Welcome to my life!
สวัสดีค่ะ
วันนี้ก็มาประเดิมเขียน blog ใหม่นิดนึงหลังจากนั่งตกแต่งไปวันนึงเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว วันนึงเต็มๆ
ตอนแรกที่เปิด blog ขึ้นมา คิดว่าอยากหางานอดิเรกทำ ไอ้เราเป็นคนชอบอ่านชอบเขียน แต่นิสัยเสีย เวลาคิดได้ว่าจะเขียนก็ขี้เกียจ พอมานั่งจะเขียนก็ลืมไปแล้วว่าจะเขียนอะไรดี
วันนี้ก็เหมือนเดิม ยังไม่รู้จะเขียนอะไรดี.....
งั้นขออนุญาตบ่นๆๆๆ เรื่อยเปื่อยไปก่อน 1 วันแล้วกันนะคะ
ดอกที่ 1
เสาร์นี้จะไปเสม็ด
เคยไปเสม็ดมา 3 ครั้งถ้วน ยังไม่ประทับใจครั้งไหนเป็นพิเศษสักที แต่ไม่รู้ทำไมก็อยากจะไปอีกเรื่อยๆ
ข้อดีของเสม็ดก็คือ ใกล้ และได้บรรยากาศฟ้าสวยน้ำใสของเกาะทั่วไปในประเทศไทย
ข้อเสียก็คือ ยุงเยอะและกัดเจ็บ แถมบางทีพนักงานรีสอร์ทไม่ค่อยง้อลูกค้า (โดยเฉพาะคนไทย)
คราวที่แล้วที่ไป ได้พักที่วงเดือนวิลล่า พนักงานที่อยู่ที่ครัวไม่ยอมให้ยืมแก้ว จะขอยืมแก้วไปดื่มเครื่องดื่มที่ห้องเพื่อน ไอ้เราลืมหยิบมาจากห้องตัวเอง แถมห้องก็อยู่กันคนละฝั่ง ไกลแสนไกล พนักงานที่ครัวพูดจาไม่มีหางเสียง และยืนยันว่าไม่ให้ยืม จนมีเพื่อนในครัวเดินมาบอกว่าให้มัดจำไว้ เค้าจึงให้เรามัดจำไว้ 50 บาท (ประเมินด้วยสายตาคิดว่าราคาปลีกแก้วไม่น่าเกิน 10 บาท ราคามัดจำก็ไม่น่าเกินราคาสินค้า) ทำเหมือนเราไปขอข้าวเค้ากิน
ตอนมื้อเย็น โต๊ะเราเป็นโต๊ะที่ใหญ่ที่สุดวันนั้นและสั่งอาหารแบบเต็มที่ น้าดิชั้นนั่งหัวโต๊ะเป็นเจ้าภาพ พนักงานคนเดิมที่เจอตอนเกิดคดียืมแก้วก็เดินมาพินอบพิเทาน้าดิช้านนน หันมาเห็นเราก็ยิ้มให้ ไม่ได้ตระหนักเลยว่าเมื่อกลางวันมีคดีกัน
เฮ้อ
อ่อ แน่นอนว่าคราวนี้ไม่ไปพักที่เดิมแล้ว ฟันธงค่ะ
ดอกที่ 2
รูปขนาดโปสการ์ด
ดิชั้นชอบรูปถ่ายขนาดโปสการ์ด เพราะมันไม่ใหญ่ไม่เล็กดี รูปถ่ายจัมโบ้มันกินที่ เวลาแปะอัลบั้มหน้านึงแปะได้แค่ 2 รูปเท่านั้น นอกจากนั้น ขนาดโปสการ์ดมันจับถนัดดี เหมาะกับคนมือไม่ใหญ่ ดิชั้นก็เลยชอบรูปถ่ายขนาดโปสการ์ดมากกว่า
ปัญหาก็คือ เดี๋ยวนี้ร้านอัดรูปไม่ค่อยอยากอัดรูปขนาดโปสการ์ด ที่จริงต้นทุนก็น่าจะถูกกว่าเพราะมันใช้กระดาษขนาดเล็กกว่า แต่คิดว่าคงเป็นเพราะไม่ค่อยมีใครเค้าสั่งไซส์นี้กัน ร้านเลยไม่ค่อยสต็อกกระดาษไว้ หรือซื้อกระดาษน้อยก็ได้ราคาแพง ก็ว่ากันไป
เพราะฉะนั้นเวลาไปร้านอัดรูป เราก็จะถามตลอดว่ามีขนาดโปสการ์ดมั้ย กอนที่จะสั่ง ที่ผ่านมาก็ไม่เค๊ยไม่เคยจะมีปัญหา เจ้าหน้าที่ก็เชียร์จัมโบ้กันไป เราก็ปฏิเสธกันไป
ล่าสุดเจอร้านนี้ ทีเด็ด เดอะมอลล งามวงศ์วาน ชั้น G ร้านโกดัก
ถามพนักงานที่มีอายุมากกว่าคนอื่นว่ามีกระดาษขนาดโปสการ์ดมั้ย sheก็พยักหน้า (ไม่พูดกับดิช้านน) เราก็ยื่นแฮนดี้ไดรฟ์ให้ sheก็เสียบก็อปรูปไป เราก็บอกว่าอัดโปสการ์ดนะคะ she ก็เอื้อมมือไปหยิบแผ่นป้ายมาวาง โผล๊ะ ใส่หน้าเรา(ไม่พูด) มีเนื้อหาว่าราคาขนาดโปสการ์ดใบละ 4 บาท ขนาดจัมโบ้ใบละ 4 บาท
ที่จริงราคาที่อื่นไม่น่าจะเกิน 3 บาทด้วยซ้ำ แต่เพราะขี้เกียจไปเดินหาร้านอื่น (อีกและแม่คุณ) ก็อ่ะๆๆเอาร้านนี้แหละ ก็ย้ำกับเค้าอีกทีว่าค่ะ เอาโปสการ์ด เพราะชอบรูปเล็ก เจ้าหน้าที่นัดมารับรูปตามเวลา
ดิชั้นก็เดินเล่นช็อปปิ้งไปมากับเพื่อน บังเอิ๊นไปเจอร้านข้างบนในตัวห้าง อัดรูปโปสการ์ดใบละ 3 บาท ก็คุยกันว่าช่างเหอะ เสียค่าขี้เกียจ+โง่ไป
เกินเวลาไป 1 ชั่วโมงก็กลับมารับรูปที่ร้าน เปิดถุงออกมาเป็นรูปจัมโบ้
ดอกที่ 3
...............
หมู่นี้งานเยอะและยุ่งมาก เวลากลับบ้านไม่อยากทำอะไรเลย นอกจากนอนอืด
ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของวันคือตอนหัวค่ำหลังกินข้าวเย็น เป็นเวลาส่วนตัวที่สามารถเปิดแอร์ท้าลมร้อน นอนก่ายหมอน ดูหนัง
ทีนี้ความซวยก็มักจะมาเยือน แอร์เจ้ากรรมเกิดป่วยอะไรไม่ทราบ ชะรอยไม่ค่อยจะเย็น บทจะเย็นก็เย็นเป็นขั้วโลก คอมเพรสเซอร์ไม่ยอมตัด บางทีก็น้ำหยด บางทีก็มีเสียงประหลาดๆ คล้ายๆเสียงท้องร้อง
ก็คิดๆว่าจะแก้ปัญหายังไง เพราะแอร์นี่ก็กี่เต็มทน ซ่อมแล้วซ่อมอีก ซ่อมวันนี้พรุ่งนี้ทรุด
ตอนนี้เลยวางแผนเปิดรับบริจากช่วยเหลือโลกร้อน โดยที่ "โลก" คือโลกของดิชั้นเอง :P
ผู้มีจิตศรัทธาจะร่วมบริจาคเอาบุญ กรุณาทิ้งคอมเม้นไว้ได้เลย เจ้าของ blog จะติดต่อกลับไปในเวลาไม่นาน
ขอบคุณค่ะ
| Create Date : 04 มีนาคม 2553 |
| Last Update : 4 มีนาคม 2553 14:25:21 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 435 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: เฟอจิว IP: 118.173.223.120 วันที่: 4 มีนาคม 2553 เวลา:16:55:20 น. |
|
|
|
โดย: โยเกิตมะนาว  วันที่: 4 มีนาคม 2553 เวลา:21:15:07 น. |
|
|
|
| โดย: SmokYEyEs IP: 58.137.157.146 วันที่: 5 มีนาคม 2553 เวลา:14:54:10 น. |
|
|
|
| โดย: โอ๋เว้ย! IP: 203.144.144.164 วันที่: 9 มีนาคม 2553 เวลา:21:21:24 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
