|
|
ของปลอม ความกล้า และthe 4 sisters
the 4 sisters 4 ดรุณีภาคพิสดาร "ความกลัว ความกล้า ความจริง และของปลอม"
ในห้วงเวลาที่คนจำนวนหนึ่งวิ่งตามหาความมั่งคั่งร่ำรวยให้กับชีวิตตนเอง และครอบครัว คนบางจำพวกบอกกับคนอื่น ๆ ว่าผมพอแล้ว ผมรวยแล้วถึงเวลาที่จะต้องทำเพื่อชาติบ้านเมืองเสียทีด้วยการลงเล่นการเมือง
ในท้ายที่สุดแล้วยิ่งกว่าน้อย คำตอบบรรทัดท้าย ๆ ของชีวิตนักการเมืองเหล่านั้นกลับเดินห่างออกจากความตั้งใจเริ่มต้นของตนเองในสายตาของคนอื่นมากนัก
เรามักมองเห็นสิ่งที่ตนเองทำได้ไม่ชัดเท่ากับที่คนอื่นมองเห็น ไม่ว่าจะดีหรือเลว
เจตนาดีไม่ได้นำมาซึ่งผลลัพธ์ที่ดีเสมอไป เหมือนที่บางคนชอบพูดประชดประชันว่าทำชั่วได้ดีมีถมไป
ว่ากันว่าอำนาจ และลาภยศสรรเสริญเป็นกับดัก และหลุมพรางที่น้อยคนนักจะสามารถต้านทานได้
วิธีที่ดีกว่าสำหรับบางคน คือ การใช้ชีวิตอย่างพอเพียง หนีห่างจากเส้นทางที่สุ่มเสี่ยง แค่ไม่เบียดเบียน ไม่เอาเปรียบใคร สังคม และโลกก็ร้อนน้อยลงได้แล้ว
คนบางจำพวกให้ความหมายของความมั่งคั่งร่ำรวยว่า คือความสุข แต่มีความสุขอีกมากไม่จำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากซื้อหา
แค่มีเวลาเดินสูดอากาศในสวนสาธารณะ นั่ง เดิน วิ่ง ท่ามกลางสีเขียวระบัดของต้นไม้ใบหญ้า ได้สัมผัสแสงแดดอุ่นยามเช้า เพียงแค่นี้สำหรับบางคนพอแล้ว
ความดี ความงาม ความสุข ไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ไม่เกี่ยวกับมูลค่า ไม่เกี่ยวกับจำนวน
The 4 sisters เป็นละครเวทีเรื่องเล็ก ๆ ของกลุ่มคนรักศิลปะการแสดงในรูปแบบของละครเวที เพิ่งแสดงรอบสุดท้ายไปเมื่อคืนวันพุธที่ผ่านมา ละครโรงเล็ก มีที่นั่งแค่ 30 ที่ ราคาบัตร 350 และ 500 บาท
แค่นี้จะคุ้มเหรอ? ใครมีโอกาสได้ไปดูจะถามแบบเดียวกัน
ถ้ามีคนดูเต็มทุกรอบเหมือนรอบสุดท้าย คงไม่ถึงกับขาดทุน เพราะนอกจากรายได้จากการขายบัตร น่าดีใจที่ the 4 sisters มีสปอนเซอร์ใจดีช่วยสนับสนุนค่าใช้จ่ายด้วย
กำไรสำหรับคนบางกลุ่ม ไม่ใช่ เงิน หากคือความสุขที่ได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก และสุขยิ่งกว่าเมื่อสิ่งที่ตนเองรักได้แบ่งปันรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และจุดประกายแรงบันดาลใจให้คนอื่น ๆ
การแสดงที่ทรงพลังของนักแสดงใน the 4 sisters สามารถถ่ายทอดสิ่งที่คนเขียนบท และผู้กำกับต้องการสื่อสารกับคนดูได้อย่างลงตัว แม้โดยคาแรกเตอร์ของนางโชว์สาวประเภท 2 ในเรื่องจะเต็มไปด้วยสีสันฉูดฉาดเกินจริง
หัวเราะจนน้ำตาไหลกับหลายช่วงหลายตอน น้ำตาซึมในบางฉาก และครุ่นคิดกับ สารที่บทละครตั้งคำถามผ่านการแสดง
ทำไมนางโชว์สาวประเภท 2 ถึงไม่ร้อง เล่น เต้น แสดงด้วยบทเพลงที่ตนเองเป็นคนแต่ง ทำไมต้องลิปซิงค์ ทำไมต้องร้องแต่เพลงของคนอื่น
เป็นผู้หญิงปลอม ๆ (เทียม) ในชีวิตจริงยังไม่พออีกหรือ? เจ้าของ มูนไลท์คาบาเร่ต์ตั้งคำถามกับเหล่านางโชว์ โดยอธิบายถึงเหตุผลที่เธอบังคับให้นางโชว์แต่งเพลงเอง
ฉันไม่ใช่นักแต่งเพลงมืออาชีพ ฉันทำไม่ได้หรอก ใช่ฉันร้อง ฉันเต้นเพลงที่คนอื่นแต่ง ใช่ฉันเป็นกะเทย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงจริง ๆ แต่ฉันเป็นฉันจริง ๆ ฉันเป็นกะเทย
ฉันใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งที่ฉันเป็น และมีความสุขกับมัน
ฉันใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งที่ฉันเป็น และมีความสุขกับมัน
วันนี้จะเป็นโชว์สุดท้ายของร้าน เพราะเจ้าของมูนไลท์ตั้งใจจะปิดร้าน ทำไปก็ขาดทุน ไม่มีคนดู แม้จะรัก ผูกพันกับคาบาเร่ต์แห่งนี้มาตั้งแต่จำความได้
ดี ดีกลัวพรุ่งนี้ไหมเจ้าของคาบาเร่ต์ถามเด็กต่างด้าวในร้านเมื่อตนเองตัดสินใจปิดคาบาเร่ต์
ไม่กลัว วันนี้ยังมีชีวิตอยู่ดีตอบ คำไม่กี่คำ แม้สำเนียงจะฟังยากค่อนไปทางทำให้รู้สึกขบขันด้วยซ้ำ แต่ซีนนี้ไม่ขำ
อะไรแท้ อะไรเทียม อะไรปลอม อะไรจริง คุณค่า และความหมายสำหรับแต่ละคนไม่เท่ากัน และไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน
การยอมรับความจริงบางครั้งต้องใช้ความกล้าเกินปกติ
จะกลัววันพรุ่งนี้ ซึ่งยังมาไม่ถึงไปทำไม ในเมื่อวันนี้ก็ยังอยู่ได้?
ฉันไม่ค่อยเข้าใจความรักหรอกนะ แต่ฉันรู้ดีว่าความกลัวบางครั้งทำให้เรามีความสุขได้ไม่เต็มที่ตัวละครในซีรี่ส์สเปนเรื่องหนึ่งพูด
| Create Date : 08 มีนาคม 2553 |
| Last Update : 8 มีนาคม 2553 11:08:49 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 659 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: alex IP: 10.11.1.39, 10.11.1.39, 58.137.199.116 วันที่: 8 มีนาคม 2553 เวลา:14:05:38 น. |
|
|
|
| โดย: ู^^ IP: 24.1.66.251 วันที่: 8 มีนาคม 2553 เวลา:14:14:22 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [