผู้คนที่จับจ้องได้ *****
Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2554 | | |
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2554 7:16:39 น. |
Counter : 612 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
ระบบที่ดี
ระหว่างศตวรรษที่ 17-18 อังกฤษขนส่งนักโทษไปยังออสเตรเลีย จ่ายค่าขนส่งให้แก่เจ้าของกิจการเดินเรือตามจำนวนหัวของนักโทษที่ลงเรือไป เพื่อให้ได้ผลกำไรที่มหาศาลและรวดเร็วเจ้าของกิจการเดินเรือจึงไม่ใส่ใจในความเป็นความตายของนักโทษ เรือขนส่งแต่ละลำบรรทุกคนเกินอัตราไปมาก สภาพความเป็นอยู่ก็เลวร้าย เจ้าของเรือยังแอบฉ้อฉลเสบียงอาหารของนักโทษ กักตุนไว้เพื่อรอให้ไปถึงจุดหมายปลายทางแล้วจึงนำไปขาย ทำให้นักโทษส่วนใหญ่ต้องตายไปในระหว่างทาง สิ่งที่ทารุณยิ่งกว่านั้นก็คือเจ้าของเรือบางคนบางครั้งพอเรือแล่นสู่ท้องทะเลก็จับนักโทษโยนลงทะเลทั้งเป็น รัฐบาลอังกฤษต้องการลดอัตราการเสียชีวิตของนักโทษอย่างเร่งด่วน หากเพิ่มมาตรการรักษาพยาบาลให้เข้มแข็งขึ้น จ่ายอาหารเพิ่มเพื่อปรับปรุงบำรุงร่างกายให้ดีขึ้น ก็จะเพิ่มต้นทุนในการขนส่ง ขณะเดียวกันก็ไม่สามารถระงับยับยั้งแผนการจ้องหาประโยชน์ใส่ตนของเจ้าของเรือได้ หากจะเพิ่มกำลังเจ้าหน้าที่คอยควบคุมดูแลเจ้าของเรือ นอกจากจะเพิ่มงบประมาณให้กับทางรัฐบาลอย่างมากแล้ว ยังยากที่จะรับประกันว่าเจ้าหน้าที่ควบคุมดูแลที่ส่งไปนั้นจะไม่หันไปสบคบกับเจ้าของเรือเนื่องจากทนต่อความเย้ายวนของผลประโยชน์มหาศาลเหล่านั้นไม่ได้ ท้ายที่สุด รัฐบาลอังกฤษได้กำหนดวิธีการขึ้นใหม่ พวกเขากำหนดจ่ายตามจำนวนนักโทษที่ยังมีชีวิตอยู่และลงจากเรือเมื่อเดินทางถึงออสเตรเลียแล้ว ดังนั้น เจ้าของเรือก็จะขบคิดหาวิธีร้อยแปดพันประการเพื่อให้นักโทษสามารถมีชีวิตอยู่กระทั่งถึงจุดหมายปลายทางให้มากที่สุด ระยะหลังอัตราการเสียชีวิตของนักโทษที่ถูกส่งไปยังออสเตรเลียจึงค่อนข้างน้อย ช่วงที่ต่ำสุดมีเพียง 1 % เท่านั้น และเดิมทีที่สูงสุดนั้นมีถึง 94 % *** การออกแบบระบบที่ดีนั้น จะสามารถสอดรับกับสัญชาตญาณของคน ต้นทุนในการดำเนินการปฏิบัติก็ต่ำ *****
Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2554 | | |
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2554 7:54:57 น. |
Counter : 478 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
ครูครับ ผมยืนอยู่ครับ
นี่คือโรงเรียนมัธยมที่มีภูมิทัศน์สูงสามารถมองเห็นท้องทะเลกว้างแห่งหนึ่ง เวลาเข้าสอนมองจากห้องเรียนลงมาจะสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ไม่สิ้นสุดของท้องทะเลได้ ในปีนั้นมีนักเรียนเข้าใหม่ประมาณ 80 คน ในจำนวนนั้นส่วนใหญ่เป็นลูกหลานของชาวประมงที่ต้องสู้รบปรบมือกับทะเล นั่นเป็นเรื่องราวที่ฉันเริ่มต้นสอนนักเรียนใหม่เป็นชั่วโมงแรก นักเรียนยืนตรง ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนตรงเคารพครู เนื่องจากเป็นนักเรียนใหม่ ฉะนั้นทุกคนจึงดูตั้งใจจริงจัง ภายในห้องเรียนดูเงียบสงบในบัดดล ทว่า มีนักเรียนคนหนึ่งคิดจะมีลูกเล่นไม่ได้ยืนขึ้น ลุกขึ้นยืน เพิ่งเข้าเรียนก็มีท่าทีเช่นนี้แล้ว ไม่ได้นะ น้ำเสียงของฉันดูเข้มงวดขึ้นทันที เวลานี้มีคนส่งเสียงออกมาว่า ครูครับ ผมยืนอยู่ครับ ถูกต้องแล้ว นาย ก. กำลังยืนอยู่ แต่เนื่องจากรูปร่างของเขาเตี้ย จึงมองดูเหมือนเขากำลังนั่งอยู่ แย่แล้ว ฉันกำลังทำเรื่องที่ผิดต่อนาย ก. ฉันรู้สึกไม่สบายใจในความไม่รอบครอบของตัวเอง ชั่วขณะนั้นไม่รู้จะพูดอย่างไรดี หากจะกล่าวคำสารภาพผิด ณ. ที่ตรงนั้น กลับจะเป็นการทำลายความเชื่อมั่นตนเองของนาย ก. และแล้ว ฉันจึงได้แต่พูดว่า ขอโทษ นักเรียนที่รายรอบอยู่นั้นต่างพากันหัวเราะขึ้นมา จิตใจความรู้สึกของนาย ก. คงจะเหงาและว้าเหว่เป็นแน่ ฉันคาดการณ์เอาว่าจากนี้ไปนาย ก. อาจจะถูกคนอื่น ๆ รังแกด้วยเรื่องนี้เป็นแน่แท้ หลังชั่วโมงเรียน เดิมทีฉันตั้งใจจะไปขอโทษนาย ก. แต่เนื่องจากงานยุ่งมากกลับลืมเรื่องนี้ไปเลย ตอนเย็น ฉันลังเลที่จะโทรศัพท์ถึงนาย ก. การขอโทษทางโทรศัพท์ดูเป็นการเสียมารยาท ดังนั้นจึงไม่ได้โทร วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าแจ่มใสไร้เมฆหมอก ท้องทะเลในวสันต์ฤดูเขียวใสกระเพื่อมคลื่น ฉันเข้าสอนในชั้นของนาย ก. เป็นครั้งที่สอง นักเรียนยืนตรง เงียบสงบอีกครั้งในบัดดล เวลานี้มีเสียงดังใสแว่วมาทันใด ครูครับ ผมยืนอยู่แล้วครับ คือนาย ก. นั่นเอง เขายืนอยู่บนม้านั่ง ยิ้มยิ้ม ฉันรู้สึกเบื้องหน้ามืดไปชั่วขณะ จากรอยยิ้มของนาย ก. ฉันดูออกว่าเขาไม่ได้ประชดประชันแต่อย่างใด และก็ไม่ใช่การแสดงออกของอารมณ์ทีต่อต้าน ฉันรู้สึกได้ถึง ครูครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับ ผมไม่ได้ติดใจอย่างใด การเข้าใจและให้อภัยเช่นนี้ ฉันรู้สึกปวดแปร๊บที่หัวใจ ตอนเย็น ฉันโทรศัพท์ถึงนาย ก. ด้วยความรู้สึกที่สับสนมากมาย ครูครับ อย่าได้ใส่ใจ ไม่ต้องใส่ใจนะครับ ได้ยินเสียงอันกังวาลและเต็มไปด้วยความใสซื่อของนาย ก. ดังมาจากสาย ฉันภาวนาให้ท้องฟ้าในวันพรุ่งนี้ยังคงเจิดจรัสไร้เมฆหมอก ท้องทะเลเป็นสีเขียวใสคลื่นกระเพื่อม *** หากมีจิตใจที่กว้างใหญ่ไพศาลดุจทะเล ยังมีเรื่องอะไรในชีวิตที่ทำให้คุณยิ้มไม่ออกอีกเล่า *****
Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2554 | | |
Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2554 8:45:15 น. |
Counter : 509 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
พ่อไก่กับขโมย
มีขโมยหลายคนขุดช่องที่ข้างกำแพงแล้วมุดเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง พวกเขาค้นหาสิ่งของที่มีค่าไม่พบ มีเพียงพ่อไก่ตัวเดียว พวกเขาจึงขโมยเอาพ่อไก่แล้วรีบหนีไป พวกเขากลับถึงบ้านกำลังคิดที่จะฆ่าพ่อไก่ตัวนี้ พ่อไก่อ้อนวอนอย่างน่าสงสารว่า ได้โปรดละเว้นข้าด้วยเถิด ข้ามีประโยชน์ต่อมนุษย์ทั้งหลาย เพราะว่าข้าจะปลุกให้พวกเขาตื่นขึ้นในตอนเช้าเพื่อไปทำงาน ขโมยตอบว่า นี่แหละคือเหตุผลที่พวกเราต้องฆ่าเจ้าทิ้งเลยแหละ เพราะว่าเจ้าเรียกให้คนตื่นมาทำลายงานของเราพอดี พูดจบก็จัดการฆ่าพ่อไก่ทิ้ง *** สังคมก็เป็นเช่นนี้ มีผู้ที่ผดุงความเป็นธรรม มีผู้ที่ทำลายความเป็นธรรม มีผู้ที่ส่งเสริมคุณธรรม มีผู้ที่ขัดหรือฝ่าฝืนคุณธรรม มีดีมีชั่ว มีด้านมืดมีด้านสว่าง เป็นเอกภาพด้านตรงกันข้าม ไม่ยอมให้กันและกัน แต่ก็มีคนจำนวนไม่น้อยยอมเสียสละเพื่อคุณธรรมความถูกต้อง เหมือนเช่นพ่อไก่ที่ถูกขโมยมาตัวนี้ *****
Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2554 | | |
Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2554 7:33:35 น. |
Counter : 458 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
อีกาดื่มน้ำ
อีกาตัวหนึ่งกระหายน้ำเจียนตาย ทันใดนั้นมันพบโอ่งเล็ก ๆ ใบหนึ่ง จึงบินไปดื่ม ขณะที่มันพบว่าน้ำในโอ่งมีน้อยเหลือเกินและไม่มีปัญญาจะดื่มได้นั้น มันรู้สึกเศร้าเสียใจมาก มันคิดทุกวิถีทางที่จะดื่มน้ำนั้น แต่ก็ไม่ได้ดั่งใจเลย ต่อมา มันรวบรวมก้อนกรวดเล็ก ๆ จำนวนมาก แล้วใช้ปากคาบก้อนกรวดเหล่านั้นทิ้งลงไปในโอ่งทีละเม็ด ๆ น้ำในโอ่งจึงเอ่อขึ้นมาจนได้ระดับที่มันสามารถดื่มได้ ในที่สุดก็แก้ปัญหากระหายน้ำของมันได้ *** อีกาตัวนี้หาวิธีการจนได้ทางออกจากสภาพการณ์ที่สิ้นหวัง นี่อธิบายความจริงได้ข้อหนึ่งว่า ไม่ว่าปัญหาใด ๆ ล้วนมีทางออก เกรงแต่ว่าเมื่อเห็นปัญหาก็ท้อใจเสียก่อน และไม่คิดที่จะใช้สมอง ในความเป็นจริง คนเรามีศักยภาพซ่อนเร้นอยู่มากมาย ขณะที่ตกอยู่ในสภาพที่สิ้นหวัง จึงจะสามารถกระตุ้นเอาศักยภาพนี้ออกมา แต่ชี้ขาดที่ว่า----ต้องไม่ละทิ้งและทดลองต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง *****
Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2554 | | |
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2554 7:37:08 น. |
Counter : 552 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|