ระหว่างทาง.. ของการเดินถอยกลับ
ระหว่างทาง
.. ของการเดินถอยกลับ
เคยไหม
..ที่คุณก้าวเดินไปข้างหน้า...
แต่รู้สึกว่ามันเป็นการถอยหลังกลับ
เคย
ไหม..ที่ท้องฟ้าในโลกส่วนตัวของคุณ
กลับเปลี่ยนจากสีฟ้ามาเป็นเมฆครึ้ม
สีเทาหม่น โดยไม่มีเค้าลางแห่งพายุร้าย...
ทุกอย่างพัดพาคุณกลับไป
สู่จุดเริ่มต้น...
หรือไกลกว่านั้น...เปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหยดน้ำตา
เปลี่ยน
เสียงหัวเราะเป็นเสียงสะอื้นไห้...
ความทุกข์เข้ามาทดแทน
วันเวลาแห่งความสุขของคุณ..จนหมดสิ้น...
ความคาดหวังคือปัจจัยหลักของความทุกข์
ความ
ฝันบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์
ชีวิตคนเรามีปัญหา
เพิ่มมากขึ้นตามวันเวลาที่หมุนไป...
ทุก ๆ วันเหมือนกับต้องตื่นขึ้นมา
เพื่อเดินเข้าไปในสมรภูมิรบ
ฟาดฟันกับปัญหา...
หากคุณชนะคุณก็
จะเดินจากมาพร้อมความสำเร็จอีกครั้งหนึ่ง...
หากคุณแพ้คุณก็อาจล้มจม
อยู่กับที่...
แล้วจะมีใครสักกี่คนบนโลกใบนี้...
ที่จะคอยยื่นมือให้
ความช่วยเหลือเมื่อเราเจ็บปวด
เอาเข้าจริงในโลกใบนี้...เราจะมีใคร
?...
ใครที่เป็นของเราจริง ๆ ...เกิดมาเพื่อเราจริง ๆ ...
บทเรียนของการเดินถอยหลัง...
ทำให้รู้
ว่าความคาดหวังมักมาพร้อมกับความผิดหวังเสมอ...
เราคาดหวังว่าจะมีใครมา
ร่วมแบ่งปันความรู้สึก...
คอยประคับประคองอยู่เคียงข้าง...คอยรับเมื่อ
เราล้ม..
แล้วตั้งความหวังว่าเขาจะยืนอยู่เคียงข้างเราไปจนวันตาย...
มี
ลมหายใจของกันและกันอย่างอบอุ่น
แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ...เราต้องยืน
ด้วยตัวเองให้ได้...
หายใจด้วยตัวเองให้ได้...ลุกด้วยตัวเองให้ได้...
อ้อม
แขนและลมหายใจของคนอื่น...
เป็นเพียงส่วนประกอบ
ที่ทำให้เราเต็มพร้อมสมบูรณ์...
เราจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไปให้ได้
แม้ไม่มีส่วนประกอบนั้นก็ตาม...
ฉันได้เรียนรู้ว่า...ความฝันจำเป็น
ต้องเปลี่ยนแปลงได้เพื่อลดความเจ็บปวดในชีวิต...
เช่นเดียวกับความ
รัก...
สิ่งที่เรามอบไปอย่างทุ่มเท..โดยไม่เคยคิดถึงความผิดหวังที่จะ
ตามมา...
มักทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน...
ความรัก...เปลี่ยนแปลง
ได้...
รอยเท้าของเราเหยียบย่ำไปท่ามกลางความสับสน
บางครั้งเข็ม
นาฬิกาก็เดินเร็วขึ้น...บางครั้งกลับเดินช้าลง...
ทุกอย่างไม่เป็นดั่ง
ที่วาดหวังไว้เสียที...
เพราะเราควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้...
ความ
คิดของเขา..อาจทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน..
แต่เราก็ยังจำเป็นต้องมี
ชีวิตอยู่..เพื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้น..
ดังนั้นเมื่อมีน้ำตา..และ
ตัดสินใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลงอย่าหันกลับไปทางเดิม...
เพราะเรากำลังจะ
เดินจากมันมา..อาจไม่ใช่เขาหรือเราเป็นคนไม่ดี...
แต่ในบางเรื่อง
..ก็อาจมีเหตุผลมากกว่าหนึ่งอย่าง...
อย่าพูดว่าเราทำเพื่อเขา...แต่
กลับเอาตัวของเราเป็นที่ตั้ง...
เพราะนั่นไม่ใช่รักที่แท้จริง!...
ถ้า
บนทางเดินที่ผ่านมาเราก้าวเร็วเกินไป...
มองย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่
...แล้วหัดเดินให้ช้าลง...
ขอบคุณบทความจากป้าแก้ว(ทำดีดอทเน็ต)
Free TextEditor
| Create Date : 01 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 1 พฤษภาคม 2553 11:36:50 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 346 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
