ใบไม้หนึ่งใบ...........กับผู้หญิงในหนังสือ

เพียงสายตาที่มองไปเจอต้นไม้ใหญ่ทอดเงาลงสู่ผืนดิน
มอบความร่มรื่นให้แก่ธรณีที่ให้กำเนิด สายฝนร่วงอยู่ข้างนอกนั่น
ประดุจดั่งน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตที่แล้งล้าหลายต่อหลายชีวิต ธรรมชาติสร้างและทำสิ่งที่ดีทีสุดเสมอ
หัวใจก็เกิดคำถามแล้วความสงสัยก็เริ่มต้นขึ้น

จะใช้เวลานานเท่าไหร่นะ ที่ใบไม้สักใบ ดอกไม้สักดอก
จะผลิออกจากก้าน....เติบโต....เบ่งบาน....เปลี่ยนสี....และร่วงหล่น

หนึ่งวัน..... หนึ่งสัปดาห์..... หนึ่งเดือน..... หรือมากกว่านั้น

บางทีอะไรบางอย่างก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และจบลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน
แต่บางทีบางสิ่งอาจคงอยู่เนิ่นนานกว่านั้น

ถ้าเพียงเรามีเวลาสักนิด เวลาที่ยาวนานกว่านี้อีกสักหน่อย เพื่อที่จะมองดู สังเกตุ
เราคงจะตอบคำถามง่าย ๆ ข้อนี้ได้ แต่บางทีบางสิ่งเราก็อาจไม่มีเวลายาวนานขนาดนั้น
ไม่มีเวลาจะสังเกตุใบไม้สักใบ ใครสักคน และสังเกตุหัวใจของตัวเอง ก่อนที่จะตอบคำถาม
เพราะคนถามเขารีบเร่งอยากได้คำตอบเหลือเกิน เราเองก็จำเป็นจะต้องตอบคำถามนั้นทันที

คำตอบของบางคนอาจถูกต้อง คำตอบของใครหลายคนอาจผิด เพราะเขาไม่มีเวลาสังเกตุให้นานพอ

ถ้าจะให้เปรียบเทียบฉันว่า "ผู้หญิงเป็นเหมือนหนังสือเล่มหนึ่ง"
หนังสือที่ผู้ชายหลายต่อหลายคนอยากอ่านเพียงเพื่อต้องการรู้ตอนจบ
พวกเขามักอ่านผ่าน ๆ พอให้จับใจความได้ และรีบเร่งให้ถึงตอนจบอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ใช่ --ไม่ใช่ -- เป็น --ไม่เป็น --ได้ --ไม่ได้ --รัก --ไม่รัก

พวกเขาใส่ใจกับตอนจบเหล่านั้นจนลืมที่จะเก็บรายละเอียดมากมายที่บรรจุอยู่ในหนังสือ
พวกเขารีบจนลืมที่จะเปิดหน้าหนังสือแต่ละหน้าด้วยความทะนุถนอม เขาคงลืมคิดไปว่าหนังสือนั้นบอบบางเพียงใด

ใครบางคนทำหนังสือหลายเล่มฉีกขาด แต่เขาไม่มีความใส่ใจพอจะย้อนกลับมาปะรอยขาดนั้น
เมื่อเขาได้อ่านมจนถึงตอนจบแล้วไม่ได้อย่างที่ใจหวัง เขาก็ทิ้งขว้างอย่างไร้ค่า
ใครอีกหลายคนที่หยิบหนังสือขึ้นมา ....เปิดหน้าแรก....ข้ามไปหน้าสุดท้าย....ไม่ได้ดั่งใจก็วางไว้ดังเดิม

ฉันว่าผู้หญิงทุกคนคงจะรอคอยใครสักคน ที่จะหยิบหนังสือขึ้นมาด้วยความใส่ใจ
ตั้งใจอ่านแต่ละหน้าอย่างใจเย็น ซึมซับบทกวีงดงามที่บรรจงเขียนด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ
และค้นหาความหมายที่แท้จริงของหนังสือเล่มนั้น

ฉันคิดว่ามันคงดีนะถ้าหากเราจะมีเวลาสักชั่วอึดใจ เพียงช่วงเวลาที่มากพอจะสังเกตุใบไม้สักใบ
ผลิออกจากก้าน เติบโต เปลี่ยนสี และร่วงหล่น เพื่อให้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายได้เรียนรู้
ทำความรู้จักซึ่งกันและกัน เพื่อคำตอบที่ถูกต้อง ตรงใจของทั้งสองฝ่าย
เพื่อที่จะได้เลือกคนมายืนข้างกายได้อย่างถูกต้อง

และถ้ามีคนตั้งคำถามแก่ฉัน ฉันจะไม่เร่งรีบให้คำตอบใครในช่วงเวลาที่จำกัด
และถ้าต้องตอบจริง ๆ คำตอบของฉันคือ ไม่ พร้อมกันนี้ฉันจะไม่มีความเสียใจ
แม้ว่าท้ายที่สุดจะได้รับรู้ว่าใครคนนั้นคือ "คนที่ใช่" ก็ตาม เพราะฉันไม่อาจจะเอาหัวใจมาเสี่ยงได้

ฉันเชื่อว่า หนังสือทุกเล่มมีคุณค่าอยู่ในตัวของมันเอง
ถ้าหากว่าใครสักคนหรือหลายคนจะไม่เรียนรู้จัก....
ซึมซับเนื้อความที่ลึกซึ้งในนั้น นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าคุณค่าในหนังสือเล่มจะลดลง

^{นี่จึงเป็นสิ่งที่ฉันบอกตัวเองเสมอว่า "จงรออย่างยินดีและเต็มใจจนกว่าจะเจอคน ๆนั้น"
คนทีรักในเนื้อความของหนังสือมากกว่ารูปเล่มที่สวยงาม และตอนจบที่เป็นไปตามความคาดหมาย ถ้าหากในชีวิตนี้จะไม่มีโอกาสได้พบคนที่รักความเป็นหนังสือเล่มนั้น--}

^{ความเป็นฉันจริง ๆ ฉันก็ยังยินดีจะถูกวางไว้บนชั้นหนังสือตามเดิม}

^{ดีกว่าอยู่ในมือของคนที่พร้อมจะทำลาย}

Create Date : 22 มกราคม 2552
Last Update : 22 มกราคม 2552 17:28:14 น.		3 comments
Counter : 343 Pageviews.
Share Tweet