ก็ดีนะ ชอบมาก ถ้าทำได้อย่างที่ท่านแนะนำ ก็คงจะพบความสูขใจชีวิตอย่างแน่นอน แต่มันคงต้องใช้การฝึกฝนที่จริงจังทีเดียว ขอให้ใครที่ตั้งใจกระทำความดี จงอย่ามีอุปสรรค์ใดๆมา ขวางกั้นในการกระทำความดี เลย ครับ

เพราะเคยปฏิบััติแนวธรรมกายมาก่อนต่อให้เพ่งซ้อนขึ้นมาไม่มีวันจบสิ้นก็ไม่สามารถทำให้เราลดทุกข์ได้อย่างไรเลย

ตรงข้ามกับการเจริญสติปัฏฐาน4
เมื่อเผลอคิด รู้ทัน ความฟุ้งซ่านจะดับลง
เมื่อเผลอเพ่ง รู้ทัน ความหนักจะดับลง
เมื่อเผลอโกรธ รู้ทัน ความทุนรนทุรายดับลง
เมื่อเผลอเสียใจ รู้ทัน ความทุกข์ดับลง
ทุกสิ่งเกิดขึ้นและดับลง ทุกสิ่งเป็นไตรลักษณ์
เมื่อเรายอมรับความยึดมั่นถือมั่นก็จะดับลง

ซึ่งการที่คนเราปฏิบัติธรรมก็ล้วนต้องการพ้นทุกข์ทั้งสิ้น
ดิฉันได้เห็นแล้วว่าการเจริญสติปัฏฐาน4 สามารถลดความทุกข์ได้จริง สามารถพิสูจน์ได้ ไม่ใช่สิ่งหลอกลวง ดิฉันมีความปรารถนาดีที่อยากให้กัลยาณมิตรทั้งหลายกลับมาเดินแบบสัมมาทิฐิ แล้วคุณจะพบความสุขได้ตั้งแต่เริ่มปฏิบัติ

ลืมยกไปอีกอย่างหนึ่ง
ถ้าคนเรามีสติรู้ทัน เวลาที่คิดจะทำชั่ว
คนเราก็จะไม่ทำ และนั่นหมายถึงอะไร คนๆนั้นคือคนดี

ความจริงแล้ววัดธรรมกายดีตรงที่ปลูกฝังเด็ก
ให้เยาวชนมาร่วมทำกิจกรรมที่ดีงาม
แต่เสียคือเป็นมิจฉาทิฐิ
การนั่งสมาธิโดยระลึกเป็นองค์พระที่กลางท้องแล้วซ้อนๆ
ขึ้นมา หรือเป็นลูกแก้วใสๆ เป็นการเพ่ง ซึ่งไม่ใช่หนทาง
ที่ถูกต้องที่จะสามารถถึงพระนิพพานได้ เพราะความหมายจริงๆของนิพพานคือความสิ้นราคะ โมหะและโทสะ
จากหลักฐานที่พระสารีบุตรท่านตอบมา


พระสารีบุตรท่านตอบไว้ชัดเจนว่า "ดูกรผู้มีอายุ ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่านิพพาน ฯ" พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ สุตตันตปิฎกที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค
ชัมพุขาทกสังยุตต์


นอกจากนี้ยังมีพระไตรปิฎกอันเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้าได้บันทึกไว้ว่า
พระไตรปิฎกเล่มที่ 10 พระสุตตันตปิฎก เล่ม 2
ทีฆนิกาย มหาวรรค มหาสติปัฏฐานสูตร

[๒๗๓] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้-สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ในกุรุชนบท มีนิคมของชาวกุรุ ชื่อว่า กัมมาสทัมมะ ณ ที่นั้น พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า พระผู้มีพระภาค ได้ตรัสพระพุทธภาษิตนี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย หนทางนี้เป็นที่ไปอันเอก เพื่อ ความบริสุทธิ์ของเหล่าสัตว์ เพื่อล่วงความโศกและปริเทวะ เพื่อความดับสูญ แห่งทุกข์และโทมนัส เพื่อบรรลุธรรมที่ถูกต้อง เพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน หนทางนี้ คือ สติปัฏฐาน ๔ ประการ ๔ ประการ เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ พิจารณาเห็นกายในกายอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้ ๑ พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้ ๑ พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและ โทมนัสในโลกเสียได้ ๑ พิจารณาเห็นธรรมในธรรมอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้ ๑ ฯ

สรุปแล้วพระพุทธเจ้าและสาวกของเราได้กล่าวคำชัดเจนว่า
การที่จะแจ้งในนิพพานได้ต้องเจริญสติปัฏฐาน4 รู้กายรู้ใจเป็นปัจจุบันเท่านั้น ถ้าใครเคยปฏิบัติแล้วจะรู้ได้เลยว่า การเจริญสติสามารถลดความทุกข์ได้ สิ้นราคะ โทสะ และโมหะ นอกจากนี้ถ้าเจริญสติปัฏฐาน4 ตามรู้ตามดูแล้ว
ไม่มีทางที่จะเพ่งแล้วเห็นองค์พระซ้อนๆขึ้นมา หรือเห็นลูกแก้วใสได้เลย เพราะทันทีที่รู้สึกตัวทุกอย่างจะดับลง เราจะเห็นการเกิดดับๆ ทุกอย่างเป็นไตรลักษณ์ ในที่สุดปล่อยวาง แล้วเราก็จะพบกับนิพพาน