ระหว่างทาง.. ของการเดินถอยกลับ
ระหว่างทาง .. ของการเดินถอยกลับ
เคยไหม ..ที่คุณก้าวเดินไปข้างหน้า... แต่รู้สึกว่ามันเป็นการถอยหลังกลับ
เคย ไหม..ที่ท้องฟ้าในโลกส่วนตัวของคุณ กลับเปลี่ยนจากสีฟ้ามาเป็นเมฆครึ้ม สีเทาหม่น โดยไม่มีเค้าลางแห่งพายุร้าย...
ทุกอย่างพัดพาคุณกลับไป สู่จุดเริ่มต้น... หรือไกลกว่านั้น...เปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหยดน้ำตา เปลี่ยน เสียงหัวเราะเป็นเสียงสะอื้นไห้... ความทุกข์เข้ามาทดแทน วันเวลาแห่งความสุขของคุณ..จนหมดสิ้น...
ความคาดหวังคือปัจจัยหลักของความทุกข์ ความ ฝันบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์ ชีวิตคนเรามีปัญหา เพิ่มมากขึ้นตามวันเวลาที่หมุนไป... ทุก ๆ วันเหมือนกับต้องตื่นขึ้นมา เพื่อเดินเข้าไปในสมรภูมิรบ ฟาดฟันกับปัญหา...
หากคุณชนะคุณก็ จะเดินจากมาพร้อมความสำเร็จอีกครั้งหนึ่ง... หากคุณแพ้คุณก็อาจล้มจม อยู่กับที่...
แล้วจะมีใครสักกี่คนบนโลกใบนี้... ที่จะคอยยื่นมือให้ ความช่วยเหลือเมื่อเราเจ็บปวด
เอาเข้าจริงในโลกใบนี้...เราจะมีใคร ?... ใครที่เป็นของเราจริง ๆ ...เกิดมาเพื่อเราจริง ๆ ...
บทเรียนของการเดินถอยหลัง... ทำให้รู้ ว่าความคาดหวังมักมาพร้อมกับความผิดหวังเสมอ... เราคาดหวังว่าจะมีใครมา ร่วมแบ่งปันความรู้สึก... คอยประคับประคองอยู่เคียงข้าง...คอยรับเมื่อ เราล้ม.. แล้วตั้งความหวังว่าเขาจะยืนอยู่เคียงข้างเราไปจนวันตาย... มี ลมหายใจของกันและกันอย่างอบอุ่น
แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ...เราต้องยืน ด้วยตัวเองให้ได้... หายใจด้วยตัวเองให้ได้...ลุกด้วยตัวเองให้ได้...
อ้อม แขนและลมหายใจของคนอื่น... เป็นเพียงส่วนประกอบ ที่ทำให้เราเต็มพร้อมสมบูรณ์... เราจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไปให้ได้ แม้ไม่มีส่วนประกอบนั้นก็ตาม...
ฉันได้เรียนรู้ว่า...ความฝันจำเป็น ต้องเปลี่ยนแปลงได้เพื่อลดความเจ็บปวดในชีวิต... เช่นเดียวกับความ รัก... สิ่งที่เรามอบไปอย่างทุ่มเท..โดยไม่เคยคิดถึงความผิดหวังที่จะ ตามมา... มักทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน... ความรัก...เปลี่ยนแปลง ได้...
รอยเท้าของเราเหยียบย่ำไปท่ามกลางความสับสน บางครั้งเข็ม นาฬิกาก็เดินเร็วขึ้น...บางครั้งกลับเดินช้าลง... ทุกอย่างไม่เป็นดั่ง ที่วาดหวังไว้เสียที... เพราะเราควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้...
ความ คิดของเขา..อาจทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน.. แต่เราก็ยังจำเป็นต้องมี ชีวิตอยู่..เพื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้น.. ดังนั้นเมื่อมีน้ำตา..และ ตัดสินใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลงอย่าหันกลับไปทางเดิม... เพราะเรากำลังจะ เดินจากมันมา..อาจไม่ใช่เขาหรือเราเป็นคนไม่ดี...
แต่ในบางเรื่อง ..ก็อาจมีเหตุผลมากกว่าหนึ่งอย่าง... อย่าพูดว่าเราทำเพื่อเขา...แต่ กลับเอาตัวของเราเป็นที่ตั้ง... เพราะนั่นไม่ใช่รักที่แท้จริง!...
ถ้า บนทางเดินที่ผ่านมาเราก้าวเร็วเกินไป... มองย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่ ...แล้วหัดเดินให้ช้าลง...
ขอบคุณบทความจากป้าแก้ว(ทำดีดอทเน็ต)
Free TextEditor
Create Date : 01 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 1 พฤษภาคม 2553 11:36:50 น. |
|
0 comments
|
Counter : 346 Pageviews. |
|
|
|
| |