 |
|
สาย
ลมอ่อนๆพัดปอยผมสีขาวของคุณยายผู้นั่งอยู่บนเก้าอี้โยกหวายโบราณ
แว่น
สายตาของเธอร่นมาอยู่ตรงปลายจมูก ขณะที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับงาน
เย็บ
ปักถักร้อย ข้างตัวเธอมีหลานสาววัยรุ่นผู้หนึ่งนั่งอยู่ด้วย เธอประดุจ
ดอกไม้
ที่เพิ่งจะแรกแย้ม ทันใดนั้นเธอก็โพล่งออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยว่า
คุย
ยายคะ ทำไมเราจึงหารักแท้ ได้ยากเย็นนักคะ
หญิงชราผู้มีดวงหน้าอารี
ผู้นี้เงยหน้าขึ้นมาจากงานเย็บปัก ลูบศีรษะหลาน
สาวอย่างรักใคร่
สัก
ครู่หนึ่งเด็กสาวกระเถิบเข้าไปใกล้พร้อมกับนอนหนุนตักคุณยาย
ฟังนะ
ยายจะเล่าอะไรให้หนูฟัง... เมื่อหลายศตวรรษก่อน ขณะที่โลกเรายัง
อ่อน
วัยกว่านี้ รักแท้ปรากฏอยู่ทุกหนทุกแห่ง มนุษย์สามารถเป็นเจ้าของมัน
ได้
ด้วยการเรียกหา จึงมองไม่เห็นคุณค่าของรักแท้
เมื่อเป็นดังนี้พระผู้เป็นเจ้า
จึงตัดสินใจที่จะเก็บรักแท้เอาไว้
คุณ
ยายหันมาส่งยิ้มและลูบผมนุ่มๆของหลานสาวอย่างอ่อนโยน
แล้วกล่าวต่อ
ไปว่า...
พระผู้เป็นเจ้าขอให้นางฟ้าสองตนช่วยเก็บรักษารักแท้
แรกทีเดียวนางฟ้าได้
ฝังรักแท้ไว้ในดิน
แต่มนุษย์ก็ขุดมันออกมาได้อย่างง่ายดาย ต่อมาพวกเธอจึง
นำรักแท้ไป
เก็บไว้บนภูเขาที่สูงที่สุด แต่ผู้คนก็พากันปีนป่ายไปจนถึงยอดเขา
นั้น...
นางฟ้าจึงนำไปไว้ได้ท้องทะเลลึก แต่มนุษย์ก็ยังดำดิ่งสู่ก้นทะเลแล้วนำ
รัก
แท้กลับคืนมาอีกจนได้
คุณยายคะ...
รักแท้ก็ยังหากันได้ง่ายๆอยู่ดีนี่คะ หลานสาววิพากษ์
...เพราะ
มนุษย์ก็จะขุด ปีน และว่ายน้ำ...
ในที่สุดนางฟ้าจึงตกลงใจที่จะเก็บ
รักแท้ไว้ในหัวใจมนุษย์... นับจากนั้นผู้คน
ต่างก็มีปัญหาในการ
ติดตามหารักแท้... เพราะว่าพวกเขาจะพากันมองหามันใน
ทุกหนทุกแห่ง
ยกเว้นที่เดียว... ที่ซึ่งควรจะเก็บมันไว้ นั่นคือ ...ตรงหัวใจ
ที่
มา เย้ เย้ ดอทคอม
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
