|
|
|
พูดไปเถอะ อย่ามัวชักช้า
เขาเป็นชายร่างใหญ่กำยำ เสียงมีอำนาจและท่าทางดุดัน
เธอเป็นผู้หญิงอ่อนหวานและละเอียดอ่อน
เขาทั้งสองแต่งงานกัน เขาคอยดูแลมิให้เธอต้องขาดแคลนสิ่งใด เธอดูแลงานบ้านและอบรมเลี้ยงดูลูก ๆ จนลูก ๆ เติบโต แต่งงานและจากบ้านไป ก็เหมือนเรื่องราวทั่ว ๆ ไป
...แต่เมื่อลูก ๆ จากกันไปมีครอบครัวหมดแล้ว แม่ก็ไม่มีรอยยิ้มอีกเลย และกลายเป็นคนเจ็บออด ๆ แอด ๆ เธอเริ่มเบื่ออาหารและไม่นานก็นอนซมอยู่แต่บนเตียง ฝ่ายสามีรู้สึกเป็นห่วงจึงนำเธอส่งโรงพยาบาล
บรรดาแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงต่างมาดูอาการของเธอ แต่ไม่มีใครเลยที่สามารถวินิจฉัยได้ว่าเธอเป็นโรคอะไร พวกเขาพากันสั่นศีรษะ และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ผู้เชี่ยวชาญคนสุดท้ายเข้ามาดึงแขนชายผู้เป็นสามี เรียไปพูดต่างหากว่า
"ผมบอกได้แต่เพียงว่า ภรรยาของคุณไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป" ชายร่างใหญ่ไม่พูดอะไรเลย ได้แต่นั่งข้าง ๆ เตียงและกุมมือเธอไว้ มือเล็ก ๆ แบบบางนั้นอยู่ในอุ้งมือของเขา เขาพูดกับเธอด้วยเสียงเข้มแข็งและมั่นคงว่า
"คุณจะต้องไม่ตาย"
"ทำไมล่ะ" ภรรยาถามด้วยเสียงอ่อนระโหย
"เพราะว่าผมต้องการคุณ"
"แล้วทำไมคุณไม่บอกฉันก่อนหน้านี้"
ตั้งแต่เวลานั้น สุขภาพของเธอก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ และเดี๋ยวนี้เธอก็แข็งแรงแล้ว ในระหว่างนั้น บรรดาแพทย์และผู้เชี่ยวชาญก็ยังคงวินิจฉัยเกี่ยวกับอาการของโรคที่ทำให้เธอเกือบต้องเสียชีวิตและโดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาต่างพยายามหาว่า ยาอะไรหนอที่สามารถรักษาเธอได้รวดเร็วถึงเพียงนี้
| Create Date : 16 กรกฎาคม 2550 | | |
| Last Update : 16 กรกฎาคม 2550 9:24:23 น. |
| Counter : 595 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
ไข่มุก
หอยมุกตัวหนึ่งพูดกับเพื่อนว่า "ฉันรู้สึกเจ็บปวดมาก ๆ เลย เหมือนมีของหนักกลม ๆ อยู่ข้างใน และฉันรู้สึกเพลียจริง ๆ
หอยมุกอีกตัวทำท่าหยิ่งยะโส และตอบอย่างไม่แยแสว่า "ขอบคุณฟ้าดินที่ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย เพราะฉันมีสุขภาพที่แข็งแรงทั้งภายในและภายนอก"
ขณะนั้นเอง ปูตัวหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ ได้ยินเรื่องที่หอยมุก 2 ตัวคุยกัน ปูจึงพูดกับหอยมุกที่คิดว่าตัวเองแข็งแรงว่า "จริงอยู่ที่เจ้าดูแข็งแรง สุขภาพดี แต่รู้ไหม ความเจ็บปวดที่เพื่อนของเจ้ามีอยู่นั้นคือ ไข่มุกที่งดงามมาก"
จะมีสิ่งใดน่าอัศจรรย์เท่าหอยมุกอีกเล่า เพราะเวลาที่มีทรายหรือหินก้อนเล็ก ๆ เล็ดลอดเข้าไปในตัวมัน มันรู้สึกเจ็บ แต่มันก็ไม่โอดครวญ ไม่หมดหวัง และเมื่อวันเวลาผ่านไป มันก็จะค่อย ๆ เปลี่ยนความเจ็บปวดนั้นให้กลายเป็นไข่มุก ผลงานชิ้นเอกของธรรมชาติ
| Create Date : 28 มิถุนายน 2550 | | |
| Last Update : 28 มิถุนายน 2550 17:21:08 น. |
| Counter : 352 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
...ปลอบโยน...
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เดินกลับออกจากบ้านของป้าซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กัน
ลูกสาววัย 8 ขวบของป้าคนนี้เพิ่งเสียชีวิตอย่างกระทันหัน
"ลูกไปที่นั่นทำไม" ผู้เป็นพ่อถาม
"ไปปลอบใจป้าค่ะ"
"แล้วลูกทำอะไรได้ ลูกยังเด็กเกินไปที่จะไปปลอบป้าเค้า"
"หนูก็ขึ้นไปนั่งตักของป้า แล้วก็ร้องไห้ไปกับป้าด้วย"
.................................
มีคนใกล้ ๆ เราที่ทุกข์ใจ ร้องไห้กับเขาซิ
และถ้ามีบางคนที่สุขใจก็หัวเราะกับเขาซิ
ความรักย่อมเห็นและรู้จักมอง ความรักได้ยินและรู้จักฟัง ความรักเข้าใจทุกสิ่ง
ความรักคือ การร่วมในสุขและทุกข์อย่างเต็มที่ทั้งกายและใจ
ผู้ที่รู้จักรักย่อมค้นพบสิ่งที่จะแบ่งปันและปลอบโยนได้อย่างไม่สิ้นสุด...
ที่โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง
เด็กชายตัวน้อยมักพกผ้าเช็ดหน้า 2 ผืนไว้ในกระเป๋าเสมอ
วันหนึ่ง...
คุณครูถามเด็กน้อยว่า "ทำไม"
เด็กน้อยตอบครูว่า "ผืนแรก ผมเอาไว้ใช้สั่งน้ำมูก ส่วนผืนที่สอง ผมเก็บไว้สำหรับเช็ดน้ำตาคนที่ร้องไห้ครับ"
| Create Date : 25 มิถุนายน 2550 | | |
| Last Update : 25 มิถุนายน 2550 19:53:01 น. |
| Counter : 354 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฉันจะจำเธอเป็นครั้งสุดท้าย
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [