๗๙๖ เราได้รับแรงกระตุ้นจากบทความย่อของ TALK จากเวบไซด์
๗๙๗ (ยังไม่ได้ซื้ออ่านฉบับเต็ม รอขอเงินแม่อยู่)
๗๙๘ และเราสัมผัสถึงอะไรบางอย่างได้ที่ทำให้เราร้อนรนและต้องเขียนอะไรบางอย่างออกมา
๗๙๙ แต่ก็ไม่ทำให้เราเปลี่ยนใจไปจากเธอนางฟ้า
๘๐๐ เพราะสถานการณ์อาจบังคับให้คนเราสับสนได้
๘๐๑ ด้วยอำนาจจากกฏแห่งกรรม ซึ่งมาในรูปแบบมนต์ดำ คุณไสย
๘๐๒ ซึ่งทุกวันนี้ มันเป็นสาเหตุหลักทำให้ผู้คนสับสนทั้งทางเพศและศีลธรรม
๘๐๓ จนดูเป็นเรื่องปกติไปแล้ว เพราะจิตใจที่ไม่เข้มแข็งย่อมถูกบังคับและชักจูงได้ง่าย
๘๐๔ หากเรื่องนี้เป็นข้อผิดพลาดของเธอ เราก็เคยผิดพลาดเช่นกัน
๘๐๕ ขอให้เธอสบายใจได้ว่า เรารับได้ รวมถึงผู้หญิงทุกคนของเธอด้วย เหอ เหอ
๘๐๖ เพียงแต่ ทำให้การเซ็ปปุกุต่อหน้าเธอดูจะมีอานิสงค์น้อยและไม่ควรทำ
๘๐๗ ไม่สู้การเซ็ปปุกุต่อหน้าในหลวง
๘๐๘ เพื่อแลกกับคำมั่นสัญญาว่า
๘๐๙ เมื่อในหลวงตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว
๘๑๐ พระองค์จะพยากรณ์เราว่าเป็นพระโพธิสัตว์ผู้เที่ยงแท้ต่อการตรัสรู้เช่นกัน
๘๑๑ และหากโอกาสอำนวย เราก็พร้อมที่จะทำ
๘๑๒ อะไรเล่าที่ทำให้เรามั่นใจในตัวเธออยู่
๘๑๓ นอกจากคุณสมบัติหลักที่เราเคยเล่าไว้แล้วในแผนพัฒนาจิตฯ
๘๑๔ ยังรวมถึงลักษณะนิสัยเธอ ที่คลับคล้ายท่านผู้หญิงยายด้วย
๘๑๕ เพราะเราเชื่อว่า ดวงจิตท่านผู้หญิงยายของเธอ
๘๑๖ เป็นดวงเดียวกันกับ พระสุริโยทัย
๘๑๗ โดยคุณหญิงแม่ของเธอเป็นผู้ถ่ายทอดให้โลกได้รับรู้เท่านั้น
๘๑๘ นี้เป็นเทคนิค ดูช้างให้ดูที่หาง ดูนางให้ดูที่แม่ ดูให้แน่ให้ดูยาย
๘๑๙ เธอถอดแบบท่านผู้หญิงยายของเธอ
๘๒๐ เฉพาะความกล้าหาญก็ได้ใจเราไปแล้วเกินร้อย
๘๒๑ เรื่องนี้บีบให้เรารู้สึกว่าเราเป็นสาเหตุการจากไปของท่านผู้หญิง เมื่อปี 2540
๘๒๒ ถ้าเป็นเรื่องจริงคงเป็นเวรกรรมให้เราต้องรับผิดชอบ อย่างใดอย่างหนึ่ง
๘๒๓ เรื่องเดียวกันนี้ ทำให้เรารู้สึกว่าเราอาจเป็นพม่ารามัญมาก่อน
๘๒๔ และอาจอยู่ในระดับสูงพอสมควร
๘๒๕ ถ้าเป็นเรื่องจริงเราคงเคยรู้จักกันมาก่อน ที่ตองอูไม่ก็หงสาวดี
๘๒๖ เราเชื่อในกฏแห่งกรรมเป็นอย่างยิ่งที่สุด
๘๒๗ คิดแล้วคิดอีก เราจะเริ่มความรับผิดชอบอย่างไร
๘๒๘ ใช่แล้ว การทำให้ดูเป็นตัวอย่าง แล้วถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือ
๘๒๙ จะเป็นประโยชน์ต่อเธอไม่มากก็น้อย
๘๓๐ แม้ว่า การถ่ายทอดประสบการณ์ในอดีตจะเป็นจุดอ่อน
๘๓๑ ให้เหล่าศัตรูที่จับจ้องจะใช้เป็นเรื่องโจมตีเราได้ในอนาคต
๘๓๒ แต่เพื่อประโยชน์ของเธอนางฟ้า
๘๓๓ เธอจะได้รับรู้ว่าเราได้ผ่านอะไรมาบ้าง
๘๓๔ แน่นอนนี้เป็นประโยชน์ของส่วนรวมอย่างหนึ่งเช่นกัน
๘๓๕ ย่อมแสดงออกถึงความจริงใจของเราได้เป็นอย่างดี
๘๓๖ เพราะมิตรแท้ ย่อมไม่มีความลับแก่กันและกัน
๘๓๗ และจะทำให้เราคบกันได้อย่างสบายใจและนานขึ้น
๘๓๘ มาดูกันว่ากฏแห่งกรรมใช้สถานการณ์บังคับให้เราทำอะไรบ้าง
๘๓๙ เริ่มจากจำความได้จนถึงประถมปลายกันเลย
๘๔๐ เราต้องใช้พลังอย่างมากในการย้อนความทรงจำ ท่ามกลางอุปสรรคจากศัตรู
๘๔๑ ช่วงอนุบาลที่กรุงเทพฯ
๘๔๒ สถานการณ์บังคับให้เราพบเด็กผู้หญิงที่ยืนแก้ผ้าต่อหน้าเรา
๘๔๓ และเราที่มีสภาพไม่ต่างกัน
๘๔๔ แต่เกิดความแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด
๘๔๕ หลังจากนั้นน้องชายของเราก็ถูกรถจักรยานยนต์
๘๔๖ เฉี่ยวชนระหว่างการข้ามถนนพร้อมกันกับเรา แต่เราปลอดภัย
๘๔๗ สถานการณ์บังคับให้เราต้องเดินตากฝนและลื่นล้มที่หน้าบ้าน
๘๔๘ ทำให้เรามีแผลเป็นที่หน้าผากจนบัดนี้
๘๔๙ สถานการณ์บังคับให้เราต้องรับยาเพนนิซิลินในปริมาณที่มากเกินกว่า
๘๕๐ เด็กตัวเล็กๆจะรับได้และยาอื่นๆที่เราไม่รู้จัก ด้วยการฉีด
๘๕๑ และเราคิดว่ามันทำให้ระบบน้ำเหลืองของเราเสียสมดุล
๘๕๒ จนเป็นแผลเรื้อรังและแผลเป็นในที่สุด ยังรวมไปถึงก๊าซพิษที่ทำให้แสบตามผิวหนัง
๘๕๓ เพราะรูปถ่ายตอนทารกจนถึงก่อนอนุบาล ผิวหนังของเราเป็นดังคนปกติทั่วไป
๘๕๔ และพึ่งมาเปลี่ยนแปลงตอนอนุบาล และรุนแรงขึ้นเรื่อยเรื่อย
๘๕๕ สถานการณ์บังคับให้เราเดินทางจากโรงเรียนกลับบ้าน
๘๕๖ ในระยะทางพอสมควรคนเดียวและเสี่ยงต่อการลักพาตัว
๘๕๗ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากความตกอกตกใจของแม่เราเอง
๘๕๘ สถานการณ์บังคับให้พาเราและน้องไปเยี่ยมญาติที่อยู่ในกรุงเทพ
๘๕๙ และได้พบกับญาติที่ดี และญาติที่ดีน้อยกว่า ญาติส่วนน้อยที่ดียังอยู่กรุงเทพอยู่
๘๖๐ เฉพาะญาติที่มีนบุรีลูกเขาหาเรื่องชกต่อย น้องเรา เพียงเพราะน้องเราไม่รู้ประสีประสา
๘๖๑ ทำตัวละลาบละล้วงตีเสมอกับเศรษฐีกำมะลอ
๘๖๒ ทำให้เรารู้จักคำว่า ศัตรูในหมู่ญาติเป็นครั้งแรกและเรายังต้องก้มหัวให้เขาอยู่
๘๖๓ ช่วงอนุบาลต่อเนื่องประถมที่ขอนแก่น
๘๖๔ ด้วยพ่อของเราทำเรื่องย้ายมาภูมิลำเนาเพื่อกลับมาดูแลปู่
๘๖๕ ทั้งที ปู่ของเราก็มีลูกหลายคนและมีเมียน้อยคอยดูแลอยู่แล้ว
๘๖๖ สถานการณ์บังคับให้เรากับบิดาต้องพบกับผู้หญิงสาว แต่มายืนเปลื้องผ้าที่ละชิ้น
๘๖๗ กลางสี่แยกไฟแดง และบิดาเราก็สบถด่าอย่างสาดเสียเทเสีย
๘๖๘ แต่ก็ไม่พาเราออกจากสี่แยกนั้น นานจนไม่เหลือเสื้อผ้าอะไรเลยและตำรวจก็มานำตัวไป
๘๖๙ สถานการณ์บังคับให้เราเป็นเจ้ามือ กุ้งหอยปูปลา แต่ถูกโกงเป็นครั้งเดียวที่เราเล่นการพนันแบบนี้
๘๗๐ สถานการณ์บังคับให้เราต้องรู้จักและคลุกคลีกับญาติผู้หญิงที่อายุมากกว่าเรา
๘๗๑ มันทำให้เราดูอ่อนแอ, ดูแย่, ดูไม่เข้มแข็งเอาซะเลย
๘๗๒ สถานการณ์บังคับให้กลุ่มทนายข้างบ้านที่เมาสุรากันเต็มคราบ
๘๗๓ เปิดหนังเลสเบี้ยนโดยหันโทรทัศน์มาทางบ้านเรา เราและญาติยืนดูอยู่อย่างสนใจ
๘๗๔ เราจำได้ว่าอุปกรณ์ของพวกเธอ คือเกลียวซิลิโคน คล้ายโปเต้โต้แต่ยาวกว่า
๘๗๕ เป็นครั้งแรกที่ทำให้เรารู้จักพวกสับสนทางเพศ ก่อนที่พวกนี้จะเข้ามาในชีวิตเรามากขึ้นเรื่อยเรื่อย
๘๗๖ สถานการณ์บังคับให้เราแอบดูแม่เราอาบน้ำ เพราะห้องน้ำสมัยก่อนเป็นสังกะสีเต็มไปด้วยรู
๘๗๗ ต้องโทษพ่อเราที่เกิดมายากจน ไม่มีเงินมาปะสังกะสี หรือเช่าบ้านที่ดีกว่านี้
๘๗๘ สถานการณ์บังคับให้เราต้องรับฝ่ามือของพ่อด้วยกกหูเราเอง
๘๗๙ แถมด้วยไม้เรียวที่แม่หยิบยื่นให้กับพ่อ
๘๘๐ มันทำให้เราคลั่งแหกปากจากหน้าซอยจนถึงท้ายซอย
๘๘๑ แม้จะมีเด็กผู้หญิงน่าตาดีมาปลอบโยนเรา แต่ยิ่งทำให้เราคลั่งมากขึ้น
๘๘๒ เรารับรู้ได้ถึงอาการวูบวาบที่ต้นคอ วาบหวิวในหัวใจ เหมือนโดนคุณไสย
๘๘๓ สถานการณ์บังคับให้เราต้องนั่งดมควันระหว่างการซ่อมจักรยานยนต์ส่วนตัวของลูกเจ้าของบ้าน
๘๘๔ ที่สักลายมังกรเป็นแบบผู้หญิง เพราะควันนั้นมีสีขาวและมีกลิ่นหอม เป็นครั้งเดียวที่เรารู้สึกดีกับควันขาว
๘๘๕ สถานการณ์บังคับให้บ่อน้ำที่บ้านเช่า เริ่มเน่าเหม็น บ่อนี้เราใช้อาบ ใช้ซักผ้า
๘๘๖ สถานการณ์บังคับให้เราได้จักรยานมาหนึ่งคันยี่ห้อ ไพโอเนียร์ สีขาวแดง
๘๘๗ เราใช้ไพโอเนียร์สำรวจเขตแดนอำเภอที่เราอยู่
๘๘๘ สถานการณ์บังคับให้เราไปเล่นซ่อนแอบที่โรงไม้ โรงน้ำแข็งของเพื่อน
๘๘๙ ไม่รู้ชวนไปทำไม เพราะเหนื่อยและไม่ได้กินของว่าง
๘๙๐ นอกจากดูลูกเมียหลวงกับเมียน้อยทะเลาะกัน และทั้งสองฝ่ายเป็นเพื่อนของเรา
๘๙๑ สถานการณ์บังคับให้เราถูกหมาไล่กัดและพาน้องไปล้มที่ตลาดร้างแห่งหนึ่ง
๘๙๒ แม้ไม่ไกลจากบ้านแต่ก็เปลี่ยวพอสมควร
๘๙๓ สถานการณ์บังคับให้เราทิ้งน้องไว้แล้วรีบกลับไปเอายาที่บ้าน
๘๙๔ เพราะกลัวถูกฝ่ามือของพ่อ มันทำให้เรารู้สึกผิดที่ทิ้งน้องไว้
๘๙๕ สถานการณ์บังคับให้เราต้องบวชเณรและถูกลวนลามทางเพศจากเณรรุ่นพี่
๘๙๖ สถานการณ์บังคับให้เรากับน้องต้องชกต่อยกับกลุ่มเด็กเจ้าถิ่น (เป็นกลุ่มเดียวกับที่โกง กุ้งหอยปูปลา)
๘๙๗ และเรารู้สึกว่าพวกนั้นเตรียมตัวมาอย่างดีและมีมากกว่า เราได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าเราชนะพวกมัน
๘๙๘ สถานการณ์บังคับให้เราคลั่งด้วยการเข็นรถที่มีน้องชายนั่งอยู่
๘๙๙ เข้าไปต่อสู้กับลิงพื้นเมืองที่ถูกล่ามโซ่ไว้ น้องชายเราไม่เป็นอะไรมาก
๙๐๐ แต่ลิงตัวนั้น อยู่ได้ไม่นานก็หายไปจากบ้านเฉยเฉย โดยไม่รู้สาเหตุ
๙๐๑ ผู้ใหญ่พากันตราหน้าเราว่าเป็นคนไม่รักน้อง
๙๐๒ พร้อมกับโยนมีดสับหมูให้เรากับน้องคนละเล่ม
๙๐๓ น้องเราไม่หยิบ แต่เราหยิบขึ้นมาฮึ่มฮึ่มสักพัก ก็นำไปวางไว้ในที่ที่มันเคยอยู่
๙๐๔ เราไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่ที่เรานับถือทำอย่างนั้นทำไม
๙๐๕ แต่ที่แน่นอนเราอยู่ว่าเราโดนคุณไสยแน่แน่
๙๐๖ เพราะคืนนั้นเราปวดท้อง ทั้งคืนโดยไม่ทราบสาเหตุ
๙๐๗ เช้ามาก็หายเป็นปลิดทิ้ง
๙๐๘ สถานการณ์บังคับให้เราคลุกคลีกับญาติผู้หญิงที่แก่กว่าอีกแล้ว นานกว่าเดิม
๙๐๙ มันไม่ได้ทำให้เราคิดอะไรไปมากกว่า การอยากแอบดู
๙๑๐ สถานการณ์บังคับให้เรานุ่งผ้าถุงทาปากแดงเพื่อหลีกหนีผีแม่หม้าย
๙๑๑ สถานการณ์บังคับให้เราไม่อยากไปที่นั่นอีกเลย
๙๑๒ สถานการณ์บังคับให้เราต้องรู้จักเด็กผู้ชายแถวบ้าน ที่พ่อเขานอนตายในบ้านที่ตีเหล็กเป็นอาชีพ
๙๑๓ และเขาก็กลายเป็นเด็กเร่ร่อน ไม่ได้เรียนหนังสืออีกเลย
๙๑๔ สถานการณ์บังคับให้เราต้องคลุกคลีกับเด็กผู้ชายที่มีนิ้วมือไม่ครบสิบ (นิ้วกุด) และมักจะมาปลุกเรา
๙๑๕ ในเวลาเช้าเสมอ ไม่รู้ว่าจะมาทำไมแต่เราก็ไม่เคยโกรธมันเลยที่ปลุกเราแต่เช้าในพื้นที่ส่วนตัวของเราด้วย
๙๑๖ สถานการณ์บังคับให้เราพบกับลูกนกกระจอก และเก็บมันมาเลี้ยงแต่ไม่นานก็ตาย
๙๑๗ สถานการณ์บังคับให้ผู้ใหญ่ในบ้านอยากเลี้ยงกระต่ายและนกกระทา เราต้องอดทนต่อกลิ่นที่รุนแรงนั้นอย่างยิ่ง
๙๑๘ สถานการณ์บังคับให้แม่เราถูกผีปอบเข้า นอนชักดิ้นชักงออยู่ในบ้านทั้งถูกหมอธรรม(หมอผี) เฆี่ยนอย่างน่าสงสาร
๙๑๙ ยืนยันได้ว่าคุณไสยมีจริงและลืมไปนานจนกลับมาจำได้อีกครั้งหนึ่ง
๙๒๐ สถานการณ์บังคับให้เราต้องสัมผัสน้ำที่สกปรกจากคลองระบายน้ำเสีย เพื่อรดผักในวิชาเกษตร ขยะแขยงเหลือเกิน
๙๒๑ สถานการณ์บังคับให้เราแอบดูเด็กผู้หญิงอื่นจากใต้บันได
๙๒๒ ไม่เว้นแม้แต่ครู ในขณะเดินแถวขึ้นบันไดเรือนไม้แบบโล่งโล่ง
๙๒๓ เราสังเกตุว่าเด็กชายบางคนก็ทำแบบเดียวกันกับเรา
๙๒๔ แต่เราถูกเพ็งเล็งและเป็นที่รังเกียจของครูบางคน คงเพราะไม่ได้รับความสนใจจากเรามั้ง
๙๒๕ สถานการณ์บังคับให้เราถูกชนจากเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อมันแปลว่าไฟ ที่พ่อมันขี่มอเตอร์ไซด์
๙๒๖ ฮอนด้า มันวิ่งมาลักษณะศีรษะพุ่งโดยมีริมฝีปากเราเป็นเป้าหมาย ช่วงเลิกเรียนแถวบันไดอาคาร
๙๒๗ เรารู้ได้เลยว่ามันจงใจ มันทำให้เราปากแตก เราทำอะไรไม่ได้ นอกจากไปให้พยาบาลเย็บแผลที่ปากนั้น
๙๒๘ ทุกครั้งที่เราส่องกระจก เรานึกถึงมันเสมอ แม่เราพยายามจะเอาเรื่อง แต่เราขลาดกลัวเกินกว่าจะมีเรื่อง
๙๒๙ เพราะเป็นครั้งแรกที่ทำให้เราเลือดตกยางออกเช่นนี้ เราสนใจแผลเรามากกว่าไปตามเอาเรื่องมัน
๙๓๐ สถานการณ์บังคับให้เรามีเรื่องวิวาทะกับเด็กแฝดที่ชื่อย่อว่าชัยทั้งคู่ตามด้วยวุฒิกับวัฒน์
๙๓๑ มันทำให้เรารู้จักคำว่า สัตว์หน้าขน คนหน้าหมา เราจำได้หน้าห้องสมุด แถวห้องพักซิสเตอร์
๙๓๒ เราอยากให้ทั้งคู่ใช้คำว่า ฎอน มากกว่า และเราก็ยังเจอมันอยู่จนเรียนมหาวิทยาลัย
๙๓๓ และทุกครั้งที่เราพบหน้ามัน เหตุการณ์ร้ายๆมักเกิดกับเราเสมอเสมอ
๙๓๔ เรื่องนี้ทำให้ครูเรียกตัวไปสอบสวนว่าทะเลาะกันทำไม เราสังเกตุว่าครูอยู่ข้างมันและเรียกเราไปด่าโดนเฉพาะ
๙๓๕ สถานการณ์บังคับให้น้องชายอุจจาระในห้องเรียน
๙๓๖ น้องชายเราเป็นคนรักความสะอาดอย่างยิ่ง เป็นไปไม่ได้เลย
๙๓๗ นอกจากคุณไสย มนต์ดำแน่นอน และโชคดีที่คนล้างก้น
๙๓๘ คือครูประจำชั้นไม่ใช่เรา เราแค่วิ่งไปดู,ฟังครูบ่นและรายงานให้แม่ฟัง
๙๓๙ สถานการณ์บังคับให้เราต้องนั่งสมาธิบนเก้าอี้ในห้องเรียน
๙๔๐ มันทำให้เรารู้สึกตัวเบาเหมือนลอยได้ และไม่รับรู้สิ่งใดจากภายนอก
๙๔๑ นอกจากลมหายใจที่ละเอียดและเริ่มเบาขึ้นเรื่อยเรื่อย
๙๔๒ และภาพที่เราเห็นเป็นเหมือนจอหนังกลางแปลงขาวออกม่วงเงินแดง มีเส้นแปลบแปลบเหมือนสายฟ้า
๙๔๓ ลอยไปลอยมาตาของเราไม่ได้หลับสนิท เปิดเล็กน้อยแต่ไม่รับรู้เหตุการณ์ภายนอก
๙๔๔ จนเสียงครูเตือนว่าหมดเวลาเป็นครั้งเดียว, ครั้งแรก, ครั้งสุดท้าย ที่สัมผัสคำว่าสมาธิ
๙๔๕ พยายามฝึกอีกหลายครั้ง ก็มีแต่หลับตลอดโอ้เสียดายจัง
๙๔๖ สถานการณ์บังคับให้เราต้องเลือกเพื่อนให้ได้หนึ่งคนตามที่ครูกำหนด
๙๔๗ ไม่มีใครเลือกเรา และเราก็ไม่เลือกใคร สิ่งที่เราทำได้ตอนนั้นคือ เคาะโต๊ะเป็นจังหวะ
๙๔๘ และบอกครูว่าสิ่งนี้คือเพื่อนของเรา (ไม่มีมนุษย์ในโรงเรียนคริสต์หน้าไหนอยากคบกับเราเลย)
๙๔๙ สถานการณ์บังคับให้ครูมาบอกเราว่าจะให้เราแสดงละครและให้เราตัดชุดไทยโจงกระเบนมาเอง
๙๕๐ เราบอกแม่ให้ซื้อผ้าที่มีราคาแพงพอสมควร แต่ก็ไม่ได้ใช้ ผ้าผืนนั้นก็ยังอยู่
๙๕๑ จะเรียกว่าเป็นการหลอกลวง หรือเข้าใจคลาดเคลื่อนดี
๙๕๒ สถานการณ์บังคับให้ครูท่านหนึ่งต้องลาออกไปขายน้ำเต้าหู้และบังคับให้เราต้องออกไป
๙๕๓ แสดงอะไรก็ได้ให้ครูประทับใจ เราจำบทความใน ขายหัวเราะไปพูดหน้าห้อง
๙๕๔ เนื้อหาเป็นเพลงแปลงของท่าฉลอมไม่รู้ว่าครูประทับใจหรือเปล่า
๙๕๕ สถานการณ์บังคับให้แม่ของเราต้องไปขายน้ำเต้าหู้เหมือนครูคนนั้น
๙๕๖ ครูคงไม่ประทับใจแน่แน่ เพราะแม่เราต้องขายกล้วยปิ้งเพิ่มขึ้นด้วย
๙๕๗ สถานการณ์บังคับให้เราต้องไปตีฉาบในงานกีฬาสี ซึ่งต้องเสียเงินตัดชุดอีกแล้ว
๙๕๘ สถานการณ์บังคับให้เราถูกเด็กชายคนหนึ่งชักชวนให้แอบกินขนมในห้องเรียน
๙๕๙ โดยเด็กชายคนนั้น เป็นคนส่งให้ หลังจากจบการศึกษา
๙๖๐ เด็กชายคนนั้นก็ไม่ได้เรียนต่ออีกเลย ไปเอาดีทางเล่นสนุ้กเกอร์
๙๖๑ และสร้างครอบครัวเป็นหลักแหล่ง
๙๖๒ สถานการณ์บังคับให้เราถูกเด็กชายคนหนึ่ง ชักชวนไปเล่นสระน้ำหลังบ้านเขา
๙๖๓ พร้อมกับน้องสาวของเขา ช่วงนั้นน้ำไม่ลึกแค่เอว แต่ทำให้เราได้แผลที่เท้ากลับมา
๙๖๔ เนื่องจากแก้วบาดและเด็กคนนี้ก็ไม่ได้เรียนต่อ ไปเอาดีด้านการขับรถรับส่ง
๙๖๕ เด็กชายคนเดียวกันนี้มักชวนเราไปโรงเรียนแต่เช้าก่อนภารโรงเปิดประตู เราก็โง่ไปกับมันด้วย
๙๖๖ และเด็กชายคนเดียวกันนี้สอนให้เราช่วยตัวเองเป็นครั้งแรก ทำให้เรารู้จักคำว่า ขาวขุ่น คืออะไร
๙๖๗ สถานการณ์บังคับให้เราเข้าโบสถ์คริสตังที่คลั่งพระแม่มารี แต่ก็แค่ไปนั่งสังเกตุการณ์
๙๖๘ ไม่ได้กินน้ำองุ่นหรือขนมปังใดใดทั้งสิ้น
๙๖๙ สถานการณ์บังคับให้เราต้องหลงเชื่อหลานครูใหญ่และเสียเงินไปเรียนอิเล็กโทน
๙๗๐ แทนที่จะได้สำรวจดินแดนของเรากับไพโอเนียร์ คันเก่ง
๙๗๑ สถานการณ์บังคับให้เด็กชายสองคนเป็นลูกกำนันกับเจ้าของปั้มน้ำมันชวนเราไปดูเขาเล่น
๙๗๒ เรือบังคับวิทยุที่แพงมากสำหรับเรา แต่นั้นไม่ได้ทำให้เราสนใจมากไปกว่าขี่จักรยานของเรา
๙๗๓ สถานการณ์บังคับให้เราคลั่งใคล้วีดีโอเกม ซึ่งทำให้ป้าของเราต้องเจียดเงิน
๙๗๔ ที่ต้องส่งให้สลากกินแบ่งรัฐบาลกับเจ้าพ่อหวยใต้ดินไป แต่ก็แค่สองสามงวดเท่านั้น
๙๗๕ แต่เราชอบไปเล่นบ้านเด็กคนอื่นเพราะมีเกมมากกว่า และเด็กเหล่านั้นก็เหมือนจะพอใจที่เรา
๙๗๖ ไปเล่นบ้านเขา แต่มักจะอยู่ห่างไกลจากบ้านของเราเสมอ
๙๗๗ และหนทางมักจะเต็มไปด้วยสุนัขที่มีฝีเท้าช้ากว่าจักรยานของเราทั้งทีไม่เกียร์
๙๗๘ มันคงตกใจหรือพอใจมากกับเสียงร้องของเราจึงไม่ค่อยวิ่งตาม
๙๗๙ สถานการณ์บังคับให้เราแสดงเป็นตุ๊กตาและต้องเต้นระบำเมื่อมีคนมาไขลาน
๙๘๐ เป็นงานกลางคืนวันคริสต์มาสโดยไม่มีหูกระต่ายบนคอ เพราะครูไม่ได้ให้ตามสัญญา
๙๘๑ อาจเพราะตอนกลางวันเราต้องแสดงเป็นนางงามตัวแทนเข้าประกวดนางงามจักรวาล
๙๘๒ และได้รับตำแหน่งด้วย มีมงกุฏสีฟ้าบนหัว เราต้องโชว์ขาที่เต็มไปด้วยรอยแผลเพื่อแลกกับตำแหน่ง
๙๘๓ สถานการณ์บังคับให้เราชอบกินลูกชิ้นเนื้อ ทั้งที่ไกลจากบ้านต้องกินวันละไม้สองไม้เสมอ
๙๘๔ สถานการณ์บังคับให้เราไปเยี่ยมญาติที่เลี้ยงม้าแข่งติดกับบันไดทางขึ้นบ้าน เราเล่นกับมันด้วยการตบหน้า
๙๘๕ มันตอบแทนเราด้วยการขบกัด ทำให้แขนเราเดี้ยงไปเป็นวัน และเราก็ไม่เข้าใกล้มันอีกเลย
๙๘๖ สถานการณ์บังคับให้ป้าเราเลิกเลี้ยงกระต่ายแต่ไม่เลิกเลี้ยงนกกระทาและทำให้ใหญ่เป็นฟาร์ม
๙๘๗ ภาระของเราคือหาตลาดในโรงเรียน เหตุการณ์ไปได้ดี จนกระทั่งสินค้าชุดหนึ่งไม่ถูกใจผู้บริโภค
๙๘๘ ที่เป็นครูในโรงเรียน ครูบอกว่า ไข่นกเธอมันเน่า แต่ป้าเราบอกว่า มันเป็นไข่ข้าวที่คนอีสานชอบกิน
๙๘๙ เราไม่รู้ว่าใครถูก แต่ผลคือเราเลิกทำอาชีพนี้ไปเลย ไม่สนใจทั้งป้าและครู
๙๙๐ สถานการณ์บังคับให้เราได้ขี่ช้างเป็นครั้งแรก ขี่วนรอบซอยแถวบ้าน มันทำให้เราดูสง่างาม
๙๙๑ แต่ไม่ได้ลอดท้องช้าง เพราะไม่รู้ว่าจะลอดไปทำไม เพื่อศิริมงคลงั้นเหรอ แต่เรารู้ว่าต้องเสียเงินเพิ่ม
๙๙๒ สถานการณ์บังคับให้เราเคลิ้มเคลิ้มกับกะเทยในโรงเรียน ซึ่งแต่ก่อนไม่เคยเป็นแต่หลังจากได้รับตำแหน่ง
๙๙๓ นางงามแล้ว กลับมีความรู้สึกเคลิ้ม เพราะคุณไสย มนต์ดำแน่นอน
๙๙๔ เพราะเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆไม่ถึงอาทิตย์
๙๙๕ สถานการณ์บังคับให้เราต้องไปหอมแก้มเด็กผู้ชายวัยเดียวกับเราเป็นลูกครูที่ล้างก้นให้กับน้องชายของเรา
๙๙๖ สถานการณ์บังคับให้เรารู้จักกับวอลเลย์บอล แต่เราไม่มีพรสวรรค์ด้านนี้จึงเล่นได้ไม่นาน
๙๙๗ สถานการณ์บังคับให้เราขี่ไพโอเนียร์ไปเยี่ยมสุสานพวกเวียดนาม ไปตอนกลางวันเงียบดี
๙๙๘ สถานการณ์บังคับให้เราต้องบุกป่าหญ้าคา เพราะรับคำท้าของเด็กชายคนหนึ่งที่อาศัยในโรงเรียน
๙๙๙ สถานการณ์บังคับให้เราได้ไปกราบพระอรหันต์องค์แรกในชีวิต หลวงปู่ผาง จิตตคุตโต
๑๐๐๐ วัดนี้เต็มไปด้วยซากสัตว์ประหลาด จำพวกจระเข้และสัตว์แปลกแปลกที่เด็กอย่างเราไม่เคยเห็น
๑๐๐๑ สถานการณ์บังคับให้เราต้องไปก่อเจดีย์ทราย กับญาติผู้หญิงที่แก่กว่าเพียงเพื่อกัน หนุ่มหนุ่มไม่ให้เข้าใกล้เธอ
๑๐๐๒ สถานการณ์บังคับให้ญาติผู้ใหญ่คลั่งใคล้การจัดงานปีใหม่แบบมีเค้กและแข่งขันกินขนมไข่
๑๐๐๓ และเราก็ได้แชมป์แบบติดคอ เกือบขาดใจตายดีที่ได้กินน้ำทันเวลา
๑๐๐๔ สถานการณ์บังคับให้เรากับญาติผู้หญิงที่แก่กว่า ชวนเราไปหลอนน้องสาวของเธอที่ก็แก่กว่าเราอยู่ดี
๑๐๐๕ ในขณะที่น้องสาวของเธอสองคนกำลังอาบน้ำด้วยกัน สำเร็จประตูห้องน้ำเปิดพร้อมเสียงกรีดร้อง
๑๐๐๖ วิ่งออกมาพร้อมกับผ้าในมือและภาพบางอย่างที่แตกต่างจากเรา
๑๐๐๗ สถานการณ์บังคับให้เราป่วยเป็นไข้เลือดออก ต้องนอนโรงพยาบาล ถูกเจาะเลือดทุกนิ้ว ทุกวัน
๑๐๐๘ แต่เราก็ยอมให้พยาบาลเจาะ จนหายออกจากโรงพยาบาล
๑๐๐๙ ไม่เหมือนน้องชายของเรา ที่โวยวายเมื่อการเจาะมากจนน่ารำคาญ และจะวิ่งให้รถชนแทนที่
๑๐๑๐ จะให้พยาบาลเจาะนิ้ว สิ้นคิดสิ้นดี แต่ได้ผลทำให้ออกจากโรงพยาบาลเร็วขึ้น
๑๐๑๑ สถานการณ์บังคับให้เราต้องไปทำไร่มัน ในหุบเขาทางเหนือของจังหวัด
๑๐๑๒ สถานที่เต็มไปด้วยเสือจริง และเสือคนตามคำเล่าลือฉายาไอ้ตีนโค้ง ทำให้เราได้จับจอบอย่างจริงจัง
๑๐๑๓ เราเหนื่อยมาก และไม่ชอบเลยที่แม่เราสอนให้ได้รับความลำบากอย่างนี้
๑๐๑๔ หวังว่าประสบการณ์ของเราจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่าน และเป็นการสารภาพกรรมที่เราเคยได้รับ
๑๐๑๕ คิดว่าครอบคลุมช่วงอนุบาลถึงประถมปลายในเหตุการณ์สำคัญสำคัญ
๑๐๑๖ ขอยุติเพียงเท่านี้ จิราธิวัฒน์ พิมพ์สุจีรวีโรจน์