ชีวิตเน่า ๆ ของคนตัวดำ ที่สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ตามประสามนุษย์ฮึเหม็น...
Group Blog
 
All blogs
 
*-* การพบเจอที่เราไม่ได้หวังอะไร (เอามันส์อย่างเดียว) #2*-*



คำเตือน: บ๊อกช่วงนี้จะยาวเป็นพิเศษ ไม่ควรอ่านเกินวันละ 2 รอบ และอ่านคำเตือนก่อนทุกครั้ง เด็กและสตรีมีพุงควรปรึกษาแพทย์ก่อน

ต่อจากบ๊อกที่แล้ว==> ได้นอนบ้านคืนหนึ่ง (รึสองคืนนี่แหละ) ตกเย็นวันหนึ่ง นังเพื่อน(นังรุ้ง)ก้อโทรมาจิกหัวว่า เมื่อไหร่จะเข้าเมืองซะทีเนี่ยะ เหอเหอ แบบว่าบ้านอิชั้นอยู่ในเขาอ่ะ แหม จะค่ำอยู่แหละ จะให้ตูออกไปข้างนอก (เกือบ 40 กม.อ่ะถึงในเมืองอ่ะ) คุณเธอก้ออ่านะ อยากแหลกเหล้าจัด เลยอาสามารับถึงบ้าน สรุปว่าคืนนั้นก้อไปซิ่งกันกับนังรุ้งและนังจ๋าในเมือง(ตรังแลนด์)

พวกมันทำช้านอิจฉาตาร้อน เพราะชี ๆ เอาผู้ชายมาเคล้าคลอเคลีย กรูเลยได้แต่นั่งดำอยู่คนเดียว (คิดถึงปั้วมาตะหงิดตะหงิด ) ไปถึงในเมืองเราก้อให้นังรุ้งพาไปกินน้ำชา (ที่ป๊อบปูล่าของเมืองตรัง) กินกันเสร็จก้อไปนั่งกันต่อที่ร้านเจ้าไหม มีโฟล์คซองเพื่อชีวิตให้ฟังด้วย กินกันจนเคลิ้ม ๆ ก้อไปแดนซ์สะบัดเหงื่อกัน ... ขอบอกว่า อิช้านป้ามาก ๆ เลยคะ คือตอนออกจากบ้านอ่ะ ก้อใส่เสื้อยืดกุงเกงยีนส์ธรรมด๊า ธรรมดามาก ๆ ก้อไม่ได้คิดไรนิ นึกว่ามานั่งกินกันเฉย ๆ ตอนเข้าไปแดนซ์ เห็นเด็ก ๆ ในนั้นแต่งตัว กิกิ อยากกลับบ้านไปนอนกกลูกเลยอ่ะ เหอ ๆ ...เด็กสมัยนี้เปรี้ยวมาก ๆ ขอโบกกกก ใ่ส่กุงเกงคืบ เสื้อตัวอิ๊ดเดียว ...ทำไปได้... ป้ามีสามีฝรั่งแท้ ๆ ยังแต่งซะมิดชิดเร้ยยย...

แดนซ์กันมันส์มาก นังจ๋าบอกว่า กรูคิดถึงการได้เที่ยวกับเมิงมาก ๆ ยังหนุกเหมือนเดิม (มันแอบด่าว่า กรูยังทุเรศเหมือนเดิม) นังรุ้งก้อเหมือนกัน มันว่าสนุกเหมือนเดิม ... กลับจากแดนซ์ก้อไปกินข้าว(เช้า)กันต่อ แล้วกลับไปนอนที่บ้านนังจ๋าแถว ๆ นอกเมือง พอตื่นนังรุ้งกับสามีก้อไปส่งเราที่บ้าน แต่อีกสองวันมันก้อมารับอีก เฮ้ออออ เหอ ๆ ...รอบนี้เรา นังรุ้งแอนด์สามี ก้อไปภูเก็ตกัน ขับรถกันไปเอง ไปถึงตอนค่ำแหละ ไปแหลกน้ำยอดข้าวกันต่อกับนังนู๋นิดที่ผับแถว ๆ วงเวียนนิมิต ...รอบนี้เราก้อเป็นป้าอีก เหอ ๆ ใส่กุงเกงขาสั้นสีขาว (มิใช่กุงเกงคืบแต่อย่างใด)กับเสื้อเชิ้ต เหอ ๆ โชคดีที่พี่ที่ตรวจบัตรปล่อยกรูเข้าไป (แต่งตัวทุเรศ ฯ เขาจะไม่ให้เข้าผับเขาอ่ะ) เต้นไม่มันส์เท่าไหร่ เพราะเหนื่อยจากการเดินทาง เสร็จจากที่นั่นเราก้อแยกย้ายกันกลับ เราก้อไปนอนกับยัยกะปุก(เพื่อนสนิท)ที่อ่าวมะขาม นังรุ้งแอนด์สามีแอบหรู ไปเปิดโรงแรมนอนตากแอร์ เช้าขึ้นมากะปุกทำงาน เราก้อไปตะแล๊ดแต๊ดแต๋กับนังรุ้ง จนตกค่ำก้อนัดเจอกับเพื่อน ๆ อีก มีนังเอ๋ นังตั๊ก-ตั๊ก (แอบมาเรียกเราพี่เล็ก-เล็กด้วยแหละ) นังชะนีหน้าหล่อ (นังฝน) นังกะปุก ส่วนนังคิน มิได้มาแจม...สามีนังรุ้งขอตัว... เราไปก๊งกันที่ผับเดิม เสร็จจากนี้เราก้อไปต่อกันที่แถวพูนผล ...เสร็จก้อแยกย้ายกันกลับ เราก้อกลับกับกะปุกอีก แต่ช้าก่อน ... ขับรถออกมามิทันไร โทรสับนังกะปุกก้อดังขึ้น (สุดหล่อโทรเข้า พี่โนเกียบอกว่างั้น) เราก้อเจือกอีก รับสาย ..สุดหล่อบอกว่า อยู่คนเลี้ยงช้าง มาดิ กรูก้องง ไรฟ่ะ ดึกจะตาย-่า เมิงยังไปเลี้ยงช้างอยู่อีก ..เอิ้ก ๆ มันด่าว่า อีโ-่ ร้านคนเลี้ยงช้างเว้ยย กรูไมไ่ด้มาเลี้ยงช้าง ...ร้านนี้อยู่ไกลถึงป่าตอง แต่เรากับกะปุกก้อมิหวั่น ไปไหวเจ้าค่ะ อิอิ (จริง ๆ แล้วทางไปป่าตองน่ากลัวมากเลยสำหรับสาวน่ารัก ๆ อย่างเราสองคน) ...เป็นร้านเพื่อชีวิตอย่างแรง (ขอบอกว่า เรามิเคยรู้ว่า ที่ภูเก็ตมีร้านหยั่งงี้ด้วย) เจอน้าชายและเพื่อน ๆ ของสุดหล่อ อัธยาสัยดีกันทั้งน้าน ..อิอิ ขำตอนที่โดนถามว่า ชื่อไรอ่ะน้อง เราบอกว่า ชื่อเล็ก-เล็กคะ(ติดมาจากนังตั๊ก-ตั๊ก) พี่ทั่นทำหน้างง แล้วมองเราตั้งแต่หัวจดเท้า แล้วถามกลับว่า อะไรเล็กอ่ะ ...ฮ่า ๆๆๆ ชื่อคะชื่อ มิใช่อย่างอื่น ... ขำกันใหญ่ ..เพื่อนสุดหล่ออีกคนหนึ่งพูดต่อว่า ...เด็กต่างประชาติ (มันไม่ยอมพูดต่างประเทศ มันพูดต่างประชาติอยู่นั่นแหละ)เล่นมุขก้อเป็นวุ๊ยย...เสร็จจากเลี้ยงช้าง เฮ้ย ร้านคนเลี้ยงช้าง เขาก้อพาเราไปต่อที่บ้านฟ้าใส (น่านนนเห็นม่ะ ที่เที่ยวอิชั้นจำชื่อได้หมดแหละคะ อิอิ) ปิด 0530 มันส์มากก เสร็จแล้ว ยังคะ ยังไม่ได้กลับบ้าน สุดหล่อเอารถเราไปเก็บไหนไม่รู้ รู้แต่เขาบอกให้ขึ้นรถยนต์ไป ก้อไป ...เหอ ๆ ใจง๊ายง่ายเนาะ ... น้าชายสุดหล่อพาพวกเราไปนั่งก๊งกันต่อที่ริมทะเล หาดป่าตองน่ะเอง ขอบอกว่า ตอนนั้นสภาพอิชั้นดูไม่ได้อย่างแรง เพราะคืนนั้นเมาน้ำยอดข้าวไปไม่รู้กี่รอบแล้วแถมนอนก้อยังไม่ได้นอน สรุปว่า ออกจากหาดป่าตองกันตอนสองโมงเช้า ..แบบว่าโคตร ๆ เลยคะ (โคตรไรคิดเอาเอง)...ตอนสิบเอ็ดโมง นังรุ้งแอนด์สามีก้อมารับเรากลับบ้านที่ตรัง แต่ ...กิกิ เรามีแผนร้ายซ่อนไว้ในใจ เราให้นังรุ้งแอนด์สามีแวะส่งเราที่กลางทาง ที่บ้านป้าเราที่สุราษฏร์ฯ น่ะเอง (วันนั้นวันอาทิตย์ ยังจำได้) ญาติ ๆ ดีจัยกันใหญ่ที่เราไป (ไม่ได้ไปหา 4-5 ปีแล้ว) สรุปว่า ชีวิตในขวดเหล้าของอิชั้นยังไม่จบแค่นั้น คืนนั้นพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้อง)ก้อพาเราไปก๊งต่อที่แถว ๆ เขื่อนเชี่ยวหลาน โอ้ ชีวิตข่อย มองกลับหลังไปนี่ เราเป็นลำยองน้อย ๆ เลยอ่ะ แต่ตอนนั้นไม่คิดไร เอามันส์ไว้ก่อน ... คืนนั้นมีสารถีหน้าตางั้น ๆ และภรรเมียพาเราไป โอคือชื่อของม้านน เพื่อนสมัยเด็กของเราน่ะเอง ตอนเด็กหน้าตาดี๊ดี โตขึ้นมา ทำไมแยกสัญชาติให้มันไม่ถูกเลย ไม่รู้จะจีน หรือลาว หรือไทย และเต้ยของภรรเมีย พี่สาวเราคือ นังตุ่ม (ชื่อจริง ตุ้ม แต่มันอ้วนเราเลยเรียกมัน อีตุ่ม อิอิ) สี่คนนั่งสั่งของมากิน 9 จาน ฮ่า ๆๆ พี่สาวอิชั้นตุ่มจริง ๆ คะ กินเ้ข้าไปได้ยังไง ... สักพักเต้ยก้อเหลือบตาไปเห็นหนุ่มหน้าตาคุ้น ๆ แล้วมากระซิบถามว่า นั่นใช่เจ้าก้อยรึเปล่า?? (ญาติ ๆ กันอยู่แถวบ้านป้านั่นแหละ) สรุปว่า ใช่ แต่เราก้อไม่ได้ทักกัน...กินเสร็จก้อกลับบ้านไปนอน (โอ้ ได้นอนแล้ว)

เกือบเที่ยง แม่ก้อโทรมาบอกว่า มาถึงแล้ว มารับด้วย ..เราเลยไปเอารถโอไปรับ (โอใจดี๊ดี บอกให้เรามาเอารถไปใช้ได้ทุกเมื่อ เพราะโอไม่อยู่บ้าน ไปทำงาน รถก้อได้แต่จอดไว้) แล้วที่ ๆ เราจะไปรับแม่นั้นก้อเป็นบ้านเจ้าก้อยที่เราเห็นเมื่อคืนไง ... ไปถึง เราก้อเดินเข้าไปในบ้านมันเลย เห็นมันนอนหมดสภาพอยู่หน้าทีวี เราก้อกอดแม่มันทีหนึ่ง มันเห็นเรากอดแม่มัน มันบอกว่า มาม่ะ มาให้มันกอดด้วยทีหนึ่ง ไอ้เราก้อติดนิสัยกอด ๆ ไปจากสวีเดน ก้อกอดมันด้วยทีหนึ่ง แต่มันดันมาจู๊บหัวเราด้วยทีหนึ่ง (แหม๋ ทำป้าเสียวสันหลังเลย) เราสะดุ้งเลย ฮ่า ๆๆ แบบว่าเป็นอะไรที่ไม่ได้คาดคิดไว้ มันหัวเราะใหญ่เลยพอเห็นเราสะดุ้ง ... ได้คุยกันนิดหน่อยว่า เราเห็นมันนั่งก๊งเหล้ากับเพื่อนด้วยเมื่อคืน มันก้อเที่ยวถามว่า ที่ไหน ยังไง ..ก้อ ฮ่่วย เอ็งไปไหนมาล่ะ...คุยกันไปกันมา ก้อเลิกคุย เพราะสภาพมันดูไม่ได้ ไม่อยากคุยด้วย (แหม ถ้าหล่อ คุยด้วยทั้งวันทั้งคืนเลยน่ะ) ...แล้วเราก้อกลับบ้านป้าพร้อมกับแม่และหลาน ๆ สองคนที่มากับแม่ด้้วย (หลานสาวเราอ้าปากค้างเลย เห็นเราขับรถได้ ชีว่า ไม่เคยเห็นเลยไม่รู้ว่าขับเป็น) ...

พอแหละ เอาไว้เขียนต่อ...เหนื่อยนิ้ว เหนื่อยขมองแล้วเนี่ยะ ภาพต่าง ๆ ยังวนเวียนอยู่ในหัวเรา เลยอยากเขียนเก็บไว้ว่า การไปเมืองไทยของเราครั้งนี้ มันส์แค่ไหน เพื่อนที่แวะมาอ่าน อย่าเพิ่งหาว่าอิช้านไร้สาระน่ะค๊าาาา ..ไม่อ่านไม่ว่ากันคะ



Create Date : 13 พฤษภาคม 2550
Last Update : 17 มิถุนายน 2550 19:03:15 น. 5 comments
Counter : 442 Pageviews.

 
แวะมาเยี่ยมเยียน blog คะ

ว่าง ๆ เชิญที่ blog นะคะ

การดำรงชีวิตแบบคาดหวังอะไรในชีวิตแต่เพียงพอดี จะดีที่สุดคะ


โดย: goodpeople วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:07:30 น.  

 
ยาวมากๆ กว่า จะอ่านจบ....

ฮา แวะมาสวัสดี วันหยุด จ๊ะ


โดย: นานา นอร์เวย์ (Praparat2001 ) วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:08:27 น.  

 
เคยไปตรังหนนึงค่ะอยู่หลายวันเหมือนกัน

อ่านที่เล่าก็พยายามนึกตาม

แต่ไหงนึกมะออกอ่ะ



โดย: tistoo วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:33:26 น.  

 
แหะแหะ โทษทีคะ ยิ่งพิมพ์ยังมันส์ ยาวไปหน่อย

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมน่าค๊้าาา


โดย: M-i-am วันที่: 14 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:51:36 น.  

 
ชั้นว่าแกไปเที่ยวกลางคืนจริงๆ เลยนะเนี่ย ๕๕

นี่แค่ยกแรกยังไม่ได้หยุดแม้สักนาทีเลยมั้ง

เลยตามเลยตลอด..มีอ้างเพื่อนด้วยนะั่นั่น

สร่างยังลูกพี่ หรือ แดนซ์อย่างเดียว

ขาเขอยังใช้การดีอยู่ใช่ป่าว
......................................................

ชั้นไม่ได้หายไปไหนเลยเอ็ม

เอ็มนั่นแหละ หายไปเที่ยว

ลืมคนทางนี้เยย

ปล.คาดว่าเที่ยวผับตอนต่อไป นังเอ็ม
ต้องใส่กุงเกงคืบ เสื้อหดๆ แหงๆ ๕๕
หลังจากเจอสาวซำน้อยใส่อวดเมียฝรั่ง
ต่อหน้าต่อตา ก๊ากกกก


โดย: between us วันที่: 16 พฤษภาคม 2550 เวลา:5:16:10 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

M-i-am
Location :
ตรัง Sweden

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




บล๊อกของคนตัวดำ ที่ใจไม่ดำคะ ..ขอเตือนว่าบล๊อกนี้ไม่มีสาระน่าาา จขบ. ทำเพราะความอยากล้วน ๆ ความรู้ไม่ค่อยแน่นเท่าไหร่ (ตอนเรียนก้อบ้าเล่นเน็ต ไม่ฟังครูเลย) แต่ความอยากมีเต็มร้อยคะ

Hej och välkommen hit, har du tur så finns det nånstan på svenska så att du kan läsa--hihi

Friends' blogs
[Add M-i-am's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.