Group Blog |
คืนทมิฬ
ค่ำคืนที่สายฝนโปรยกระหน่ำลงมาอย่างไม่ขาดสาย ไหลรวมหยดเป็นเม็ดเกาะที่ชายคาหยดลงสู่พื้นเป็นจังหวะนั้น ระยะทางไม่ถึง 3 กิโลเมตรนั้นเขาใช้เวลาเดินเพียงไม่นานนักก็กลับเข้าถึงบ้านน้อยๆของเขา หลังจุดตะเกียงเพียงทำให้เกิดแสงสว่างพลันก็หันมาปลุกเมีย สองมือที่เขย่าตัวแล้าก็จับตัวหล่อนหันมานอนหงายแสงสว่างจากตะเกียงทำให้เขาเห็นอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้เขาคิด เจ้าเมียเห็นดังนั้นจึงรีบลุกขึ้นพยามที่จะจับอึ่งใส่ตะข้อง เพื่อไว้ทำอาหารเช้า แต่แล้ว ผัวเจ้ากรรมคิดว่าเมียสุดที่รักจะจัดการเขาแน่แล้ว "อย่า ๆๆเข้ามา" เขาตะโกน.. พร้อมมือขวาของเขา ชักมีดอีเหน็บออกจากฝักหลับหูหลับตากระซวกใส่เมียสุดที่รักอย่างเหมาะเหม็ง... มีดของเขาปักเข้าที่หน้าท้องของเมียสุดที่รักมิดด้าม ซึ่งในมือของเมีย ยังจับอึ่งได้ตัวเีดียวอยู่เลย "อ้ายอย่ากินมันเด้อ อึ่งอ่างนั้น" แล้วสาวเจ้าก็สิ้นใจไป หมากัด
"เฮ๊ย ทำไหมมันซนยั้งงี้หว๊าาา" เสียงชายในชุดทหารยศต่ำสุดในกองกรม ⁞อุ้มเด็กชายวันกำลังซนออกจากบ่อน้ำใต้ต้นมขามข้างบ้านหลังนึงแถวจอมบึงที่มีทั้ง ปู่ ย่า และญาติผู้ใหญ่กำลังนั่งเล่น(ไพ่)อยู่อย่างเมามัน เด็กนั่นก็คงไม่ใช่ใครที่ไหนฉันเองแหละ ทหารนั้นก็บิดาฉันเองแหละปู่ ย่า คงไม่ต้องบอกนะ 555
ชีวิตความเป็นอยู่ก็ถือว่าดีในระดับหนึ่ง จอมบึงในตอนนั้นก็เรียกได้ว่าดีพอสมควร บ้านก็อยู่ติดถนน และพร้อมที่จะต้อนรับรถสิบล้อที่เสียหลักเข้ามาอย่างไม่ได้รับเชิญ แต่ยังไม่เคยสักทีนะ เพราะว่ามีต้นมะขามใหญ่ กันหน้าบ้าานอยู่พอดี รอดไป... แม่เปิดร้านขายของชำอยู่อีกฝากนึงของบ้านปู่ย่า เป็นเพิงเล็กๆหลังคามุงหญ้า พ่อก็เป็นทหารนะแต่เป็นได้มากกว่าทหารทั่วไปจริงๆ ไม่ว่าสิ่งมึนเมากี่ขนานที่มีพ่อจัดให้ การพนันที่ว่าแน่ๆในคาสิโนไหน พ่อผมก็ไปจัดมาหมดทุกที่ ศิลปินใดที่ว่าโลดแล่นเด่นดังยังไม่เท่าพ่อผมเลย ขอบอก (อันนี้แม่เล่าให้ฟัง) กลับบ้านตอนเย็นวันไหนไม่เมาถือว่าผิดปกติ บ่อนเปิดที่ไหนพ่อไม่ไป ผิดปกติ มีดนตรีที่ไหนขาดพ่อไปคนนึง งานกร่อยแน่นอน ฉายาแกมือกลองพิฆาตแต่ก็เอาเหอะ ยังไงก็พ่อผมนะ ทุกวันนี้ผมก็ได้เชื้อมาบ้างเป็นบางส่วน... การเวลาเปลี่ยนไปร้านค้าแม่ก็เริ่มมีลูกค้ามากขึ้นกว่าเดิมเพราะว่าพ่อเป็นซีอีโอ เพื่อนก็เลยเยอะการพบปะก็มีทุกวัน แม่ก็เริ่มหน้าหงิก ไม่ใช่นับเงินไม่ไหวนะ หงิกเพราะว่าจดชื่อเพื่อนพ่อที่เซ็นของนั่นเอง ผมเองก็ขาดการดูแลบ้างเล็กน้อย ต้องวิ่งเล่นเองตามประสาเด็กบางครั้งที่ซนมากๆ ถึงกับถูกล่ามโซ่ไว้ที่ขาแคร่เลยทีเดียว... และแล้วไม่นานนักร้านแม่ก็ต้องปิดตัวลงไป เพราะแผนการตลาดของซีอิโอตัวดี แม่ต้องไปทำงานรับจ้างแทนการขายของ เช้าไปเย็นกลับ และแล้ววันนึงในขณะที่ผมเองเล่นอยู่ที่บ้าน พ่อบอกว่าจะพาไปเที่ยวได้ขี่คอด้วยนะ ก็จนค่ำแหละแม่ก็มารับผมกลับบ้าน หลังจากที่แม่เลิกงานมาเพราะว่าผมก็เล่นจนลืมไปว่าพ่อพามาที่ไหน มารู้ทีหลังว่า พ่อพาไปขายแลกเหล้ากิน (มีค่าตัวกะเขาด้วยนะ ฮาาา ) ช่วงฤดูฝนเริ่มเข้ามา ไม่นานนัก(ก็นานพอดูเหมือนกัน) วันที่ไม่มีใครเล่นด้วยเลย ต้องเล่นตามประสาเด็กอยู่ที่บ้านตามเดิมเพราะหลังจากที่แม่ได้ทุนมาแล้วแม่ก็เปิดร้าน ขายของตามเดิม วันนั้นก็เลยเฉไฉแอบแม่ไปเล่นกับเด็กข้างบ้านที่ไม่รู้จักกันดีกว่า "เค้าเล่นด้วยคนนะ" "เอาซิ" "เล่นอะไรดี" "ชักกะเย้อ" "อืมมม" เข้าท่านะ ชักกะเย้อเอ้า เองไปฝั่งกะนู้น เดี๋ยวเราอยุ่ฝั่งนี้ ก็ถอยไปตามเพื่อนบอก ไม่เกิน 5ก้าว เสียงดัง เอ๋ง ... เป็นไงบ้างลูก เสียงของแม่ที่เมื่อเราลืมตาไม่ว่าตอนไหนก็เห็นเป็นคนแรกเจ็บมากไหม นอนพักก่อนนะลูกเดี่ยวค่อยออกไปซนใหม่ (อันนี้น่าจะประชด)ยังคิดไม่ออกว่าเป็นอะไร เพราะหลังจากที่ได้ยินเสียงหมาร้องแล้วก็ไม่รู้อะไรเลย...มารู้ก็เมื่อแม่เล่าให้ฟังว่า หมากัด กัดเข้าที่หน้าแก้มด้านซ้ายโดนขย้ำหมาฝรั่งตัวใหญ่ๆอะครับ มันยี่ห้ออะไรก็ไม่รู้นะ... 11เข็มเท่าที่แม่บอก นอนซมอยู่หลังร้านเป็นเดือนเหมือนกัน ความทรงจำครั้งนี้ข้าพเจ้าจะจำไปจนวันตาย....⁞⁞ |
สมาชิกหมายเลข 3279219
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
