เพราะ 5 ปีที่ผ่านมา เปิด youtube ฟังธรรมะหลากหลาย

หลักๆ ผมก็ติดตาม 

หลวงพ่อเยื้อน หลวงปู่ไม หลวงพ่อสิริ

และได้มาอ่าน และติดตาม อาจารย์สุภีร์ ทุมทอง

ช่วงแรกของการศึกษา หาความรู้ ก็สนใจเรื่องสมาธิ และวิปัสสนา

ก็อ่าน วนไปเรื่อย หาข้อมูล ฟัง ไปเรื่อย วนไป อยากรู้ว่าที่เราฝึกที่เราปฏิบัติ

มันถึงระดับไหน ทำไปแล้ว ก็ดี ภูมิใจที่ได้ทำ ได้ทำได้ ก็ติดอดีตไป

ได้เรียนรู้หลักว่าที่ฝึก ที่ปฏิบัติ มันก็ไม่หลงทาง ได้อะไรติดตัวได้หลักการ ได้กำลังใจ

ก็ว่ากันไป

เพราะสิ่งที่ฝึก คือ แนวพอง ยุบ แนวทางการดูกายเป็นหลัก

ต่อมาก็เริ่ม ศึกษาเรื่อง จิต ก็ฝึกเรื่องจิต นานทีเดียว ก็เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง

ก็เอามาฝึกบ่อยๆ อ่านมากขึ้น และอ่านแนวทางที่ลูกศิษย์สายปฏิบัติดูจิต ที่ท่าน

ได้การรับรองแล้วว่าสามารถออกมาสอนคนทั่วไปได้

 ได้ประสบการณ์อะไรเกิดขึ้น และแนวทางที่ท่านทำกันคืออะไร

อย่างหนึ่งที่ผมพยายามทำ คือ ทำบ่อยๆ ทำตามแนวทางที่ท่านแนะนำ แนวทางที่เราถนัด

และสามารถทำได้ เข้าใจได้ ทำแล้วไม่เครียด ทำได้ต่อเนื่อง

สิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตได้คือ เมื่อทำบ่อยๆ ก็จะชิน และจดจำสภาวะได้ 

และสิ่งที่อาจารย์แต่ละท่านสอน ก็เป็น แนวทางหลักที่ท่านถนัด เราผู้เรียน ก็ต้องดูตัวเอง

ว่าเราทำได้มากน้อยแค่ไหน พยายามแล้วได้มั๊ย 

ก็จริงอย่างหนึ่ง คือ ส่วนตัวที่ผ่านมา เข้าคอร์สปฏิบัติ แล้วสามารถเข้าสมาธิได้ลึก และมีสติรู้อยู่ตลอด ก็สงสัยสภาวะ และพยายามหาคำตอบมาเรื่อย เพราะสภาวะที่เราเจอ ไม่ใช่เจอครั้งเดียวแต่ทุกครั้งที่เข้าคอร์สปฏิบัติหลายๆวัน ก็จะเจออย่างนี้ ก็ได้อ่านหนังสือ ส่องสภาวะธรรม ของวัดท่ามะโอ ก็ทำให้เข้าใจลึกซึ้งมากขึ้น และเมื่อได้ปฏิบัติตามหลักการแนวทางที่ถูกต้อง มีอาจารย์แนะนำ ความก้าวหน้าก็เกิดได้เร็ว

ต่อมา เมื่อหลักการปฏิบัติแนวดูจิต แพร่หลาย เราก็พยายามหัดดูสภาวะ ไม่เผลอไป เผลอแล้วรู้ รู้ปัจจุบัน ดูทั้งกาย ดูทั้งจิต และเราก็หาอ่านอะไรเพิ่มมาขึ้่น 

ก็ได้อ่านหนังสือของอาจารย์สุภีร์ อ่านนานมากกว่าจะเข้าใจ ยอมรับว่านาน เพราะอยากจะเข้าใจเรื่อง ปฏิจจสมุปบาท พยายาม ค่อยๆเริ่มอ่าน ค่อยๆเพิ่มเวลาในการฟัง มากขึ้น อ่านบ่อยๆ ฟังบ่อยๆ

      เพราะคิดว่าในชีวิตประจำวันที่ได้เพียงแต่ดูอิริยาบทย่อย เก็บเล็กผสมน้อย สะสมไปเรื่อย คงได้ไม่เต็มที่ ก็ขอให้ได้เข้าใจธรรมะอะไรที่เพิ่มมากขึ้น ที่ไม่วนซ้ำเรื่องเก่าๆเดิมๆ (เรื่องผี จิตวิญญาณ เรื่องสมาธิ นรก สวรรค์ ตายแล้วฟื้น) รวมๆแล้วการได้ศึกษาเพิ่มมากขึ้น และการอธิบายของอาจารย์สุภีร์ก็อ่านได้ง่าย เข้าใจด้วยการยกตัวอย่างประกอบหลากหลาย (ยอมรับเลยว่า เมื่อก่อนไม่เข้าใจเลย และไม่รู้เรื่อง เวลาใครอ่าน หนังสือ ท่านพุทธทาสภิกขุ เรื่อง อิทัปปัจจยตา

      ยอมรับเลย ว่าคนที่อ่านเข้าใจนี่เก่งมาก)

     แม้ตอนนี้ จะพอเริ่มมองภาพรวมๆกว้างๆ ออก แต่ก็ยังไม่เข้าใจทั้งหมด แต่อย่างน่อย ก็ได้กำลังใจเพิ่มขึ้นคือได้ รู้ และ เข้าใจ หลักมากขึ้น มองออกว่า อะไรเป็นอะไร และทำไม ความก้าวหน้าในธรรมะ หรือวิธีการที่จะทำให้ ญาณปัญณาเพิ่มมากขึ้่นควรทำอย่างไร