หมอกควันจางๆยังลอยอยู่เต็มห้องครัวจนเลยไปถึงห้องทานข้าว เสริมบรรยากาศด้วยเสียงฝนตกเปาะแปะดังมาจากภายนอกบ้าน

ผมนั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารด้วยอาการตกใจกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น นั่งมองดูจานข้าวที่มีไข่เจียวไหม้ๆ พร้อมข้าวสวยร้อนๆ อยู่เต็มจาน

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ความสามารถในการทำอาหารของเราจะตกต่ำได้ถึงเพียงนี้....สองครั้งแล้วนะในเวลาไล่เลี้ยกัน

ครั้งแรกเหตุเกิดที่อุทยานแห่งชาติปางสีดา เมื่อช่วงวันแม่ที่ผ่านมา

มีอารมณ์เกิดอยากเที่ยว จึงขับรถไปนอนค้างที่อุทยานหนึ่งคืน

เช้าของวันที่ 2 ผมได้รับหน้าที่หุงข้าวต้ม...(เพราะหุงข้าวสวยมันยากเกินไป สำหรับผม)

เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น พระเจ้าช่วยกล้วยทอด "ข้าวต้มไหม้"

ใส่น้ำน้อยเกินไป!!! แต่ดีนะที่ไหวตัวทัน รีบตักข้าวด้านบนมากินก่อน

ไม่งั้นได้แบกท้องทนหิวลงมาทานข้าวด้านหน้าอุทยานแน่...

และแล้วเหตุกาณ์การไหม้ก็เกิดขึ้นกับผมครั้งที่ 2 ในคืนนี้

ด้วยโรคนอนหลับไม่เป็นเวลาของผม เมื่อเย็นวานเผลอหลับไปตอนประมาณ 6 โมงเย็น

ทำให้ผมตื่นมาตอนตี 2 (ปกติจะนอน 6 ชั่วโมง แล้วจะตื่นเองอัตโนมัติ) และพลาดอาหารมื้อเย็นของวันที่แล้ว

ตื่นขึ้นมานั่งทำงานได้ซักพัก ก็มีอาการหิว ทำยังไงดีละ

เดินลงมาชั้นล่าง พยายามหาอาหารสำเร็จรูปแบบฉีกซองแล้วทานได้เลย (ปกติจะซื้อติดบ้านไว้เป็นประจำ)

งานเข้าซะแล้ว....เหลือแต่โจ๊กคัพ 1 กระป๋อง ซึ่งดูแล้วคงไม่เหมาะกับสถานการณ์นี้

ลองเปิดตู้เย็นดู ก็พบกับวัตถุดิบมาตรฐาน คือไข่ไก่ และในช่องแช่เนื้อสัตว์ก็พบกับกุ้งสด 4-5 ตัว

สมองสั่งงานอย่างรวดเร็ว ไม่นานภาพของไข่เจียวกุ้งสับก็มาลอยอยู่ในมโนภาพแล้ว

จัดการตอกไข่ สับกุ้ง หั่นผักชี ตีรวมเข้าด้วยกัน เติมเครื่องปรุงตามความชอบเฉพาะตัว

ไม่รีรอติดเตาเอากะทะวางพร้อมน้ำมัน หัวเตาใหม่เอี่ยมให้แรงไฟร้อนแรงแซงทางโค้ง

ไม่นานกะทะก็ร้อนจนควันพวยพุ่ง

ลองทดสอบโดยการหยอดไข่ลงไปหน่อย ไม่ทันจะผ่านม่านควันกะทะไข่ก็สุกแล้ว

ลงโดนน้ำมันไม่ถึงวินาทีไข่ไหม้ดำสนิท

คิดในใจน้ำมันมันร้อนเกินไปหรือป่าว...แต่ด้วยความหิวจนทนรอต่อไปไม่ไหวแล้วจึงไม่สนใจ

เร่งรีบเทไข่ลงกะทะรวดเดียวหมดถ้วย

ต่อจากนั้นเหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก จำได้ว่าควันลอยขึ้นมาเต็มห้อง

มือรีบตวัดตะหลิวเพื่อกลับไข่แล้วปิดแก๊ซทันที

ในช่วงเวลาไม่ถึง 15 วินาที ผลที่เกิดขึ้นคือ ไข่ที่ไหม้ไป 50% เป็นลูกครึ่งอัฟริกัน-อเมริกัน นอนรออยู่บนกะทะ กับกลุ่มควันหนาแน่นเต็มห้องครัว T__T

ตอนนี้ควันเริ่มจางไข่เริ่มแฟบ

คงจะได้เวลาแล้ว ในการทานอาหารมื้อดึกของผม

ขอตัวไปนั่งทานไข่เจียวกุ้งสับรมควันก่อนนะครับเพื่อนๆ

ปล.รักคนอ่าน

งานเขียนเป็นสิ่งที่คิดว่าตัวเองไม่ถนัดที่สุด...คงเป็นเพราะวันนึงๆเราอยู่ในสังคมมาก จึงเน้นหนักไปทางคำพูดมากกว่า
แต่ทุกอย่างก็ต้องมีจุดเริ่มต้นทั้งนั้น...วันนี้ละที่จะเริ่มต้นเขียนกับเขาบ้าง

ไม่ลองไม่รู้ไม่ดูไม่เห็น
เอาละ...จะพยายามเขียนให้สุดความสามารถ และนำเสนอสาระดีดีสู้เพื่อนๆสมาชิกทั้งหลายนะครับ

งานเขียนคงจะเน้นไปทางการท่องเที่ยวและการถ่ายภาพ งานอดิเรกที่ผมรักที่สุด
และเป็นสิ่งที่มีภูมิความรู้อยู่พอสมควร

ช่วยติดตามติชมกันด้วยนะครับ
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ