Bloggang.com : whypa - 3 ตค -- รักนะ CPS PPF/PPB/MBB

Everyday is a new beginning!

Group Blog

All Blogs

3 ตค -- รักนะ CPS PPF/PPB/MBB

วันนี้พ่อของลูกลูกมารับเด็กออกจากบ้านไปแต่เช้า พ่อของลูกเลิกกับแม่ได้เท่าอายุลูกคนเล็กลบสองเดือน เขาจะมาหาลูกวันอาทิตย์ 9 โมงเช้าถึงบ่ายสอง เราก็ได้เวลาส่วนตัวนิดนึงก็นัดทำ Slim Up ตอน เก้าโมงครึ่ง ไปสายนิดหน่อยถูกพนักงานแอบค้อน แบบว่าเครื่องที่จองไว้เต็มเลยเปลี่ยนโปรแกรมให้ทำ CPS ที่พุงกะสะโพกหลัง แล้วก็นวดทั้งตัว PPF/PPB/MBB เราก็ถามเขานะว่าทำได้หรือเพราะว่าพึ่งจะนวดไปวันศุกร์ Therapist บอกว่าทำได้เพราะว่าไม่ได้ทำมาอาทิตย์นึง เอาซะอ่วมเลยวันนี้ น้ำหนักขึ้นมานิดนึง ตอนออกจาก Slim Up ชั่งได้ 64 กิโลกรัม

ตอนเช้าตื่นขึ้นมา 7 โมงครึ่ง ลูกลูกรบให้ซื้อเกมส์ online ให้เขาหน่อย อีกคนก็กระโจนขึ้นมาเล่น facebook แต่เช้า แม่ทำโจ็กหมูใส่หม้อไว้บนโต๊ะแต่เช้า ไม่กินแปลว่าไม่รักตามระเบียบบ้าน มีไข่ลวกและปาท่องโก๋วางไว้ ใครจะกินก็กินไป

มื้อเช้า -- โจ็กหมูใส่ไข่ มีหมู 5 ชิ้น ไม่ใส่ปาท่องโก๋ ใส่โจ๊กแค่ 1 ทัพพีใส่น้ำร้อนเพิ่มให้เต็มชาม กินไปได้แค่ครึ่งถ้วย
สายสาย -- กินเมี่ยงคำไป 6 คำ ทำเองใส่ถั่วน้อยน้อย ใส่น้ำเชื่อมน้อยน้อย
กลางวัน -- Set อาหารตะวันออกกลางที่ Beirut Restaurant สลัด Tabbuleh ที่จิ้ม Hummus เนื้อย่าง Shawarma Beef มีเครื่องเคียงเยอะมากมาก กินตอนบ่านสองคงิ่มอีกนาน

เย็น -- ตกใจมาก กลับถึงบ้านน้าสาวที่ไม่ได้แต่งงานและอยู่ในบ้านด้วย ทำข้าวหมกไก่ที่เราไม่ชอบกิน ก็บอกเขาไปว่าไม่กินนะและห้ามโกรธ ปรากฏว่า 5 โมงครึ่งลูกสาวมาตามให้กินข้าว มีหมี่ผัดจานเบ้อเร่อเท่มรออยู่ที่โต๊ะกินข้าว แม่สุด LOVE ตั้งใจผัดให้กิน

น้ำหนักเราพึ่งจะขึ้นมานิดนึงก็เลยพาลโกรธแม่เมื่อเห็นหมี่ผัดและขนาดของชามอันมหึมา เอาเป็นว่าอารมณ์มันพรั่งพรูออกมาหมด แบบว่านี่เขาไม่เข้าใจเลยหรือว่าที่รักมาทั้งชีวิตแบบนี้น่ะเป็นรักที่ให้แบบผิดผิด เพราะว่าไม่ได้ต้องการของที่ทำให้เลย ลดน้ำหนักอยู่นะเข้าใจไหมกินของผัดไม่ได้ มันเป็นแบบอารมณ์เหมือนคนที่ไม่มีทางเลือกที่จะใช้ชีวิตแม้แต่ในเรื่องกินก็ต้องบังคับกัน อันนี้ทนไม่ไหว เลยตวาดใสแม่ไปว่า นี่ไม่เข้าใจกันหรือไงแล้วจะบังคับกันทำไม เหนื่อยใจมากมาก วันนี้ไม่กินข้าวเย็นเพราะว่าอาหารยังอยู่เต็มท้องจากอาหารกลางวัน

เราคงต้องขีดเส้นให้กับผู้ใหญ่ในบ้าน โถถังอาราณ์วันนี้แบบว่าเหนื่อยใจมากมาก อยากหนีออกจากบ้าน แต่ไม่ได้ง่ะ ทำเขาไม่ลง เขาติดหลานมาก พ่อเราก็ตายไปหลายปีแล้ว ช่างมัน เราคงต้องปล่อยวางในชีวิตมากกว่านี้ ท่องไว้ว่าแม่มีคนเดียว เราเคยคิดที่จะหนีจากบ้านไปไกลไกล แต่ก็ไม่มีทางไปที่สร้างความสุขสบายให้กับลูกลูกได้เท่ากับการอยู่บ้านของแม่ ก็ต้องกลับมาตายรัง เหนื่อยใจนะ

หนึ่งทุ่มไป Body Pump Class ออกกำลังนิดนึงก็ช่วยให้คิดบวกมากขึ้น เฮ้อสำคัญจัง วันนี้บ่นออกมาดังดังคนงานที่บ้านถามว่าแล้วพี่สามารถเป็นแม่ได้แบบที่อาม่าเป็นให้พี่และลูกลูกพี่ไหม เราเสียใจมากมากเพราะว่าเรารู้ตัวว่าทำได้และก็เคยทำมาก่อนตอนอยู่เมืองนอกกับลูกลูกทำเองคนเดียวหมดและทำได้ดี แต่เป็นเพราะแม่เราเขาไม่คิดว่าเราจะทำหน้าที่แม่ได้ดีเท่ากับที่เขาทำหน้าที่แม่ให้เรา เพราะแม่มีกำลังทรัพย์ เวลา และกำลังกาย เสียใจมาก รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่ากับใคร

บางทีนะจะต้องเลือกที่จะทำอะไรสักอย่างให้รู้สึกว่าตัวเองมีค่าที่เกิดมา เพราะว่าเรามีความสามารถที่จะเลี้ยงลูกของเราเองได้และดูแลตัวเองได้ แต่ต้องถูกกรอบของบ้านจำกัดไว้ มองจากข้องนอกเหมือนชีวิตจะสบาย แต่รู้ไหมว่าชีวิตที่ไม่มีสิทธิแม้แต่จะคิดว่าวันนี้จะกินอะไรดี มันทรมานมากมาก

ไม่ต้องคิดเลยว่าจะจัดการลูกลูกยังไงเพราะแม้แต่ตัวเองก็ไม่มีสิทธิที่จะคิด จะคิดให้ลูกได้อย่างไร เหนื่อยใจมากมาก เอาวะ พรุ่งนี้มันต้องดีกว่า หักด้ามพร้าด้วยเข่าไม่ได้ อาม่าติดหลาน อาม่าเขาไม่มีใครยึดเหนี่ยว เราเป็นลูกเราต้องยอม อดทน ห้ามเถียงถ้าไม่จำเป็นและคิดถึงเขาให้มากมากว่าจะอยู่ให้เห็นกันอีกสักกี่ปี แต่เหนื่อยใจน่ะ

Create Date : 03 ตุลาคม 2553

Last Update : 4 ตุลาคม 2553 11:31:45 น.

3 comments

Counter : 471 Pageviews.

สู้ สู้ค่ะ หนูเชื่อว่าแม่ทำได้

ลูกสาว

โดย: แพมมี่(ลูกสาว) (whypa

) วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:21:38:37 น.

L-O-V-E love you รักแม่ที่สุดค่ะ
hug hug joob joob kiss kiss

โดย: แพมมี่(ลูกสาว) (whypa

) วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:21:50:08 น.

อายลูกง่ะ

โดย: whypa

วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:11:35:42 น.

whypa

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

เกี่ยวกับผู้เขียน -- ผู้เขียนเป็นคุณแม่ลูกสอง อายุ 41 ปี ลูกลูกสองคนอายู 16 และ 15 ปี สองปีที่ผ่านมามีเรื่องที่เครียดมากมากมากระทบ ไม่ดูแลตัวเองทำให้น้ำหนักขึ้นมาสิบกิโลกรัมถึงจุดที่สุขภาพแย่มากถึงจุดที่กังวลอนาคตตัวเอง ขึ้นไปเป็น 74 กิโลกรัม

เจ็ดปีก่อนเขียนบล๊อคลดน้ำหนักนี้ว่า ก่อนมีน้องน้องหนัก55กิโลกรัม ผ่านการใช้ชีวิตในต่างประเทศในช่วงที่มีน้องน้องสิบปี ท้องแรกขึ้นไปเป็น 72 กิโลกรัม ท้องที่สอง 65 กิโลกรัม แต่ก็สามารถทำน้ำหนักลงมาหลังคลอดน้องน้อง เหลือ 57กิโลกรัม ลดโดยการออกกำลังการอย่างหนักและควบคุมอาหาร

ประมาณสามปีที่ผ่านมาไม่ได้ดูแลตัวเองดี น้ำหนักก็ขึ้นมาเรื่อยเรื่อย จนอืดมากถึง 68 กิโลกรัมประมาณต้นปี 2010 และเริ่มมีปัญหาสุขภาพคือระดับคลอเรสเทอรอลสูงขึ้นมาก เป็นคนโครงกระดูกตัวใหญ่เวลาอ้วนก็ไม่น่าเกลียด เลยไม่ได้จริงจังที่จะลดเท่าไร แค่ระวังปากมากขึ้น

การลดน้ำหนักครั้งนี้ไม่มีใครขอ แต่ห่วงสุขภาพกลัวสร้างความลำบากให้ลูกหลาน ก็ต้องพยายามค่ะ

=)

Friends' blogs

[Add whypa's blog to your web]

Links

BlogGang.com

Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.