หลังจากเง็กเซียนได้ข่าวว่าหลีหยวน และปิศาจทองคำยังมีชีวิตอยู่ก็เรียกเยียหัวมาบอกว่าเจ้ายังทำงานไม่เสร็จสมบูรณ์เลย หน้าที่ของเจ้าคือต้องฆ่าพวกปิศาจพวกนั้นให้ตาย เยียหัวบอกเง็กเซ๊ยนขอโอกาสให้ตนเอง จะเดินทางไปฆ่าให้ตายให้หมด เง็กเซียนอนุญาต...หลีจิ้งและองค์ชายสามก็ไปรบกับเยียหัวด้วย...

น๋ายน๋ายโน้มน้าวให้ซู่ซู่นำเอาซุบไปให้เยียหัว..ซู่ซู่กำลังถือซุบจะไปให้เยียหัว ซู่ซู่ก็ได้ยินเสียงของซุ่จินมาจากกระจก...ซู่จินแกล้งทำเป็นว่ากำลังพูดคุยกับเยียหัวอยู่ และแสดงละครประมาณว่าที่เยียหัวแต่งงานกับซู่ซู่ก็แค่แก้แค้นที่ซู่จินไปแต่งงานเป็นสนมของเง็กเซียน..."ท่านยังรักข้าอยู่ ท่านเลือกที่จะเรียกซู่ซู่ ซู่ซู่ ก็เพราะมีคำว่าซู่ในซู่จินนั่นเอง (เล่นใหญ่มาก )...

เยียหัวมาทวงกระจกคืนจากซู่จินตอนดึก จากนั้นเยียหัวจึงรีบไปหาซู่ซู่และบอกซู่ซู่ว่าเขากำลังจะไปทำสงครามประมาณครึ่งปี ..ซู่ซู่บอกอืม แต่ข้าไม่ไปส่งท่านไปรบนะ...

หลีจิ้งจัดทัพแดนปิศาจบอกต้องไปรบและต้องจับตัวพี่ชายใหญ่กลับมา...หลังจากหลีจิ้งออกไปแล้ว เซวียนหนูเรียกหมอหลวงมาบอกหมอหลวงว่าจะทำวิธีใดก็ได้แต่ต้องรักษาชีวิตลูกของนางไว้ให้ได้...

เยียหัวเริ่มทำศึกในเป๋ยหวน หลีจิ้งแนะนำให้ขอให้พี่สี่ของชิงชิวมาช่วยด้วยเพราะเขารู้จักทำเลแถบนี้เป็นอย่างดี...เยียหัวจึงไปหาพี่สี่ของไป๋เฉียนและขอให้มาช่วย พี่ชายสี่โอเคเพราะเยียหัวเป็นน้องเขยในอนาคต...หลังจากเยียหัวออกไปแล้ว เจ๋อเหยียนก็ปรากฏตัวและบอกพี่สี่ว่า ตอนนี้เห็นดาวความรักของไป๋เฉียน ตอนนี้ไป๋เฉียนมีความรักแล้ว..........

ที่แดนสวรรค์ มหาเทพตงหัวและจิ้งจอกแดง (เฟิงจิว) ดื่มเหล้าด้วยกัน ตงหัวเมาหลับตา ..เฟิงจิวจูบตงหัวที่จมูกและวิ่งหนีด้วยความอาย..ตงหัวลืมตาหลังจากเฟิงจิวไปแล้ว...(อร๊ายยย )

เฟิงจิวไปเยี่ยมซู่ซู่และพูดคุยกัน ซู๋ซู่บอกเฟิงจิวว่าข้าเชื่อว่าเยียหัวต้องชอบข้าบ้างละ อย่างน้อยก็ซักนิดหนึ่ง (ไม่ได้ชอบแค่มีคำว่าซู่).....

พี่สี่ทำแผนพี่บริเวณรบเสร็จเรียบร้อยให้เยียหัว....แล้วบอกเยียหัวว่าถ้าเยียหัวทำให้ไป๋เฉียนเจ็บปวด จะไม่มีวันให้อภัยเยียหัวเด็ดขาด....

ซู่ซู่คุยกับเยียหัวผ่านกระจก ซู่ซู่ถามเยียหัวว่าคำสาบานของเราตอนที่แต่งงานกันยังมั่นคงอยู่ใช่มั้ย แล้วซู่ซู่ก็เล่าเรื่องลูกในท้องว่าตอนนี้ตนรู้สึกอย่างไร....

หลังจากครึ่งปีหลีจิ้งในที่สุดก็สั่งสอนหลีหวนโดยปล่อยน้ำไปท่วมคนของเป๋ยหวนล้มตายเป็นจำนวนมาก....ระหว่างการสู้รบหลีหวนโกรธสู้จนจะจู่โจมตรงมาที่หลีจิ้ง เหยียนจื่อเห็นดังนั้นจึงรีบเข้ามาขวางบังหลีจิ้งไว้จากดาบของหลีหวน ส่วนปิศาจทองคำเห็นการต่อสู้กันของทั้งสาม จึงรีบวิ่งเข้ามาขวางดาบของหลีหวนให้เหยียนจือ และตายภายใต้ดาบของหลีหวน...

ซู่จินวางแผนเล่นงานซู่ซู่ โดยหลอกซู่ซู่ว่าจะพาไปงานเลี้ยง แต่ดันพาซู่ซู่มาที่แท่นประหารเซียน...ซู่จินบอกเง็กเซียนได้ตัดสินใจวางแผนแต่งงานให้เยียหัวกับตนเอง ดังนั้นทันทีที่เจ้าคลอดลูกเจ้าต้องมากระโดดจากแท่นประหารเซียนนี้ลงไป เพื่อกลับไปยังที่ที่ซู่ซู่มา....

พอซู่จินเห็นเยียหัวมา ซู่จินแกล้งทำเป็นโดนซู่ซู่ผลักจะตกแท่นประหารเซียน โชคดีที่เยียหัวเข้ามาช่วยซู่จินไว้ทันดึงซู่จินขึ้นมา...ซู่ซู่บอกเยียหัวข้าไม่ได้ผลักนาง ข้าไม่ได้ผลักนาง แต่เยียหัวพูดขึ้นต่อหน้าทุกคนว่าข้าเชื่อเฉพาะสิ่งที่ข้าเห็นเท่านั้น....

เยียหัวอุ้มซู่จินกลับไปที่ตำหนักของซู่จินและบอกองค์ชายสามให้รู้ว่านี่เป็นแผนการณ์ของซู่จิน แต่เยียหัวจำเป็นต้องคุ้มครองซู่ซู่ให้ปลอดภัยจากการถูกฆ่า...เยียหัวจึงเสนอให้เอาตาของซู่ซู่มาให้แทนตาของซู่จินที่โดนทำลายไป...และต้องรับโทษโดยรับสายฟ้าสาดเป็นเวลา 3 ปี...เยียหัวบอกเง็กเซียนซู่ซู่ท้องอยู่ ตนขอรับโทษแทนซู่ซู่เอง...

เยียหัวกลับมาตำหนักมาหาซู่ซู่และบอกซู่ซู่ว่าต้องโดนลงโทษ ขอตาของเจ้าไป ซู่ซู่ร้องไห้ เยียหัวก็ร้องไห้เสียใจที่ปกป้องซูซู่ไม่ได้ ซู่ซู่พูดซ้ำไปซ้ำมา ข้าไม่ได้ผลักซู่จิน ข้าไม่ได้ผลักนาง นางตกลงไปจากแผ่นประหารเซียนเอง........ (เยียหัวนายทำไมไม่บอกซู่ซู่ว่านายรู้ทุกอย่าง แต่ที่ต้องทำแบบนี้เพราะอะไร เบื่อจริงพูดซิย่ะ).....หลังจากเหตุการณ์(ควักตา) ซู่ซู่ตื่น่ขึ้นมาตามืดบอด ส่วนเยียหัวก็ต้องไปให้ฟ้าผ่าทุกวันเป็นการลงโทษ....เยียหัวรู้สึกว่าแท้จริงแล้วตัวเองช่างไม่มีอำนาจอะไรเลยที่จะคุ้มครองซู่ซู่ได้ ....เยียหัวสาบานว่าจะต้องเป็นรัชทายาทให้ได้และจะแต่งงานกับซู่ซู่ มีวิธีนี้เท่านั้นที่จะไม่มีใครทำร้ายซู่ซู่ได้อีก...(บอกเมียด้วยดิ)

เพื่อปกปิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนสวรรค์ เง็กเซียนส่งคนรับใช้ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ออกไปจากแดนสวรรค์ทั้งหมด รวมทั้งน๋ายน๋ายด้วย....ส่วนเฟิงจิ้วรู้เรื่องของซู่ซู่ จึงไปเยี่ยมซู่ซู่....ส่วนซู่จินก็รีบมาเยาะเย้ยซู่ซู่เรื่องตาใหม่ของนาง (ตาซู่ซู่) ใช้งานเลิศ (น่าตบแท้ค่ะ).....

เฟิ้งจิวต้องการแก้แค้นซู่จินให้ซู่ซู่ แต่สู้ซู่จินไม่ได้ กำลังจะถูกซู่จินจัดการ พอดีมหาเทพตงหัวมาทันพอดีบอกจิ้งจอกแดงตัวนี้เป็นของข้า นี่เจ้า(ซู่จิน) กล้าจะทำร้ายจิ้งจอกของข้าเชียวเหรอ (เฮียตงโกรธ) ... ตงหัวสั่งซู่จินให้คุกเข่า 2 ชั่วยามเป็นการลงโทษ...(จะไม่รักเฮียตงได้ไง เน้อะ )...ตงหัวพาเฟิงจิวมารักษาบาดแผลให้ ....

เง็กเซียนบอกเหล่าเซียนบนสวรรค์บอกถึงเวลาละนะที่จะแต่งตั้งเยียหัวให้เป็นองค์ชายรัชทายาท เพราะมีความดีความชอบใหญ่หลวงที่ชนะศึกที่เป๋ยหวนมา...เยียหัวรีบมาบอกข่าวดีกับซู่ซู่ บอกซู่ซู่ว่าถ้าข้าได้แต่งตั้งเป็นรัชทายาทปุ๊บก็จะแต่งงานกับเจ้าทันที...ซู่ซู่ฟังแล้วก็กลัวๆ บอกเยียหัวว่าเหนื่อยขอพักผ่อน...

หลีจิ้งมาเยี่ยมพี่ชายในคุก บอกหลีหวนว่าจะทำทุกวิถีทางให้หลีหวนมีชีวิตอยู่ เพราะหากมีใครตายราชาปิศาจ (ท่านพ่อที่ถูกในระฆัง) จะมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล...

เหยียนจื่อมาหาหลีจิ้ง ขอร้องหลีจิ้งให้อนุญาตให้นางไปใช้ชีวิตบนโลกมนุษญ์ หลีจิ้งอนุญาต....

บนสวรรค์ วันแต่งตั้งรัชทายาทก็มาถึง ...หลีจิ้งก็มาร่วมงานด้วย ตามพิธีปฏิบัติผู้รับตำแหน่งรัชทายาทจะต้องรับสาดฟ้าก่อนรับตำแหน่ง...เยียหัวก็จัดไป (ดั่งไฟช๊อต)...

น๋ายน๋ายมาหาซู่ซู่และบอกซู่ซู่ว่าไม่แค่เพียงเยียหัวรับตำแหน่งรัชทายาทเท่านั้น เง็กเซียนยังมอบซู่จินให้เยียหัวด้วย และซู่จินจะย้ายมาอยู่ตำหนักเดียวกันกับซูซู่.....ซู่ซู่รู้สึกว่าลูกชายดิ้น ซู่ซู่รีบบอกข้าจะคลอดแล้ว....

ทางด้านเซวียนหนู ลูกในท้องก็ดิ้นเหมือนกัน หมอหลวงก็มาเซวียนหนูบอกหมอให้รักษาชีวิตลูกตนไว้ให้ได้ หลีจิ้งก็รีบกลับลงมาดูเซวียนหนูคลอด.....

หลังจากเยียหัวรับสายฟ้าด่านทดสอบ เพื่อเป็นรัชทายาทเรียบร้อยแล้ว หลังจากเสร็จพิธีก็ต้องไปรับสายฟ้า (ลงโทษ)แทนซู่ซู่อีก เลยไม่รู้ว่าซู่ซู่กำลังคลอดลูก........

ในขณะที่ซู่ซู่กำลังปวดท้องจะคลอดลูก เยียหัวก็กำลังโดนไฟช๊อตอยู่ตลอด ...น๋ายน๋ายตามหาเยียหัวไม่เจอ เลยรีบไปบอกองค์ชายสามว่าซู่ซู่ปวดท้องจะคลอดลูกแล้ว.....

ในเวลาเดียวกันเซวียนหนูคลอดลูกแต่ทารกเสียชีวิต เซวียนหนูตำหนิและโทษหมอว่ารักษาชีวิตลูกไว้ไม่ได้..เซวียนหนูสาบานว่าจะทำทุกวิถีทางให้ทารกกลับมามีชีวิตให้ได้....

ในขณะที่ซู่ซู่กำลังจะคลอดลูก ราชาปิศาจรู้สึกได้ถึงซู่ซู่ ก็หัวเราะแล้วพูดขึ้นมาประมาณว่า จะแกะผลึกความทรงจำและพลังเซียนกลับมาได้ ไม่ข้าตายก็ต้องเจ้าตายนั่นแหละ...

เยียหัวกลับมาถึงตำหนักพบซู่ซู่ก่อนทารกจะเกิดเล็กน้อย เยียหัวอุ้มลูกไปหาซู่ซู่...ซู่ซู่วางทารกไว้ข้างๆ แล้วพูดกับลูกว่ ข้าจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว.....เยียหัวบอกซู่ซู่เราจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ ซู่ซู่ไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของเยียหัว (เชื่อนางซู่จินมากกว่านิ)...ซู่ซู่ให้น๋ายน๋ายพาไปแท่นประหารเซียน เดินไปกลับ ไปกลับ...ซู่ซู่ตั้งชื่อให้ลูกว่าอาหลี่ แปลว่าการแยกทาง.....

เซียนเจ๋อเหยียนได้รับสัญญาณของราชาปิศาจว่ามีการเคลื่อนไหว จึงมาหาตงหัวเพื่อหารือกัน ...แล้วก็พูดกันเรื่องเฟิงจิวว่ามาก่อปัญหาให้ตงหัวไม่หยุดหย่อนที่นี่....เฟิงจิวได้ยินก็เสียใจ แอบเดินคอตกมาเจอองค์หญิงซือยูว องค์หญิงก็จับเฟิงจิ้วไปขังในเจดีย์เดียวกับปิศาจอีก.....เจ๋อเหยียนลาตง แล้วเดินออกมากำลังจะกลับก็ชนกับซู่ซู่ เจ๋อเหยียนเห็นว่าซู่ซู่หน้าตาเหมือนไป๋เฉียนมากๆ พอดีเยียหัวมาถึงแล้วบอกเจ๋อเหยียนว่านางชื่อซู่ซู่และนางเป็นเพียงมนุษย์เท่านั้น...

ตงหัวพบว่าเฟิงจิวกำลังตกอยู่ในอันตราย (องค์หญิงบอก) ก็รีบไปที่เจดีย์ที่ขังปิศาจไว้..ตงหัวใช้เวทมนต์สู้กับปิศาจแต่อำนาจของตงหัวมีมากเกินไปทำให้เฟิงจิ้วก็จะหายสลายไปด้วย ตงหัวเห็นดังนั้นจึงซ่อนพลังของตนเองไว้แล้วสู้กับปิศาจด้วยดาบธรรมดา (มีความเป็นห่วงเป็นใย )..เฟิงจิวพยายามเข้าไปช่วยตงหัวแต่ถูกผลักลอยไปกระแทกผนังหมดสติไป...พอเฟิงจิวฟื้นก็พบว่าตงหัวตัวเต็มไปด้วยเลือดและรอยบาดเจ็บ....ตงหัวบอกซิหมิงให้ส่งตัวเฟิงจิวกลับไปหลังจากสบายดีแล้ว.

..เฟิงจิวจึงกลับมาที่ชิงชิว พอมาถึงก็พบว่าอ้าวไป๋เฉียนหายตัวไป..เฟิงจิวต้องการจะลืมตงหัว เลยบอกว่าต้องทำตัวให้ยุ่งๆ เลยจะไปหาเรื่องแก้แค้นส้าวซินให้ไป๋เฉียน ...แต่พอไปถึงส้าวซินก็คุกเข่่าและขออภัยในสิ่งที่ทำและคืนพัดให้เฟิงจิว....(เลยชีวิตเฟิงจิวเลยไม่ยุ่ง เลยยังคิดถึงตงหัวต่อไป)........พอเฟิงจิวกลับมาถึงชิงชิวก็มาเจอท่านพ่อที่กำลังโกรธเฟิงจิวมาก...

ซู่ซู่บอกลาลูกชาย แล้วเริ่มเดินตรงไปที่แท่นประหารเซียน...ในระหว่างทางที่เดินไป น๋ายน๋ายอุ้มอาหลี่ที่กำลังร้องไห้หาเยียหัวกับแม่อยู่ ...เยียหัวก็รู้สึกกระสับกระส่ายจึงรีบกลับไปตำหนักเพื่อไปหาซู่ซู่แต่ก็ไม่พบซู่ซู่ที่ห้อง...ก่อนซู่ซู่จะกระโดด ซู่ซู่ใช้กระจกติดต่อกับเยียหัวเป็นครั้งสุดท้าย...ซู่ซู่บอกเยียหัวว่าตอนนี้นางอยู่ที่แป่นประหารเซียน และนางจะไปยังที่ที่ตนเองมาและขอให้เยียหัวปล่อยให้นางไป "จากวันนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีกแล้ว"...

..ซู่ซู่กระโดดลงจากแท่นประหารเซียน เยียหัวกระโดดตามเพื่อต้องการจะจับซู่ซู่ให้ได้ แต่สายเกินไป ซู่ซู่ตกลงไปแล้ว เยียหัวก็ยอมตามตกลงไปจากแท่นประหารเซียนด้วย.....ในระหว่างทางด้านในของแท่นประหารเซียน พลังของราชาปิศาจที่ผลึกพลังเซียนและความทรงจำของไป๋เฉียนได้ถูกทำลายลง...แท่นประหารเซียนส่งซู่ซู่กลับไปยังที่ที่นางมา นั่นก็คือ ป่าท้อนั่นเอง....

เพราะไป๋เฉียนกลับคืนมา ทำให้ราชาปิศาจเริ่มมีปฏิกริยาอีกครั้ง แต่โชคดีที่ตงหัวมาทันและร่ายมนต์กักขังราชาปิศาจไว้อีกครั้ง....แต่อาการบาดเจ็บของตงหัวที่สู้กับปิศาจในเจดีย์คราวก่อนยังไม่หายดี ตงหัวเลยบอกซิหมิงว่าตนต้องเข้าฒานละ...และบอกซิหมิงให้เขียนโชคชะตาให้เขาหน่อยเพราะจะต้องลงไปเกิดในโลกมนุษย์... เนื่องจากตงหัวไม่เคยมีประสบการณ์ด้านความรักมาก่อน เขาจึงต้องลงไปเกิดเพื่อฝ่าด่านความรัก...

เยียหัวถูกช่วยออกมาจากแท่นประหารเซียนอาการบาดเจ็บสาหัสเจียนตาย เง็กเซียนพยายามจะรักษาชีวิตของเยียหัวไว้แม้ว่าจะมียาอะไรที่จะรักษาได้...เซียนเจ๋อเหยียนเห็นว่าซู่ซู่และไป๋เฉียนมีความคล้ายกันมากจึงตัดสินใจกลับมาที่สวรรค์เพื่อสืบเรื่องนี้ แต่ดันต้องมาช่วยเยียหัวจากอาการบาดเจ็บก่อน...เจ๋อเหยียนใช้พลังเซียนช่วยรักษาให้เยียหัว และพูดประมาณว่าเยียหัวกับม่อเหยียนเหมือนกันมากแทบจะแยกไม่ออก....ไม่ว่าเขา(เยียหัว) จะเป็นม่อเหยียนหรือไม่ ม่อเหยียนมีโอกาสที่จะฟื้นขึ้นมาแน่นอน เพราะมีหน้าที่ที่ต้องปกป้องโลก....เจ๋อเหยียนและเง็กเซียนออกมาจากห้องเยียหัวแล้วบอกทุกคนว่าเยียหัวปลอดภัยแล้ว ..แต่เยียหัวจะตื่นขึ้นมาอีกหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับตัวเขาเอง ว่าอยากตื่นมั้ย....

เจ๋อเหยียนกลับมาที่ป่าท้อและพบไป๋เฉียนนอนจมกองเลือดอยู่ เขาเลยต้องใช้พลังเซียนรักษาให้ไป๋เฉียนอีก.... หลังจากไป๋เฉียนฟื้น เจ๋อเหยียนก็ถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น...ไป๋เฉียนบอกข้าอกหัก หัวใจแตกสลาย ข้าไปแดนสวรรค์มา ท่านมียาที่กินแล้วจะลืมทุกอย่างใช่มั้ย ข้าจำได้ว่าท่านมี ข้าต้องการดื่มเพื่อจะลืมความเจ็บปวดที่ข้ามี(ในหัวใจ)....

ทุกคนบนสวรรค์รู้สึกเสียใจกับเรื่องของซู่ซู่ เง็กเซียนก็ไม่คิดว่าเยียหัวจะรักซู่ซู่มากขนาดนั้นถึงขนาดยอมสละชีวิตเพื่อนาง... มหาเทพตงหัวแนะนำว่ามีของวิเศษที่เรียกว่าตะเกียงเจียป๋อที่อาจจะสามารถปลุกเยียหัวให้ตื่นได้.....แต่ตะเกียงเป็นของของตระกูลซู่จิน.....ซู่จินขอเง็กเซียนให้ประทานตัวเองให้เป็นสนมของเยียหัวตามความปราถนาของตน....เง็กเซียนโอเคร...

ในขณะที่เยียหัวกำลังอาการโคม่า เป็นเจ้าชายนิทรา ทางด้านไป๋เฉียนตัดสินใจดื่มยาลืมทุกสิ่งในช่วงชีวิตที่เป็นซู่ซู่

เง็กเซียนถามองค์ชาย 3 ว่าตนเองเข้มงวดกับเยียหัวเกินไปมั้ย (มากค่ะคุณปู่).....องค์ชายสามบอกน่าสงสารและน่าเสียดายที่เยียหัวผู้ที่เติบโตมาอย่างโดดเดี่ยว ใช้ชีวิตโดดเดี่ยวมาตลอดแต่พอมาพบกับรักแท้ กับได้รับผลดั่งที่เห็นนี้....(ตอบตรงคำถาม??)

คนในครอบครัวของไป๋เฉียนคอยเฝ้าดูแลไป๋เฉียนที่กำลังหลับไหลอยู่เพราะฤทธิ์ของยาลืมเลือนที่ดื่ม และทุกคนก็ตัดสินใจว่าจะเก็บเรื่องราวในช่วงชีวิตที่ไป๋เฉียนเป็นซู่ซู่ไว้เป็นความลับ ...เซียนเจ๋อเหยียนพยายามรักษาตาให้กับไป๋เฉียน ถึงแม้ตาจะใช้ได้แต่ก็ไม่สามารถทนแสงจ้าได้...

ในที่สุดเยียหัวฟื้นขึ้นมาแต่ก็ไม่มีชีวิตจิตใจที่จะอยู่ต่อไป แม่ของเยียหัวขอร้องให้เยียหัวทานยาและขอให้ลืมเรื่องของซู่ซู่ไปซะ ดำรงชีวิตต่อไปตามครรลองขององค์รัชทายาท...เยียหัวปฏิเสธบอกข้าไม่ต้องการจะลืม ข้าจะจดจำทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับนางตลอดกาล.... (สงสารอะ )

ไป๋เฉียนก็ฟื้นเช่นกัน ไป๋เฉียนสงสัยว่าทำไมตาของตนถึงมองไม่ค่อยชัด พี่ชายสี่(หมี่เกี๊ยว)โกหกว่าตาของไป๋เฉียนไม่ดีมาตั้งแต่เด็ก แล้วเมื่อครั้งที่แล้วไป๋เฉียนได้รับบาดเจ็บสาหัส อาการที่ตาเลยกำเริบขึ้นมา..พี่สี่มอบผ้าสีขาวให้ไป๋เฉียนบอกถ้าเจ้าไปในที่ที่แสงจ้ามาก ผ้านี่จะพันตาเจ้าไว้ทันที...พี่สี่บอกไป๋เฉียนว่าเนี้ยตอนนี้เจ้าได้เลื่อนขั้นแล้ว เพราะเหตุการณ์ที่ต่อสู้กับเผ่าปิศาจในตอนนั้น เจ้าได้เป็นเซียนขั้นสูงแล้ว.....ไป๋เฉียนบอกนี่ข้าหลับไปนานมั้ย พี่สี่บอกไม่นานเท่าไหร่ สองสามร้อยปีเอง...ไป๋เฉียนรีบวิ่งดูร่างม่อเหยียน ก็เบาใจว่าร่างของเซียนม่อเหยียนอาจารย์ยังคงมีสภาพดีปกติอยู่....เซียนเจ๋อเหยียนบอกไป๋เฉียนด้วยว่ามีทีท่าว่าม่อเหยียนจะฟื้นเร็วๆ นี้ จึงไม่จำเป็นต้องใช้เลือดของเจ้าอีกแล้ว

ทางด้านหมีกู่มารายงานไป๋เฉียนว่าเฟิงจิวอกหักและกำลังดื่มหนัก ...เฟิงจิวบอกทุกคนว่าเหล้าเท่านั้นที่จะช่วยให้นางหยุดร้องไห้ได้ ไป๋เฉียนไล่ทุกคนออกไปแล้วก็ดื่มเหล้ากับเฟิงจิวสองคน......

ในวันแต่งงานของเยียหัวและซู่จิน (จัดงานใหญ่) เยียหัวถามซิหมิงเกี่ยวกับม่อเหยียนและซืออิน เขารู้สึกว่าซืออินต้องการจะได้ม่อเหยียนกลับไปและต้องการรู้ว่ามีวิธีใดบ้างที่ข้าจะนำซู่ซู่กลับมาได้...ซิหมิงบอกเยียหัวว่าควรถามเรื่องนี้กับเฟิงจิว.....(แค่เพียงเสี้ยววินาที) เยียหัวมาโผล่ที่ชิงชิวตามหาเฟิงจิว....หมีกู่รีบมารายงานไป๋เฉียนเกี่ยวกับเรื่องการหมั้นหมายระหว่างไป๋เฉียนกับเยียหัว ไป๋เฉียนบอกงั้นเดี๋ยวข้าจะออกไปยกเลิกงานแต่งงานเดี๋ยวนี้ แต่หมีกู่ห้ามไว้และบอกให้รอดูก่อน ตอนนี้ยอมรับไปก่อนแล้วค่อยหาทางยกเลิกทีหลัง (บัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น).....เฟิ้งจิวเดินออกมาหาเยียหัวถามว่าท่านต้องการอะไร...เยียหัวถามเกี่ยวกับเรื่องซืออิน เฟิ้งจิวบอกข้าไม่รู้อะไรเลย....เยียหัวเลยต้องกลับไป....

กลับมาที่วังบนสวรรค์ต่อ ซู่จินดีใจเว่อร์ที่จะได้แต่งเป็นสนมของเยียหัว...นางกำลังเดินทางตรงมายังตำหนักของเยียหัว เยียหัวเดินออกมารอข้างนอกตำหนัก...ซู่จินดีใจคิดว่าเยียหัวออกมารอต้อนรับตนเอง....แต่ไม่ใช่ เยียหัวมารอเสียบ หันมาเอาดาบแทงไปที่หัวใจซู่จิน แล้วก็เข้าตำหนักปิดประตู...(ชอบอะ สะใจ จุ๊บนะเยียหัว).... (เสียดายไม่ตาย เง็กเซียนช่วยไว้ทัน)

ไป๋เฉียนเดินทางไปคุนหลุนซวี้ คิดถึงสำนัก..ไป๋เฉียนรู้สึกสงสัย เอ๊ะ แล้วพัดข้าล่ะ พัดข้าอยู่ไหน ไป๋เฉียนร่ายเวทเรียกพัดกลับมา...พัดอยู่กับเยียหัว พอไป๋เฉียนเรียกพัดกลับ พัดจึงหายไปจากมือเยียหัว กลับไปหาไป๋เฉียน ....เยียหัวเลยตัดสินใจไปคุนหลุนซวี้เพราะอาจจะได้เจอซืออิน... (อืมมม ซีรี่ย์ เดินสลับกันไปมาแต่ไม่ปะหน้ากัน ..)... แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้พบกัน...

บนสวรรค์ เง็กเซียนออกหน้าแทนซู่จิน บอกเยียหัว ยังไงซะตอนนี้ซู่จินก็แต่งเข้าเป็นนางสนมเจ้าแล้วให้ดีกับซู่จินหน่อย...เยียหัวกำลังจะเดินกลับตำหนักก็พบกับคนรับใช้ คนรับใช้บอกเยียหัวว่าซู่จินรู้วิธีที่จะช่วยซู่ซู่แล้ว....

เยียหัวได้ยินเรื่องช่วยซู่ซู่ได้ ก็หูผึ่งไปหาซู่จิน และบอกซู่จินว่าถ้าบอกวิธีช่วยซู่ซู่ ซู่จินบอกข้ามีเงื่อนไข ถ้าข้าบอกวิธีช่วยซู่ซู่แล้ว ท่านต้องยอมรับข้าเป็นสนม และอนุญาตให้ข้าอยู่ในตำหนักท่าน เยียหัวบอกโอเค ...ซู่จินบอกท่านต้องเผาของของนางด้วยตะเกียงเจียป๋อ....(ตะเกียงชีวิต)...เยียหัวได้ยินก็รีบพยายามจะเผาของของซู่่ซู่ แต่ปัญหาคือเยียหัวมีแต่กลีบดอกท้อของซู่ซู่อยู่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น แล้วกลีบดอกท้อมันเป็นกลิ่นของซู่ซู่อยู่ เยียหัวไม่อยากทำลาย...

300 ปีต่อมา (เวลาซีรี่ย์)...อาหลี่ลูกชายของเยียหัวและซู่ซู่โตขึ้น ทุกๆ ปีในวันที่เยียหัวและซู่ซู่พบกันครั้งแรก เยียหัวจะพาอาหลี่ไปที่บ้านซู่ซู่ที่เขตบูรพาในโลกมนุษย์เพื่อพักร้อนสองสามเดือน..ทุกปี..

เฟิงจิวถามหมีกู่ว่านางจะหาอะไรมาเป็นของขวัญวันเกิดให้ไป๋เฉียนดี หมีกู่เล่าเรื่องตะเกียงเจียป๋อให้เฟิ้งจิวฟัง คุณสมบัติของตะเกียงอาจจะช่วยเซียนม่อเหยียนให้ฟื้นขึ้นมาด้วย เฟิงจิวได้ยินจึงคิดว่าจะนำตะเกียงเจียป๋อมาให้ไป๋เฉียนเป็นของขวัญวันเกิด เฟิงจิวจึงขึ้นไปแดนสวรรค์ เฟิงจิวลักลอบเข้าไปขโมยตะเกียงที่ห้องซู่จิน... พอเยียหัวรู้ข่าวว่าตะเกียงหายไปก็รีบไปห้องซู่จินทันที โกรธมากถามซู่จินว่าตะเกียงละ ซู่จินร้องไห้ บอกไม่รู้ข้าไม่ได้ทำอะไรกับมัน...

เฟิงจิวกับหมีกู่ตั้งตะเกียงเจียป๋อไว้หน้าร่างเซียนม่อเหยียน แต่ก่อนจะได้เริ่มทำอะไร ไป๋เฉียนมาซะก่อนแผนของเฟิงจิวกับหมีกู่เลยโดนจับได้...ไป๋เฉียนพอรู้ว่าเฟิงจิวขโมยตะเกียงมาก็โกรธบอกเฟิงจิวให้รีบนำไปคืนสวรรค์ซะ...เฟิงจิวเลยเอาตะเกียงกลับไปยังสวรรค์ แต่เฟิงจิวนำไปให้ซิหมิง ซิหมิงบอกเฟิงจิวเจ้าก่อเรื่องใหญ่แล้ว มีปัญหาแน่ๆ เยียหัว(ไทจื่อ)หวงตะเกียงเจียป๋อดั่งชีวิตตัวเอง....ซิหมิงเลยต้องไปขอให้องค์ชาย 3 ช่วย เพื่อจะลดความโกรธของเยียหัวลง... ซิหมิงพร้อมองค์ชายสามไปพบเยียหัวด้วยกันและคืนตะเกียงให้...ทั้งคู่ขอร้องให้เยียหัวอภัยให้เฟิงจิว..เยียหัวบอกข้าหงุดหงิดไม่อยากอภัย แต่เอาเถอะไหนๆ ก็ได้ตะเกียงคืนมาละ งั้นข้าจะไม่เอาโทษนาง... (รอดไปเฟิงจิว)

เยียหัวจุดตะเกียง แต่ไม่มีอะไรจะเผาแล้ว เยียหัวเลยกะว่าจะเผาจิตวิญญาณของตนเองเพื่อสร้างซู่ซู่ขึ้นมาใหม่ แต่โชคดีที่องค์ชายสามเข้ามาห้ามเยียหัวไว้ทันท่วงที... องค์ชายสามบอกให้เยียหัวปล่อยวาง และมีชีวิตต่อไปเพื่ออนาคตของอาหลี่..

...ส่วนอาหลี่กำลังเดินหลงทางในป่า พอพวกปิศาจเห็นอาหลี่ก็เข้ามาโจมตี แต่โชคดีที่มีผู้หญิงคนหนึ่งมาช่วยไว้ .......