“ปัญหาโรคซึมเศร้า” เป็น
ปัญหาที่ตัวผู้ป่วยเองไม่ได้ต้องการให้เกิดขึ้น แต่ด้วยเหตุปัจจัยบางประการ
หรือหลายประการที่มีความสำคัญต่อตัวผู้ป่วย
อาจเป็นบ่อเกิดของปัญหาอาการซึมเศร้าได้

         
การวินิจฉัยอาการซึมเศร้าของแพทย์ เริ่มต้นจากการพูดคุย
การซักถามประวัติถึงอาการทางจิตเวชอื่นที่เคยเกิดขึ้น โรคทางร่างกายหลายโรค
และยาบางชนิด อาจเป็นสาเหตุของการเกิดโรคซึมเศร้าได้
การวินิจฉัยจึงเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
ที่สำคัญแพทย์ที่ทำการตรวจต้องอาศัยทักษะในการวินิจฉัยอยู่พอสมควร
ส่วนขั้นตอนในการวินิจฉัยโดยทั่วไป เริ่มต้นจาก...

         
การถามอาการหรือการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น
โดยเริ่มตั้งแต่เริ่มมีอาการครั้งแรกไล่มาตามลำดับจนปัจจุบัน
ยิ่งผู้ป่วยเล่าอาการต่าง ๆ ที่มีได้อย่างละเอียด
เล่าปัญหาที่เกิดขึ้นได้มากเท่าไร
แพทย์ก็จะยิ่งเข้าใจผู้ป่วยมากขึ้นเท่านั้น
การซักถามในขั้นตอนนี้นอกจากเพื่อดูว่าผู้ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าได้หรือไม่
แล้ว ยังเพื่อพิจารณาว่าผู้ป่วยอาจเป็นโรคทางจิตเวชอื่น ๆ
ที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับอาการเหล่านี้หรือไม่
ในกรณีที่สงสัยว่าผู้ป่วยอาจมีโรคทางร่างกายอื่น ๆ
ที่อาจเป็นสาเหตุของอาการต่าง ๆ
ที่พบแพทย์อาจซักประวัติเพิ่มเติมจากญาติหรือผู้ใกล้ชิด
เพื่อที่จะได้ทราบเรื่องราวหรืออาการต่าง ๆ ได้ชัดเจนขึ้น
เพราะคนรอบข้างอาจสังเกตเห็นอะไรได้ชัดเจนกว่าตัวผู้ที่มีอาการเอง

         
ด้านการรักษา หากได้รับการรักษาผู้ที่เป็นจะอาการดีขึ้นมาก อาการซึมเศร้า
ร้องไห้บ่อย ๆหรือรู้สึกท้อแท้หมดกำลังใจ
จะกลับมาดีขึ้นจนผู้ที่เป็นบางคนบอกว่าไม่เข้าใจว่าตอนนั้นทำไมจึงรู้สึก
เศร้าไปได้ถึงขนาดนั้น
ยิ่งหากมารับการรักษาเร็วเท่าไรก็ยิ่งจะอาการดีขึ้นเร็วเท่านั้น
การรักษาที่สำคัญ คือการรักษาด้วยยาแก้เศร้า โดยเฉพาะในรายที่มีอาการมาก
ส่วนในรายที่มีอาการไม่มาก
แพทย์อาจรักษาด้วยการช่วยเหลือชี้แนะการมองปัญหาต่าง ๆในมุมมองใหม่
แนวทางในการปรับตัวหรือการหาสิ่งที่ช่วยทำให้จิตใจผ่อนคลายความทุกข์ใจลง
ร่วมกับการให้ยาแก้เศร้าหรือยาคลายกังวลเสริมในช่วงที่เห็นว่าจำเป็น

วิธีการรักษา
ประกอบไปด้วย 2 ส่วนหลักคือ 1.
การรักษาด้วยยาการใช้ยาแก้เศร้า
เพื่อไปปรับสมดุลสารเคมีในสมองเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมาก
ยาแก้เศร้าช่วยบรรเทาอาการเศร้าเมื่อทานยาจนรู้สึกดีขึ้นแล้ว
ควรทานยาต่อไปอีก 6-12 เดือน เพื่อป้องกันอาการกลับมาเป็นซ้ำ
และแม้จะรู้สึกสบายดีก็ยังต้องกินยาตามแพทย์สั่งอย่างต่อเนื่อง
ทั้งนี้เนื่องจากผู้ที่เคยป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามักจะกลับมาป่วยซ้ำหรืออาจมี
อาการกำเริบซ้ำได้

2. การรักษาทางจิตใจมีวิธีรักษาทางจิตใจอยู่หลายรูปแบบ ในการช่วยเหลือผู้
ป่วยโรคซึมเศร้า ซึ่งอาจเป็นการพูดคุยกับจิตแพทย์
อันจะช่วยให้ผู้ป่วยเกิดความเข้าใจตนเอง สาเหตุที่ทำให้ตนเองเป็นทุกข์
ซึมเศร้า เข้าใจปัญหาและนำไปสู่การแก้ไขปัญหาได้อย่างเหมาะสมในที่สุด

         
วิธีการที่พบว่าสามารถรักษาโรคซึมเศร้าได้ดี มีดังนี้
การรักษาแบบปรับความคิดและพฤติกรรม
เชื่อว่าอาการของผู้ป่วยมีสาเหตุจากการมีแนวคิดที่ไม่ตรงตามความเป็นจริง
เพราะบ่อยครั้งที่ทุกข์เพราะความคิดของตัวเองเช่น มองตนเองในแง่ลบ
มองสิ่งต่าง ๆ ในแง่ลบ
การรักษาจึงมุ่งแก้ไขแนวคิดของผู้ป่วยให้สอดคล้องกับความเป็นจริงมากขึ้น
การรักษาแบบปรับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลการรักษามุ่งให้ผู้ป่วยมีการปรับ
ตัวต่อสิ่งแวดล้อมและผู้อื่นให้ดีขึ้น
การรักษาจิตบำบัดเชิงลึกเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยเข้าใจปมขัดแย้งที่อยู่ในจิตใจ
ตนเองจนนำมาสู่โรคซึมเศร้า

ข้อแนะนำที่ช่วยในการส่งเสริมการรักษาอาการซึม
เศร้า มีดังต่อไปนี้

          1.
การออกกำลังกายการออกกำลังกายนอกจากจะช่วยทางร่างกายแล้ว
จิตใจก็ยังจะดีขึ้นด้วย
ถ้าได้ออกกำลังกายร่วมกับผู้อื่นด้วยก็จะยิ่งช่วยเพิ่มการเข้าสังคม
ไม่ทำให้รู้สึกว่าตนเองโดดเดี่ยว

          2.
อย่าคาดหวังหรือตั้งเป้าหมายยากเกินไป
ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่เรายังต้องการการพักผ่อนทั้งทางร่างกายและจิตใจ
การกระตุ้นตนเองมากไปกลับยิ่งจะทำให้ตัวเองรู้สึกแย่ที่ทำไม่ได้อย่างที่
หวัง

          3.เลือกกิจกรรมที่ทำให้รู้สึกดี
ๆมักจะเป็นสิ่งที่เราเคยชอบ

          4.
พยายามทำกิจกรรมที่ทำร่วมกับคนอื่นมากกว่าที่จะอยู่คนเดียว
หลักการเกี่ยวกับอารมณ์ความรู้สึกอย่างหนึ่งก็คือ
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้จะไม่คงอยู่ตลอดไป แต่จะขึ้น ๆ ลง ๆ ในแต่ละช่วง
คนที่มีความโศกเศร้ามักจะรู้สึกหมดหวัง
คิดว่าความรู้สึกนี้จะคงอยู่กับตนเองตลอดเวลา
ในความเป็นจริงแล้วจะมีอยู่บางช่วงที่อารมณ์เศร้านี้เบาบางลง
ซึ่งจะเป็นโอกาสที่ให้เราเริ่มกิจกรรมที่สร้างสรรค์เพื่อให้มีความรู้สึกที่
ดีขึ้น

          5. อย่าตัดสินเรื่องที่สำคัญต่อชีวิตเช่น การหย่า
การลาออกจากงาน ณ ขณะที่เรากำลังอยู่ในภาวะซึมเศร้านี้ การมองสิ่งต่าง ๆ
ในแง่ลบอาจทำให้การตัดสินใจผิดพลาดไปได้ ควรเลื่อนการตัดสินใจไปก่อน
หากจำเป็นหรือเห็นว่าปัญหานั้น ๆ เป็นสิ่งที่กดดันเราทำให้อะไร ๆ แย่ลงจริง
ๆ ก็ควรปรึกษาผู้ใกล้ชิดหลาย ๆ คนให้ช่วยคิด

          6.
การแก้ปัญหาให้แยกแยะปัญหาให้เป็นส่วนย่อย
ๆการมองปัญหาโดยไม่แยกแยะจะทำให้เกิดความรู้สึกท้อแท้ ไม่รู้จะทำอย่างไร
การจัดเรียงลำดับความสำคัญของปัญหาว่า เรื่องไหนควรทำก่อนหลัง
แล้วลงมือทำไปตามลำดับโดยทิ้งปัญหาย่อยอื่น ๆ ไว้ก่อน
วิธีนี้จะพอช่วยให้รู้สึกว่าตนเองยังทำอะไรได้อยู่

ข้อแนะนำในการดูแลสำหรับญาติ มีดังนี้

          1. รับฟังด้วยความเข้าใจ
ใส่ใจอารมณ์ของผู้ป่วยที่มีความอ่อนไหวมาก และหลายครั้งเข้าใจยาก
การรับฟังอย่างเข้าใจ
โดยไม่ตัดสินจะช่วยให้ความรู้สึกของผู้ป่วยดีขึ้นที่มีคนพร้อมจะเข้าใจตัว
เขาอย่างแท้จริง

          2. ชวนคุยบ้างด้วยท่าทีที่สบาย
ๆพร้อมที่จะช่วยเหลือ โดยไม่กดดัน ไม่คาดหวัง
ไม่คะยั้นคะยอว่าต้องพูดคุยโต้ตอบได้มาก
เพราะท่าทีที่คาดหวังมากจะทำให้ผู้ป่วยรู้สึกแย่ที่ทำให้ญาติผิดหวัง

         
3. เปิดโอกาสให้ได้ระบายความคิดความรู้สึกที่ไม่ดี ที่รู้สึกแย่ต่าง ๆ
ออกมา โดยเฉพาะความคิดอยากฆ่าตัวตาย
การที่ผู้ป่วยได้พูดได้ระบายออกมาจะช่วยผ่อนคลายความตึงเครียดในใจลงได้
อย่างมาก

          โรคนี้ไม่ได้อาการดีขึ้นทันทีที่กินยา
การรักษาต้องใช้เวลาบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นสัปดาห์
อาการจึงจะดีขึ้นอย่างเห็นชัด จึงไม่ควรคาดหวังจากผู้ป่วยมากเกินไป
การรักษาด้วยยามีความสำคัญ ควรช่วยดูแลเรื่องการกินยา
โดยเฉพาะในช่วงแรกที่ผู้ป่วยยังซึมเศร้ามาก หรืออาจมีความคิดอยากตาย
การตัดสินใจในช่วงนี้จะยังไม่ดี
ควรให้ผู้ป่วยเลี่ยงการตัดสินใจในเรื่องสำคัญ ๆ
ไปก่อนจนกว่าจะเห็นว่าอาการเขาดีขึ้นมากแล้ว

         
เมื่อได้รู้จักโรคซึมเศร้ากันแล้ว
จะเห็นว่าโรคซึมเศร้าไม่ได้เป็นแค่อารมณ์ซึมเศร้าเท่านั้น
แต่หากเป็นโรคที่ส่งผลกระทบต่อตนเองและครอบครัว
และหากปล่อยทิ้งไว้ไม่บำบัดรักษา อาจนำมาสู่ปัญหาการทำงานและการดำเนินชีวิต
และบางรายอาจนำไปสู่การฆ่าตัวตายได้
ดังนั้นหากพบหรือสงสัยว่าตนเองและคนใกล้ชิดของคุณป่วยด้วยโรคซึมเศร้า
อย่าได้นิ่งนอนใจ ควรพามาปรึกษาแพทย์
เพราะหากได้รับการบำบัดรักษาอย่างถูกต้อง ด้วยวิธีที่เหมาะสม
คุณและคนใกล้ตัวก็สามารถจะใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขต่อไป.

Create Date : 08 พฤษภาคม 2553
Last Update : 8 พฤษภาคม 2553 15:50:46 น.		0 comments
Counter : 3970 Pageviews.
Share Tweet