10-17 กันยา ถึงคราวพาแม่ไปโรงหมอ
เป็นการกลับบ้านที่ให้ความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ในวันแรกที่ต้องพาแม่ไปโรงพยาบาลตัวอำเภอใกล้บ้าน
ด้วยอากา
รตัวสั่นเทา
สรุปคือหมอบอกว่าแม่ปอดบวม
ให้พักรักษาตัวที่โรงพยาบาลคืนนั้นเลย
ออกมาบอกให้พี่สาวขับรถกลับบ้าน
ไปช่วยดูแลพ่อที่บ้าน
ตัวเราเองอาสาคอยดูแลแม่
ขอหมอถึงห้องพักเดี่ยว
หมอไม่อนุญาติ เหตุผลคือ
คนไข้จำเป็นต้องพักรวมร่วมกับ
คนไข้หญิง/เด็กรายอื่นประมาณ 10 เตียง
เพื่อสะดวกในการเข้ามาดูแลของเจ้าหน้าที่พยาบาล
ซึ่งเราเห็นและก็เข้าใจ
ไม่ดื้อดึงเอาแต่ใจปรารถนา
ดึกๆ จนท. ก็เข้ามาดูแลคนไข้ทุกคน ให้ยา
วัดปรอท ตามหน้าที่เรียกว่าทั้งคืนประมาณ 4 ครั้งได้
ส่วนญาติคนไข้ อนุญาติให้พักได้ 1 คน
เห็นญาติคนอื่นมีเสื่อผ้าห่มพร้อม
หลบหายเข้าใต้เตียงผู้ป่วย
ตัวเราก็นั่งสับปะหงกข้างเตียง
จนนางพยาบาลเอาผ้าปูเตียงและผ้าห่มมาให้ปูนอน
...ใต้เตียง ตามคนอื่น เพราะพื้นที่จำกัด
ถ้านอนพื้นข้างล่างข้างเตียง ก็จะเกะกะเจ้าหน้าที่พยาบาล
คนอื่นทำได้ เราก็ทำได้ ไม่เป็นไร
ปูผ้าให้กว้างสุดของผืนผ้า
พอคืนที่สอง
เรายอมนั่งสับปะหงกข้างเตียงแม่
แม่เองนอนไม่หลับ
เราก็ไม่กล้าหลับ
แม่ทานข้าวนิ๊ดเดียวอีก
เราก็อยากให้แม่หายไวๆ
เพราะแม่เองก็อยากกลับบ้านแต่ไม่ยอมทานข้าว
ไม่ยอมหลับ
วันจันทร์
คุณหมอมาตรวจ
บอกว่าสามารถย้ายไปพักห้องนอนเดี่ยวได้
วันนั้นจึงแตะมือสลับกับพี่สาวดูแลแม่
เราก็กลับบ้านดูแลพ่อร่วมกับพี่สาวคนที่สี่
จนกระทั่งวันพุธ
หมออนุญาติพาแม่กลับบ้านได้
แม่ก็ทานข้าวได้น้อยเหมือนเดิม
เราทั้งปลอบทั้งขู่ว่าถ้าไม่ทาน
หมออาจสอดท่อให้อาหารทางจมูก
ไม่งั้นก็เจาะให้ทางหน้าท้องแทน
พี่คนที่ห้า
ต้องป้อนข้าวป้อนอาหารให้
แม่ก็ยังทานได้น้อย
แต่เราก็ให้ทานบ่อยๆ เท่าที่แม่จะรับได้
ตอนนี้มะพร้าวเป็นพระเอก
แม่ทานได้เยอะขึ้นอีกนิด
วันศุกร์ทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง
ด้วยความอยากทานเห็ดมาก
ก็ชวนพี่สาวไปหมู่บ้านกะเหรี่ยง
มีแม่ค้าซื้อตัดหน้าไปล่วงหน้า
จึงขับรถกลับบ้านเพราะพี่สาวคนที่4ต้องดิ่งเข้าสวน
พี่สาวคนที่5 ให้พาแม่ไปสระผมและตัดผม
หลังจากนั้นก็ขับรถไปดูที่ๆแห่งหนึ่ง
แวะตลาดแม่ค้าเอาเห็ดเหลืองมาขาย
โลละ 250 บาท ต่อราคาเหลือโลละ 200
ซื้อมา 2 โล และวิ่งกลับไปซื้อเพิ่มอีกหนึ่งโล
เป็นดอกเห็ดเหลือง
ที่โหยหามานานหลายสิบปี
เราอยากกินแบบให้หนำใจตัวเอง
กับพี่ๆ ทั้งหมดกินกันสามคน
หมดค่ะ....อุ๊ย ยังเหลืออีกถ้วยแกงเล็กๆ
|
วันที่ 21 กย
วันนี้โทรสอบถามทางบ้านทั้งวัน
เพราะว่า
วันนี้พี่สาวพาแม่ไปโรงพยาบาลตามที่หมอนัด
หมอบอกว่าอาการแม่ดีขึ้น เช็คทุกอย่างแล้ว
กลับบ้านแม่ทานข้าวได้มากขึ้น
ไม่มีใครรู้ว่า
พี่ของเรา เวลาไปธุระที่ไหน
ต้องพาพ่อไปด้วย
และต่อไปนี้
ต้องพาแม่ไปด้วย
เพราะแม่แก่ตัวมาก ยืนเดินไม่สะดวกแล้ว
โดยเฉพาะเวลาพาพ่อไปเช็คหาหมอที่เชียงใหม่ทุกเดือน
เราห่วงพ่อห่วงแม่มาก
ห่วงพี่น้องด้วย กลัวจะพักผ่อนได้ไม่เต็มที่
เราอยากทำหน้าที่ลูกให้มากกว่านี้
และทำหน้าที่น้องให้มากกว่านี้
เพราะพี่ทั้งสองต่างดูแลเอาใจใส่พ่อและแม่
ตลอด 24 ชั่วโมง
|
| Create Date : 21 กันยายน 2554 |
| Last Update : 21 กันยายน 2554 20:10:36 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 410 Pageviews. |
 |
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
