เหตุเกิดจากรู้จักกับพี่คนหนึ่งกินเที่ยวดื่มกันมานานแล้วด้วยความที่พี่เขาเก่งอังกิตบินไปไหนต่อไปแต่ตัวเราเองนั้นไม่เคยไปไหนเลยได้แต่ฟังพี่เขาเล่าเรื่องเครื้องบินแม้กระทั้งในประเทศยังไม่เคยบินเลย

คืนก่อนวันขึ้นเครื่องหยิบกระเป๋าเดินทางเปิดซิบมันออกมาไม่ได้ถามใครเลยไม่มีใครบอกว่าต้องทำอะไรเตรียมอะไรอยากใส่อะไรใส่ลงไปเลย ในกระเป๋าเดินทางของฉันมีเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัว แล้วก็เข้านอนแต่นอนยังไงก็ไม่หลับเพราะกังวลไม่รู้ว่าเครื่องบินมันเป็นยังไง

ตื่นเช้ามางัวเงียนิดหน่อยถามตัวเองว่า “กรูบินวันนี้แล้วหรอ” เครื่องบินขึ้นบ่ายสองโมง ตื่นมา07.00 น. มากมายด้วยความตื่นเต้นของเด็กกรุงเทพไม่เคยขึ้นเครื่องบิน พอถึงสนามบินแม่กับเพือนมาส่งเป็นครั้งแรกที่ต้องไปอยู่ต่างแดนคนเดียว ส่วนใหญ่เขาจะคิดว่าเราจะโดนหลอกไปขาย 555+ (ตอนนี้ไม่ใช่แบบนั้นหละมีแต่แม่บอกว่าไม่ต้องกลับมาบ่อยนะ เพราะเปลือกค่าเครื่องบิน)

หลังจากนั้นไปเช็กอินที่เคาร์เตอร์การบินไทยได้บอรด์ดิ้งพาสมาแล้วถามเขาว่านั่งตรงไหนพนักงานบอกว่าจะมีแอร์บอกบนเครืองนั่งตรงไหนหลังจากนั้นก็ผ่านไปด้วยดี

ในมือก็จะมีบอรด์ดิ้งพาสฉันก็หันหลังกลับมาเห็นแม่ร้องไห้ แต่ฉันใจแข็งไม่ร้องไห้เพราะไม่อยากให้แม่เป็นห่วง(แต่จริงกรูก็อยากร้องเหมือนกัน)คุยกับแม่ว่าไปละนะเดี่ยวถึงโน่นแล้วโทรหา แม่บอกว่า “อืมเดินทางปลอดภัย”

และแม่ก็กลับไปพร้อมเพื่อนฉันได้บอกเพื่อนว่า “ดูแลแม่ให้ด้วยนะ”เพื่อนก็บอก “อื่มถึงแล้วโทรมาละ”

ในใจตอนนั้นคิดว่าจะไปไหนทำอะไรอย่างไงในสนามบิน เหลือบดูนาฬิกาบอกกับตัวเองว่าเข้าไปเลยหละกัน ฉันเดินผ่านด่าน ต.ม.ประทับตราพาสปอร์ตน้ำตาก็ซึมใจหวิวๆๆๆ เดินไปเรือยๆ ถามเขาไปเรื่อยๆ

พอมาถึงหน้าเกตก็รอนั่งเรียกขึ้นเครื่อง ก็มีคนมาคุยด้วยแต่ในใจตอนนั้นไม่อยากคุยกับใครเขาถามว่าครั้งแรกที่เดินทางหรอ เราตอบว่าใช่เพราะกลัวทำอะไรไม่ถูกอังกฤษก็ไม่เก่ง (แต่แอบเปรี้ยวอยากเดินทางคนเดียว555)

ที่นี้ได้เวลาเดินขี้นเครื่องได้นั่งริมทางเดินคนเดียวไม่ติดกับใคร เข็มขัดยังคาดไม่เป็นเลย แล้วเลยถามแอร์โชคดีแอร์คนไทยโล่งใจไปเขามาสอนใส่เข็มขัด ที่นี้เครื่องบินจะออกละและมันรู้สึกเสียว ๆ ตอนหัวทิ่มขึ้นบนฟ้า ฉันมองซ้ายมองขวา เห็นพิ้นเอียงๆๆ รู้สึกว่าเครื่องบินจะตกไหมวะ

ระหว่างอยู่บนเครื่อง ปวด...อยากเข้าห้องน้ำแต่กดส้วมไม่เป็นเลยแอบถามแอร์ว่าเวลาเข้าห้องน้ำกดยังไง แอร์บอกว่า “ให้ปิดฝาชักโครกแล้วจะมีน้ำไหลมาทำความสะอาดให้”เราก็เข้าใจละ หลังออกจากห้องน้ำได้เวลากินอาหารแล้วแจกใบผ่านเข้าประเทศปลายทางแกเรา ณ ตอนนั้น ฉันได้รับใบมา อังกฤษก็ยังอ่านไม่ออกสะกดไม่ออก เลยแอบถามแอร์อีกว่าแต่ละข้อแปลว่าอะไรให้แปลเป็นไทยให้หน่อย เราก็กรอกหมดผ่านไปด้วยดี .

เครื่องบินมาถึงจุดหมายปลายทางลงมาจากเครื่องก็เดินตามๆๆผู้โดยสารคนอื่นๆว่าเขาไปไหนยังไงกัน

พอมาถึงก็ต้องตรวจคนเข้าเมืองเราเราก็บอกว่า ให้บอกว่ามาเทียวเยี่ยมพี่สาว เพราะต.ม. คงกลัวเรามาขายตัวมั้งนะ (หุ่นชั้นก็ไม่ผ่านหละ ต.ม.คิดได้นะคะ) เพราะพาสปอรต์ยังใหม่ไม่มีการเดินทางเลย (เมื่อ4ปีที่แล้วนะแต่ตอนนี้เข้าออกจนเขาเบือหละมั่ง555)

แต่ด้วยความโง่ของตัวเองอีกเลยถามต.ม.ว่าไปเอากระเป๋าที่ไหน แต่ด้วยอังกฤษไม่เป็นเลยถามว่า

Where my bag แค่นี้ละ เขาเลยพูดไรไม่รู้แต่จะบอกว่าอังกฤษเราก็พูดไม่ได้ฟังก็ไม่เข้าใจอยู่แล้วดันมาเจอคนฟิลิปินส์พูดอังกฤษยิ่งฟังไม่เข้าใจงงเป็นไก่ตาแตกไปอีก เห็นเขาชี้โน่นนี่ ก็ไปตามที่เขาชี้ (จริงๆๆอยู่หลังต.ม.นั้นละ555)

พอรับกระเป๋าได้ละติดต่อเพื่อนที่นี้ก็ไม่ได้ เงินจะแลกพูดอังกฤษก็ยังไม่ได้ยืนเป็นงงไก่ตาแตกอีกรอบ กรูจะต้องนอนที่สนามบินหรอเนี่ย ติดต่อใครก็ไม่ได้จนในที่สุดเพื่อนของพี่คนนั้นก็มา 

เราเองก็กลัวว่าเขาจะมาหลอกว่าเป็นเพื่อนของเพือนเราที่ให้มาทำงานที่นี้แต่เราก็ไม่เชื่อบอกว่าถ้าอย่างนั้นติดต่อเพื่อนเราให้ได้แล้วเราจะไปตามที่เขาบอกจนติดต่อเพื่อนเราได้

เขาก็บอกว่าคนนั้นเพื่อนเขาไม่ต้องกลัวหลังจากนั้นเขาก็ชี้ไปที่คนขับรถของบริษัทว่านี้คือคนขับรถของบริษัทเราก็เลยโล่งใจไปก็เป็นอันจบการเดินทางและก็เจอพี่เขาด้วยหละ

อยากจะฝากน้องๆๆที่ไม่เคยขึ้นเครื่องบินหลักการง่ายๆๆที่ขี้นเครื่องบินต่างประเทศ

1. เตรียมเอกสารให้พร้อม พาสปอร์ต ตั๋วเครื่องบิน ใบตรวจคนเข้าเมือง
2. อยู่บนเครื่องเพื่อความปลอดภัยอย่าคุยกับคนแปลกหน้าหรือคุยแค่หอมปากหอมคอพอ
3. เตรียมเอกสารและรายละเอียดให้เรียบร้อย
4. อย่าตกใจมีสติ
5. พบปากกาด้วยขี้นเครื่องจะได้ไม่ต้องยืมใครพอยืมแล้วคนให้ยืมชอบมองหน้า

ท้ายนี้ขอให้การเดินทางครั้งแรกของคุณราบรื่นเดินทางถึงที่หมายปลอดภัยโดยสวัสดิภาพ

Create Date : 07 สิงหาคม 2555
Last Update : 12 สิงหาคม 2555 5:29:43 น.		13 comments
Counter : 7149 Pageviews.
Share Tweet