เขียนบล็อกฉลองน้ำท่วมภาคหนึ่ง - เลี้ยงลูกเป็นแว๊น


แบบว่าน้ำท่วมบ้านจึงต้องระเห็จหนีน้องน้ำ(น้องน้ำยักษ์ ไม่น่าเรียกน้อง เรียกปู่ทวดหนังเหนียวอาจจะเข้าท่ากว่า แต่กระแสน้องน้ำมาแรงไม่อยากขวางน้ำเชี่ยว) มาอยู่ตึกกบดานชั่วคราว แต่คงเป็น"ชั่วคราว"ที่ยาวนิดนึง เพราะไม่รู้อีน้องน้ำจะไหลลงทะเลเมื่อไหร่ ไม่เป็นไร เรารักน้ำ ไม่เคยทำร้ายน้ำ ก็ขออนุญาตอยู่กับน้องน้ำให้ได้ ขอให้น้องน้ำมีความสุขกับการเที่ยวเล่นเถลไถลให้มาก แล้วรีบไถลลงทะเลไปโดยไวนะจ๊ะ รักนะ

เมื่อมาอยู่ตึกก็ใช่ว่าจะหนีน้องน้ำพ้น น้องน้ำตามมาอย่างไว จากวันแรกน้ำแห้งผาก จนถึงวันนี้น้องน้ำได้ค่อยๆลามมาท่วมทั่วบริเวณแล้ว และยังขึ้นสูงเรื่อยๆทุกวัน ไม่เป็นไร ยังไงน้องน้ำคงไม่ปีนตึกขึ้นมาหาแบบสไปเดอร์แมน

วันนี้เราไม่ได้มาบ่นเรื่องน้องน้ำ(เหรอ?) เรามาบ่นเรื่องอีน้องมนุษย์ห้องถัดไปสองห้อง ซึ่งเป็นน้องหนูวัยกำลังซนเป็นที่น่าเอ็นดูของคนในครอบครัวอีเด็กเปรตนี้มาก แต่ไม่ใช่สำหรับดิชั้น ขออนุญาตเรียกอีน้องคนนี้อย่างสุภาพว่าเด็กเปรต

เด็กเปรตนี้ไม่รู้ย้ายตามมาจากอีเด็กหลังบ้านข้าพเจ้าหรือไม่ เพราะมีพฤติกรรมใกล้เคียงกันราวกับแฝดนรก เป็นเด็กที่ไม่มีสามารถสะกดคำว่าเกรงใจชาวบ้านได้ นึกจะแหกปากในเวลาหกโมงเช้าก็แหกแปดหลอดขึ้นมา ซักพักร้องเพลงหนูมาลีลั่นตึก เด็กเปรต กูเกลียดมึง

มึงหิวมึงปวดอะไรมึงก็บอกพ่อแม่มึงซี่(เสียงสูง) จะแหกปากทำ...อะไร

ย้อนหลังไปเมื่อสิบปีที่แล้วดิชั้นจำความได้ดี ยุคนั้นเป็นยุคของการคิดนอกกรอบ ซึ่งหลักการของการคิดนอกกรอบไม่มีอะไรมาก คือมึงอย่าคิด/ทำสิ่งที่ชาวบ้านเค้าทำกัน นักวิชาการออกมาต่อสู้กับนักรณรงค์วัฒนธรรม นักวิชาการบอกว่าอยากให้เด็กฉลาดคิดเป็นต้องปล่อยให้เด็กเรียนรู้ด้วยตัวเอง อยากทำอะไรต้องให้มันทำ เหมือนพ่อแม่ฝรั่ง นั่งเม้าท์แตกตามร้านกาแฟ ปล่อยลูกวิ่งพล่าน ไม่ต้องสนใจมัน น่าแปลกเด็กฝรั่งวิ่งพล่านหกล้มไม่ร้องซักแอะ แม่มันตบตูดปัดฝุ่นให้มันวิ่งต่อ เด็กไทยโดยเฉพาะพวกลูกคนมีอันจะกิน หกล้มปุ๊บร้องจ้าหาแม่นม แม่นมต้องรีบมาเป่าปู้ดโอมเพี้ยงหาย

ในขณะที่พ่อแม่ที่ฮิพและคูลก็พยายามจะเลี้ยงลูกตามแบบนักวิชาการ ปู่ย่าตายายที่มาช่วยเลี้ยงลูกก็พยายามเลี้ยงแบบนักอนุรักษ์คือโอ๋ตลอด เด็กมันน่าเอ็นดู อยากได้อะไรก็หามาให้ (ข้างบ้านดิช้านนนนน เลี้ยงอย่างงี้เลยโอ๋แทบเคี้ยวข้าวให้หลานกลืน) สิบปีให้หลัง เราก็จะพบเห็นเด็กที่โตขึ้นมาแบบอีหลักอีเหลื่อ คิดนอกกรอบมั้ย? ไม่ หกล้มแล้วเงียบมั้ย? ไม่

ไม่ได้อะไรซักอย่าง

อ่อ ได้ของแถมมาอย่างนึง ก้าวร้าว ใครพูดไม่ได้สอนไม่ได้กูแว้นซ์ใส่แม่งแบบไม่ต้องมีเหตุผล

ก่อนที่ท่านผู้อ่านจะตราหน้าหาว่าดิชั้นเกลียดเด็ก ขออนุญาตแก้ตัวเบาๆนิดนึงว่าปล่าวเลย ไม่ได้เกลียดเด็กนะจ๊ะ เด็กอินโนเซนท์ทำอะไรก็ไม่ผิด แต่ที่น่ารังเกียจคือพ่อแม่มัน สักแต่ปั่มป๊าม ไม่รู้จักเลี้ยงลูกให้ดี

คนรับกรรมก็คือคนที่ต้องอยู่ร่วมสังคมกับไอ้เด็กแวนซ์สันดานเสียอย่างเราๆ ก็ต้องอยู่ต่อไป ดูแลตัวเองต่อไป อยู่กับมันให้ได้ เหมือนน้ำ




Create Date : 05 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2554 13:18:55 น. 1 comments
Counter : 431 Pageviews.

 
สวัสดีครับ ผมชื่อ ชัยครับ เป็นโปรดิวเซอร์รายการชาวกรุง ทางเชชั่นทีวี

พอดีอยากทราบว่าคุณเป็นคนตั้งกระทู้นี่หรือป่าวครับ
//www.pantip.com/cafe/woman/topic/Q11735122/Q11735122.html

พอดีอยากทำรายการเรื่องนี่ครับ และอยากจะปรึกษานะครับไม่ทราบว่าพอจะติดต่อได้ยังไงบ้างครับ

เฟซบุ๊คผมครับ https://www.facebook.com/RittichaiCHU


โดย: Rittichai Chuwong IP: 27.130.159.236 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:23:32:52 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

EmilyWeird
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add EmilyWeird's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.