จินเถารีบมาบอกเว่ยหยางว่าที่ฉิหยุนรั่วป่วยนั้นเป็นเพราะพิษของหญ้าหางม้า เว่ยหยางพูดขึ้นว่างั้นอาการที่นางไอกระอักเลือดก็เป็นเพราะพิษของหญ้าหางม้านี่เอง จินเถาบอกเคยเรียนเรื่องสมุนไพรมาจากอาจารย์บ้าง ข้าเห็นว่ามันคืออาการที่ฉิหยุนรั่วเป็นเลยไม่ผิดแน่ เอ๊ะแล้วทำไมหมอหลวงตรวจไม่พบล่ะเว่ยหยางเปรย

ขึ้นมา จินเถาจึงบอกว่าฉิหยุนรั่วน่าจะบังคับหมอหลวงไม่ให้พูดไป ข้าจะไปจับตัวหมอหลวงมาสืบความจริงเดี๋ยวนี้ เว่ยหยางดึงจินเถาไว้ อย่าทำอะไรวู่วาม ข้าจะเก็บเรื่องนี้ไว้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ข้าจะทำอะไรซักอย่างหนึ่ง...ไปจื่อวิ่งเข้ามาที่ห้องหาเว่ยหยางกับจินเถา เอาชุด(สีชมพู)ที่จะใส่ไปงานเลี้ยงของฮ่องเฮา

ในวังมาให้เว่ยหยาง..ไป์จื่อถามจินเถาว่าเคยเห็นเว่ยหยางเต้นรำมั้ย เว่ยหยางบอกไป๋จื่อว่าตอนที่ข้าช่วยชีวิตนางที่ชนบทนั้น ข้าโชว์การเต้นรำให้นางดูบ้างแล้ว จินเถาสนับสนุน ใช่แล้ว ...เว่ยหยางพูดต่อแต่ถ้าต้องแสดงความสามารถต่อหน้าฮ่องเฮาแล้วละก็ความสามารถข้ายังไม่ถึงขั้นนั้น...

ตัดมาที่หมินเต๋อกำลังเป่าขลุ่ยอยู่ริมน้ำ  คนลึกลับที่คอยคอยปกป้องหมินเต๋อก็ปรากฏตัวมาขอให้หมินเต๋อไปหาท่านข่านกับตน ท่านข่านคิดถึงท่านมาก หมินเต๋อบอกรอข้าเหรอ ท่านคงมาหาคนผิดละล่ะ องครักษ์รีบบอกท่านข่านที่ข้ากำลังพูดถึงคือท่านข่านแลห่ง รั่วหราน, อวู่จิวลู่ ทูเฮเจิน (ชื่อแปลกประหลาด) ข้าไม่

มีทางจำท่านผิดคนแน่นอน เรื่องไร้สาระข้าไม่เชื่อหรอก องครักษ์รีบพูดต่อเพราะหมินเต๋อเดินหนี ได้โปรดกลับบ้านไปกับข้าเถิด...หมินเต๋อหันไปบอกองครักษ์ของท่านข่านว่าข้าบอกเจ้าไปแล้วข้าไม่ใช้องค์ชายน้อยของท่าน .....องครักษ์บอกท่านใช่องค์ชายน้อยของพวกเราแน่นอนข้าจำขลุ่ยหยกขาวนี้ได้ หมินเต๋อบ

อกขลุ่ยหยกเนี้ยนะเหรอ ถ้าเจ้าอยากได้ข้ายกให้ แล้วหมินเต๋อก็เดินจากไป ส่วนองครักษ์ก็นำขลุ่ยหยกมาแนบไว้ที่อก......

หมินเต๋อกลับมาบ้านก็นั่งคิดเรื่องที่พบคนลึกลับที่มาอ้างว่าจะพากลับบ้าน แม่เข้ามาเห็นหมินเต๋อนั่งเหม่อเลยคุยกับหมินเต๋อ หมินเต๋อถามแม่แม่ประมาณว่ารู้เรื่องขลุ่ยที่ติดตัวมามั้ย แม่ก็ตอบไปว่าขลุ่ยมาพร้อมกับเจ้า เจ้าถือไว้แน่นพอเจ้าอายุได้ 2 เดือนเจ้าก็เหมือนจะรู้แล้วว่าขลุ่ยนั้นเป็นของเจ้า เจ้าไม่ยอมปล่อยเลย 

(คนรับใช้วิ่งเอาขลุ่ยมาให้หมินเต๋อบอกมีคนเอามาให้แล้วจากไปแล้ว) ตอนนี้ลูกแม่โตเป็นหนุ่มแล้ว ทักษะความสามารถมีไม่น้อย เก่งวิทยายุทธ์ด้วย แม่ภูมิใจในตัวเจ้าจริงๆ และถ้าเจ้าอยากจะสืบหาความเป็นมาของเจ้า แม่ก็พร้อมที่จะสนับสนุนเจ้านะ หมินเต๋อรีบบอกแม่ ที่ข้าถามแค่อยากรู้นิดหน่อยแต่ถ้าไม่ต้องการรู้ว่า

ใครเป็นพ่อแม่ที่แท้จริงของข้า ข้ารักท่านแม่คนเดียวท่านเท่านั้นที่อดทนเลี้ยงดูข้ามา แม่หมินเต๋อก็ซึ้ง แม่หมินเต๋อพูดต่อประมาณว่าลูกแม่หล่อขนาดนี้มีสาวๆในดวงใจหรือยัง หมินเต๋อก็ทวนคำถามว่าผู้หญิงอะไรกัน (อมยิ้ม) แม่สังเกตุแล้วถามว่าหรือเจ้ามีผู้หญิงในดวงใจแล้ว บอกแม่เลยเป็นใครก็ตามแม่จะจัดขบวนไป

สู่ขอให้ .....

ตัดมาวันงานเลี้ยงของฮ่องเฮาในวังหลวง ฉางรู่กับเว่ยหยางกำลังเดินทางไป ระหว่างทางก็คุยกัน ฉางรู่บอกตื่นเต้นมากนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตข้าที่ได้มีโอกาสเข้าร่วมงานเลี้ยงในวัง แล้วก็ถามเว่ยหยางว่านี่เป็นครั้งแรกของเจ้าหรือเปล่า ทำไมเจ้าดูไม่ตื่นเต้นเลย เว่ยหยางจริงแล้วข้าก็ตื่นเต้น ใจข้าเต้นดังมาก ฉางรู่บอกเว่ยห

ยางว่ายังไม่ได้โชว์ชุดที่นางตัดเย็บเองเพื่อจะนำมาใส่รำโชว์ในงานในครั้งนี้เลย เว่ยหยางตื่นเต้นบอกชุดสวยมากเลย นี่เจ้าจะแสดงรำโชว์ในงานเหรอ ฉางรู่บอกใช่ข้าเรียนรำมานานแล้วแต่ไม่เคยได้มีโอกาสแสดงเลย นี่เป็นโอกาสอันดีข้าอยากรำ คนชมจะได้จำข้าได้ เว่ยหย่างเลยบอกฉางรู่ว่างั้นดีเลยข้าจะทำให้ฝันของเจ้า

เป็นจริง ฉางรู่ได้ยินก็ดีใจ...แล้วเจ้าละเว่ยหยางเจ้าจะแสดงอะไร เว่ยหยางบอกเป็นความลับยังไม่บอก...

องค์หญิง (ในร่างองค์ชาย) เดินผ่านมาพบหมินเต๋อกำลังเป่าขลุ่ยอยู่ในวัง ก็ทำเป็นไม่สนใจเดินผ่านแต่หมินเต๋อรีบเรียกไว้ แล้วชมว่าฝีมือธนูดีมากข้าดู(ถูก)องค์ชายผิดไป องค์หญิงดีใจจับมือหมินเต๋อบอกดีแล้วต่อไปนี้เจ้าต้องไม่คอยเอาแต่หนีข้าอีกนะเจ้าต้องยอมรับว่าข้าไม่ได้อ่อนแอ หมินเต๋อทำหน้าแบบ (อุ๊ยชายมา

จับมือชายได้ไง แล้วก็ค่อยๆ ปัดออก) องค์หญิงเห็นขลุ่ยหมินเต๋อก็แย่งไปถือแล้วบอกให้หมินเต๋อเล่นขลุ่ยให้ฟังอีก หมินเต๋อบอกไม่เล่นบอกองค์หญิงว่าต้องรีบไปดูแลความเรียบร้อยในงานเลี้ยง แล้วก็เดินหนีองค์หญิงไป องค์หญิงรำพึงรำพันกับตัวเองว่า หมินเต๋อเจ้าจะต้องเล่นขลุ่ยให้ขาฟังอีก แล้วก็รีบเดินตามหมินเต๋อ

เข้าไปในงานเลี้ยง...

ภายในงานเลี้ยงที่จัดในสวน ฮ่องเฮากล่าวต้อนรับทุกคน แล้วพระมเหสีแม่ของเกาหยางก็พูดประมาณว่าวันนี้เป็นวันดี อยากชมความสามารถของหนุ่มสาวรุ่นใหม่ ใครมีความสามารถอะไรก็เชิญมาแสดงให้ความเพลิดเพลินในงานเลี้ยงกันมีรางวัลมากมายรอมอบให้ เว่ยหยางส่งสัญญาณบอกฉางรู่เอาเลยๆ  (เกาหยางแอบ

มองเว่ยหยางตลอด) --องค์ชายตงผิงรีบพูดประมาณว่าท่านแม่ (ฮ่องเฮา)ต้องแม่นางฉางเล่อเท่านั้น แม่นางหลีฉางเล่อทั้งร้องเพลงและเล่นดนตรีไพเราะ ฮ่องเฮาหันมาว่าองค์ชายตงผิงว่าเหลวไหล ข้าไม่ได้เชิญหลีฉางเล่อมาร่วมงานเลี้ยง องค์ชายตงผิงหน้าแตก... องค์หญิง(ในคาบองค์ชาย) รีบลุกขึ้นมาพูดประมาณไม่

ได้แต่หลีฉางเล่อเท่านั้นที่มีความสามารถ ข้าเสนอให้ยอดหญิงอันผิง (เว่ยหยาง)ผู้ซึ่งเป็นผู้เขียนแผนช่วยเหลือผู้ประสบภัยพิบัติ ทำให้ช่วยประชาชนผู้ประสบภัยได้สำเร็จเป็นผู้ออกมาแสดงการฟ้อนรำ ข้าเชื่อว่านางต้องไม่ทำให้พวกเราผิดหวังแน่ เว่ยหยางรีบลุกขึ้น เรียนฮ่องเฮาข้ามีความสามารถอยู่เพียงเล่นน้อยจะ

แสดงออกไปเกรงว่าจะทำให้ทรงผิดหวัง แต่ข้ามีผู้หนึ่งเป็นผู้ที่มีความสามารถทางด้านฟ้อนรำเป็นอย่างยิ่งข้าอยากเสนอให้เขาเป็นตัวแทนข้าแสดงให้ทุกท่านชม ฮ่องเฮาถามใครละ เว่ยหยางบอก หลีฉางรู่ ญาติข้าเอง ฮ่องเฮาอนุญาต (ตงผิงส่งสัญญาณให้คนสนิท ไปบอกคนเล่นพิณว่า..เล่นให้ดีดีนะ...บีบไหล่) 

ฉางรู่เดินคุยมากับหนานอัน หนานอันชมฉางรู่ว่าแสดงได้สวยงามมาก ฉางรู่ขอบพระทัยหนานอันแล้วพูดความหมายอ้อมๆ ประมาณว่าคำชมของหนานอันมีค่ากว่าของขวัญทั้งหมดที่ฮ่องเฮาประทานให้ หนานอันเลยถามฉางรู่ว่าจริงเหรอ เจ้าคิดว่าคำพูดข้าทำให้เจ้าดีใจยิ่งกว่าได้รับรางวัลจากฮ่องเฮา --ฉางรู่

ยิ้ม--หนานอันพูดต่อชมชุดที่แางรู่ใส่ ข้าได้ยินว่าเจ้าตัดเย็บเองหงส์ร่อนมังกรรำ ฝีมือเจ้านี่หาคนเทียบยากจริงๆ  ฉางรู่ดีใจมากปลื้มปริ่ม...ระหว่่างทางกลับบ้านฉางรู่ขอบคุณเว่ยหยาง บอกเว่ยหยางว่าข้ารู้ว่าจริงๆ แล้วเจ้าก้มีความสามารถด้านการฟ้อนรำ แต่เจ้าไม่ทำเจ้าเปิดโอกาสให้ข้า เว่ยหยางบอกไม่ต้องพูดเป็นทาง

การขนาดนี้หรอกเราเป็นพี่น้องกัน และเป็นเพราะเจ้ามีความสามารถเจ้าทำได้ดี ฉางรู่ขอบคุณเว่ยหยางซบไหล่เว่ยหยาง...

ในคฤหาสน์ตระกูลหลีพวกเหล่าบรรดาสาวใช้ก็จับกลุ่มพูดกันเรื่องที่ฉางรู่แสดงรำในงานเลี้ยงในวังของฮ่องเฮาได้รับประทานรางวัลมามากมาย...คนใช้ของฉางเล่อมาได้ยินพอดีกับที่ฉางเล่อก็เดินมาถึงในสวน ฉางเล่อถามคนสนิทว่ามีอะไร คนสนิทเลยเล่าให้ฟังว่าได้ยินมาว่าคุณหนู 3 ได้รับรางวัลจากการรำในงานเลี้ยง

ในวังมาเยอะเลย ฉางเล่อตกใจ งานเลี้ยงในพระราชวังอะไร มีเมื่อไหร่ทำไมข้าไม่รู้เลย หึ......

ตัดมาที่ห้องของฉางรู่ กับแม่กับฉางซือกำลังชื่นชมกับของรางวัลมากมายที่ฮ่องเฮาประทานให้มา ฉางรู่ลูบคลำชุดของตนไปมา (เพราะหนานอันชม) ฉางซือขอชุดของฉางรู่ ฉางรู่บอกไม่ได้ เจ้าอยากได้ของอะไรบนนี้เลือกเอาไปเลยแต่ชุดข้าให้ไม่ได้ แล้วก็นึกถึงคำพูดของหนานอันที่ชมชุดของฉางรู่--แล้วยิ้ม---ฉาง

เล่อเข้ามาพร้อมบ่าวไพร่มากมาย--มีความสุขกันมากเลยใช่มั้ย แม่ฉางรู่รีบถามว่าฉางเล่อมีธุระอะไรพาคนมามากมาย ฉางเล่อบอกประมาณว่าตั้งแต่เจ้าดูแลทุกอย่างในบ้าน (แทนฉิหยุนรั่ว) เจ้าไม่เห็นหัวข้าเลยใช่มั้ย เรื่องราวต่างๆไม่บอกข้า งานเลี้ยงในวังทำไมไม่บอกข้า แม่ฉางรู่บอกประมาณว่าก็คนในวัง (ขันที) นำ

ราชโองการมา ไม่มีคำเชิญถึงฉางเล่อ ฉางเล่อเลยไม่รู้เรื่องนี้--ฉางเล่อโมโหแล้วย้อนถามว่าข้าไม่รู้ แต่ทำไมคนใช้ทั่วทั้งคฤหาสน์ต่างก็รู้ทุกคน---ฉางซือพูดแทรกประมาณว่าก็เป็นธรรมดาถ้าให้ฉางเล่อรู้ ฉางรู่จะได้มีโอกาสไปแสดงความสามารถเหรอ (ฉางเล่อก็ต้องหาทางไม่ให้ฉางรู่ไป เพราะตนไม่ได้รับเชิญใครก็ไป

ไม่ได้)---แม่ดุฉางซือบอกพูดเหลวไหล---ฉางเล่อเลยพูดประมาณว่าข้าจะสั่งสอนพวกเจ้าให้รู้ไว้ใครกันแน่ใหญ่ในบ้านนี้ เด็กๆ ทำลายข้าวของให้หมด ---แม่ฉางรู่รีบตะโกนห้ามพวกเจ้ากล้าเหรอนี่เป็นของขวัญพระราชทานจากฮ่องเฮานะ ฉางเล่อบอก หึ ข้าไม่ได้ทำลายของขวัญของฮ่องเฮา ข้าทำลายของเจ้าต่าง

หาก...เด็กๆ ลุย แล้วคนของฉางเล่อก็ทำลายข้าวของในห้องของฉางรู่ --ฉางเล่อเห็นชุดของฉางรู่ก็แย่งมา นี่ใช่มั้ยชุดที่เจ้าใส่รำ นี่ใช่มั้ยชุดที่เจ้าเย็บเองแล้วได้รับคำชม ว่าแล้วฉางเล่อก็ใช้กรรไกรตัดชุดของฉางรู่ขาดพังหมด ฉางรู่เสียใจมาก---หนำใจฉางเล่อแล้วนางก็ออกไป----เว่ยหยางมาหาฉางรู่เห็นข้าวของถูก

ทำลายก็ตกใจถามฉางรู่ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่ฉางรู่กับฉางรู่ก็เล่าให้เว่ยหยางฟัง ฉางรู่บอกเกลียดฉางเล่อมาก ทำไมนางจ้องแต่ทำลายความสุขของข้าและคนอื่นๆ ในบ้าน---แม่ฉางรู่เสริมถึงแม้ว่าข้าจะได้รับหน้าที่ให้ดูแลความเรียบร้อยในบ้าน แต่ฉางเล่อก็ไม่เกรงใจถือว่าตนเองเป็นลูกสาวคนโตของสะไภ้ใหญ่ในบ้าน 

--ช่างแย่จริง--เว่ยหยางบอกฉางรู่ว่าอย่าเสียใจ ข้าจะต้องสั่งสอนฉางเล่อให้สำนึกที่มีแต่ความใจแคบ และทำให้คนอื่นเดือดร้อน---แล้วหันไปถามแม่ฉางรู่ว่า ท่านป้าสองท่านจะอยู่ข้างข้ามั้ย (ช่วยข้ามั้ย)?---แม่ฉางรู่ถาม เว่ยหยางเจ้าหมายความว่าอย่างไร......

ตอนเช้าเว่ยหยางมารอส่งหมินเต๋อไปเยี่ยมท่านลุงที่ต่างเมือง แม่ของหมินเต๋อกำลังเตรียมเสื้อผ้าให้หมินเต๋อมากมาย หมินเต๋อบ่นว่าไม่ต้องเตรียมไปเยอะ ข้าโตแล้้วจัดเตรียมเองได้ แม่หมินเต๋อบอกก็เพราะเจ้าโตแล้้ว เจ้าจะต้องมีภาพลักษณ์ที่ดีลุงเจ้าจะได้ภูมิใจ เว่ยหยางบอกป้า 3 อย่ากังวลตอนนี้หมินเต๋อได้เป็นถึง

องครักษ์หลวงและยังช่วยงานในคฤหาสน์ตระกูลหลีเคียงบ่าเคียงไหล่กับท่านพ่อ (หลีเสี่ยวหราน) ด้วย ท่านลุงต้องภูมิใจแน่่ หมินเต๋อรีบเสริมข้ามีวิทยายุทธ์เก่งด้วย ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วง แม่หมินเต๋อบอกจะไม่เป็นห่วงได้ไงนี่เจ้าเพิ่งจะกลับมาจากเดินทางไปเคารพบรรพบุรุษครั้งทีแล้ว คราวนี้ก็ต้องเดินทางอีกแล้ว...หมิ

นเต๋อบอกแม่อย่ากังวล จะรีบไปรีบกลับ--หมินเต๋อบอกแม่ให้รักตัวให้ดีระวังอย่าป่วย แม่หมินเต๋อบอกแม่อยู่แต่ในที่พักจะเป็นอะไรได้ล่ะ อย่ากังวลเลย แล้วก็กอดหมินเต๋อหมินเต๋อก็กอดแม่--เว่ยหยางบอกหมินเต๋อน้องรัก--หมินเต๋อรีบผละจากกอดแม่ (กลัวเว่ยหยางเห็นว่ายังเป็นเด็กอ้อนแม่อยู่? ) ขอให้เจ้าเดินทาง

ปลอดภัย หมินเต๋อบอกไม่ต้องเป็นห่วง ข้ามีเรื่องจะขอเจ้าเช่นกัน เว่ยหยางบอกไม่ต้องเป็นห่วงข้าจะดูแลป้า 3 อย่างดี---แม่หมินเต๋อบอกหมินเต๋อว่าจะออกไปส่งเจ้าข้างนอกแล้วทั้งคู่ก็เดินออกไป--เว่ยหยางเปรยขึ้นว่าทำไมข้ารู้สึกไม่ค่อยดีนะ จะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ย หรือข้าคิดมากไปเอง.....

หมินเต๋อเข้ามาสะสางงานในวัง (น่าจะอย่างนั้น อยู่ๆ ก็เดินป่วนเปียนในนั้น มาทำไม?) องค์หญิง (ในคาบองค์ชาย) เห็นเข้าก็เรียกให้เข้ามาหา หมินเต๋อก็เข้ามาแบบขัดไม่ได้ องค์หญิงถามทำไมเจ้าไม่แต่งเครื่องแบบละ หมินเต๋อบอกข้าแค่มามอบหมายงานให้คนอื่นทำแทนเท่านั้น ข้าต้องไปคาระวะท่านลุง องค์หญิงรีบ

ถามนี่เจ้าจะเดินทางเหรอ ไปไหนอะ หมินเต๋อตอบประมาณว่าไปในที่ที่ไกลมาก ห่างไกลความเจริญ หวังว่าองค์ชายจะไม่ตามข้าไปทำให้ข้าลำบาก องค์หญิงก็แกล้งหมินเต๋อจับมือหมินเต๋อมาลูบคลำ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงนะข้าเห็นเจ้าเป็นเพื่อนเท่านั้น ข้าขอให้เจ้าเดินทางปลอดภัย หมินเต๋อรีบชักมือกลับแล้วก็เช็ดๆ กับ

เสื้อ (555 น่ารัก)--- องค์หญิงก็บอกหมินเต๋อว่าเราเป็นเพื่อนกัน ดังนั้นตอนเจ้าไม่อยู่ข้าจะดูแลคนในครอบครัวเจ้าให้เอง----

เช้าวันใหม่ไป๋จื่อเอาพู่กันป้ายผงฝุ่นใส่ตามขอบหนังสือที่หลีเสี่ยวหรานชอบอ่าน แล้วจินเถาก็แอบนำเข้าไปเก็บไว้ที่เดิมในห้องอ่านหนังสือของหลีเสี่ยวหราน ---หลีเสี่ยวหรานอ่านหนังสือใช้นิ้วแตะน้ำลายแล้วเปิดหนังสืออ่านทีละหน้าๆ ---(ผงฝุ่นเข้าไปในร่างกาย)---เว่ยหยางมาหาครอบครัวฉางรู่บอกทุกคนว่างานทาง

ฝ่ายตนเรียบร้อยแล้วต่อไปเป็นทางครอบครัวฉางรู่ล่ะ ---(งานแทคทีมก็มา)--แม่ฉางรู่ยิ้มแบบฉางเล่อเจ้าโดนแน่---คนรับใช้เดินถือถาดซุปตกใจที่เดินมาเจอฉางเล่อรีบขอตัวไป ฉางเล่อถามคนสนิทว่านั่นคนใช้ใคร คนสนิทฉางเล่อบอกเป็นคนใช้ของฉางซือ ฉางเล่อเลยตามไปหาฉางซือ--

ที่ห้องฉางซือกำลังดื่มน้ำซุบอยู่ทำตัวมีความลับ ฉางเล่อเข้ามาทั้งแม่ฉางรู่และแางซือทำเป็นลุกลี้ลุกลนมีความลับ แม่ฉางรู่ถามฉางเล่อว่ามาที่นี่ได้อย่างไร (ลมอะไรหอบมา) ฉางเล่อตอบที่นี่คฤหาสน์ตระกูลหลีข้าสามารถไปได้ทุกที่แหละ ท่านไม่อยากให้ข้ามาเหรอ แม่ฉางรู่รีบตอบไม่ใช่ๆ ข้าดีใจที่ท่านมาต่างหาก--ฉาง

เล่อพยายามถามอ้อมว่าฉางซือดื่มอะไรตลอดทั้งวัน ---แม่ฉางรู่บอกอ๋อซุบบำรุงธรรมดา แค่ตัวยาถูกๆ แต่ให้ผลดีกับรอยแผลเป็นที่หน้าของฉางซือ---ฉางเล่อเลยบอกอ๋องั้นเหรอ ท่านป้าไม่ต้องตกใจ ข้าแค่ถามเฉยๆ งั้นข้าจะนั่งคุยกับฉางซือ---แม่ฉางรู่ก็จะนั่งลงคุยด้วยแต่ฉางเล่อรีบบอกแม่ฉางรู่ว่าท่านมีธุระอะไรก็

กลับไปทำเถอะ--(มารยาทดีงามไล่ป้า) แม่ฉางรู่เลยส่งสัญญาณให้ฉางซือ ฉางซือรับมุกว่า นั่นซิท่านแม่มีอะไรกับข้าอีกมั้ย แม่บอกไม่มีงั้นข้าไปนะ แล้วก็เดินไป-(ฉางซืองงๆ )--

ฉางเล่อนั่งคุยกับฉางซือถามว่าเจ้าดื่มอะไร ฉางซือทำหน้าซื่อบอกท่านแม่ข้าได้สูตรมาจากพี่ชาย เรียกว่าซุบ 8 เซียน (8 มหาสมบัติ ) ฉางซือทำเสียงแบบเป็นความลับ ท่านพี่ห้ามบอกใครนะเป็นความลับ ไม่งั้นข้าคงไม่กล้ากินมันอีกแน่ มันคือสมุนไพร 8 ชนิด ตามปกติแล้วผู้ชายดื่มกัน ให้มีกำลังวังชา (เรื่องเซ็กส์) ฉาง

เล่อทำหน้าแบบอุ๊ยยเหรอช่างน่าเกียจ---แต่ฉางซือพูดต่อประมาณว่าข้าไม่มีทางเลือก หลังจากข้ากินวันละ 3 มื้อแล้วแผลเป็นข้าหายไปเลย แล้วก็ผิวพรรณดีดูเด็กเปล่งปลั่ง ช่วยบำรุงความงามได้เป็นอย่างดี ข้าสวยขึ้นท่านพี่เห็นมั้ย อีกอย่างข้าได้ยินมาว่าสนมในราชสำนักก็มักจะทานกันเพื่อให้สวยเปล่งปลั่งตลอดเวลา 

ท่านอย่าบอกใครนะ ฉางเล่อได้ยินดังนั้นก็อืม อืม ได้ๆ ไม่บอก----หลังจากฉางเล่อกลับไปแล้ว แม่ฉางซือก็พูดกับฉางซือว่าข้าเชื่อว่าฉางเล่อต้องกลับมาหาเจ้าอีก นางรักสวยรักงามขนาดนั้น (หึ ยิ้มๆ) ฉางซือยังงงๆ ท่านแม่ท่านหมายความว่าอย่างไร----(ฉางซือยังคงคอนเซ็ปต์อย่างเหนียวแน่น ไม่สวยและไม่ฉลาด)...

แม่หมินเต๋อกำลังเดินออกจากบ้าน แต่เว่ยหยางเรียกไว้ ถามว่าท่านป้าท่านจะไปไหน แม่หมินเต๋อบอกจะไปที่วัดไปสวดมนต์ให้หมินเต๋อเดินทางปลอดภัย เว่ยหยางบอกงั้นให้จินเถาไปด้วยข้าจะได้วางใจ แม่หมินเต๋อบอกไม่ต้องหรอกรบกวนเปล่าๆ คนใช้ตามไปด้วยเยอะแยะ แต่เว่ยหยางบอกให้จินเถาไปด้วย

เถอะ---ระหว่างทางมีคนท้องปวดท้องใกล้คลอด แม่หมินเต๋อเห็นเลยสงสารให้ขึ้นมาบนรถม้าด้วย ผู้หญิงที่ท้องคือหงส์ลั่วปลอมตัวมา วางยาพิษแม่หมินเต๋อโดยผงอยู่ที่ผ้าเช็ดหน้า (กับมือ?)ของหงส์ลั่วนั่นเอง---พอคนท้องขึ้นรถม้าแล้ว แม่หมินเต๋อบอกให้คนรถรีบไปเพราะเป็นห่วงคนท้อง จินเถาชมแม่หมินเต๋อว่าท่าน

ช่างเป็นคนมีเมตตา---

จินเถากลับมาหาเว่ยหยางที่ห้อง เว่ยหยางถามจินเถาว่าระหว่างทางเรียบร้อยดีมั้ย จินเถารายงานว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ท่านหญิงเป็นคนมีเมตตามากระหว่างทางมีคนท้องนอนร้องขอความช่วยเหลืออยู่ นางให้ขึ้นมานั่งรถม้ากับนางโดยไม่แคร์ว่านางเป็นใครเลย ----ตัดมาที่ห้องของฉิหยุนรั่ว หงส์ลั่วมารายงานว่าได้ใช้เชื้อ

โรคร้ายแรงตอนนี้แม่หมินเต๋อได้รับเชื้อโรคไปแล้วแน่นอน รอวันตาย ฉิหยุนรั่วยิ้ม--- ตัดมาที่ฉางเล่อ คนสนิทรีบมารายงานว่า ตนได้ไปตรวจสอบดูตัวยาทุกอย่างที่ทำซุบมาแล้ว หมอทุกคนต่างยืนยันว่ามีผลกับเรื่องความสวยความงามจริงๆ ยิ่งกินเป็นประจำยิ่งสวย และยิ่งทำให้ร่างกายแข็งแรง ฉางเล่อดีใจรีบไปหาฉางซือ 

เห็นฉางซือกำลังกินซุบอยู่เลย ชวนฉางซือคุย น้องพี่เจ้าคิดว่ายานี้ได้ผลดีจริงๆ เหรอ ฉางซือบอกแน่นอนผิวข้าดีขึ้นมาก ดีกว่ากินขิงและรากบัวหลายเท่าเปรียบเทียบกันไม่ได้เลย ฉางเล่อบอกอืมกลิ่นมันช่างหอมนัก ฉางซือพูดต่อเนี้ยสมุนไพรบางชนิดหายากมากราคาแพงยิ่งกว่าทองอีก ฉางเล่อได้ยินก็ตื่นเต้น ฉางซือ

มองฉางเล่อแล้วถาม ท่านพี่ท่านลองหน่อยมั้ย ฉางเล่อพยักหน้า-----

ตัดมาที่หมินเต๋อกำลังเดินทางกลับกับคนสนิทบนแพ หมินเต๋อถือปิ่นปักผมนึกถึงแม่แล้วก็ยิ้ม คนสนิทของหมินเต๋อพูดขึ้นประมาณว่าท่านหญิงต้องชอบแน่ๆ แล้วอันนี้ละ (หยิบกล่องปิ่นอีกอันออกมาจากย่าม) ดูแล้วของวัยรุ่นไม่น่าจะเหมาะกับท่านหญิง หมินเต๋อบอกเจ้าอย่ายุ่ง จุ้น..คนสนิทบอกว่าถึงไม่บอกตนก็รู้ว่า

ของคุณหนูเว่ยหยาง หมินเต๋อแกล้งผลักคนสนิทเบาๆ ไม่ให้พูดมาก---แล้วก็มีกลุ่มคนร้ายโผล่จากน้ำมาจะฆ่าหมินเต๋อหมินเต๋อสู้ แต่พลาดถูกทำร้าย( สลิง ) คนร้ายเหวี่ยงหมินเต๋อตกน้ำไป --แม่หมินเต๋อพลาดทำเข็มเย็บผ้าแทงนิ้วเลือดใหล คนสนิทมาเห็นรีบห้ามเลือดให้ แม่หมินเต๋อเป็นห่วงหมินเต๋อ ว่าจะมีอันตราย

หรือเปล่า ทำไมหมินเต๋อยังไม่มาถึงบ้านนะ--แล้วก็จะดื่มน้ำ มือสั่น ล้มลงฟุบบนโต๊ะ---