อีกเรื่องดีดี ที่น่าอ่าน

วันหนึ่งในเดือนพฤศจิกายน 2545 ห้องประชุมใหญ่ <ตู๊ด..ตู๊ด..>

ผมเป็นคนหนึ่งในผู้บริหารสิบกว่าคน นั่งรอด้วยความกระวนกระวายถึงการประชุม ครั้งแรกของผู้นำคนใหม่ของ <ตู๊ด..ตู๊ด..> ไม่ใช่แค่คนเดียว แต่ครั้งนี้มีถึงสองคนพร้อมกัน

ทุกคนนั่งเงียบ ไม่มีการพูดคุยกัน ผมใช้เวลาสั้นๆ นึกถึงปัญหาที่หนักหน่วงและไม่เห็นทางรอดของบริษัท ใจลอยไปถึงตัวเลขผลประกอบการที่เลวร้าย ร้ายจนต้องถึงกับเปลี่ยนผู้นำองค์กรจากคุณเฮเลน่า แซนด์เบิร์ก เป็นทั้งสองท่านนี้

ในวันนั้น คุณเฮเลน่ายังนั่งเป็นหนึ่งในที่ประชุมนั้นด้วย "คุณเฮเลน่าจะนึกถึงอะไรอยู่ จะโกรธบริษัทแม่ที่ปลดเธอออกรึเปล่า" ผมนึกในใจและเผลอมองคุณเฮเลน่าอย่างไม่ตั้งใจ

ผมเริ่มลำดับความเลวร้ายที่เกิดขึ้นระหว่างที่ นั่งรอ มันเริ่มมาจากอะไรกันแน่ที่ทำให้เราตกต่ำถึงจุดนี้ได้ เพราะเราทะเลาะกันเอง แบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งฝรั่งแบ่งไทย หรือเพราะว่าคู่แข่งรายใหม่ที่แข็งแรงอย่าง <ตู๊ด..ตู๊ด..> ที่เพิ่งเข้าสู่ตลาดได้ไม่กี่เดือน แต่แย่งส่วนแบ่งการตลาดไปจนหมด หรือเพราะเจ้าตลาดที่แข็งแรงและได้เปรียบตลอดกาลอย่าง <ตู๊ด..ตู๊ด..> หรือเพราะความพลาดพลั้งของการตลาด หรือฝ่ายขาย หรือด้านสินค้าที่ผมดูแลอยู่

หรือเพราะทุกอย่างที่ผมนึกรวมๆ กัน

ผมนึกไปเรื่อยเปื่อยและเริ่มกังวลมากขึ้นเมื่อคิดถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายอยู่แล้ว และยิ่งท้อถอยเมื่อได้ยินข่าวว่าผู้ถือหุ้นทั้งสองฝ่ายส่งซีอีโอมาข้างละคน ด้วยเหตุผลเพราะผู้ถือหุ้นต่างใหญ่ทั้งคู่และไม่มีใครกุมอำนาจเบ็ดเสร็จ ทำให้ <ตู๊ด..ตู๊ด..> กำลังจะมีซีอีโอสองคนเพราะเหตุผลทางการเมือง คนหนึ่งเข้ามาเพราะเป็นคนนำบริษัทแม่มาลงทุนและกำลังจะขาดทุนมหาศาล อีกคนเข้ามาเพื่อปกป้องทรัพย์สินของครอบครัวที่กำลังจะสูญค่า

มันจะแย่ลงอีกรึเปล่า มีซีอีโอคนเดียวยังแทบเอาตัวไม่รอด ถ้ามีสองคนแล้วทะเลาะกันเอง ยิ่งไม่ลงเหวไปกว่านี้หรือผมคิดในใจ

ยังไม่ทันคิดอะไรต่อ ประตูห้องก็เปิดออก และมีผู้บริหารสองคนเดินเข้ามา แต่งตัวเรียบร้อยตามสากลนิยม คนหนึ่งเป็นฝรั่ง คนหนึ่งเป็นไทย

และเรื่องราวทั้งหมดก็เริ่มต้นตรงนั้น จากคนสองคนที่เดินเข้ามา

"วิชัย เบญจรงคกุล และซิคเว่ เบรคเก้"