thank you for flying with the wing of HANG~
Group Blog
 
All blogs
 
KL Quickturn...ทำไมยาวขนาดนี้ก็ไม่รู้

เขียนแล้วก็มันไปเรื่อย

ไม่ได้ขยันหรอกครับ แต่แบบว่าพอเขียนๆไป พิมพ์ไป ก็มีเรื่องอยากระบายเรื่อยๆ

เมื่อวาน หลังจากอั๊พฯบล็อกแล้ว ก็ออกไปเอารถที่ล้างไว้...โอ...แม่เจ้า แทบจำรถตัวเองไม่ได้

หลังจากปล่อยให้เขรอะ เกรอะกรังมานานนับสัปดาห์ ได้ฤกษ์ซะที

เห็นอย่างนี้แล้วอยากเปิดร้าน ล้างรถจังเลย ทำไมไม่รู้อยากเปิดๆ ผมว่า...คนสมัยนี้ล้างรถเองน้อยลง ก็อาจจะเป้นเพราะว่า บ้านเล็กลง ไม่มีเนื้อที่ และที่สำคัญที่สุดไม่มีเวลา

อยากเปิดร้านล้างรถที่มีร้านกาแฟ แบะเบเกอรี่อยุ่ด้วย พร้อมบริการ รับ - ส่ง รถถึงบ้าน และที่ทำงาน โดยเพิ่มค่าบริการตามระยะทางเข้าไป น่าจะเข้าท่าเนอะ

ว่ามะ...

แต่ปัญหาเรื่องทำเลนี่...ยิ่งใหญ่ทีเดียว...ยิ่งใหญ่กว่าเงินทุนซะอีก

ทำเลดี มีชัยไปกว่าครึ่ง...แม้จะใช้สบู่นกแก้วล้างรถก็ตาม

ออกไปเอารถเสร็จ ก็เลยคัน อยากตัดผม...จริงๆอยากตัดผมตั้งแต่ก่อนกลับบ้านแล้ว...ก่อนออกจากอพาร์ทเม้นท์ ก็โทรไปเช็คที่ร้านตัดผมเจ้าประจำที่ Iseton มีตั้ง 3 คิว แล้วกว่าผมจะไปถึง ก็คงกลายเป็น 5 - 6 คิว...ก็คงรอต่ำๆก็...3 ชั่วโมงขึ้นไป ขอบายดีกว่า ไว้ค่อยไปตัดวันจันทร์ก็ได้...คิดอย่างนั้น

แต่พอเอาเข้าจริง...คันจัง...ทำไมไม่รุ้...เสี่ยงเป็นเสี่ยง...ลองตัดร้านใหม่ๆดูมั้ง

จริงๆผมเป็นคนไม่ค่อยอยากเสี่ยง เรื่องตัดผมเท่าไหร่ เพราะมักจะไม่พอใจเสมอ และเป็นคนจุกจิกมากในการตัดผม...

เมื่อก่อน...ตัดอยู่แถวบ้าน เป็นร้าน บาร์เบอร์ ธรรมดานี่แหละ แต่ตัดกับช่างคนนี้มาตั้งแต่เรียนประถม...ถูกใจ และรู้ใจ เลยตัดเรื่อยมา

แต่...ปรากฎว่าทุกวันนี้ ช่างตัดผมประจำของผมนั้น...ติดใจการเป็นสิงห์ตุ๊กๆไปซะแล้ว ไม่ค่อยมานั่งตัดผมซะแล้ว...เซ็ง

แล้วก็ไปเจอร้านดีมาได้สักพักแล้ว...แฟนเก่า ตัดร้านนี้แล้วผมไปเห็นก็เลยชอบสไตล์ตัดผมเขาดี ก็เลยลองไปดูบ้าง...ปรากฎ...ถูกใจอย่างแรง...หน้าตาช่างตัดผม บ้านๆ และดูป้าๆ แต่...พี่สา แห่ง Moga Iseton ไม่ได้มีสไตล์การตัดผมที่ป้าตามลุคชีเลย...เปรี้ยว เยี่ยว ราด จริงๆ

เข้าเรื่อง...ก็ตัดสินใจไปตัดผมที่ร้าน...ชื่ออะไรไม่รุที่เซ็นทรัล ทาว์น รัตนาธิเบศถ์ (ไม่ต้องงง...แถวบ้าน) จริงๆไม่รุ้หรอกว่ามีร้านนี้อยุ่ด้วย ใจไปคิดถึงอีกร้านนึง แต่พอเดินผ่านไปดู...ร้านร้างผู้คนมาก ไม่น่เสี่ยงยังไงไม่รุ้...ตอนแรกก็จะกลับแล้ว...แต่ใจอะ..ลองเดินขึ้นไปดู ดู

พอเห็นหน้ารเน ก็ว่าจะไม่ไปตัดแล้ว แต่ไปถูกใจผมแสนเปรี้ยวของช่างตัดผมคนนึงเข้า...ก็เลย...ฌอาวะ...ลองดู

ประทับใจตั้งแต่เหยียบร้าน...คนเยอะชิบหาย...แต่...ทั้งหมดมา สระ ไดร์...หามีตัดผมไม่...

สระผม...นางที่สระผมให้ผมนั้น...มีลุคคล้ายสาวญี่ปุ่น ตามหนัง เอวี ยังไงอย่างนั้น...หน้าตาจิ้มลิ้ม โกรกผมสีทอง ยาว สลวยสวยเก๋ (ใช้ยาย้อมผมออด๊าซรึเปล่า..ไม่แน่ใจ) มัดผม 2 ข้าง แต่งตัวญี่ปุ่นจ๋า...แต่แม่ง...นางเกากบาลแรงชิบหาย...สักพัก นางคงนึกได้ ถามว่า...เจะไม่คะ เท่านั้นแหละ...ผมขำแทบตาย...สุดท้ายชีเป็นเพื่อนพี่บี (สาวเมาะตะมะ ที่บ้าน) ผมเลยตอบไป...เจะเหมือนกะ เบาๆโหน่ยก็ดะ เท่านั้นแหละครับ...หัวเราฮือกันทั้งร้าน

ตัดผม...ตอนแรกไม่ได้ดั่งใจเลย...ในใจคิด...ฌอาอีกแล้วกู รนหาเรื่องเสียตังค์ 2 รอบอีกแล้ว

เลยตัดสินใจ สั่งการไปเลย อยากไดยังไง แอบขอโทษเขาก่อน...พี่..ขอโทษ นะครับ ขอแอบเรื่องมาก...ตัดไปตัดมา...แม่เจ้าสุดยอด...โดนใจ...แต่ชีไม่พอใจ บอกมันไม่เท่ากัน ขอเล็มอีกหน่อย
ผมก็นั่งอ่าน คลีโอ ไปเรื่อย ชิบหายละมึง โงหัวขึ้นมาอีกที สั้นชิบ อย่างกับเป้นนักเรยนนายร้อย...กู...ไม่น่าเลย แต่ก็เอาเถอะ...ยังมีแววโมฮ็อคมาหน่อยๆ เอาวะ...คิดในใจ ประหยัดไปอีกนาน แว็กซ์ก็ไม่ต้องใส่ สบายกบาลดี...จ่ายค่าเสียหายไปชนิดที่ว่า ถ้าตัด Moga ตัดร้านนี้ได้อีก 3 ครั้ง...

วันนี้ ( 23 ก.ย.) วันเกิดน้องสาว

มีบิน กัวลาฯ ควิกเทิร์น

ซึ่งมันเป็น Pack Paring อยุ่กับ Narita แต่...ผมแลกออก เปลี่ยนไปบิน Seoul แทน...ซะใจจริงๆ

กัวลาฯ ควิกเทิร์นเป็นอะไรที่เหนื่อยจิตหลุด และเงินน้อย น้อยชนิดที่ว่าเป็นไฟล์ทที่ไม่คุ้มที่สุดในปฐพี (น้อยขนาดที่ว่า ได้ Perdium น้อยกว่าบิน Domestic ไม่ถึงร้อย)
- อาหาร 2 Choice
- ผู้โดยเกือบเต็ม...ตลอด
- ไฟล์ทไทม์ สั้นมาก
- ยังดีที่เป็น SElection on Tray

เอาน่า...สู้ๆ เลือกไม่ได้นี่หว่า
มีน้องที่รุ้จัก โดนเรียกไปเป็นแอร์ไฟล์ทนี้...ภาวนาว่าทำด้วยกัน

ปรากฎ ได้ใจมาก...แยกครัวอย่างสิ้นเชิง

แรงและ เหนื่อยได้ใจมาก

อยู่ข้างหลังฮะ (ตามที่คิดไว้นะแหละ) แต่ในห้องบริฟ ก็ยังใจชื้น IM assign พี่สจ๊วต เนียร์ฯมาให้ช่วยด้วย 777-200 ถ้าให้ครัวหลังมีสจ๊วตคนเดียว อาจตายได้ครับ เพราะอาหารเยอะมาก และต้องทำอุปกรณ์เตรียมเสิร์ฟถึง 2 ฝั่งด้วยกัน กล่วคือ...ทำทุกอย่างแบบ Double!!

แต่...ชีวิตจริงไม่เป็นอย่างนั้นเลย

เฮียไม่โผล่หน้ามาเลย ผมเลยสอยอาหารทั้งหมด ขาไป...167 คนเดียว ทำไปทำมาเริ่มมึน พี่แอร์ทั้ง 4 (น่าอิจฉามะ ครอบครองแอร์ถึง 4 นางด้วยกัน...แต่...ผมไม่นะ) สงสาร และเห็นใจ บรรเลงเลยครับ ช่วยกันคนละไม่คนละมือ ยัด Cocotte

มาเห็นภาพ ทุกคนคงขำ...แอร์ไทย ถลกผ้าซิ่น (ชุดไทย) นั่งยัด 'cotte เหยงๆ น่ารักจริง แอร์ผม

ทำงานจนเสร็จ เตรียมงานทั้งแต่ถึงเครื่อง จนบอร์ดผู้โดยสารเสร็จ จวบจนได้เวลา Take Off นะแหละครับ...เฮียสจ๊วตเนียร์ผมถึงมา...มีหน้ามาถามอีก...ตรงนี้สจ๊วตกี่คน...เฮ้อ...เฮีย ก็เห็นใครมั้งละ...

มาตอนงานเสร็จ...ไม่รุ้จงใจรึเปล่า...แต่คงไม่...เพราะเห็นว่าแกไปมีน้ำใจช่วย BC อยู่

ออกรบ...เรี่อยมาเรียงๆ นกบินเฉียงไปทั้งหมู...ในใจหวังครับ

แต่ความจริงไม่เลย

- เวลาน้อย
- ผู้โดยเต็ม

เหนื่อยแต่ไม่มีเวลาคิดว่าเหนื่อย...สุดท้าย...เสร็จทันเวลา ไม่พอ...มีเวลาแด๋วข้าวก่อนลงด้วย...สวยงามมะละ

ขากลับ...เฮียคงรู้ตัว...มาช่วยยัด 'cotte ครับ...แต่ 166 ที่ เบาะๆ

แต่คราวนี้...เฮียยัดเสร็จ เฮียไปเลยครับ...บอกจะไปช่วยข้างหน้า...ไอ้ผมก็ไม่มีเวลาจะคิดอะไร เท่าไหร่นัก...งง...แต่...หลังจากนั้น...ผมไม่เห็นหน้าเฮียจน Landing ครับ

เรื่องนี้ไม่เคืองเท่า...ครัวหน้า มีอาหารแค่ 66 ที่ ในขณะที่โซนหน้ามีผู้โดยสารในมือ 115 คน...ผมก็นึกในใจว่า เด๋วเขาเสิร์ฟ 66 ที่นั้นเสร็จ คงลงมาช่วยผม...แต่หารู้ไม่...ที่ผมคาดการ์ณนั้นผิดถนัดครับ...ไม่มีแม้แต่เงาของใครทั้งสิ้น

มน้องที่รุ้จักกันเท่านั้น มาช่วยเดิน ไวน์ ให้...ก็ยังดีวะ

เหนื่อย และว้าวุ่นมาก เพราะผู้โดยสาร 90% เป็นเจ้าของสายการบินครับ (คนไทยนั้นเอง) และจ้องจะแด๋วแต่เบียร์ลูกเดียว เดินผ่านเป็นต้องมีบอก...น้องๆ ขอเบียร์หน่อย...น้องๆ ไฮเนฯ ป๋องนึง...อยากจะตะโกนหรอกหู "มึงเห้นมะ...ว่ากูวุ่นแค่ไหน"

พี่แอร์ 4 นาง ก็ฟ้อนอาหารไป ฝั่งละ 2 นาง...ส่วนผม...ไม่ต้องห่วง ฟ้อนน้ำครับ 160 กว่าแก้ว ฟ้อนไปคนเดียวเลย เฮ้อเหนื่อย...แอบเคืองข้างหน้า...แอบเคืองเฮียผม

แต่ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออก คิดได้แค่ว่ากูต้องชนะในสงครามนี้

ใจจะขาด...เงยหน้าไปมองครัวหน้า แต่ละคนยิ้มแย้ม หน้ไม่มีเหงื่อสักกะหยด...กำลังเดินกาแฟอยุ่...ในขณะที่โซนผม...อาหารยังไม่เสร็จ...น้ำก็ยังไม่เสร็จ...เฮ้อ...ไม่คิดจะช่วยเลยใช่ไม๊...

สุดท้าย...รบอย่างเมามัน เลือดสาด มันกระจาย...ชนะครับ...ลูกเรือครัวหลังชนะ

แต่ก่อนหน้าที่จะชนะ...ทีมผม พอเดินเข้าครัว ก็ขอแอบด่าผู้โดยฯนิดหน่อย พอเป็นกระสัยครับ...ว่าแล้วก็เทน้ำหวานเข้าปากกันคนละแก้ว สองแก้ว...เติมระดับน้ำตาลในเลือดก่อน จะได้มีแรงรบ

หลังจากทำงานเสร็จ...เช็คครับ เก็บของ Check Stock, Lock Seal, Steal ของ เรียบร้อยแล้ว...เฮียโผล่มาครับ...ด้วยความปากไว...ผมหันไปถาม...พี่มาทำไมเนี๊ยะ...มาทำไม...แกขำครับ...ไมรุ้ไม่เข้าใจเหรอ ว่าผมกัดเต็มขา...

เสร็จงาน...ขอกรวดน้ำ 1 ยก

ผู้โดยสารไม่ผิดครับงานนี้...เขาไม่รู้...ว่าเขาควรจะทำตัวยังไงมากกว่า...ไม่รุ้ คือไม่ผิด...แต่...อยากรุว่าพี่ไปขึ้นสายการบินอื่น พี่จะเป็นอย่างนี้ไม๊...แค่นั้น

ผู้โดยสารน่ารักตรงที่...บอกให้รอ...ก็เข้าใจว่ารอ แต่ใครเดินผ่านท่านเล่นขอซะทุกคนเลย...

ลงจากไฟล์ท...รีบบอกน้องว่าขอคุยด้วยหน่อย

ไม่ใช่จะด่าครับ...ไม่ด่าหรอก เพราะน้องไม่ผิด...อย่างที่บอก...ไม่รู้ คือ ไม่ผิด...แต่ถ้าไม่รุบ่อยๆ ไปไถนาดีกว่า

บอกนน้องว่า...ถึงแม้ว่าอาหารครัวหน้าจะมีแค่ 66 ที่ แล้วผู้โดยสารโซนเรามีกี่คน มีแค่ 66 รึเปล่า ถ้าใช่ พูดแบบเห็นแก่ตัวก็ไดว่า "ไม่ต้องช่วย" แต่พูดในทางการทำงาน ควรจะมาช่วย เพราะรู้อยุ่แล้วว่า โซนหลังผู้โดยเยอะกว่ามาก

แต่ในเคสนี้...ยังไงก็ต้องลงมาช่วย เพราะจำนวนผู้โดยสารในโซนหน้านั้น มีมากกวาอาหารเยอะมากๆๆๆๆๆ มันเห็นแก่ตัว และทุเรศมากเกินไปที่จะให้โซนหลังทำให้เรามากขนาดนั้น

แล้วลองดูสภาพในเคบินดู...ขณะที่โซนหน้า เดินกาแฟแล้ว...แต่ข้างหลังยังออกอาหารไม่เสร็จ...สมควรไม๊ที่จะมาช่วยเขา

คิดให้เยอะๆ คิดเพื่อคนอื่นด้วย...ใครจะเห็นแก่ตัวช่างเขา แต่ถ้ารูจักผม...อย่าเห็นแก่ตัว...ขอร้อง...ฌหนื่อยเพื่อนคนอื่นอีกนิดไม่ตาย...แม้บางครั้งเราจะไม่ได้อะไรจากการที่เราเหนื่อยนั้นเลยก็ตาม...แต่อย่างน้อยที่สุด...เราก็จะไม่เป็นขี้ปากเขา

อืม...ลืมบอก...น้องที่รู้กกันไม่ได้ทำงานคนเดียว เป็นลูกมืองของ สจ๊วตเนียร์ฯ กลางๆอีกที...

...สรุป...สจ๊วตที่เนียร์ฯกว่ากู...ฌป็นอะไรกันไปหมด...


กลับมาถึง ล้าแท้...ไม่อยากทำอะไร

นั่งพุงกอง...จิบเบียร์เย็นเจี๊ยบ ฟังเพลงของ Eric Clabton


Create Date : 24 กันยายน 2550
Last Update : 24 กันยายน 2550 0:55:15 น. 5 comments
Counter : 928 Pageviews.

 
ไปบินเจนีวากลับมาแค่ไฟล์ทเดียว น้องชายพี่อัพไดซะยาวเชียวค่ะ อ่านไปขำไป สนุกสนานดีเรื่องตัดผม ทรงผมทรงใหม่ช่วยให้ประหยัดไปได้อีกเยอะใช่มั๊ยจ๊ะ


เจอสจ๊วตไม่ทำงาน แต่ยังดีที่น้องพี่มีแอร์น่ารักนะจ๊ะ นึกสภาพถกผ้าซิ่นทำงานแล้วก็ดูน่ารักดี ร่วมมือร่วมใจกันมากๆ ของพี่ทำงานช่วยกันไปหมดค่ะ ไม่ว่าใครเป็นใคร ยิ่งเป็นเด็กใหม่ รุ่นพี่ช่วยทุกอย่าง ใครว่างมีน้ำใจก็มาช่วยกัน จะมีพวกเฉไฉไม่ทำงานก็ไฟล์ทละคน หรือ สองคนแค่นั้นหละคะ

แต่ว่าเรื่องเหนื่อยนี้เข้าใจเลย ทำ Galley เต็มตัวไปเจนีวากลับมา ปวดแขนมากค่ะ ใช้แรงเยอะจริงๆ อาหารไม่มากไม่มายค่ะ แค่ 80 กว่าๆ ทั้งขาไปขากลับ ครั้งนี้ผู้โดยสารน้อย ชิว ชิว ครับผม

แต่พี่ว่าพี่ก็โชคดีอยู่มากที่สายการบินพี่ไม่เสิร์ฟแอลกอฮอล์ เพราะอยากได้อย่างมากก็แค่น้ำ กับน้ำผลไม้ ผู้โดยสารไม่เมาและไม่ตบตีกันค่ะ บริการสบาย ^_______^


พรุ่งนี้ทำไฟล์ทกลับบ้านแล้วนะจ๊ะ น้องชายพี่บินร่อนไปที่ไหนหรือเปล่าเนี่ย จาไปหม่ำคุโรดะตอนเย็นวันศุกร์ที่ 28 จองตัวนะคะถ้าว่าง อย่าหายตัวไปไหนนะจ๊ะ


โดย: คุณนายน้ำหนาว IP: 195.226.237.45 วันที่: 27 กันยายน 2550 เวลา:6:30:01 น.  

 
ไม่เข้าใจคำว่า "ด....ต....อะไรนะ" ในไดอารี่อะคับ มาขยายความให้ด้วย แปลไม่ออก


^_________________________^


โดย: คุณนายน้ำหนาว IP: 62.150.166.202 วันที่: 2 ตุลาคม 2550 เวลา:0:36:48 น.  

 
ตามมาจากไดของพี่น้ำหนาวจ้า อ่านในspacesก่อน แล้วก็ตามมานี่ สนุกไปอีกแบบ ขำดี เห็นภาพเลย มาเล่าและบ่นเยอะๆละกัน จะรออ่าน


โดย: น้ำตาล IP: 202.44.8.100 วันที่: 10 ตุลาคม 2550 เวลา:15:57:16 น.  

 
สวัสดีครับ ขอต้อนรับสู่ Bloggang เพื่อเป็นการฉลองสมาชิกใหม่ ผมขอเชิญแวะเข้ามาดื่ม maribu cocktail ได้ที่ blog นะครับ


โดย: veerar วันที่: 14 ตุลาคม 2550 เวลา:20:17:37 น.  

 


โดย: โสมรัศมี วันที่: 15 ตุลาคม 2550 เวลา:11:21:43 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Sold-ouT
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add Sold-ouT's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.