Group Blog
 
All Blogs
 
มาฟังเสียงพิณเปี๊ยะกันดีกว่า















กล่าวกันว่า เปี๊ยะ เป็นเครื่องดีดตระกูลพิณที่ไพเราะ เสียงเบา และ

เล่นยากที่สุดอย่างหนึ่งในบรรดาเครื่องดนตรีทั้งหมดทั้งมวล

ช่างดนตรีทางเหนือพูดเปรียบเปรยให้เข้าใจได้ง่ายว่า

"หัดเปี๊ยะ 3 ปี หัดปี่ 3 เดือน"

ก็เพราะการจะบรรเลงให้ได้ดีนั้น ต้อง

ใช้เทคนิคและความชำนาญเป็นอย่างมากผู้หัดจำต้องมีพื้นฐานทางดนตรีที่ดีมาก่อน การดีดก็ใช่ว่าจะธรรมดา ต้องดีดด้วยเทคนิค

ต้องดีดด้วยเทคนิคพิเศษที่เรียกว่า "ป๊อก" เพื่อให้เกิดเสียง คม ใส ดังก้องกังวาลนานกว่าเสียงธรรมดา ไม่เพียงมีวิธีดีดที่พิเศษ

เปี๊ยะยังมีโครงสร้างของระบบเสียงที่พิเศษอีกด้วยคือ เสียงที่เกิดจากการ "ป๊อก" จะส่งผ่านตามสายไปยังหัวเปี๊ยะ แล้วไหลผ่าน

ตามสายมายังกล่องเสียงซึ่งทำจากกะลามะพร้าวผ่าครึ่งที่แนบอยู่กับหน้าอกผู้เล่น คลื่นเสียงจะผ่านอากาศในช่องของกล่องเสียง

ไปสะท้อนกับแผ่นอก แล้วสะท้อนออกมาทางช่องว่างระหว่างกะลากับหน้าอก ผู้เล่นต้องปรับขนาดช่องว่างนี้ด้วยมือซ้ายเพียง

มือเดียว เพื่อให้ได้น้ำเสียงที่นุ่มนวลและทุ้มแหลม หนัก-เบา หรือโทนเสียงต่างๆได้อย่างต่อเนื่อง เสียงลักษณะนี้เราจะไม่พบ

ในเครื่องดนตรีอื่นเลย

หลายคนยอมรับว่า เปี๊ยะ เป็นเครื่องดนตรีที่เล่นยาก มิใช่ว่าจะเล่นได้ทุกคน แม้จะพยายามฝึกหัดแล้วก็ตาม ด้วยเหตุนี้

ในอดีต ชายหนุ่มผู้ใดที่เล่นเปี๊ยะได้จึงดูดีกว่าหนุ่มที่เล่นเครื่องดนตรี "พื้นๆ" อย่าง ขลุ่ย ปี่ สะล้อ ซึง ยามไปแอ่วสาวที่ตนหมายปอง

นอกจากเล่นเปี๊ยะตอนไปแอ่วสาวแล้วบรรดานัก "ป๊อก" เปี๊ยะทั้งหลายก็หยิบมาเล่นเพื่อเสพสุนทรีย์ทางดนตรีอันเกิดจาก

ฝีมือของตนเองในยามว่าง เพราะแม้จะมีเสียงอันไพเราะ แต่ค่าที่เสียงของเปี๊ยะเบามากเมื่อเทียบกับเครื่องดนตรีชนิดอื่น

จึงไม่เอื้อต่อการนำไป เล่นประกอบวง

เมื่อประมาณ 100 ปีมานี้ เกิดกรณีพิพาท คู่กรณีคู่กรณีฝ่ายหนึ่งใช้คัน เปี๊ยะ ตีหัวคู่อริถึงแก่ความตาย ทางการจึงประกาศ

ห้ามถือเปี๊ยะไป "ป๊อก" หรือดีดที่ไหน ๆ อย่างแต่ก่อนความนิยมจึงลดลงไปมาก ทั้งเมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป ค่านิยมในการแอ่วสาว

อย่างแต่ก่อนความนิยมจึงลดลงไปมาก ทั้งเมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป ค่านิยมในการแอ่วสาวแบบเก่าก็เปลี่ยนไปด้วย เปี๊ยะ ดี ๆ ซึ่ง

เล่นยากอยู่แล้วก็หายาก เสียง เปี๊ยะจึงค่อย ๆ ห่างหายไปจากสังคมคนเมืองมากขึ้นตามวันเวลา.....................

ปัจจุปันดูเหมือนชีวิตของเครื่องดนตรีโบราณและคลาสสิคชิ้นนี้ใกล้จะถึงคราวสิ้นสุดเต็มที แม้ว่า....ในช่วงเวลากว่า 10 ปี

ที่ผ่านมา นักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญด้านนี้จากสถาบันต่างๆ ต่างช่วยกันฟื้นฟูอย่างเต็มที่ เพื่อให้มีคนกลับมาเล่นหรือให้ความสนใจ

เครื่องดีดชนิดนี้ โดยมี พ่ออุ๊ยแปง โนจา ชาวเชียงราย(ปัจจุปันเสียชีวิตแล้ว) พ่ออุ๊ยวัน กาเกิด พ่ออุ๊ยบุญมา ไชยมะโน นักดีดชาวเชียงใหม่เป็นครูคนสำคัญ

การฟื้นฟูเรียนรู้วิธีดีดเปี๊ยะ มีอุปสรรคมากมาย เริ่มตั้งแต่ขาดแคลนนักดนตรีและผู้รู้ที่จะอบรมฝึกสอน คนที่เล่นเป็นก็อายุมาก

และหยุดเล่นไปนานกว่า 40 ปี แล้วทั้งสิ้นทำให้เล่นได้ไม่ดีเท่าที่ควร ความรู้ที่มีอยู่ก็ไม่เป็นระบบ เปี๊ยะที่ดีมีคุณภาพก็ขาดแคลน

การจะผลิตเปี๊ยะขึ้นมาใหม่ให้ได้คุณภาพดีเป็นเรื่องยาก ส่วนของเก่าที่ดีก็มีน้อยลงไปทุกขณะ เพราะคนเล่นมีน้อยจึงไม่เก็บรักษาไว้

หัวเปี๊ยะซึ่งทำจากสำริดหล่อเป็นรูปสัตว์ต่าง ๆ อันเป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้เปี๊ยะมีเสียงไพเราะก็หายาก ราคาแพง มีอยู่ก็แต่ในร้าน

ค้าของเก่าหรือกรุของนักสะสมเสียส่วนมาก การฝึกหัดเล่นให้เป็นนั้นแทบไม่ต้องพูดถึง เพียงแต่ฟังให้เข้าถึงความไพเราะก็ยากพอดู

เพราะเสียงก็เบา และท่วงทำนองก็แปลกหูคนฟังสมัยใหม่ อุปสรรคเหล่านี้ยังคงดำรงอยู่ แต่ความหวัง ความพยายามในการปลุก

ชีวิตก็ยังคงไม่หมดสิ้นเช่นกัน

(สุดารา สุจฉายา. เพื่อความเข้าใจในแผ่นดิน เชียงใหม่.กรุงเทพ : สำนักพิมพ์สารคดี,กุมภาพันธ์ 2540.)

พิณเปี๊ยะ เกือบสูญหายไปจากโลกนี้แล้ว ถ้าไม่มี อุ๊ยแปง โนจา อุ๊ยวัน ถาเกิด และอุ๊ยมา ไชยมะโน ช่วยกันฟื้นฟูรักษา

เหตุที่พิณเปี๊ยะไม่แพร่หลายก็เพราะเป็นเครื่องดนตรีที่มีเสียงเบามากเล่นรวมกับเครื่องดนตรีอื่นไม่ได้

ท่วงทำนองและลีลาการเล่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว คนเล่นและคนฟังต้องมีสมาธิ เสียงพิณเปี๊ยะที่แผ่วเบาและกังวาลนั้นเปรียบประดุจ

กระแสเสียงดนตรีที่เล่นให้เทวดาฟังนั่นเทียว

(คัดจากปกเทป ม่านไหมใยหมอก6 เสียงซึงสู่พิณเปี๊ยะ จรัล มโนเพ็ชร)

ผู้จัดทำมีความหวังอย่างยิ่งว่าคงได้เป็นส่วนหนึ่งในการเผยแพร่ให้

"พิณเปี๊ยะ" ได้มีการรู้จักมากขึ้นและยินดีที่จะถ่ายทอด สอนวิธีการเล่น ให้แก่

ผู้สนใจทุก ๆ ท่าน เป็นอย่างยิ่ง



" เด็งปันเมา " นิยามแห่งความงาม

ถึงแม้การเล่นเปี๊ยะจะยาก แต่เสียงเปี๊ยะที่ได้นั้นคุ้มกับความยากเพราะเสียงอย่าง เด็ง นั้นมีความกังวาล หวาน ระคนวังเวง ชวนให้ผู้ฟังหลงใหล จนมีเรื่องหนึ่งพาดพิงไปถึงพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวด้วย พระครูแก้ว กาวิไล เจ้าอาวาสวัดดอนมูล ตำบลป่าถ่อน อำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย เล่าให้ฟังว่า ในคราวที่พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวด้วยเสด็จประพาสเชียงใหม่ พระราชชายาเจ้าดารารัศมี(ในพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ) ได้จัดนาฏศิลป์และดนตรีล้านนาถวาย ซึ่งมีการเล่นเปี๊ยะรวมอยู่ด้วยปรากฏว่า เปี๊ยะเป็นที่โปรดปรานที่สุด ในบรรดาการแสดงดนตรีทั้งหมดในคราวนั้น พ่อครูแปง โนจา อ้างว่า ความไพเราะของเสียงเปี๊ยะนั้น คนสมัยก่อนพูดเป็นคำสั้น ๆ กล่าวสืบต่อกันมาว่า ประดุจ " เด็งพันเมา " หรือ " ระฆังที่ชวนหลงใหลในฉับพลัน " คำสั้น ๆ สามพยางค์นี้มีความหมายมากเหลือเกินเพราะครอบคลุมเนื้อหาและวิธีการของ เปี๊ยะ ไว้หลายอย่าง แรกสุด คือคำว่า " เด็ง " นั้นคือดุริยศัพท์ล้านนาในความหมายเดียวกันกับดุริยศัพท์สากลว่า " ฮาร์โมนิค " นั่นเอง เพราะฝรั่งเองก็อธิบายคุณสมบัติของเสียงนี้ที่ได้จากสายลวดว่า " เหมือนระฆัง " คำว่า " ปันเมา " ก็เป็นได้ทั้งคุณศัพท์ขยายคำว่า เด็ง และเป็นคำแสดงความซาบซึ้งของผู้ฟังด้วย เมื่อรวมกันเป็น " เด็งปันเมา " จึงเป็นนิยามแห่งความงามอย่างแท้จริง ( ปัน เป็นกริยาช่วย มีความหมายในทางเร่งให้กริยาที่ตามหลังเกิดขึ้นโดยฉับพลัน ชาวล้านนานิยมใช้สำนวนเป็นคู่ ๆ เช่น " ปันใหญ่ปันสูง " หรือ " ปันมั่งปันมี " ) ประการที่สอง คำว่า " เด็งปันเมา " ใช้หมายถึง เปี๊ยะก็ได้เป็นความหมายที่อยู่ในระดับอุดมคติด้วย ขณะเดียวกันจะใช้หมายถึงเสียงของ เปี๊ยะ ก็ได้ และเป็นอุดมคติเช่นกัน นอกจากนี้ยังใช้เป็นจุดมุ่งหมายของการเล่น เปี๊ยะ ได้อีกด้วย คือต้องเล่นให้เป็น " เด็งปันเมา " จึงจะได้ชื่อว่าเป็นนักเล่นเปี๊ยะที่แท้จริง (ประสิทธ์ เลียวสิริพงค์. แปง โนจา ผู้มีผลงานดีเด่นทางวัฒนธรรม สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีพื้นบ้าน-พิณเปี๊ยะ ). กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ, 2538 .)



การเล่นเปี๊ยะ : การส่งดนตรีจากดวงใจ

เปี๊ยะเป็นเครื่องดนตรีที่ชาวบ้านในล้านนาไทยนิยมเล่นกันในสมัยหนึ่ง ปัจจุปันได้สูญหายไปจนเกือบหมด เปี๊ยะเป็นเครื่องดนตรีที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นอัจฉริยะของผู้ประดิษฐ์และผู้เล่นเป็นอย่างมาก เป็นเครื่องดนตรีระดับชาวบ้านที่ทำยากและราคาแพงที่สุด เสียงของเปี๊ยะก็มีลักษณะไพเราะและโอ่อ่าอลังการกว่าเครื่องดนตรีชนิดอื่น ๆ ในระดับเดียวกัน แม้ว่าเสียงของเปี๊ยะที่ได้รับการบันทึกเอาไว้และนำมาเปิดสู่กันฟังก็ไม่ได้หมายมาจากยอดฝีมือในการเปี๊ยะ ก็สามารถสะกดคนฟัง ให้หลงใหลติดอกติดใจในเสียงของเปี๊ยะได้ไม่น้อย เปี๊ยะจึงสะท้อนภาพเอกลักษณ์ของสังคมล้านนาได้ค่อนข้างจะพิเศษ และชัดเจนกว่าเครื่องดนตรีที่ชาวบ้านนิยมกันโดยทั่วไป อาจกล่าวได้ว่าเปี๊ยะเป็นเครื่องดนตรีที่เล่นยากมากที่สุดชนิดหนึ่ง ยากกว่าการเล่นกีตาร์คลาสสิค เพราะเสียงของเปี๊ยะเป็นเสียงแบบเสียง overtone ซึ่งทำให้เกิดตรงตามความตั้งใจได้ยาก การเล่นเปี๊ยะของล้านนาเท่าที่พบและจากการสัมภาษณ์ ไม่ปรากฏว่ามีการขับร้องประกอบ และไม่ค่อยจะผสมวง ความไพเราะของเสียงเปี๊ยะเป็นสิ่งที่เด่นอยู่มากแล้ว ดล้ายกับการเล่นดนตรีคลาสสิคอื่น ๆ ที่ไม่จำเป็นต้องมีการขับร้องประกอบ ( สุรสิงห์สำรวม ฉิมพะเนาว์. แปง โนจา ผู้มีผลงานดีเด่นทางวัฒนธรรม สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีพื้นบ้าน-พิณเปี๊ยะ ). กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ, 2538 . ) ในอดีตกาล โอกาสที่จะเล่นเปี๊ยะ เป็นการเล่นของพวกชายหนุ่มในยามออกไปเกี้ยวสาว การเกี้ยวสาวเป็นประเพณีของบ่าวหรือหนุ่มทางเหนือพอตกค่ำหลังจากเสร็จไร่นา บรรดาหนุ่ม ๆ มักไปหาสาวที่ตนกำลังหมายปองอยู่ ถ้าชายหนุ่มใดถือเปี๊ยะ ไปเล่นแล้ว จะมีภาษีดีกว่าหนุ่มที่เล่นเครื่องดนตรี " พื้น ๆ " อย่าง ขลุ่ย ปี่ หรือสะล้อ อีกอย่างเวลาเล่นเปี๊ยะ จำต้องถอดเสื้อทอนบนออกแล้วเอากระโหลกของเปี๊ยะ ครอบไว้บริเวณหัวใจด้วย และนี่คือที่มาของคำว่า " การส่งดนตรีจากดวงใจ "




Create Date : 01 สิงหาคม 2548
Last Update : 5 สิงหาคม 2548 21:23:43 น. 23 comments
Counter : 2953 Pageviews.

 
ตามมาฟังค๊า

แวะมาเยี่ยมด้วยค่ะ


โดย: yadegari วันที่: 1 สิงหาคม 2548 เวลา:20:30:28 น.  

 
ถึงจะเป็นคนเหนือ แต่ไม่เคยเห็นการเล่นพิญเปี๊ยะ จริงสักครั้ง ค่ะ อย่างนี้ถา เป็นชายไร้กล้ามอก ก็เล่นไม่ได้สิค่ะ


โดย: ไม่ได้ตั้งใจโสด วันที่: 7 สิงหาคม 2548 เวลา:13:35:26 น.  

 
-ถึงไม่ค่อยมีกล้ามก็เล่นได้เหมือนกันครับ ผมก็เล่นได้บ้างครับแต่ยังไม่เก่งเท่าไหร่ แต่เล่นซึงเก่งกว่า


โดย: surgery วันที่: 7 สิงหาคม 2548 เวลา:21:38:47 น.  

 
อยากเรียนสะล้อค่ะ ไม่รู้ว่า โตแล้วจะเรียนได้ไหม ถ้ามีโอกาสจะหาเรียนค่ะ


โดย: ไม่ได้ตั้งใจโสด วันที่: 10 สิงหาคม 2548 เวลา:14:43:32 น.  

 
แวะเข้ามาเยี่ยมครับ
เพลงเพราะหวานซึ่งดีจังครับ


โดย: zouthfern (fern_south ) วันที่: 13 สิงหาคม 2548 เวลา:22:24:52 น.  

 
ขอบคุณมากครับคุณ fern south เริ่มชอบเพลงเหนือแล้วล่ะซิ


โดย: surgery วันที่: 16 สิงหาคม 2548 เวลา:21:52:31 น.  

 
รู้จักพิณเปี๊ยะครั้งแรกเมื่อไม่นานมานี่เอง ที่มีพ่ออุ๊ยท่านหนึ่งมาแนะนำออกทีวีค่ะ ตั้งแต่นั้นก็ก็ติดตามเสียงหวานๆของเครื่องคนตรีของจาวเหนือจิ้นนี้ตลอดมาเจ้า


โดย: ป้าแจ๋วแหวว วันที่: 29 สิงหาคม 2548 เวลา:15:04:51 น.  

 
แวะมาเยี่ยมคุณหมอครับ ถึงแม้ไม่เคยพูดคุย แต่ก็รู้จักในเรือนกล้วยไม้มานานพอควรแล้วล่ะครับ ก็ถือว่ารู้จักกันก็แล้วกันนะครับ เพลงเพราะดีครับ แต่มาฟังตอนตีสี่ตีห้าแล้วมันหวิว ๆ กลัว ๆ ยังไงไม่รู้ครับ... ไปหน้าอื่นต่อดีกว่า...


โดย: บ้านค่าย IP: 203.113.81.169 วันที่: 15 กันยายน 2548 เวลา:5:18:44 น.  

 
ใช้กล่อมลูกนอน น่าจะได้ผลดี
แต่เล่นไม่เป็นอ่ะ
ไม่เคยเห็นด้วยสิ

แค่ได้ยินชื่อย่างเดียวเอง



โดย: กาฝากไร้ใบ วันที่: 20 ตุลาคม 2548 เวลา:21:18:51 น.  

 
ที่สำคัญอีกอย่างก็คือ ผู้หลักผู้ใหญ่ในจังหวัดเองก็ไม่ใคร่ให้ความสำคัญ เพราะเสียงมันเบา ป๊องๆ แป๋งๆ เป๋นการโชว์หล่อคนเดียว คนฟังๆ เสียงในอกไม่รู้เรื่อง ไปออกงานไหนๆ ก็ไม่อลังการเท่าอย่างอื่น เลยพาลตัดออกเสียง่ายๆ แหละ พิธีกรบางงานก็เก่งล้ำไป รู้ไปหมดทั้งที่ไม่เคยฟังไม่เคยเห็น

ฮักแต๊ๆ ถึงชอบเล่นให้ตัวเองฟังเงียบๆ นานๆ หน จะยุยงชาวบ้านสักหน่อย โอกาสก็ไม่ใคร่เป็นใจ เลยได้แต่เอาไปยุยงละอ่อนข้างตัว เผื่อมันจะหลวมตัวมาดีดมั่ง




โดย: หงส์ไหมคำ เวียงละกอน IP: 202.142.210.78 วันที่: 23 ตุลาคม 2549 เวลา:18:27:48 น.  

 
สวัสดีค่ะ รบกวนเจ้าของblog หน่อยค่ะ
อยากได้เสียงเพลงนี้ไม่ทราบว่าหาได้ที่ไหนคะ จะนำไปใช้ในการรายงานนะค่ะ ยังไงรบกวนติดต่อที่ marmaladepor@hotmail.com ด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ


โดย: ตัว ป. IP: 58.9.185.169 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:8:38:42 น.  

 
เพราะขนาดเลย ขนาดว่าเป๋นคนเหนือแต๊ๆ ยังบ่อเกยได้ยินอะหยังที่เพราะขนาดนี้มาก่อน อยากเฮียนพ่องฮอ มีสอนตี้ใหนพ่องเนี่ย โพสต์มาบอกน่อยลอ จะขอบคุณจ้าดนักเลย


โดย: paul IP: 202.129.57.21 วันที่: 7 ธันวาคม 2549 เวลา:13:08:56 น.  

 
อยากจะได้ CD เพลงพิณเปี๊ยะมาเปิดที่งานวัด วัดร้อยจันทร์ ต.หนองควาย อ.หางดง จ.เชียงใหม่ เบอร์โทรศัพท์081-2872-26 ถ้ามีเจริญพรติดต่อมาเบอร์ดังกล่าวนี้ด้วยเจริญด้วยพร......from Phra Danai Techart at Royjan temple.


โดย: พระดนัย เตชาติ IP: 203.172.48.160 วันที่: 15 กันยายน 2550 เวลา:22:52:14 น.  

 
ผมเข้ามาค้นคว้าเรื่องเกี่ยวกับพิณเปี๊ยะพอดีเลย เพราะเคยฟังเพลงที่บรรเลงโดยมีพิณเปี๊ยะเป็นส่วนประกอบแล้วชอบมาก แต่เพิ่งได้ยินที่บรรเลงเดี่ยวๆเฉพาะพิณเปี๊ยะที่บล็อกนี้ อยากได้เอาไว้ฟังจังเลยน่ะครับ ไม่ทราบว่าที่ไหนมีซีดีเพลงบรรเลงพิณเปี๊ยะให้ฟังหรือป่าวครับ?


โดย: ขุนเผ่นแสนทะเล้น วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:22:08:14 น.  

 
เสียงเปี๊ยะในบล็อกของคุณ surgery เป๋นเพลงจากซีดีของครูอู๊ด ครูบอย กลุ่มลายเมือง แม่นก่อเจ้า

ฟังเมื่อใดก่อใคร่ไห้แต๊ๆ นา

กึดหากำเก่ากำหลังสมัยยังเป๋นบ่าวเป๋นสาวกั๋น

เฮ้ออออ.....ง่อมแต๊ๆ

จะโตยมาแอดบล็อกวันหลังเน้อเจ้า วันนี้บ่ได้ล็อกอิน


โดย: [NostalgiA] IP: 222.123.27.8 วันที่: 18 ตุลาคม 2550 เวลา:19:43:13 น.  

 
ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาชมครับ เพลงเปี๊ยะจำได้ว่าเอามาจาก web ของอ้ายเสรีครับ

ส่วนตัวผมก็เล่นได้ผ้อง บ่ได้หลายครับ

เปี๊ยะของผมเป็นแบบ 2 สายครับเปื้อนให้อ้ายเสรีแปลงฮือรู้สึกว่าเป็นฝีมือพ่อครูวิเทพอีกทีครับ


โดย: surgery วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:31:51 น.  

 
ผมมีเปี๊ยะ4สาย
เขาว่าเล่นยาก ผมก็ฝึกบ่ะถึงเดือน
แต่ยอมฮับว่าเสียงของมันเยียะหือหลงไหลแต้ๆ


โดย: เทพในตำนาน IP: 117.47.225.160 วันที่: 22 มีนาคม 2551 เวลา:10:36:32 น.  

 
คิดถึง พี่รีมาก ๆๆๆ
ไม่ได้ไหที่ แม่จันมานานมากแว้ววววว


โดย: Mr. Poomkrai IP: 125.25.150.206 วันที่: 16 กันยายน 2551 เวลา:13:10:42 น.  

 
ผมหลงไหลในเสียงของเปี๊ยะตั้งแต่ที่ได้ยินตอนแรก
ผมยากหัดเปี๊ยะมาก
ไม่รู้จะไปเรียนกับใคร
ช่าวบอกผมที


โดย: คนยากหัดเปี๊ยะ IP: 118.172.129.135 วันที่: 11 ตุลาคม 2551 เวลา:21:11:29 น.  

 
อยากฟังมากเลยครับเหมือนพิณอีสานหรือเปล่า


โดย: ดอกงิ้วป่า IP: 125.26.156.240 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2551 เวลา:21:24:52 น.  

 
มันก็ถูกนะ
แต่ใช่ว่าจะมีแค่
พ่ออุ๊ยแปง พ่ออุ๊ยวัน พ่ออุ๊ยบุญมา
เท่านั้นนะ
จิงๆก็มีมากอยู่แต่เนี่ยงจากผู้หาและผู้ถูกหา
ต่างก็ไม่เจอและไม่อยากบอกกันอะคับ

ผมก็เล่นนะ
ศิษย์ครูอะไรดีอะ
ไปเรียนได้แค่2ชั่วโมง

.......


โดย: ซึงลูก7 IP: 202.28.27.3 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:13:31:27 น.  

 
ถ้าเฮาเล่นซึงจ่างแล้วถ้าเฮาจะหัดเปี๊ยะแหมนี้มันจะเป๋นเรื่องยากก่อ


โดย: บ่าฟักหม่น IP: 223.204.214.45 วันที่: 25 มกราคม 2555 เวลา:8:03:50 น.  

 
เฮาหัดเล่นเปี๊ยะสามสาย บ่าเด่วนี้งงเส้นขนาดไผ่เล่นจ้างไล่โน้ตฮือจิ่มเจ้างงขนาดเฮียนหลายครูล้ำไปครูตี่สอนข้าเจ้าคนแรกเปิ่นบอกว่าสายป๊อกเปน -โด -ซอล -โดสูง เห๋มท่านเปิ่นว่าสายป๊อกเป็น -ซอล -มี -ซอลสูง สายตี้เหลือแหมสองเส้นก็บ่าเหมือนเป็นดีงงขรนาดหนักไผ่เล่นจ้างบอกข้าเจ้าจิ่มเน้อเจ้า


โดย: เจ้านางเงี้ยว IP: 1.2.217.192 วันที่: 1 มิถุนายน 2555 เวลา:13:15:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

surgery
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add surgery's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.