เห็น ๆ อยู่แต่ยังไม่ได้ซื้อมาอ่านเลยค่ะ พล็อตธรรมดาแต่เขียนให้แตกต่างได้นี่เจ๋งเลยค่ะ

ด้วยความสงสัยและเบาปัญญา(ของเราเอง) จึงไปค้นหาคำศัพท์นั้นมาจากพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน

1. ค้น : ปรารมภ์
คำ : ปรารมภ์
เสียง : ปฺรา-รม
คำตั้ง : ปรารมภ์
ชนิด : ก.
ที่ใช้ :
ที่มา : (ส. ปฺรารมฺภ ว่า เริ่มแรก, เริ่มต้น)
นิยาม : เริ่มแรก.
ภาพ :
อ้างอิง :
ปรับปรุง : 98/4/2


แปลได้ดังนี้เหรอ เอ.... แล้วมันแทรกแทนคำ ตามคำแปลนั้นเลยหรือคะ

เป็นเรื่องที่อยากอ่านอีกแล้ว มีคนบอกว่าเขียนดี จขบ.ยืนยันอีกคน

ต้องอ่าน ๆ

เจอจนจำได้เหมือนกัน คำว่า ปรารมภ์เนี่ย

คุณประภัสสร เสวิฯ ก็ใช้นะ อิอิ เราว่าดีออก ไม่ผิดหรอก เป็นสำนวนส่วนตัว เหมือนพี่เขาใช้คำว่า อากัปไง

พล็อตเข้าใจผิดกันอีกแล้ว ของดชั่วคราวค่ะ (ปกติก็ไม่ชอบแนวนี้เท่าไร )

เพิ่งอ่านเรื่องสะพานอธิษฐานของกิ่งฉัตรจบ แอบเซ็งเล็กๆ+หงุดหงิดหน่อยๆ เราว่าเรื่องนี้พล็อตน้ำเน่าเล็กน้อย ผิดสไตส์กิ่งฉัตร และที่สำคัญโกรธพระเอกอ่ะ เราว่าเรื่องนี้พระเอกนั่นแหละผิด

ซื้อมาแล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้อ่าน แฮ่

แนะนำให้อ่านเรื่องอื่นๆ ของวัสส์ อย่าง บ่วงบัลลังก์ กับ เพลิงตะวัน ด้วยค่ะ แนวอิงการเมือง

ไอซ์ว่าเป็นนักเขียนรุ่นใหม่ที่สำนวนสวยทีเดียวล่ะ ^^

เย้ เล่มนี้อ่านแล้วค่ะ ลัดคิวอ่านก่อนเลย สำนวนเขาดีจริงๆ อะ แล้วก็มีเหตุมีผล ตัวละครดูมีมิติดี ส่วนเนื้อหาเนี่ยอ่านได้เรื่อยๆ ไม่ถึงกับวางไม่ลง แต่ก็ไม่ได้น่าเบื่อค่ะ

ร้องไห้เหมือนกันค่ะ ออกมากินข้าว แม่ถามเป็นอะไร ตาแดง จมูกแดง ก็ไม่เชิงว่าไม่ชอบนะคะ สงสัยเพราะทำเราร้องไห้เลยไม่ชอบมั้งค่ะ (ปกติของกิ่งฉัตรจะไม่ค่อยเศร้ามั้ง )

แหม...อ่านเรื่องย่อแล้ว
น่าทำเป็นหนังโรแมนติก

สำนวนของวัสส์สวยดีค่ะ

เคยอ่านแต่แนวแฟนตาซีของเค้าน่ะ

ต้องไปหาๆ แนวนี้มาอ่านบ้างแล้ว แหะๆ



ปรารมภ์นี่เราเจอในนิยายสมัยเก่าบ่อยๆ นา

หวัดดีครับ แวะมาเยี่ยมครับ

ไม่ค่อยได้เจอคุณหวันฯนานเลยนะครับ

...

หวัดดีครับ

ตอนนี้ผมกำลังอ่าน "ดอน กีโฆเต้ฯ" อยู่
ใกล้จบแล้ว

สวัสดีอีกรอบค่ะ

แหะๆ คราวนี้เก็บรูปได้เยอะ เพราะลูกทัวร์ค่อนข้างน่ารักน่ะค่ะ กล้องที่เอาไปก็เอาไปถ่ายกลับมาให้ที่บริษัทด้วยน่ะค่ะ

เอ...คุ้นๆ ว่าอ่านอันนี้แล้ว

เพิ่งอ่านงานของวัสส์ วรา เป็นเล่มแรก...แต่ไม่ค่อยชอบเล่มนี้เท่าไร นัก จำได้ว่าอ่านแบบข้ามๆจะได้จบไวๆ

เท่าที่จับความรู้สึกตัวเองได้ ว่าทำไมถึงไม่ปิ๊งเรื่องนี้ คิดว่าน่าจะเป็นเพราะบทพูดของตัวละครแต่ละตัว ดูไม่มีเสน่ห์ พูดกันสั้นๆ ห้วนๆ แต่ไปเน้นรายละเอียดที่บทบรรยายอารมณ์ ความคิดของตัวละครค่อนข้างมากกก...

อ่านแล้วรู้สึกเครียดยังไงไม่รู้

ขอแนะนำนิยายเรื่อง แสนรัก แต่งโดยณอิงค์ อ่านแล้วสนุกมากเลย พระเอกเป็นหม่อมเจ้า ส่วนนางเอกก็ห้าวๆแต่น่ารัก ฉลาด

อ่านแล้ว... บอกไม่ถูกว่าชอบหรือไม่ชอบ
เพราะอ่านแล้วอึดอัด (น่าจะด้วยบรรยากาศบีบคั้นของเรื่อง)
ความจริงพื้นฐานตัวละครปูมาดี แต่ละตัวมีความเป็นมาของตัวเอง สมจริง มีเอกลักษณ์ในการใช้ภาษาสละสลวย
แต่สัมผัสได้ถึงความรักระหว่างพระเอกและนางเอกได้น้อย ทั้งทีเคยเป็นแฟนคบกันมาก่อน แต่ดูเหมือนคนเขียนนั้นจะใส่บทบรรยายและความคิดเยอะไปสักนิด อีกทั้งเหตุผลที่พี่สาวแฟนคนปัจจุบันไม่ชอบนางเอก...ดูแปลกแปร่ง
อ่านจนจบ....ก็ยังไม่ค่อยรู้สึกถึงความผูกพันตัวละคร ก็เลยอ่านจบแบบ...งงๆ เล็กน้อย