Bloggang.com : แมวกับพระจันทร์

Orientation Days (1)

26 September 2012

วันนี้เป็นวันปฐมนิเทศวันแรกค่ะ ตามกำหนดการงานเริ่มเวลาเก้าโมงครึ่ง แต่ด้วยความที่ไม่เคยเดินทาง เราเลยออกจากหอตั้งแต่ตอนแปดโมงสิบห้า เพราะจะเดินไปเองโดยไม่พึ่งรถไฟ(งกนั่นเอง Smiley

)

ญี่ปุ่นนี่สมเป็นแดนอาทิตย์อุทัยจริงๆเลยค่ะ พระอาทิตย์ที่นี่ขึ้นเร็วมาก ช่วงตีห้ากว่าๆก็สว่างแล้ว เราออกมาตอนแปดโมงเลยเจอกับแดดจ้า ยังดีที่อากาศไม่ร้อนเท่าไรเพราะเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว

ภาพซอยข้างๆหอค่ะ เหมือนในการ์ตูนเป๊ะๆเลย มีบันไดลงไปด้วยเพราะแถวนี้มันมีแต่เนิน ฮ่าๆ

เดินต่อมาอีกเรื่อยๆไปทางทิศเหนือ ตัดผ่านสวนสาธารณะมา จะเจอวงเวียนค่ะ แต่นี่ยังไม่พ้นซอยบ้านนะ ต้องเดินต่อไปอีกประมาณห้านาทีถึงจะเจอสถานียามาดะค่ะ Smiley

(แถวนี้นี่ล่ะที่เราเดินเซอร์เวย์แล้วหลงทางตั้งแต่วันแรกที่มาถึง ฮ่าๆ)

จากตรงนี้เราต้องเดินข้ามทางม้าลายไปทางซ้าย แล้วเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆค่ะ

จะเจอห้างตามรูป ข้างๆห้างก็คือสถานียามาดะ ที่สถานีนี้มีทั้งรถไฟธรรมดาและ Monorail นับเวลาจากหอเดินมาถึงนี่ราวๆสิบห้านาทีค่ะ

มาตามทางเรื่อยๆ มองไปด้านขวาจะเจอซุปเปอร์อีกที่ค่ะ P-Mart นี่ขายพวกผักค่อนข้างถูก(แต่ต้องดูตอนมันลดราคานะ)

พอเดินต่อมาอีกราวๆห้านาที จะเข้าเขตพื้นที่สีเขียว แต่ถึงจะเห็นแบบนี้แต่ก็ไม่เปลี่ยวนะคะ เดินชิลๆมานี่มีจักรยานขับผ่านไปมาเป็นเพื่อนตลอด Smiley

ในที่สุดก็มาถึงมอแล้วค่ะ นี่เป็นประตูทางทิศใต้ของมอ รวมเวลาเดินชิลๆมาจากหอถึงที่นี่ราวๆสี่สิบนาทีได้ ถ้ามีจักรยานจะใช้เวลาแค่ยี่สิบห้านาที และจะเหนื่อยมากกกกก เพราะต้องขึ้นลงเนินหลายลูก Smiley

(แต่เคยถามเพื่อนฝรั่งในหอนะ ชีบอกว่าปั่นมาแค่สิบห้านาทีเอง กรี๊ดมากกกก ขาชีทำด้วยอะไรเค๊อะะะะะ กำลังขาดีมากกกก)

พอมาถึงสถานที่นัดพบ ก็เจอเด็กต่างชาติเยอะแยะเลยค่ะ เพราะโครงการแลกเปลี่ยนของโอซาก้าไม่ได้มีแค่โปรแกรมของเรา แต่มีโปรแกรมอื่นที่เรียนแตกต่างกันออกไปมาปฐมนิเทศพร้อมกันด้วย หลังจากฟังปฐมนิเทศเสร็จก็มีการพาทัวร์แคมปัสต่อ เราไปกับกลุ่มเด็กจีนค่ะ แต่ไกด์(อาสาสมัครนักศึกษาที่นี่)พูดได้สามภาษา คือจีน ญี่ปุ่น อังกฤษ เลยไม่มีปัญหาอะไร เราพอจะมั่วไปกับเค้าได้

ตกบ่ายก็กลับเข้ามาฟังปฐมนิเทศเฉพาะโครงการ OUSSEP ของเราต่อ เราเจอพี่คนไทยอีกคนชื่อพี่มิกกี้ เป็นนักศึกษาป.โทจากมหิดล แถมอยู่หอเดียว ชั้นเดียวกับเราด้วยอีกต่างหาก พอปฐมนิเทศเสร็จเราเลยตกลงว่าจะเดินกลับหอด้วยกันค่ะ

แต่...... ด้วยความที่เราสองคนเม้ามอยกันมากเกินไปจนลืมมองทาง.. เราเลยเดินหลงค่ะ! ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าเลี้ยวผิดมาตั้งแต่ตอนไหน แต่รู้ตัวอีกทีคือเห็นป้ายบอกทางไปอิเคดะหลังจากเดินมาแล้วเกือบชั่วโมง... ซึ่งมันไม่ใช่เลย.. เดี๊ยนจะไปยามาดะค่าาาา ไม่ใช่อิเคดะ Smiley

หลังจากถามทางคนที่ผ่านไปมาแถวนั้นมาเรื่อยๆ (ความจริงแถวนี้ไม่มีบ้านคน แต่อย่างที่บอก.. มันจะมีคนปั่นจักรยานหรือวิ่งจ๊อกกิ้งผ่านไปผ่านมาตลอด คนที่นี่รักการออกกำลังกายกันมาก..) เราก็มาเจอสาวนางหนึ่งกำลังจูงสุนัขเดินเล่น ซึ่งหลังจากเธอรู้ว่าเราหลงทาง.. เธอบอกว่าจะเดินไปส่งให้ถึงสถานียามาดะค่ะ ซาบซึ้งมากกกก Smiley

แถมทางก็ไม่ใช่ใกล้ๆด้วยนะคะ เดินต่อมาอีกตั้งราวๆสิบห้านาที แต่เธอก็ยังเดินมาส่ง แถมตอนจะจากกันยังให้เบอร์มาอีก พร้อมกับบอกว่าถ้ามีปัญหาให้โทรมาถามได้ มีน้ำใจสุดๆ เราดีใจจังเลยที่ได้เจอแต่คนใจดี Smiley