อย่าไม่เชื่อเพราะว่าไม่เห็น เพราะสิ่งที่ไม่เห็นก็อาจจะมีอยู่จริง
ถ้าเราจะบอกว่าสิ่งไหนที่วิทยาศาสตร์ยังพิสูจน์ไม่ได้  สิ่งนั้นถือว่าเป็นเรื่องงมงาย  แล้วเราจะไม่เชื่อ  มันก็ไม่ถูกต้องซะทีเดียวหรอก 

เพราะอะไรน่ะรึ ? 

ก็เพราะว่าปัจจุบันนี้  แม้ว่าวิทยาศาสตร์จะก้าวไกลไปมากก็ตาม  แต่ว่าในจักรวาลนี้  ถ้าเทียบกันแล้ว  ระหว่างสิ่งที่วิทยาศาสตร์ค้นพบ  กับสิ่งที่วิทยาศาสตร์ยังค้นไม่พบและยังเป็นปริศนาอยู่จนทุกวันนี้แล้วนั้น  จะเห็นว่าสิ่งที่เราได้ค้นพบนั้นถือว่าน้อยมาก    

ถ้าเราจะบอกว่าสิ่งที่เรามองไม่เห็นนั้นไม่มีอยู่จริง  ก็ไม่ถูกซะทีเดียวเช่นกันอย่างเช่น  เชื้อโรค แบคทีเรีย ก็เป็นสิ่งที่มองไม่เห็น  แต่มันก็มีอยู่จริง  เพราะขอบเขตในการรับรู้ของตามนุษย์มีอยู่อย่างจำกัด   ทำให้เรามองไม่เห็นเชื้อโรคด้วยตาเปล่า  แต่ปัจจุบันเรามีกล้องจุลทรรศน์  เราจึงมองเห็นเชื้อโรคได้โดยผ่านกล้อง

เพราะฉะนั้นถ้าเราจะบอกว่าวิญญาณหรือผีไม่มีอยู่จริง  ก็อาจจะไม่ถูกต้องซะทีเดียวนักเพราะมันอาจจะมีอยู่จริงแต่ว่าตาเราไม่มีความสามารถที่จะมองเห็น  และวิทยาศาสตร์ก็ยังไม่มีอุปกรณ์ที่ช่วยให้เรามองเห็นวิญญาณ 

ถ้าเราจะรอให้วิทยาศาสตร์ค้นพบแล้วจึงเชื่อ  มันก็อาจจะสายไปก็ได้  เพราะถึงตอนนั้นเราคงตายไปแล้ว เหมือนกับที่คนสมัยก่อน  เชื่อว่าโลกแบน  ถ้าใครบอกว่าโลกกลมก็จะถูกหัวเราะเยาะว่าบ้า  ถ้าโลกกลมเราก็ต้องตกโลกน่ะสิ  แต่ว่าพอวิทยาศาสตร์สามารถพิสูจน์ได้แล้วว่าโลกกลมโดยออกไปนอกโลกเพื่อถ่ายรูปมายืนยันได้   คนที่เชื่อว่าโลกแบนที่เคยหัวเราะเยาะคนอื่นก็ตายไปหมดแล้ว 

เพราะขอบเขตของประสาทสัมผัสในการรับรู้ของมนุษย์นั้นมีอยู่อย่างจำกัด  แต่วิทยาศาสตร์นั้นจะพิสูจน์สิ่งต่าง ๆ โดยใช้ประสาทสัมผัสของมนุษย์เป็นตัววัด   ถ้าเราจะบอกว่าเราจะเชื่อเพราะว่าตาเราเห็น  หูเราได้ยิน  จมูกเราได้กลิ่น  ลิ้นเราลิ้มรสได้  หรือผิวหนังเราสัมผัสแล้วรู้สึกได้  บางทีเราอาจจะไม่มีทางค้นพบเรื่องวิญญานไปตลอดกาลเลยก็ได้  ถ้าหากเราใช้แต่ประสาทสัมผัสภายนอกของเรา   

ลองสมมติดูว่าเราเป็นมด  ต่อให้เราเป็นมดที่เก่งที่สุดในโลก เราก็คงไม่มีทางมองเห็นคนหรือสิ่งต่าง ๆ บนโลกใบนี้   เพราะประสาทสัมผัสในการรับรู้ของมดมีอยู่อย่างจำกัด 
มดมีตาก็จริง  แต่ตาของมันไม่ได้ช่วยในการมองเห็น  มันสื่อสารกันโดยใช้หนวดสัมผัสกลิ่นสารเคมีตามทาง  ทำให้มันเดินได้เป็นแถว  ถ้าเราเอามือไปขยี้ลบกลิ่นสารเคมีที่เป็นเส้นทางการเดินของมัน  มันจะงงและหยุดชะงักไปชั่วครู่  เพราะไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี
ถ้ามดตัวหนึ่งโดนเราเหยียบตาย  เพื่อนมันก็คงไม่รู้ว่าเพื่อนของมันที่โดนเราเหยียบ  ตายเพราะอะไร  มันคงคิดว่าเพื่อนมันตายเองโดยไม่มีสาเหตุ 

ถ้าเราเป็นมด  เราก็ไม่มีทางมองเห็นคนที่จ้องมองเราอยู่ 
ในมุมมองกลับกัน  ถ้าเราเป็นคน ก็อาจจะมีบางสิ่งที่จ้องมองเราอยู่  แต่เรามองไม่เห็นสิ่งที่กำลังจ้องมองเราอยู่นั้น 
สิ่งนั้นอาจจะเป็นสิ่งที่เรียกว่ากฎแห่งกรรม ที่ทุกคนไม่มีทางหนีพ้น  เราอาจจะโดนสิ่งนั้นพิพากษาโทษที่เราทำไว้ในชาตนี้หรือหลังจากตายไปแล้วก็ได้
ก็ไม่มีใครบอกได้เช่นกันว่าตายไปแล้วสูญจริงรึเปล่า  หรือต้องไปใช้กรรมในชาติหน้าต่อ
ถึงแม้ว่าอาจจะมีมดที่อัจฉริยะตัวหนึ่ง ที่มีตาที่สามารถมองเห็นคนได้  แล้วมันก็ไปเล่าให้เพื่อนมันฟังว่าสิ่งที่มันเห็นมีรูปร่างยังไง  แต่ว่าเพื่อนมันนึกตามยังไงก็คงไม่มีทางเห็นภาพ  เพราะตามันมองไม่เห็น  มันอาจจะหาว่ามดอัจฉริยะตัวนั้นบ้าหรือเพ้อเจ้อก็ได้
เหมือนกับที่มีคนเห็นผี  เราก็หาว่าเขาเพ้อเจ้อ โกหก  เพราะเราไม่ได้เห็นเองกับตา 

ถ้าเราบอกว่าเราไม่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมแล้วเราจะไม่ต้องตกนรกก็ไม่ใช่  เพราะถึงแม้ถ้าเราไม่เชื่อ แต่ถ้ามันมีอยู่จริงเราก็ต้องรับกรรมที่เราทำไว้  เหมือนกับถ้าเราบอกว่าเราไม่เชื่อว่ากฎแรงโน้มถ่วงมีอยู่จริง  แต่ถ้าเราก้าวเท้าออกมาจากยอดตึกสูง  เราก็ต้องตกตึกตายอยู่ดี

เพราะฉะนั้นถ้าเชื่อไว้ก่อนก็ไม่เสียหายอะไร  มีแต่จะทำให้สังคมดีขึ้นอีกต่างหาก  แต่ก็อย่าเชื่ออย่างงมงายจนถูกพวกมิจฉาชีพหลอก 

อาจเป็นไปได้ว่า  บางเรื่องอาจจะต้องใช้จิตในการรับรู้  ใช้ใจในการพิสูจน์  เราทุกคนมีจิตใจ  แต่อาจจะยังไม่รู้ถึงวิธีในการควบคุมจิต  หรือใช้จิตอย่างเต็มศักยภาพที่มันสามารถที่จะทำได้ 

ถ้าเราไม่เชื่อเรื่องพลังจิตเราก็ต้องลองพิสูจน์ดูสิ  ลองทำสมาธิดูอาจจะคนพบอะไรที่คาดไม่ถึงก็ได้  ที่เป็นการค้นพบด้วยการหยั่งรู้  ไม่ใช่รับรู้

Wap!idea

  8 Mar 52

Create Date : 07 กรกฎาคม 2552
Last Update : 3 สิงหาคม 2552 23:51:53 น.		0 comments
Counter : 422 Pageviews.
Share Tweet