Group Blog
welcome
กล้วยไม้สกุลBulbophyllum
กล้วยไม้สกุลDendrobium
กล้วยไม้สกุลPaphiopedilum
กล้วยไม้สกุลPhalaenopsis
กล้วยไม้สกุลChiloschista
กล้วยไม้สกุลTrias
การเลือกซื้อกล้วยไม้
กล้วยไม้สกุลCirrhopetalum
พิณเปี๊ยะ
กล้วยไม้สกุลTrixspermum
รองเท้านารีเหลืองปราจีนลูกผสม
ร้านขายของ
นักกล้าม
update
All Blogs
มาฟังเสียงพิณเปี๊ยะกันดีกว่า
มาฟังเสียงพิณเปี๊ยะกันดีกว่า
กล่าวกันว่า เปี๊ยะ เป็นเครื่องดีดตระกูลพิณที่ไพเราะ เสียงเบา และ
เล่นยากที่สุดอย่างหนึ่งในบรรดาเครื่องดนตรีทั้งหมดทั้งมวล
ช่างดนตรีทางเหนือพูดเปรียบเปรยให้เข้าใจได้ง่ายว่า
"หัดเปี๊ยะ 3 ปี หัดปี่ 3 เดือน"
ก็เพราะการจะบรรเลงให้ได้ดีนั้น ต้อง
ใช้เทคนิคและความชำนาญเป็นอย่างมากผู้หัดจำต้องมีพื้นฐานทางดนตรีที่ดีมาก่อน การดีดก็ใช่ว่าจะธรรมดา ต้องดีดด้วยเทคนิค
ต้องดีดด้วยเทคนิคพิเศษที่เรียกว่า "ป๊อก" เพื่อให้เกิดเสียง คม ใส ดังก้องกังวาลนานกว่าเสียงธรรมดา ไม่เพียงมีวิธีดีดที่พิเศษ
เปี๊ยะยังมีโครงสร้างของระบบเสียงที่พิเศษอีกด้วยคือ เสียงที่เกิดจากการ "ป๊อก" จะส่งผ่านตามสายไปยังหัวเปี๊ยะ แล้วไหลผ่าน
ตามสายมายังกล่องเสียงซึ่งทำจากกะลามะพร้าวผ่าครึ่งที่แนบอยู่กับหน้าอกผู้เล่น คลื่นเสียงจะผ่านอากาศในช่องของกล่องเสียง
ไปสะท้อนกับแผ่นอก แล้วสะท้อนออกมาทางช่องว่างระหว่างกะลากับหน้าอก ผู้เล่นต้องปรับขนาดช่องว่างนี้ด้วยมือซ้ายเพียง
มือเดียว เพื่อให้ได้น้ำเสียงที่นุ่มนวลและทุ้มแหลม หนัก-เบา หรือโทนเสียงต่างๆได้อย่างต่อเนื่อง เสียงลักษณะนี้เราจะไม่พบ
ในเครื่องดนตรีอื่นเลย
หลายคนยอมรับว่า เปี๊ยะ เป็นเครื่องดนตรีที่เล่นยาก มิใช่ว่าจะเล่นได้ทุกคน แม้จะพยายามฝึกหัดแล้วก็ตาม ด้วยเหตุนี้
ในอดีต ชายหนุ่มผู้ใดที่เล่นเปี๊ยะได้จึงดูดีกว่าหนุ่มที่เล่นเครื่องดนตรี "พื้นๆ" อย่าง ขลุ่ย ปี่ สะล้อ ซึง ยามไปแอ่วสาวที่ตนหมายปอง
นอกจากเล่นเปี๊ยะตอนไปแอ่วสาวแล้วบรรดานัก "ป๊อก" เปี๊ยะทั้งหลายก็หยิบมาเล่นเพื่อเสพสุนทรีย์ทางดนตรีอันเกิดจาก
ฝีมือของตนเองในยามว่าง เพราะแม้จะมีเสียงอันไพเราะ แต่ค่าที่เสียงของเปี๊ยะเบามากเมื่อเทียบกับเครื่องดนตรีชนิดอื่น
จึงไม่เอื้อต่อการนำไป เล่นประกอบวง
เมื่อประมาณ 100 ปีมานี้ เกิดกรณีพิพาท คู่กรณีคู่กรณีฝ่ายหนึ่งใช้คัน เปี๊ยะ ตีหัวคู่อริถึงแก่ความตาย ทางการจึงประกาศ
ห้ามถือเปี๊ยะไป "ป๊อก" หรือดีดที่ไหน ๆ อย่างแต่ก่อนความนิยมจึงลดลงไปมาก ทั้งเมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป ค่านิยมในการแอ่วสาว
อย่างแต่ก่อนความนิยมจึงลดลงไปมาก ทั้งเมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป ค่านิยมในการแอ่วสาวแบบเก่าก็เปลี่ยนไปด้วย เปี๊ยะ ดี ๆ ซึ่ง
เล่นยากอยู่แล้วก็หายาก เสียง เปี๊ยะจึงค่อย ๆ ห่างหายไปจากสังคมคนเมืองมากขึ้นตามวันเวลา.....................
ปัจจุปันดูเหมือนชีวิตของเครื่องดนตรีโบราณและคลาสสิคชิ้นนี้ใกล้จะถึงคราวสิ้นสุดเต็มที แม้ว่า....ในช่วงเวลากว่า 10 ปี
ที่ผ่านมา นักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญด้านนี้จากสถาบันต่างๆ ต่างช่วยกันฟื้นฟูอย่างเต็มที่ เพื่อให้มีคนกลับมาเล่นหรือให้ความสนใจ
เครื่องดีดชนิดนี้ โดยมี พ่ออุ๊ยแปง โนจา ชาวเชียงราย(ปัจจุปันเสียชีวิตแล้ว) พ่ออุ๊ยวัน กาเกิด พ่ออุ๊ยบุญมา ไชยมะโน นักดีดชาวเชียงใหม่เป็นครูคนสำคัญ
การฟื้นฟูเรียนรู้วิธีดีดเปี๊ยะ มีอุปสรรคมากมาย เริ่มตั้งแต่ขาดแคลนนักดนตรีและผู้รู้ที่จะอบรมฝึกสอน คนที่เล่นเป็นก็อายุมาก
และหยุดเล่นไปนานกว่า 40 ปี แล้วทั้งสิ้นทำให้เล่นได้ไม่ดีเท่าที่ควร ความรู้ที่มีอยู่ก็ไม่เป็นระบบ เปี๊ยะที่ดีมีคุณภาพก็ขาดแคลน
การจะผลิตเปี๊ยะขึ้นมาใหม่ให้ได้คุณภาพดีเป็นเรื่องยาก ส่วนของเก่าที่ดีก็มีน้อยลงไปทุกขณะ เพราะคนเล่นมีน้อยจึงไม่เก็บรักษาไว้
หัวเปี๊ยะซึ่งทำจากสำริดหล่อเป็นรูปสัตว์ต่าง ๆ อันเป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้เปี๊ยะมีเสียงไพเราะก็หายาก ราคาแพง มีอยู่ก็แต่ในร้าน
ค้าของเก่าหรือกรุของนักสะสมเสียส่วนมาก การฝึกหัดเล่นให้เป็นนั้นแทบไม่ต้องพูดถึง เพียงแต่ฟังให้เข้าถึงความไพเราะก็ยากพอดู
เพราะเสียงก็เบา และท่วงทำนองก็แปลกหูคนฟังสมัยใหม่ อุปสรรคเหล่านี้ยังคงดำรงอยู่ แต่ความหวัง ความพยายามในการปลุก
ชีวิตก็ยังคงไม่หมดสิ้นเช่นกัน
(สุดารา สุจฉายา. เพื่อความเข้าใจในแผ่นดิน เชียงใหม่.กรุงเทพ : สำนักพิมพ์สารคดี,กุมภาพันธ์ 2540.)
พิณเปี๊ยะ เกือบสูญหายไปจากโลกนี้แล้ว ถ้าไม่มี อุ๊ยแปง โนจา อุ๊ยวัน ถาเกิด และอุ๊ยมา ไชยมะโน ช่วยกันฟื้นฟูรักษา
เหตุที่พิณเปี๊ยะไม่แพร่หลายก็เพราะเป็นเครื่องดนตรีที่มีเสียงเบามากเล่นรวมกับเครื่องดนตรีอื่นไม่ได้
ท่วงทำนองและลีลาการเล่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว คนเล่นและคนฟังต้องมีสมาธิ เสียงพิณเปี๊ยะที่แผ่วเบาและกังวาลนั้นเปรียบประดุจ
กระแสเสียงดนตรีที่เล่นให้เทวดาฟังนั่นเทียว
(คัดจากปกเทป ม่านไหมใยหมอก6 เสียงซึงสู่พิณเปี๊ยะ จรัล มโนเพ็ชร)
ผู้จัดทำมีความหวังอย่างยิ่งว่าคงได้เป็นส่วนหนึ่งในการเผยแพร่ให้
"พิณเปี๊ยะ" ได้มีการรู้จักมากขึ้นและยินดีที่จะถ่ายทอด สอนวิธีการเล่น ให้แก่
ผู้สนใจทุก ๆ ท่าน เป็นอย่างยิ่ง
" เด็งปันเมา " นิยามแห่งความงาม
ถึงแม้การเล่นเปี๊ยะจะยาก แต่เสียงเปี๊ยะที่ได้นั้นคุ้มกับความยากเพราะเสียงอย่าง เด็ง นั้นมีความกังวาล หวาน ระคนวังเวง ชวนให้ผู้ฟังหลงใหล จนมีเรื่องหนึ่งพาดพิงไปถึงพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวด้วย พระครูแก้ว กาวิไล เจ้าอาวาสวัดดอนมูล ตำบลป่าถ่อน อำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย เล่าให้ฟังว่า ในคราวที่พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวด้วยเสด็จประพาสเชียงใหม่ พระราชชายาเจ้าดารารัศมี(ในพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ) ได้จัดนาฏศิลป์และดนตรีล้านนาถวาย ซึ่งมีการเล่นเปี๊ยะรวมอยู่ด้วยปรากฏว่า เปี๊ยะเป็นที่โปรดปรานที่สุด ในบรรดาการแสดงดนตรีทั้งหมดในคราวนั้น พ่อครูแปง โนจา อ้างว่า ความไพเราะของเสียงเปี๊ยะนั้น คนสมัยก่อนพูดเป็นคำสั้น ๆ กล่าวสืบต่อกันมาว่า ประดุจ " เด็งพันเมา " หรือ " ระฆังที่ชวนหลงใหลในฉับพลัน " คำสั้น ๆ สามพยางค์นี้มีความหมายมากเหลือเกินเพราะครอบคลุมเนื้อหาและวิธีการของ เปี๊ยะ ไว้หลายอย่าง แรกสุด คือคำว่า " เด็ง " นั้นคือดุริยศัพท์ล้านนาในความหมายเดียวกันกับดุริยศัพท์สากลว่า " ฮาร์โมนิค " นั่นเอง เพราะฝรั่งเองก็อธิบายคุณสมบัติของเสียงนี้ที่ได้จากสายลวดว่า " เหมือนระฆัง " คำว่า " ปันเมา " ก็เป็นได้ทั้งคุณศัพท์ขยายคำว่า เด็ง และเป็นคำแสดงความซาบซึ้งของผู้ฟังด้วย เมื่อรวมกันเป็น " เด็งปันเมา " จึงเป็นนิยามแห่งความงามอย่างแท้จริง ( ปัน เป็นกริยาช่วย มีความหมายในทางเร่งให้กริยาที่ตามหลังเกิดขึ้นโดยฉับพลัน ชาวล้านนานิยมใช้สำนวนเป็นคู่ ๆ เช่น " ปันใหญ่ปันสูง " หรือ " ปันมั่งปันมี " ) ประการที่สอง คำว่า " เด็งปันเมา " ใช้หมายถึง เปี๊ยะก็ได้เป็นความหมายที่อยู่ในระดับอุดมคติด้วย ขณะเดียวกันจะใช้หมายถึงเสียงของ เปี๊ยะ ก็ได้ และเป็นอุดมคติเช่นกัน นอกจากนี้ยังใช้เป็นจุดมุ่งหมายของการเล่น เปี๊ยะ ได้อีกด้วย คือต้องเล่นให้เป็น " เด็งปันเมา " จึงจะได้ชื่อว่าเป็นนักเล่นเปี๊ยะที่แท้จริง (ประสิทธ์ เลียวสิริพงค์. แปง โนจา ผู้มีผลงานดีเด่นทางวัฒนธรรม สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีพื้นบ้าน-พิณเปี๊ยะ ). กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ, 2538 .)
การเล่นเปี๊ยะ : การส่งดนตรีจากดวงใจ
เปี๊ยะเป็นเครื่องดนตรีที่ชาวบ้านในล้านนาไทยนิยมเล่นกันในสมัยหนึ่ง ปัจจุปันได้สูญหายไปจนเกือบหมด เปี๊ยะเป็นเครื่องดนตรีที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นอัจฉริยะของผู้ประดิษฐ์และผู้เล่นเป็นอย่างมาก เป็นเครื่องดนตรีระดับชาวบ้านที่ทำยากและราคาแพงที่สุด เสียงของเปี๊ยะก็มีลักษณะไพเราะและโอ่อ่าอลังการกว่าเครื่องดนตรีชนิดอื่น ๆ ในระดับเดียวกัน แม้ว่าเสียงของเปี๊ยะที่ได้รับการบันทึกเอาไว้และนำมาเปิดสู่กันฟังก็ไม่ได้หมายมาจากยอดฝีมือในการเปี๊ยะ ก็สามารถสะกดคนฟัง ให้หลงใหลติดอกติดใจในเสียงของเปี๊ยะได้ไม่น้อย เปี๊ยะจึงสะท้อนภาพเอกลักษณ์ของสังคมล้านนาได้ค่อนข้างจะพิเศษ และชัดเจนกว่าเครื่องดนตรีที่ชาวบ้านนิยมกันโดยทั่วไป อาจกล่าวได้ว่าเปี๊ยะเป็นเครื่องดนตรีที่เล่นยากมากที่สุดชนิดหนึ่ง ยากกว่าการเล่นกีตาร์คลาสสิค เพราะเสียงของเปี๊ยะเป็นเสียงแบบเสียง overtone ซึ่งทำให้เกิดตรงตามความตั้งใจได้ยาก การเล่นเปี๊ยะของล้านนาเท่าที่พบและจากการสัมภาษณ์ ไม่ปรากฏว่ามีการขับร้องประกอบ และไม่ค่อยจะผสมวง ความไพเราะของเสียงเปี๊ยะเป็นสิ่งที่เด่นอยู่มากแล้ว ดล้ายกับการเล่นดนตรีคลาสสิคอื่น ๆ ที่ไม่จำเป็นต้องมีการขับร้องประกอบ ( สุรสิงห์สำรวม ฉิมพะเนาว์. แปง โนจา ผู้มีผลงานดีเด่นทางวัฒนธรรม สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีพื้นบ้าน-พิณเปี๊ยะ ). กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ, 2538 . ) ในอดีตกาล โอกาสที่จะเล่นเปี๊ยะ เป็นการเล่นของพวกชายหนุ่มในยามออกไปเกี้ยวสาว การเกี้ยวสาวเป็นประเพณีของบ่าวหรือหนุ่มทางเหนือพอตกค่ำหลังจากเสร็จไร่นา บรรดาหนุ่ม ๆ มักไปหาสาวที่ตนกำลังหมายปองอยู่ ถ้าชายหนุ่มใดถือเปี๊ยะ ไปเล่นแล้ว จะมีภาษีดีกว่าหนุ่มที่เล่นเครื่องดนตรี " พื้น ๆ " อย่าง ขลุ่ย ปี่ หรือสะล้อ อีกอย่างเวลาเล่นเปี๊ยะ จำต้องถอดเสื้อทอนบนออกแล้วเอากระโหลกของเปี๊ยะ ครอบไว้บริเวณหัวใจด้วย และนี่คือที่มาของคำว่า " การส่งดนตรีจากดวงใจ "
Create Date : 01 สิงหาคม 2548
Last Update : 5 สิงหาคม 2548 21:23:43 น.
23 comments
Counter : 2953 Pageviews.
Share
Tweet
ตามมาฟังค๊า
แวะมาเยี่ยมด้วยค่ะ
โดย:
yadegari
วันที่: 1 สิงหาคม 2548 เวลา:20:30:28 น.
ถึงจะเป็นคนเหนือ แต่ไม่เคยเห็นการเล่นพิญเปี๊ยะ จริงสักครั้ง ค่ะ อย่างนี้ถา เป็นชายไร้กล้ามอก ก็เล่นไม่ได้สิค่ะ
โดย:
ไม่ได้ตั้งใจโสด
วันที่: 7 สิงหาคม 2548 เวลา:13:35:26 น.
-ถึงไม่ค่อยมีกล้ามก็เล่นได้เหมือนกันครับ ผมก็เล่นได้บ้างครับแต่ยังไม่เก่งเท่าไหร่ แต่เล่นซึงเก่งกว่า
โดย:
surgery
วันที่: 7 สิงหาคม 2548 เวลา:21:38:47 น.
อยากเรียนสะล้อค่ะ ไม่รู้ว่า โตแล้วจะเรียนได้ไหม ถ้ามีโอกาสจะหาเรียนค่ะ
โดย:
ไม่ได้ตั้งใจโสด
วันที่: 10 สิงหาคม 2548 เวลา:14:43:32 น.
แวะเข้ามาเยี่ยมครับ
เพลงเพราะหวานซึ่งดีจังครับ
โดย: zouthfern (
fern_south
) วันที่: 13 สิงหาคม 2548 เวลา:22:24:52 น.
ขอบคุณมากครับคุณ fern south เริ่มชอบเพลงเหนือแล้วล่ะซิ
โดย:
surgery
วันที่: 16 สิงหาคม 2548 เวลา:21:52:31 น.
รู้จักพิณเปี๊ยะครั้งแรกเมื่อไม่นานมานี่เอง ที่มีพ่ออุ๊ยท่านหนึ่งมาแนะนำออกทีวีค่ะ ตั้งแต่นั้นก็ก็ติดตามเสียงหวานๆของเครื่องคนตรีของจาวเหนือจิ้นนี้ตลอดมาเจ้า
โดย:
ป้าแจ๋วแหวว
วันที่: 29 สิงหาคม 2548 เวลา:15:04:51 น.
แวะมาเยี่ยมคุณหมอครับ ถึงแม้ไม่เคยพูดคุย แต่ก็รู้จักในเรือนกล้วยไม้มานานพอควรแล้วล่ะครับ ก็ถือว่ารู้จักกันก็แล้วกันนะครับ เพลงเพราะดีครับ แต่มาฟังตอนตีสี่ตีห้าแล้วมันหวิว ๆ กลัว ๆ ยังไงไม่รู้ครับ... ไปหน้าอื่นต่อดีกว่า...
โดย: บ้านค่าย IP: 203.113.81.169 วันที่: 15 กันยายน 2548 เวลา:5:18:44 น.
ใช้กล่อมลูกนอน น่าจะได้ผลดี
แต่เล่นไม่เป็นอ่ะ
ไม่เคยเห็นด้วยสิ
แค่ได้ยินชื่อย่างเดียวเอง
โดย:
กาฝากไร้ใบ
วันที่: 20 ตุลาคม 2548 เวลา:21:18:51 น.
ที่สำคัญอีกอย่างก็คือ ผู้หลักผู้ใหญ่ในจังหวัดเองก็ไม่ใคร่ให้ความสำคัญ เพราะเสียงมันเบา ป๊องๆ แป๋งๆ เป๋นการโชว์หล่อคนเดียว คนฟังๆ เสียงในอกไม่รู้เรื่อง ไปออกงานไหนๆ ก็ไม่อลังการเท่าอย่างอื่น เลยพาลตัดออกเสียง่ายๆ แหละ พิธีกรบางงานก็เก่งล้ำไป รู้ไปหมดทั้งที่ไม่เคยฟังไม่เคยเห็น
ฮักแต๊ๆ ถึงชอบเล่นให้ตัวเองฟังเงียบๆ นานๆ หน จะยุยงชาวบ้านสักหน่อย โอกาสก็ไม่ใคร่เป็นใจ เลยได้แต่เอาไปยุยงละอ่อนข้างตัว เผื่อมันจะหลวมตัวมาดีดมั่ง
โดย: หงส์ไหมคำ เวียงละกอน IP: 202.142.210.78 วันที่: 23 ตุลาคม 2549 เวลา:18:27:48 น.
สวัสดีค่ะ รบกวนเจ้าของblog หน่อยค่ะ
อยากได้เสียงเพลงนี้ไม่ทราบว่าหาได้ที่ไหนคะ จะนำไปใช้ในการรายงานนะค่ะ ยังไงรบกวนติดต่อที่ marmaladepor@hotmail.com ด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
โดย: ตัว ป. IP: 58.9.185.169 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:8:38:42 น.
เพราะขนาดเลย ขนาดว่าเป๋นคนเหนือแต๊ๆ ยังบ่อเกยได้ยินอะหยังที่เพราะขนาดนี้มาก่อน อยากเฮียนพ่องฮอ มีสอนตี้ใหนพ่องเนี่ย โพสต์มาบอกน่อยลอ จะขอบคุณจ้าดนักเลย
โดย: paul IP: 202.129.57.21 วันที่: 7 ธันวาคม 2549 เวลา:13:08:56 น.
อยากจะได้ CD เพลงพิณเปี๊ยะมาเปิดที่งานวัด วัดร้อยจันทร์ ต.หนองควาย อ.หางดง จ.เชียงใหม่ เบอร์โทรศัพท์081-2872-26 ถ้ามีเจริญพรติดต่อมาเบอร์ดังกล่าวนี้ด้วยเจริญด้วยพร......from Phra Danai Techart at Royjan temple.
โดย: พระดนัย เตชาติ IP: 203.172.48.160 วันที่: 15 กันยายน 2550 เวลา:22:52:14 น.
ผมเข้ามาค้นคว้าเรื่องเกี่ยวกับพิณเปี๊ยะพอดีเลย เพราะเคยฟังเพลงที่บรรเลงโดยมีพิณเปี๊ยะเป็นส่วนประกอบแล้วชอบมาก แต่เพิ่งได้ยินที่บรรเลงเดี่ยวๆเฉพาะพิณเปี๊ยะที่บล็อกนี้ อยากได้เอาไว้ฟังจังเลยน่ะครับ ไม่ทราบว่าที่ไหนมีซีดีเพลงบรรเลงพิณเปี๊ยะให้ฟังหรือป่าวครับ?
โดย:
ขุนเผ่นแสนทะเล้น
วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:22:08:14 น.
เสียงเปี๊ยะในบล็อกของคุณ surgery เป๋นเพลงจากซีดีของครูอู๊ด ครูบอย กลุ่มลายเมือง แม่นก่อเจ้า
ฟังเมื่อใดก่อใคร่ไห้แต๊ๆ นา
กึดหากำเก่ากำหลังสมัยยังเป๋นบ่าวเป๋นสาวกั๋น
เฮ้ออออ.....ง่อมแต๊ๆ
จะโตยมาแอดบล็อกวันหลังเน้อเจ้า วันนี้บ่ได้ล็อกอิน
โดย: [NostalgiA] IP: 222.123.27.8 วันที่: 18 ตุลาคม 2550 เวลา:19:43:13 น.
ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาชมครับ เพลงเปี๊ยะจำได้ว่าเอามาจาก web ของอ้ายเสรีครับ
ส่วนตัวผมก็เล่นได้ผ้อง บ่ได้หลายครับ
เปี๊ยะของผมเป็นแบบ 2 สายครับเปื้อนให้อ้ายเสรีแปลงฮือรู้สึกว่าเป็นฝีมือพ่อครูวิเทพอีกทีครับ
โดย:
surgery
วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:31:51 น.
ผมมีเปี๊ยะ4สาย
เขาว่าเล่นยาก ผมก็ฝึกบ่ะถึงเดือน
แต่ยอมฮับว่าเสียงของมันเยียะหือหลงไหลแต้ๆ
โดย: เทพในตำนาน IP: 117.47.225.160 วันที่: 22 มีนาคม 2551 เวลา:10:36:32 น.
คิดถึง พี่รีมาก ๆๆๆ
ไม่ได้ไหที่ แม่จันมานานมากแว้ววววว
โดย: Mr. Poomkrai IP: 125.25.150.206 วันที่: 16 กันยายน 2551 เวลา:13:10:42 น.
ผมหลงไหลในเสียงของเปี๊ยะตั้งแต่ที่ได้ยินตอนแรก
ผมยากหัดเปี๊ยะมาก
ไม่รู้จะไปเรียนกับใคร
ช่าวบอกผมที
โดย: คนยากหัดเปี๊ยะ IP: 118.172.129.135 วันที่: 11 ตุลาคม 2551 เวลา:21:11:29 น.
อยากฟังมากเลยครับเหมือนพิณอีสานหรือเปล่า
โดย: ดอกงิ้วป่า IP: 125.26.156.240 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2551 เวลา:21:24:52 น.
มันก็ถูกนะ
แต่ใช่ว่าจะมีแค่
พ่ออุ๊ยแปง พ่ออุ๊ยวัน พ่ออุ๊ยบุญมา
เท่านั้นนะ
จิงๆก็มีมากอยู่แต่เนี่ยงจากผู้หาและผู้ถูกหา
ต่างก็ไม่เจอและไม่อยากบอกกันอะคับ
ผมก็เล่นนะ
ศิษย์ครูอะไรดีอะ
ไปเรียนได้แค่2ชั่วโมง
.......
โดย: ซึงลูก7 IP: 202.28.27.3 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:13:31:27 น.
ถ้าเฮาเล่นซึงจ่างแล้วถ้าเฮาจะหัดเปี๊ยะแหมนี้มันจะเป๋นเรื่องยากก่อ
โดย: บ่าฟักหม่น IP: 223.204.214.45 วันที่: 25 มกราคม 2555 เวลา:8:03:50 น.
เฮาหัดเล่นเปี๊ยะสามสาย บ่าเด่วนี้งงเส้นขนาดไผ่เล่นจ้างไล่โน้ตฮือจิ่มเจ้างงขนาดเฮียนหลายครูล้ำไปครูตี่สอนข้าเจ้าคนแรกเปิ่นบอกว่าสายป๊อกเปน -โด -ซอล -โดสูง เห๋มท่านเปิ่นว่าสายป๊อกเป็น -ซอล -มี -ซอลสูง สายตี้เหลือแหมสองเส้นก็บ่าเหมือนเป็นดีงงขรนาดหนักไผ่เล่นจ้างบอกข้าเจ้าจิ่มเน้อเจ้า
โดย: เจ้านางเงี้ยว IP: 1.2.217.192 วันที่: 1 มิถุนายน 2555 เวลา:13:15:32 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
surgery
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
ลิงเล
ไม่ได้ตั้งใจโสด
modelunicorn
Rath
ลมพัดชายน้ำ
ดาวอักษร
buaravong
Vespa-Boy
Cafe`tea
ปาปิลัน
สำเภางาม
ป้าแจ๋วแหวว
เสือจุ่น
wichitarjam
พีแพท47
ปุ้ม ครับ
กาฝากไร้ใบ
JUNGLE MAN
sailub99
บ้านค่าย
อาอัส
ไม้ชายน้ำ
Sippawit
หาดใหญ่
t'pong2
sunmarble2002
บานาน่า
Anekac
Princess Vertebra
อมยิ้มสีฟ้า
walkin
น้าหน่อย
อินถวา
เสือเจ้าถิ่น
พลายจันทร์
Webmaster - BlogGang
[Add surgery's blog to your web]
Links
www.uamulet.com
www.cm77.com
http://se-ed.net/tua-mueng/
บ้านบันเทิง
orchidfern
ม่วงศิริ
เฟินโคราช
สวนเทพรักษา
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
แวะมาเยี่ยมด้วยค่ะ