Yesterday Today and Tomorrow




เดือนสิบสองมาเยือน ลมหนาวพัดยอดหญ้าลู่ล้อลม

พากลิ่นข้าวที่สุกงอมมาให้ชิมถึงชานเรือน  

ต้นข้าวคงเหนื่อยที่แบกรวงสีทองเอาไว้            

บ้างก็พากันก้มจูบผืนนา บ้างก็ซบกันนอนลงไปกับพื้น

ทอดสายตาผ่านผืนนาไปถึงตีนเขา

แหงนหน้ามองตะวันคล้อยหลบไหล่เขาแสงทองลับขอบฟ้าไป

วันนี้ตะวันนิทราแล้ว ฟ้าจะรอพบกับดวงดาวและจันทรา

ตะวันจะอิจฉาดวงดาวกับพระจันทร์ไหมนะ...

ฟ้าจะคิดถึงดวงตะวันไหมราตรีนี้

ดวงดาวกับพระจันทร์จะทะเลาะกันบ้างหรือเปล่า...

ส่วนใจของฉันนั้น...คิดถึงเพียงแต่เธอ

กวาดสายตาไปรอบๆลานบ้าน มาหยุดที่ข้างบันได  ไม้พุ่มดอกหอมนามพุดสามสี หรือ ชื่อฝรั่งว่า Yesterday  Today and Tomorrow ผลิดอกสะพรั่งส่งกลิ่นอบอวลไม่แพ้กลิ่นข้าวในนา

ชื่อนี้ได้แต่ใดมา... เพราะว่าดอกจะเปลี่ยนจากสีม่วงในวันแรกสีชมพูในวันต่อมา และสีขาวในวันถัดไป

ดูดอกไม้เปลี่ยนสีตามเวลา ก็พิจารณาและชวนให้คิดและเห็นความจริงอย่างหนึ่งตรงตามชื่อของดอกพุดสามสี นั่นคือ 

เราทุกคนมีเวลาใน  เมื่อวาน วันนี้ และวันพรุ่งนี้


เมื่อวาน...เรามีอดีต เรื่องราวที่ผ่านมากันทุกคน 

บ้างอยากจะลืม บ้างอยากจะจำ

บางเรื่องอยากจะจำแต่กลับลืม บางเรื่องอยากจะลืมแต่กลับจำ


วันนี้...เราทำอะไรอยู่ เรามีสติ รู้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่และเราเต็มที่แล้วหรือยัง


พรุ่งนี้...ยังมาไม่ถึง แต่ก็คาดเดาได้ ไม่มีใครรู้ว่าอีกหนึ่งนาทีข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น นับประสาอะไรกับวันพรุ่งนี้เราจึงไม่มีทางรู้เลยว่าเราจะมีพรุ่งนี้ได้อีกกี่วัน

ในช่วงชีวิตหนึ่งๆ

บางครั้ง...สิ่งที่เกิดขึ้นและจบไปแล้วเมื่อวาน ส่งผลต่อการกระทำและความรู้สึกของเราในวันนี้

บางครั้ง...เราคิดถึงสิ่งที่อาจจะเกิดหรือไม่เกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้จนทำให้เราเป็นทุกข์ในวันนี้

บางครั้ง...เราลืมไปว่า วันนี้เรามีอะไร และทำอะไรอยู่


ไม่ผิดถ้าเมื่อวานมีรอยยิ้มที่ต่อลมหายใจและสร้างรอยยิ้มของเราต่อในวันนี้

ไม่ผิดถ้าพรุ่งนี้ยังมีหวังและคิดว่าไม่ว่ากี่วันพรุ่งนี้ก็ยังยิ้มได้

อยู่กับวันนี้ อยู่กับสีที่ไม่เข้มไปไม่จางไปของดอกพุดสามสี

อยู่กับสิ่งที่เรารู้และเราทำอยู่ ทำมันให้ดีที่สุด


วันนี้...วันพรุ่งนี้...วันไหน...

ตะวันก็ตื่นมาพบกับท้องฟ้าเหมือนเดิม

ดวงดาวมารอพบกับดวงจันทร์เสมอ


ฉัน...เก็บรอยยิ้มของเธอมาต่อเติมรอยยิ้มในทุกๆวันของฉัน

และไม่ว่าพรุ่งนี้หรือวันไหน ฉันก็ยังมีรอยยิ้มของเธอตลอดไป...

"อยู่กับวันนี้ อย่ามองหาสิ่งที่ขาด จนพลาดสิ่งที่มี"






Create Date : 19 ธันวาคม 2559
Last Update : 19 ธันวาคม 2559 3:04:44 น.
Counter : 657 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สุวรรณอัมพร
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



คนแสนธรรมดา มีพระรัตนตรัยเป็นสรณะ