ปาย อะเกน... ปายด้วยกันมั้ยจ๊ะ? เรียนท่านผู้อ่านและที่ไม่ได้อ่าน(ดูแต่รูป)ทุกท่าน อย่าเพิ่งเบื่อเมืองปาย ไปซะก่อนนะคะ ว่าเหตุไฉน ไยข้าพเจ้าเอารูปปายมาโพสบ่อย ๆ เนื่องจากว่าก่อนสิ้นปีมีโอกาสได้ไปทัวร์ปายหลายรอบด้วยกัน ความรู้สึกเหมือนไปซื้อยาแก้ไอน้ำดำตราเสือ 11 ตัวหน้าปากซอยยังไงยังงั้นเลยทีเดียว (เว่อร์ไปละ) ทริปนี้เป็นทริปแรกในการฝึกงานที่บริษัทเนเจอร์ไมล์ค่ะ ส่วนทริปปีใหม่นี่เป็นครั้งที่สอง แต่เอามาโพสก่อนให้งงกันเล่น ๆ (ว่างจัด ไม่มีอะไรทำ) ไม่อยากพูดพล่ามทำเพลงกันมากมาย ไปดูภาพจากฝีมือสมัครเล่นได้เลยเจ้า... (ไปเหนือบ่อยๆชักอยากจะอู้คำเมือง) ไปถึงโป่งเดือดกันตั้งแต่เช้า... หมอกหนามั่กๆ แมวโป่งเดือด :D ทางสายหมอก สามัคคีกันสูงจริงๆ มีแต่หมอกเต็มไปหมด บริเวณลานกางเต้นท์ ที่ โป่งเดือดป่าแป๋ค่ะ โป่งเดือดป่าแป๋ อุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง ลูกค้าของเราครึกครื้นกันสุดฤทธิ์ ก่อนที่จะะเจอกับ 1,864 โค้ง และอาเจียนกันไปตามระเบียบ... แวะพักสูดอากาศและทิ้งของเสียบริเวณทางขึ้นจุดชมวิวกิ่วลม อุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง ถึงแล้ววว จุดชมวิวกิ่มลม ที่อุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง ดอกไม้เมืองหนาวบานต้อนรับผู้มาเยือน ทีมงานผู้ควบคุมยานพาหนะ ว่าจ้างมาจากภาพยนต์เรื่อง Tokyo Driff และไกด์สาวตัวเล็กแต่ใจใหญ่ของเรา ร้านอาหารเล็ก ๆ ในเมืองปาย นมัสการหลวงพ่ออุ่นเมือง ที่วัดน้ำฮู อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน หลวงพ่อวัดน้ำฮูคือองค์กลาง จะมีความพิเศษคือ มีน้ำไหลซึมออกมาจากเศียรพระ (โอววว.. มหัสจรรย์จริงๆเลยจอร์จ) บนวัดพระธาตุแม่เย็น จุดชมวิวของเมืองปาย ที่เห็นในภาพคือดอกคำแสด ที่เมืองปายมีอยู่มากมาย วัดพระธาตุแม่เย็น ตุงข้าวเปลือกถวายพระธาตุ สาวน้อยริมแม่น้ำปาย มีกังหันลมเหมือนอยู่สวิสเซอร์แลนด์เลยค่ะ แวะซื้อโปสการ์ดกับเสื้อยืดสวย ๆ จากร้าน "Sabai-Dee Gallery" ซักหน่อย "Mu Shop Pai" ร้านขายเสื้อยืด โปสการ์ด ของที่ระลึกที่เป็นที่นิยมอีกแห่งหนึ่งบนถนนคนเดินเมืองปาย แวะอีกที... (จริงๆ แล้วแวะทุกร้านนั่นแหละ) แวะชมวิวระหว่างทางไป ถ้ำลอด อ.ปางมะผ้า (และลูกค้าของเราก้ออาเจียน อีกครั้ง...เสมือนเป็นกิจวัตรประจำวัน) หนทางลดเลี้ยวเคี้ยวคด แต่ปลายทางกลับงดงามอย่างคาดไม่ถึง ... ถ้ำลอด อ.ปางมะผ้า จ.แม่ฮ่องสอน เครื่องประดับสวยๆ ที่หมู่บ้านกะเหรี่ยงห้วยเสือเฒ่า ไกด์สาวของเรา ตามหารักแท้ที่แม่ฮ่องสอน 555+ แม่ฮ่องสอน... ยามเช้าที่ปางอุ๋ง อากาศหนาวมากๆ ภาพปางอุ๋งเลยออกมาเป็นแบบนี้ค่ะ บรื๋อออออ... สายหมอกกำลังเริงระบำอยู่บนผิวน้ำ.. ณ ปางอุ๋ง จ.แม่ฮ่องสอน แดดที่ปางอุ๋ง สวยกว่าแดดที่กรุงทเพเยอะเลย... ปางอุ๋ง ทิวสน ริมทะเลสาบ "ดอกลำโพง" ดอกไม้เมืองเหนือ บานอยู่ทุกสถานที่ที่เราเดินทางไป รวมทั้งปางอุ๋ง... จริงๆ น่าจะเปลี่ยนชื่อมาเป็นดอกโทรโข่งนะ :D ... นางพญาเสือโคร่ง หรือดอกซากุระเมืองไทยนั่นเอง "หมู่บ้านรักไทย" ต.หมอกจำแป๋ ห่างจากตัวเมืองแม่ฮ่องสอนประมาณ 44 กิโลเมตร หมู่บ้านรักไทย เป็นหมู่บ้านของชาวจีนฮ่อ ประชากรในหมู่บ้านส่วนใหญ่อพยพหนีภัยมาจากทางตอนใต้ของจีนในช่วงการเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นระบบคอมมิวนิสต์ โคมจีนสีแดงสด แขวนอยู่ทั่วไปในหมู่บ้านรักไทย ดอกชบาหนู... ตุ๊กตาดินเหนียว ปล่อยพลังปัสสาวะได้ไกลมาก ของเล่นราคาย่อมเยาว์ในหมู่บ้านรักไทย นักท่องเที่ยวของเราชอบใจกันใหญ่ "บ้านดิน" ทำจากดินเหนียวผสมฟางข้าว .. เสร็จสิ้นการเดินทางแสนประทับใจกันที่ "ถ้ำแก้วโกมล" แต่เราไม่สามารถเก็บภาพสวยๆมาให้เพื่อนๆ ได้ชม เพราะข้างในไม่อนุญาตให้ถ่ายภาพค่ะ เนื่องจากว่าแสงแฟลชอาจไปทำลายความสวยงามของผลึกแคลไซด์ ที่อยู่ภายในถ้ำ ถ้าอยากชมต้องไปดูด้วยตัวเองนะคะ   Create Date : 25 มกราคม 2551     Last Update : 25 มกราคม 2551 17:07:51 น. Counter : 4666 Pageviews.   11 comment Share Tweet

ปีใหม่ไปเที่ยวเมืองปาย ห้วยน้ำดัง ปางอุ๋ง แม่ฮ่องสอน กันค่ะ "ปาย" เมืองที่เต็มไปด้วยมนเสน่ห์ กลิ่นอายของวัฒนธรรมอันหลายหลาย วีถีชีวิตอันเรียบง่ายของผู้คน ดึงดูดให้นักท่องเที่ยว รวมทั้งพวกเราต้องมาเยือนให้ได้ซักครั้งหนึ่ง และอีกครั้ง..ที่ได้กลับมาเยือนเมืองปาย อุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง ปางอุ๋ง... ทุกครั้งที่มาก็ยังคงเป็นเหมือนครั้งแรกเสมอ.... ไปถึงโป่งเดือดป่าแป๋ ณ อุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดังกันตั้งแต่เช้ามืด อากาศเย็นยะเยือก หมอกลงหนา ... พระจันทร์ยังไม่หลับ... บ้านพักที่โป่งเดือด คู่หวานประจำทริป มาฉลองปีใหม่ด้วยกัน มดเดินตามเป็นแถวเลย :p จุดชมวิว "สายหมอก" อุทยานแหล่งชาติห้วยน้ำดัง หมาเมืองปาย ^___^ ที่พักคืนแรก..."ชีวาดอย" อ.ปาย บรรยากาศภายในห้องพักสุดโรแมนติก ... สะพานไม้เล็ก ๆ ที่แม่น้ำปาย "บ้านปายวิลเลจ" รีสอร์ทริมแม่น้ำปาย พาหนะที่นักท่องเที่ยวส่วนมากใช้สัญจรไปมาที่เมืองปาย จำชื่อร้านไม่ได้ - -* ... ร้านกาแฟเล็ก ๆ ริมถนนคนเดินเมืองปาย แสงแดดยามเช้าของเมืองปาย ... "ร้านริเวอร์คอเนอร์" ร้านอาอาหารบรรยากาศดี ริมแม่น้ำปาย ยามค่ำคืนนักท่องเที่ยวมักมาปล่อยโคมกันที่นี่ ... ถนนคนเดินเมืิองปายยามค่ำคืน ถนนแห่งศิลปิน มีสินค้า Handmade วางขายอยู่ทั่วไป ร้านขายเครื่องดื่มริมถนนคนเดิน นักท่องเที่ยวชาวต่างชาตินิยมมานั่งชิว ใครๆ มาปายก็ต้องซื้อเสื้อยืดกันทั้งนั้น... "coffee mobile" ร้านกาแฟเก๋ ๆ ที่นำรถมาแปลงให้เป็นร้านขายกาแฟ แวะร้านเสื้อยืดอีกแล้ว... แวะชม ไม่ได้แวะซื้อแต่อย่างใด ... เนื่องจากซื้อโปสการ์ดเยอะจนกระเป๋าเบาจึงต้องหักห้ามใจไว้ - -* แวะส่งโปสการ์ดหาบรรดาญาตสนิท มิตรสหายและมิตรรักแฟนเพลงเสียหน่อย มันจะเปลืองเงินเพราะค่าแสตมป์ดวงละ 3 บาทนี่แหละ - -* ... "Pai Post Gallery" บ้านจัดแสดงภาพถ่ายริมถนนคนเดินเมืองปาย โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายในการเข้าชม ภาพสวย ๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ "Under+Over" ร้านขายโพสการ์ดและงานศิลปะ เป็นภาพถ่ายขาว-ดำ ด้วยสไตล์ที่เป็นรูปแบบเฉพาะตัวของร้าน ทำให้ไปเมืองปายกี่ครั้งๆ ก็ต้องแวะร้านนี้เสมอ... และก็สามารถเรียกเงินจากกระเป๋าเราได้ทุกครั้งไป... ปายก็มีเซเว่นน้า... ไกด์กล้วย เวอร์ชั่นเบลอ...@@ สวยไปอีกแบบ... ... ถนนคนเดินเต็มไปด้วยผู้คนที่หลั่งไหลกันมาฉลองปีใหม่ที่ปาย... คืนหนึ่งริมแม่น้ำปาย... แสงไฟยามค่ำคืนของรีสอร์ทริมฝั่งแม่น้ำปาย เช้านี้ที่ปายอุณหภูมิ 10 องศาเซลเซียส หนาวจนไม่อยากอาบน้ำ แล้วก้อไม่ได้อาบน้ำจริงๆ แหะๆ .... คุณกล้วยไม้ ไกด์สุดแนว ฮาตลอดเส้นทาง เล่นกันเอง ขำกันเองทั้งนั้น 555+ ขุนเขา ทุ่งหญ้า ท้องฟ้า และป่าไม้ โอบกอดเมืองปายเอาไว้... "coffee in love" ร้านแกแฟเล็ก ๆ น่ารักชานเมืองปาย แหล่งท่องเที่ยวใหม่ที่นักท่องเที่ยวนิยมมานั่งจิบกาแฟ และถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก "coffee in love" ... ดอกไม้บานรับอรุณ ทำบุญปีใหม่กันที่วัดพระธาตุแม่เย็นค่ะ ปางอุ๋ง ท้องฟ้าสดใสรับปีใหม่ เด็กดอยใจดี ดอกนางพญาเสือโคร่ง หรือ ดอกซากุระเมืองไทย บานรับลมหนาว ที่ปางอุ๋ง เห็นแล้วชื่นใจ... ทะเลสาบสายหมอก ณ ปางอุ๋ง แม้แต่ดอกหญ้าที่ ปางอุ๋ง ก็ยังสวย ดอกนางพญาเสือโคร่งอีกแล้ว อดใจไม่ไหวทุกครั้งที่เห็น ต้องหยิบกล้องขึ้นมากดชัตเตอร์ทุกทีไป ปางอุ๋ง ยิ่งสูง...ยิ่งหนาว... ปางอุ๋ง ต้นไม้ สายหมอก ท้องฟ้า ผืนป่าอันอุดมสมบูรณ์ ขนาดภาพเบลอก็ยังสวย^^ น้องกระเหรี่ยงหกห่วง (สังเกตที่คอ) ที่บ้านห้วยเสือเฒ่า น่ารัก^^ กะเหรี่ยงชอบกินมาม่าเหมือนกันค่ะ อาหารยอดฮิตของคนไทย สิ้นสุดกันที่ถ้ำแก้วโกมลเช่นเคย ค่ะ ไม่มีภาพสวย ๆ ให้ชม เพราะข้างในห้ามถ่ายรูป ขอบคุณนักท่องเที่ยวผู้ร่วมเก็บเกี่ยวความประทับใจทุก ๆ คน "พี่แอร์ พี่เบิร์ด พี่วาว พี่โดนัท คุณแม่ พี่กบ น้องก้อย พี่ชัยพรที่พาเราไปถึงยังสถานที่ท่องเที่ยวแต่ละแห่งอย่างปลอดภัย ขอบคุณเนเจอร์ไมล์ //www.tourtooktee.com กับทริปสบายๆ ในวันปีใหม่ค่ะ   Create Date : 22 มกราคม 2551     Last Update : 22 มกราคม 2551 16:36:47 น. Counter : 8295 Pageviews.   10 comment Share Tweet

ปาย...แม่ฮ่องสอน เสน่ห์แห่งเมืองสามหมอก เงียบสงบ เรียบง่าย อบอุ่น สวรรค์ของนักเดินทาง หลากหลายคำจำกัดความของเมืองปาย ... เรื่องราวดี ๆ บรรยากาศแห่งความสุขที่เมืองปาย และแม่ฮ่องสอน ยากนักที่จะเก็บความประทับใจเหล่านั้นไว้ในรูปภาพ... "ผู้ร่วมเดินทางของเรา ณ ห้วยน้ำดัง" "สายลม แสงแดด และขุนเขา ที่อุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง" "บ้านพักท่ามกลางแมกไม้ ที่โป่งเดือดป่าแป๋ครับ" "ถ่ายรูปกับป้ายเป็นที่ระทึก :) " "..." "สายน้ำเย็นฉ่ำ ที่น้ำตกหมอกฟ้า" "ขนุนดิน...กินม่ายล่าย" "สะพานประวัติศาสตร์...ท่าปาย" "สะพานถึงกับเอียงเลยทีเดียว" "ดอกไม้สวย ๆ บริเวณที่พัก" " โคมนี้...ที่ไหน(วะ) " "แวะซื้อโปสการ์ด...ร้านสบายดี...แต่ไม่สบายกระเป๋า" "เอ้า...พายกันเข้าไป!" "โช๊ะ!!" อ้าว.. พี่โน๊ต อุดมก็มา (คนแรกจากซ้าย) :D ปุจฉา :: ดอกอะไรอ่ะ..? วิสัชนา :: "ดอกไม้" (-_-") "พี่สาวทอผ้าอย่างขะมักเขม้น" "..." "รอยยิ้มแห่งความสุข..." "วัดพระธาตุดอยกองมู" "ไปลิ่วเลย..." "แสงแดดยามเช้าที่ปางอุ๋ง" "..." "..." "ลูกแกะน้อย ที่พระตำหนักปางตอง" " แสงสียามค่ำคืน ณ ถนนคนเดินในเมืองแม่ฮ่องสอน" เก็บความประทับใจไว้ในความทรงจำ...ซักวันคงได้กลับมาพบกันอีก... "แม่ฮ่องสอนเมืองแห่งสายหมอก"   Create Date : 20 ธันวาคม 2550     Last Update : 20 ธันวาคม 2550 17:59:33 น. Counter : 4475 Pageviews.   18 comment Share Tweet

ลี่เจียง จงเตี้ยน เต๋อชิง...บนเส้นทางสู่แชงกรีลา ตามหาขอบฟ้าที่หายไป... อุณภูมิใกล้จุดเยือกแข็ง ผมเดินลงจากวัดฟงจ้านหลิน...มองไปยังหุบเขาด้านตะวันออกของเมืองจงเตี้ยน ฤดูหนาวเช่นนี้ จงเตี้ยนกลมกลืนอยู่ภายใต้โทนสีน้ำตาล หิมะต้นฤดูโปรยลงมาต้อนรับผมเล็กน้อย...จากนี้ไปไม่นานนัก สีน้ำตาลตรงหน้าผม ก็จะเป็นสีขาวโพลน เต็มไปด้วยหิมะ... ...เมืองจงเตี้ยน... "แชงกรีล่า” - ขอบฟ้าที่หายไป - จากคุณหมิง สู่ต้าลี่.... วันนี้ผมอยู่ลี่เจียง...มาถึงลี่เจียงตอนบ่าย อากาศเย็นกว่าต้าลี่นัก...ลงจากรถบัสก็นั่งแท็กซี่ต่อไปยังเมืองเก่าลี่เจียง...ตั้งใจพักนอนในเมืองเก่า...ลี่เจียง... เขตเมืองเก่าตอนเริ่มต้น ถนนยังกว้างขวาง แต่ไม่มี่รถวิ่งแล้ว ให้ผู้คนเดินเพียงอย่างเดียว... บ่ายวันนี้ นักท่องเที่ยว ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวจีน...ผมพบเจอประปราย... เมืองเก่าลี่เจียง กว้างขวางนัก...หากเดินเรื่อยๆ...อาจหลงทางได้...แต่นักเดินทางจากแดนไกลเช่นผม...การหลงทาง ก็คือการได้ค้นเจอทางสายใหม่... และทำให้ได้รู้สึกว่า ... ประตูบานเล็กอีกบานบนโลกใบนี้...ได้เปิดขึ้น ต้อนรับผม..อีกครั้งหนึ่งแล้ว... บางมุม เราพบเจอผู้คนเดินมากมายไม่รู้จัก...บางมุมดูแสนเงียบเหงาสิ้นดี... อากาศเย็นลงทุกขณะ อุณภูมิไม่ห่างจากจุดเยือกแข็งมากนักผมยังคงเดินถ่ายรูปไปเรื่อยๆในเขตเมืองเก่า ยิ่งลึก ทางยิ่งแคบ แต่บรรยากาศบางอย่าง...ก็สวยงามอยู่ในหัวใจ... นักเดินทางคู่นี้ ดูเหมือนว่าเดินทางมาจากแดนอาทิตย์อุทัย...แม้ว่าการเมืองระหว่างประเทศของญี่ปุ่นกับจีน ยังคงตึงๆอยู่บ้าง จากผลสืบเนื่องจากสงครามโลกครั้งที่สอง...แต่มิตรภาพ และบนถนนนักเดินทาง...ผมเชื่อเหลือเกินว่า...ทุกอย่าง ล้วนแต่สวยงามอย่างไม่มีพรมแดนทั้งสิ้น... >>> ร้านข้าวน่ารัก ในเมืองเก่าลี่เจียง...ริมน้ำใสใหลเย็น เห็นตัวปลา...<<< ท่ามกลางทรงบ้านแบบเก่าอายุกว่าร้อยปี...ลำธารที่ผมได้พบเห็นก็ล้วนใสสะอาด ปลาคาร์ฟ (มั้ง) ว่ายน้ำอย่างไม่สะทกสะท้านกับความหนาวเหน็บ... ฟ้ามืดลงตลอดเวลา...ผมคงไม่ต้องบอกว่าอุณหภูมิเป็นเท่าไร... แต่ผมจำได้ว่า ผมหนาวมากจนแทบไม่อยากถอดถุงมือมาถ่ายรูป... ลำธารกลางเมืองทิ้งโค้งสวยงาม ในบางมุมและบางเวลาก็ร้างไร้ผู้คน...ดูเหมือนเป็นเมืองเหงาเงียบ...อาจเป็นเพราะว่า ผมมาเยือนในวันที่มิใช่ฤดูท่องเที่ยวของที่นี่ก็อาจเป็นได้... ฟ้าค่ำแล้ว ร้านอาหารจุดโคมไฟให้แสงสว่าง...ผู้คนนั่งชมบรรยากาศสวยงาม ณ ร้านอาหาร... ถ่ายภาพนี้เสร็จ ผมนั่งหลบน้ำค้างในชายคาบ้านหลังหนึ่ง นั่งเป่าสร้างไออุ่นให้กับฝ่ามือตัวเอง... บ้านบางหลังทำเป็นร้านขายของที่ระลึก... แสงไฟวับแวมมาจากด้านตรงข้ามของลำธารเล็กๆสายนี้...ยังไม่ดึกนัก...บรรยากาศยามค่ำคืนแตกต่างตรงสีของแสงไฟที่สาดส่องยามค่ำคืน... ป้ายชี้บอกทาง.... ดูสวยงามในยามค่ำคืน... ผมอ่านภาษาจีนไม่ออก แต่น่าจะบอกทางไปยังที่พักสักแห่งหนึ่ง โคมไฟแดงจ้ารอบบ้านริมทางเดินหลังนี้... นี่่ก็อีกป้ายหนึ่ง ใครทราบช่วยบอกทีครับ   Create Date : 04 ธันวาคม 2550     Last Update : 4 ธันวาคม 2550 13:14:13 น. Counter : 2268 Pageviews.   9 comment Share Tweet

ไปเที่ยวจิ่วจ้ายโกวกันเถอะ! จิ่วจ้ายโกว ทะเลสาบ ภาพเงาตัวเองในผืนน้ำ และจดหมายบางฉบับที่ยังไม่ได้ส่ง... ...ภายหลังการเดินทางยาวไกล สลัดความเหน็ดเหนื่อยเมื้อยล้าหมดแล้ว ดึกนั้นผมฝ่าลมหนาวออกมาเดินเล่นไม่ไกลจากโรงแรมที่พักมากนัก ...ริมแม่น้ำ จันทร์โค้งรูปเคียวส่องแสงน้อยๆแต้มผา ก้มมองหาเงาดวงจันทร์ในแม่น้ำ แต่มองหาไม่เห็น อาจเพราะแม่น้ำใหลแรงไม่มีพื้นที่ให้น้ำนิ่งพอให้เงาดวงจันทร์แต้มดวง ...ดึกนี้ไม่หนาวนัก..ผมนึกเพลงท่อนที่ว่า “ ฉันเดินทางตามเส้นทางของดวงจันทร์ ตามเส้นทางของดวงจันทร์” ของพี่อารักษ์ อาภากาศ ก่อนเอ่ยลาแม่น้ำ แล้วมานั่งดื่มเบียร์จีนฝ่าหนาวแกล้มซี่โครงแพะ และ เนื้อจามรีย่าง ริมทางเดิน ...เรื่องราวแกล้มภาพ...นำมาฝากเพื่อนผองน้องพี่ทุกท่านครับ.... ลมดึกรุนแรงขึ้น บวกกับเรี่ยวแรงของวันนี้ก็ใช้ไปเกือบหมด ผมเดินกลับที่พักในเวลาที่จันทร์รูปเคียวกำลังแอบอยู่หลังเหลี่ยมเขา เห็นรัศมีจันทร์ทอดวงเล็กๆน้อยแบบอายๆพอให้เห็นบ้าง เหนื่อยนัก ก็เลยหลับเสียเต็มที่ ตื่นเช้ามาสดชื่นเดินฝ่าหนาวเข้าจิ่วจ้ายโกว...นั่งรถอุทยานมาลงที่น้ำตก..ยิ่งใหญ่ สวยงามนักครับ ม่านน้ำอ่อนช้อย เม็ดน้ำกระเซ็นแต้มแดดเกิดเป็นรุ้งวาดโค้งอ่อนช้อย เหนือน้ำตกเป็นทะเลสาบใหญ่อีกแห่งที่ทอดตัวลดหลั่นลงมา จนกระทั่งเป็นน้ำตก...ดั่งที่ได้เห็นสัมผัส ผมใช้เวลาสองวันเต็มๆในอุทยานฯจิ่วจ้ายโกว แต่ก็เป็นเพียงพื้นที่ส่วนหนึ่งเท่านั้นที่ได้สัมผัส และก็เป็นส่วนหนึ่งของส่วนหนึ่งอีกเท่านั้นที่ได้เก็บเป็นภาพถ่ายมาฝากพี่น้องผองเพื่อน... ...ในมุมหนึ่งที่ไม่ต้องหาเหลี่ยมเพื่อหลบผู้คน...ซึ่งหาได้ยากยิ่งนัก.. น้ำใสราวกระจก กระจกสะท้อนภูเขาและท้องฟ้า ดวงตะวันส่องแสงรัศมีให้ความนิ่งลึกของน้ำเป็นกระจกที่คมชัด...ยิ่งใหญ่น่าดู เดินผ่านไปมาเห็นเงาตัวเอง ตัวเองที่เทียบกับห้วงจักรวาลนี้แล้วกระจิ๊ริดน่าดู พลิ้วอยู่ในกระแสน้ำตามแรงลม...จดจำไม่ได้แล้วว่าหนทางที่ผ่านมา ทำผิดต่อฟ้าดินไปมากมายเท่าไร...แล้วปฎิบัติดี ลดทอนความผิดที่ผ่านมาได้มากมายแค่ไหน... ..."ฟ้าบอกเธอกี่ครั้งกี่หนว่าใจคนควรกว้างใหญ่ดังใจฟ้า ภูเขาบอกเธอกี่หนกี่ครั้งว่าใจคนควรหนักแน่นดังภูผา แม่น้ำบอกเธอหรือเปล่า...ว่าใจคนควรเยือกเย็น ตะวันบอกเธอหรือเปล่า ว่าใจคน ควรซื่อตรง..." น้ำใสมองเห็นพื้นน้ำเบื้องล่าง ดูนิ่งลึกสุขุม ภูมิประเทศใต้น้ำมองเห็นใสแจ่มกระจ่างหยั่งถึง ยิ่งใหญ่แต่ดูอ่อนโยน หากแต่ภูมิประเทศในหัวใจผู้คน..เหตุใดถึงยากหยั่งถึง หัวใจหลายดวงไม่มีรักมอบให้กัน และยังปรารถนาถึงการทำลายล้าง ... ในหลายเหตุผลการเข่นฆ่า ก็อ้างความชอบธรรมในนามศาสดาผู้ยิ่งใหญ่...ทั้งๆที่ไม่มีในหลักคำสอนของศาสดาใด บอกกล่าวว่ากระทำเช่นนี้ เป็นสิ่งถูกต้องสมควร... .....คลื่นนักท่องเที่ยวหลายหมื่นคนในวันที่ยังไม่เป็นเวลาที่นักท่องเที่ยวจะมากที่สุดลื่นไหลไปข้างหน้าอยู่ตลอดเวลา หลายครั้งที่ผมและพี่น้องผองเพื่อนอยู่ในกระแสพลังมหาศาลเหล่านั้นยากที่จะออกจากคลื่นขบวน...แต่ก็ใช่ว่าจะฝ่าไม่ได้เสียทีเดียว หลายครั้งที่เราพบพื้นที่เพียงเล็กน้อยและจำกัดความให้เป็นพื้นที่ส่วนตัวเราชั่วคราว เพียงเพื่อได้ถ่ายรูปในมุมสงบ พื้นที่เล็กๆที่ว่างอยู่แทบตลอดเวลาก่อนหน้านั้น...ก็จะเต็มไปด้วยการติดคุกคาม ไม่ผิดนักที่ผมจะใช้คำว่าคุกคาม เราจำกัดสิทธิ์ส่วนตัวไว้แคบเต็มที เพื่อที่จะไม่ให้ไปโต้แย้งสิทธิ์ผู้อื่นได้...แต่ก็จนแล้วจนรอด ผู้คนก็รุมมาที่เราเพื่อจะดูว่าเรากำลังทำอะไร มันคงไม่มีอะไรทำร้ายความสัมพันธ์ด้านดีของมนุษย์ด้วยกันมากไปกว่าเหตุการณ์ที่เรากำลังจะกดชัตเตอร์ กล้องต้องการความนิ่งตั้งอยู่บนขาตั้ง แต่การก้มมากระแทกข้อศอกบ้าง หลังบ้างเพื่อแย่งดูในช่องมองภาพของเรา หรือก้าวเข้ามายืนขวางกล้องที่เรากำลังจะกดอยู่ทั้งๆที่รู้..เพื่อกดชัตเตอร์ของตัวเอง... . .....ผมไม่ได้ติดใจอะไร มีแต่เพียงคำถามว่า หรือท้ายแล้ว ผู้คนมากมายทำอะไรก็มิได้ฟังเสียง "ข้างใน" ของตัวเองบ้างเลย เห็นผู้อื่นทำ ก็ทำตาม จนสุดท้ายต้องตั้งคำถามว่า ชีวิตและจิตวิญญาณเป็นของเราเท่าไรในเวลานาทีทั้งหมดของชีวิต แล้วเป็นของคนอื่นที่เรามัววิ่งตามอยู่มากมายกว่าเป็นของเราหรือไม่ แล้วท้ายสุด "ชีวิต" นั้น เป็นของใครกันแน่ . .....ผมว่าการถ่ายรูปมิใช่เป็นแค่การเห็นภาพสวยงามแล้วยกกล้องขึ้นถ่าย แต่มันเป็นการเดินทาง "ภายใน" ของใครคนหนึ่งซึ่งหลอมรวมวิถีของหัวใจ จิตวิญญาณ และกล้องไว้ด้วยกัน... . .....หากแต่อย่างน้อยที่สุด...เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็อาจทำให้การเดินทาง "ข้างใน" ของผม เข้มแข็งขึ้นก็เป็นได้.... ภูเขาหนึ่งลูกตีลังกาอยู่ในน้ำ... ยามเช้าในวันอากาศหนาว ผมว่าอุณหภูมิตอนนั้นไม่ถึงสามองศาหรือน้อยกว่า เพราะรอบตัวผมทั้งบนทางเดินและราวไม้ มีน้ำค้างแข็งเกาะอยู่ แอ่งน้ำเล็กๆมีแผ่นน้ำแข็งเคลือบอยู่บนผิว...อีกหนึ่งทะเลสาบที่สวยงามของอุทยานจิ่วจ้ายโกว...และกับอีกหนึ่งวันหนาวๆที่ผมต้องกดชัตเตอร์แบบมือสั่นๆ...ในวันที่ลมหายใจออกมาเป็นควันสีขาว... เส้นทางศึกษาธรรมชาติจากสุดปลายเส้นทางของจิ่วจ้ายโกวฝั่งขวามือลงมายังทะเลสาบหงส์ ระยะทางประมาณ 2 กม. เป็นเส้นทางที่สวยงามอีกเส้นทางหนึ่งและเป็นเส้นทางที่เจ้าบ้านไม่ใช้เดินทางมากนักเนื่องจากเป็นเส้นทางที่ต้องเดินเท้า จึงเป็นสวรรค์สำหรับพวกเรา..เดินลงภูเขามาเรื่อยๆ ถ่ายภาพมาเรื่อยๆ.... สายธารเล็กๆสีสวยมีให้ชมแทบตลอดเวลาภายในอุทยานฯจิวจ้ายโกวผมใช้เส้นทางเดินเล็กๆเดินสู่ทะเลสาบหงษ์ นานครั้งนักที่จะมีนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่นแซงพวกเรามา หลายครั้งที่หยุดถ่ายรูป แล้วดูความเป็นไปของธรรมชาติ หลายครั้งที่เก็บกล้องแล้ว แต่ยังคงชื่นชมกับธรรมชาติตรงหน้า...เป็ดป่าสองสามตัวว่ายน้ำผ่านไป นกสีสวยร้องเพลงให้ฟัง เสียงกิ่งสนพลิ้วไหวในสายลม และใบไม้ร่วงลงมาแต้มน้ำเป็นเรือใบไม้ลำเล็กๆที่เคลื่อนไปข้างหน้าด้วยแรงลม...กลางวันอากาศสบายๆ...สุขหัวใจนักเชียว ธารน้ำสีเทอร์ควอยส์ ตัดกับไม้น้ำสีน้ำตาลอมเขียว ใบไม้กำลังเปลี่ยนสี ฤดูหนาวกำลังเข้ามาพร้อมๆกับฤดูใบไม้ร่วง จากนี้ไม่นานนักใบไม้ทั้งภูเขาก็จะเปลี่ยนสีแล้วพร้อมใจกันทิ้งตัวลงสู่พื้นดิน จะปล่อยให้หิมะปกคลุมอีกหลายเดือน น้ำตกที่อ่อนช้อยก็จะกลายเป็นน้ำแข็ง .... ยามใบไม้เปลี่ยนสี ที่นี่เปรียบเหมือนดรุณีน้อยวัยสาว ทำให้หัวใจจอมยุทธหนุ่มอ่อนไหวยวบยาบ อดประหวั่นพรั่นพรั่นพรึงมิได้...อาภรณ์ของนางอ่อนช้อย แต่อาจกระหวัดรัดกระบี่ที่แข็งแกร่งของจอมยุทธหนุ่มให้หักสะบั้นได้... พรรณไม้น้ำหลากพันธุ์ทำให้สีน้ำเป็นสีต่างๆ รวมทั้งการตกกระทบของแสง...องศาของดวงอาทิตย์กำหนดมิติของเวลา ทำให้การตกกระทบของบางองศาทำให้เกิดสีใหม่ๆขึ้น...สระเดียว เกิดการเปลี่ยนสีได้ทั้งวัน... บ่ายแล้วผมยังคงเดินถ่ายรูป เลยเวลาอาหารเที่ยงไปพอควร...ท้องส่งเสียงร้องเตือนเป็นระยะ...รอบตัวยังคงสวยงามไม่น้อย.... ทุ่งหญ้าในทะเลสาบสีน้ำตาลตัดกับสี่เขียวของใบสนจากเวลาในภาพถ่ายอีกไม่เกินหนึ่งเดือน ใบไม้บนภูเขาทั้งลูกจะเปลี่ยนเป็นหลากสี งามนักครับ บนยอดเขาก็จะมีหิมะปกคลุม อากาศก็จะหนาวมาก ภูเขาก็หนาว คนก็หนาว..ต้นไม้ก็หนาว น้ำก็หนาว อะไร อะไรก็หนาว....ครับ ก่อนถึงทะเลสาบหงส์ ฉากหลังของน้ำเป็นภูเขายิ่งใหญ่ หญ้าน้ำยังคงขึ้นอยู่ในทะเลสาบ แต้มสีน้ำตาลอีกสีหนึ่งเพิ่มขึ้น ถนนรถ ถนนคน และ ถนนน้ำ อยู่เคียงคู่กัน ณ ทะเลสาบหงส์... ทะเลสาบหงส์ในวันที่มีเป็ดป่าว่ายน้ำเล่นอย่างมีความสุข... อีกหนึ่งความยิ่งใหญ่ของที่นี่ครับ ... น้ำจากทะเลนสาบบอนไซที่ไหลลงทะเลสาบเบื้องล่าง ดวงอาทิตย์ทำมุมกับพื้นโลกน้อยลงเรื่อยๆ แล้วในองศาที่ผมยืนอยู่อาทิตย์ก็ลับเขาไปแล้ว..ยังคงเหลือแสงไม่มากนักที่พอให้เราได้ถ่ายรูป...ไม่มีนักท่องเที่ยวมากมายหลงเหลือ เหลือเพียงแค่ผมกับพี่น้องผองเพื่อนไม่กี่คน และนักท่องเที่ยวเจ้าถิ่นเล็กน้อยเท่านั้น.. บรรยากาศเหมือนเป็นของพวกเรา..พื้นที่ส่วนตัวของเรากว้างขึ้น...ความรู้สึกผ่อนคลาย...และมีพื้นที่ความสุขมากขึ้นตามไปด้วย อุณภูมิรอบตัวต่ำลงทุกขณะ ผมยังมีความสุขกับภูเขา สายน้ำ การถ่ายภาพ และทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว...บรรยากาศนิ่งเงียบขึ้นทุกขณะ... สองวันกับการเดินทางในจิ่วจ้ายโกวเชื่อมโยงมิติเวลากับการเดินทาง "ภายใน" ของตัวเอง ค้นเจออะไรมากมาย... ธรรมชาติยิ่งใหญ่เสมอ... หัวใจดวงน้อยจากธรรมชาติ... ...ธารสายน้อยอ่อนช้อยสวยงาม ธรรมชาติงดงามเสมอ...จากลาจิ่วจ้ายโกวในเวลาที่ตะวันรอนแสงลาฟ้าไปแล้ว...รางวัลที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้นในความรู้สึก...เดินทางยาวไกล...ผ่านเงาตัวเองที่พลิ้วไหวไปตามกระแสน้ำและแรงลมบนผืนน้ำหลายครั้ง...พบเห็นการทายทักจากธรรมชาติ ความอบอุ่นยังปรากฎอยู่เสมอบนความรู้สึก หลักไมล์ของการเดินทาง "ภายใน" ยังอีกยาวไกลนัก...ที่ต้องเรียนรู้ค้นหา ...ตั้งใจจะเขียนจดหมายถึงใครสักคน...ถ่ายทอดเรื่องราวเหล่านี้... หากแต่ยังคิดคำขึ้นต้นจดหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกที่ได้พบเห็นไม่ได้...หวังไว้วันหนึ่ง หากถ้อยคำขึ้นต้นจดหมายปรากฏขึ้นมาในความรู้สึก...ได้บทเริ่มต้นในฉบับจดหมายฉบับนี้ ก็คงได้ส่งถึงผู้รับสึกที...   Create Date : 20 พฤศจิกายน 2550     Last Update : 20 พฤศจิกายน 2550 12:05:22 น. Counter : 5348 Pageviews.   17 comment Share Tweet

• Group ตัวอย่าง

• ทิวาจรดราตรี
• Naaee58
• Complicatedgirl
• ge-or-ge
• Hobbit
• ดอกกรรณิการ์
• พรายน้ำฟ้า
• nLatte
• ความรักทำให้โลกอ่อนหวาน
• Webmaster - BlogGang

• ทัวร์ทุกที่
• NatureTravelling.com
• BlogGang.com