1.คุณพ่อปากจัด

ช่วงนี้มีคนมาให้ผมเล่นบทเป็นที่ปรึกษาบ่อยจนรู้สึก แก่เกินอายุ ยังงัยพิกล (โปรดเชื่อโดยไม่ต้องมีเหตุผล )
หน้าที่ที่ต้องทำก็คือ..ไม่ต้องทำอะไร นอกจากฟังๆๆ แล้วอาจตั้งคำถามกลับบ้าง
ถามไปตอบมา ไม่ทันจะให้คำปรึกษาอะไร
มันก็ดันสบายใจกันไปซะหมด .. ซะงั้น

สรุปว่า
ตอนนี้ขาดแค่ฉากกั้น กะป้ายเซเว่น
ก็สามารถเปิดห้องสารภาพบาป24ชม.ได้แว้ววว ..

ด้วยจรรยาบรรณของที่ปรึกษาที่ดี ปกติแล้วไม่ควรเอาเรื่องเหล่านั้นมาเม้าท์ต่อ
และแม้ผมจะอวบอ้วนไปด้วยจรรยาบรรณ
แต่ด้วยความที่ไม่ค่อยปกติ .. จึงไม่แปลกที่จะเม้าท์เรื่องนี้ครับ

---------------------------------

เรื่องนี้เป็นเรื่องของเพื่อนในเอ็มคนหนึ่ง ชื่อน้องจี

เธอมาบ่นว่าอยากเรียนทำอาหาร แต่กังวลว่าคุณป๊ะป๋าจะไม่ชอบ
ด้วยเหตุผลว่าไม่มีประโยชน์ และทำให้ต้องกลับบ้านดึก

ไม่รู้ว่าพูดกันอีท่าไหน เพราะผมไม่ขอให้เธอเล่า
คาดว่าเสียงคุณพ่อคงจะฟังระรื่นหูน้องจีมาก ซะจนอยากให้ยอดคุณพ่อส่ง sms ให้แทน .. (เหมือนในโฆษณา..มั้ง)


แต่เธอย้อนอดีตให้ผมฟังตอนหนึ่งว่า ยอดคุณพ่อเคยชมเธอเรื่องการแต่งตัวครับ

บางส่วนจากบทสนทนาในเอ็ม ซึ่งใส่ไข่ (ไม่ผักกระเทียมเจียว) แล้ว
น้องจี : ก็แต่งตัวไปเที่ยวปกตินะ
บราเท่อหมี : อื่อ ฮึ
น้องจี : ไม่เคยใส่สายเดี่ยว
บราเท่อหมี : (พยักหน้า หงึก..หงึก)
น้องจี : แต่พ่อเคยด่าว่า
บราเท่อหมี : (หงึก..หงึก..หงึก)
น้องจี : ผู้หญิงกลางคืนบางคนยังไม่แต่งตัวแบบนี้เลย

อุ๊ยย.. คุณพ่อรู้จักผู้หญิงกลางคืนด้วยแฮะ .. เจ๊ยยย ม่ายช่ายยยย ..

ถึงตรงนี้ ผมอยากถามคุณผู้อ่าน แบบเดียวกะที่ถามคุณน้องจีกลับไปว่า

มีความคิดเห็นอย่างไรบ้าง กับคำชมจากคุณพ่อคำนี้ครับ?

...

2. แอ๊บแบ๊ว

จากกรณีเรื่องแอ๊บแบ๊ว แอ๊บบ๊องส์ ที่กวนใจผู้อนุรักษ์ภาษาทั้งหลาย
ผมเห็นด้วยกะ อาจารย์เนาวรัตน์ พงศ์ไพบูลย์ คับ
ท่านว่าภาษามีวิวัฒนาการได้

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่คำศัพท์ แต่อยู่ที่เราอ่านหนังสือน้อยลง
ทำให้ได้พบเห็นตัวอย่าง แบบอย่างที่ดีๆ น้อยลงต่างหาก

ดังที่ว่ารักแท้แพ้ระยะทางฉันใด
เมื่อเราห่างไกลจากการอ่านถ้อยคำที่สวยงามและถูกต้อง
ต่อให้ศรรักปักทรวง ห่วงหวงการพูด+เขียน+ใช้ถ้อยคำที่สวยงามขนาดไหน
ก็ยากที่จะสมหวังในรัก
...
ชิมิคับ

3.

กลับมาที่วาทะคุณพ่อปากจัด
ผมบอกเธอไปว่าสิ่งที่ผมเห็น มี 3 เรื่องครับ

1. คุณพ่อไม่ปลื้มเรื่องการแต่งตัวของสาวๆยุคใหม่


2. คุณพ่อห่วงคุณลูก กลัวว่าจะถูกคนอื่นมองลูกไม่ดี


3. คุณพ่อใช้คำเพื่อสื่อข้อ 1 และ 2 ได้น่าระทดระทวยหัวใจ .. มวากกกก

ดูแล้ว โศกนาฏกรรมทางอารมณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เกิดจากข้อ 1 หรือ 2
(แถมทั้งข้อ 1 และ 2 ยังน่าส่งเสริมให้มีมากขึ้นๆด้วยซ้ำไป)
ผมเห็นว่า เรื่องนี้มันเป็นคนละเรื่องเดียวกันกะกระแส แอ๊บแบ๊ว-ว็อด-ฉึ นั่นแหละครับ

นั่นคือเป็นเรื่องของ

ความหน่อมแน้มเรื่องหลักการใช้ภาษาไทย

ที่อยู่คนละฟากฝั่ง นั่นเอง