มันเหมือนเหตุการณ์เดิมที่มักจะเกิดในทุกรุ่นมันเหมือนเป็นเรื่องราวเก่าเก็บ ที่จะถูกขุดขึ้นมาในแต่ละเจเนอเรชั่นเพียงแค่วิธีในการเรียกใช้จะแตกต่างกันออกไปหรือเรียกง่ายๆ ว่า มีการใช้จิตวิทยาที่ดีขึ้นเพื่อความแนบเนียนเมื่อวานถูกเรียกตัวไปคุยเดาไว้อยู่แล้ว ว่าจะต้องมีเรื่องแบบนี้ เพียงแค่คิดไม่ถึงว่าคราวนี้จะเป็นตัวฉันฉัน...ที่กลายมาเป็นเครื่องมือชิ้นสำคัญแต่จะว่าคาดไม่ถึงก็คงจะไม่ถูกซะทีเดียวก็เมื่อครั้งที่ผ่านมา คนคนนั้น ก็คือ แม่ ความสนิทที่เกิดขึ้นจากการต้องอยู่ห่างกันทำให้เด็กที่เคยทะเลาะกันแทบจะทุกนาทีกลายเป็นคิดถึงกันมากขึ้นความสนิทที่ไม่ได้เกิดจากการพูดคุยกันทุกวันแต่สื่อสารกันด้วยวิธีแปลกๆ โดยที่คนอื่นไม่ค่อยเข้าใจความสนิทที่ก่อตัวเป็นความเข้าใจ เห็นใจ และรักจากใจถูกใช้เป็นเครื่องมือง่ายๆ โดยหลักจิตวิทยาของคนรุ่นเก่าเขาเข้าใจว่าฉัน ...เข้าใจว่าฉันจะทำได้โดยที่ฉัน คิดว่าฉันทำไม่ได้การที่เดินก่อน เรียนรู้มาก่อน อาจจะไม่ใช่คนที่เจนโลกแต่เหมือนจะเข้าใจโลก หรือเรียกว่าค่อนข้างเข้าใจตัวเองคนบางประเภท ไม่พูด ไม่ใช่ไม่รู้สึกคนบางประเภท แสดงออก อาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นฉันไม่รู้ว่าแต่ละคนคิดยังไงฉันเพียงแค่บอกเล่าเรื่องราวที่ผ่านมา และให้คิดเอาเองเราควรสอนให้เค้าคิด เพื่อจะเดิน ไม่ใช่สอนให้เดินแบบไม่ต้องคิดฉันไม่ชอบถูกบังคับ อย่างไม่เต็มใจ หรือพยายามจะต้องเต็มใจนั่นคือสิ่งหนึ่งที่ฉันจะไม่เลือกใช้วิธีการแบบนั้นและจากความรู้สึกฉันเชื่อว่าแทบจะทุกคน หากได้เลือกและเดินด้วยตัวเองแล้วปลายทางมันจะเป็นรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจไม่ใช่คราบน้ำตาบนคำถามว่า ทำไมฉันไม่อยากให้ใครต้องมีคำถามค้างอยู่ในใจอย่างที่ไม่มีวันจะได้คำตอบสุดท้ายแล้ว...ฉันไม่ได้รับปากเพราะสิ่งที่ฉันตั้งใจ ได้กระทำไปหมดแล้ว(:เป็นการประชุมครั้งแรกที่น้ำตาไม่ร่วงและยังคงหัวเราะได้นั่งมองหน้ากันกับพี่ชายในความกดดันจากความหวังของผู้ใหญ่ขอบคุณที่สุดท้ายก็ยังไม่ทิ้งกันไปไหน