Bloggang.com : : cherydnk - หญิงชรากับเสื้อหนาวสีดำ

สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ

Group Blog

All Blogs

หญิงชรากับเสื้อหนาวสีดำ

เมื่อคืนอากาศหนาวเย็นผิดปกติ นกกาบินออกจากรังไปหากินไปนานแล้ว
ตะวันยามรุ่งยังขมุกขมัว แต่เถ้าแก่เฮงคนขยันยังตื่น
มาเปิดประตูร้านขายของชำเหมือนเคย
กระถางต้นโป๊ยเซียนและม้านั่งหินหน้าร้านเป็นที่ที่
แกชอบออกมานั่งเล่นรับลมยามเย็นยังอยู่ที่เดิม

แต่ภาพเจ้าหน้าที่ตำรวจกับเจ้าหน้าที่มูลนิธิอีก 2 คน
ก้มเงยๆ เหนือร่างเล็กในชุดเสื้อผ้าสีดำมอซอที่นอนคุดคู้ใต้ม้าหินไม่ใช่เรื่องปกติ
เถ้าแก่เฮงกระชับเสื้อหนาวให้เข้าที่ กระย่องกระแย่ง
เข้าไปมุงดูบ้าง ชายชราขยับร่างอุ้ยอ้ายเบียดคนที่มุงดูอยู่เข้าไปใกล้ๆ
จนเห็นร่างหญิงชราผอมแห้งแก้มตอบ ผมหงอกขาวโพลนเกรียนติดหนังศรีษะ ผิวตกกระซีดจนคล้ำสวมเพียง
เสื้อบางๆ กับผ้าถุงปอนๆ ร่างคู้งอเข้าหากัน
มือเกร็งกำธนบัตร 10 บาทแน่นราวกับมันเป็นสมบัติ
ชิ้นสุดท้าย

"ไอ๋หย๋า" เถ้าแก่เฮงอุทานเบาๆ
"เถ้าแก่รู้จักผู้ตายเหรอครับ"นายร้อยเวรถาม
''ม่ายน่อ แต่อั๊วจำได้เมื่อคืนยังเห็นอีเป็นๆ อยู่เลย''
''แกเป็นใครมาจากไหนรู้มั้ยครับ"ผู้หมวดซัก
"อั๊วก็ม่ายรู้ ม่ายช่ายคนแถวนี้เมื่อคืนตอนดึกๆ อั๊ว
กำลังปิดร้านอยู่อีมาเคาะประตูขอซื้อเสื้อหนาวสีลำๆ
แต่มีตังค์แค่ 10 บาท อั๊วเลยม่ายขายให้ เช้ามาก็เห็ง
อีซี้เลี้ยว…"

เถ้าแก่เฮงร่ายยาว ก่อนจะอึ้งไป ผู้หมวดพยักหน้าหงึกๆ แล้วบอกให้เจ้าหน้าที่มูลนิธิยกศพขึ้นรถกะบะ ที่
ฝากะบะข้างท้ายติดสติ๊กเกอร์สวยเก๋ว่า "รถนอน VIP"

ไม่มีร่องรอยฆาตกรรมใดๆ ผู้ที่พบเห็นลงความเห็นอย่างไร้ข้อกังขานได้ทีว่าหญิงชราคงหนาวจนแข็งตาย
ไปเอง
ตลอดทั้งวัน เถ้าแก่เฮงจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ภาพหญิงชราผมขาวที่มาอ้อนวอนขอซื้อเสื้อหนาวถูกๆ ที่แกโก่งราคาขายและถูกไล่ตะเพิดออกไปกับภาพใบหน้าคล้ำเขียวของร่างที่สิ้นลมเพราะความหนาวยังติดตาอยู่ไม่วาย
แม้จะพยายามปลอบใจตัวเองว่าไม่ใช่ความผิดอะไรของแกซักหน่อย
แต่ก็อดคิดฟุ้งซ่านไม่ได้ว่าตัวเองเป็นคนขับไสไล่ส่งหญิงชราไปพบความตายอย่างเลือดเย็น

ขณะกำลังงุ่นง่านอยู่นั้น เถ้าแก่เฮงเหลือบไปเห็นเสื้อกันหนาวสีดำที่หญิงชรามาร้องขอซื้อแขวนอยู่
...ผ้าเนื้อหยาบๆ ไม่น่าสบายแต่คงให้ความอบอุ่นแก่
หญิงอนาถาคนนี้ได้
อย่างน้อยแกอาจไม่ต้องมานอนแข็งตายหน้าร้านเมื่อเช้าวันนี้...

เถ้าแก่เฮงตัดสินใจปิดร้านแต่วัน เอ่ยปากฝากบ้านให้ซิ้มร้านกาแฟข้างๆ ช่วยดู แล้วคว้าเสื้อกันหนาวสีดำใส่ถุงโชคดีควบมอเตอร์ไซด์คู่ชีพไปยังโรงพยาบาล

พยาบาลเวรทำหน้าแปลกๆ เอื้อมมือไปรับถุงกระดาษที่เถ้าแก่เฮงยื่นมาเพื่อบริจาคให้ศพหญิงชรา
.......

เกือบห้าทุ่มแล้วเสียงเคาะประตูถี่ๆ ทำให้เถ้าแก่เฮง
ที่นั่งกระวนกระวายใจรออยู่ยิ้มออกมาได้
ลูกสาวที่เรียนอยู่กรุงเทพฯโทรมาตอนบ่ายๆ บอกว่า
จะกลับรถไฟขบวนดึก นี่คงเสียเวลาไปเกือบ 2 ชั่วโมง
ถ้ามาถึงดึกกว่านี้อีกหน่อยคงไม่มีรถสองแถวเข้าอำเภอ

"นึกว่าไม่ทันรถสองแถวแล้วนะเตี่ย”ลูกสาวเถ้าแก่ว่าพลางยกขวดเป๊ปซี่ซดแก้กระหาย
"กลับมาทันก็ดีแล้ว นี่กินข้าวกินปลามารึยังล่ะ"
"เรียบร้อยมาแล้ว รถเสียเวลาตั้งนานแน่ะ"
"มาเหนื่อยๆ ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อนพรุ่งนี้ค่อย
คุยกันก็ได้"เถ้าแก่เฮงลุกขึ้น
"จ้ะ" ลูกสาวขยับตาม แต่ก็นึกขึ้นได้ว่า
"เออเตี่ยหนูคงทำกระเป๋าสตางค์หล่นบนรถไฟมา
รู้ตัวตอนกระเป๋ารถสองแถวมาเก็บค่าโดยสาร โชค
ดีเจอยายคนหนึ่งแกช่วยออกค่ารถให้ยังทักหนูเลย
ว่าเป็นลูกสาวเถ้าแก่เฮงใช่มั้ย เตี่ยจำแกได้รึเปล่า
ยายคนนั้นแกผอมๆ ผมหงอกขาวเกรียนๆน่ะ"

"อะไรนะ ผมขาวเกรียนๆ เหรอ"เถ้าแก่เฮงสะดุ้ง
"ใช่จ้ะเตี่ย หนูก็ลืมถามชื่อ แกว่ามีเงินเหลือ10 บาท
พอดี เลยออกค่ารถให้หนูก่อนยังไงถ้าเจอแกเตี่ยช่วยคืนเงินให้ยายแกด้วยนะ ดูท่าทางแกจนออก"

ลูกสาวเถ้าแก่คว้ากระเป๋าเตรียมขึ้นบนบ้าน
"อ้อ แกยังฝากมาขอบคุณที่เตี่ยบริจาคเสื้อกันหนาว
ให้ด้วยค่ะ เมื่อกี้ยังเห็นแกใส่อยู่เลยสีดำๆ ค่ะเตี่ย"
........

Create Date : 06 กรกฎาคม 2550

Last Update : 6 กรกฎาคม 2550 15:30:19 น.

10 comments

Counter : 824 Pageviews.

ขนลุกนะ แต่ก็เตือนสติได้ว่า เวลาที่เรามีกำลังจะช่วยเหลือใครก็ไม่ควรละเลยโอกาสนั้น ดีกว่ามานั่งเสียใจทีหลัง เพราะโอกาสแห่งการได้ช่วยเหลือคนเวลาที่เราเห็นกับตาว่าเค้าเดือดร้อนจริงๆ ไม่ได้เสแสร้ง ไม่ได้ลอยมาหาบ่อยๆ เนอะ

โดย: nongfoitong IP: 203.170.231.232 วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:40:08 น.

เรืองบ้างเรื่องก็ไม่คิดว่ามีผลกระทบต่อชีวิตของใครแต่บ้างครั้ง ก็น่าแปลกที่ทำให้ทุกข์มากมาย

เรื่องบ้างเรื่องแค่มองข้าม ก็ถึงชีวิต

โดย: sysee

วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:52:33 น.

เรื่องจริงหรือป่าวครับเนี่ย ???

โดย: sak (psak28

) วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:55:24 น.

เด็ดดอกไม้ สะเทือนถึงดวงดาว

จงอย่ารีรอที่จะเป็น "ผู้ให้" โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน แค่ความ "สุขในใจ" ก็เพียงพอแล้วใช่ปะ

เพียงแต่เฮียแก (คนค้าขาย) คงไม่สุขใจที่จะให้ในกรณีนี้สักเท่าไหร่

โดย: uan IP: 202.60.199.121 วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:01:08 น.

ให้ แล้วมีความสุขก็ควรจะมอบสิ่งดีๆ ที่ด้อยกว่าถ้ากำลังเรายังเหลือเพียงพอ...
โลกมนุษย์เดี๋ยวนี้มีแต่คนเห็นแก่ตัวเอาเปรียบ...อยากให้โลกหมุนย้อนหลังไป 20 ปีไม่ตอ้งมีมือถือ ไม่ต้องมีอินเตอร์เน็ต เราว่าช่วงเวลานั้นเป็นสุขก็ตอนนี้อีกเพราะไม่ต้องมีการแข่งขันมีแต่การแบ่งปันช่วยเหลือกันและกัน

โดย: น้องพราย IP: 58.181.151.100 วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:11:12 น.

แวะมาเยี่ยมก่อนกลับบ้านครับ

มีความสุขในทุกๆ วันนะครับ

โดย: มิสเตอร์ฮอง

วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:45:05 น.

555 ขนลุกซู่

โดย: ตติตา

วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:09:58 น.

คิดเหมือนคุณ sak ค่ะ "เรื่องจริงหรือเปล่าคะเนี่ย" น่ากลัวจังค่ะ ถ้ามีอย่างงี้จริงๆ ไม่อยากคิด จบข่าวดีกว่า ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

โดย: rendezvous (be-oct4

) วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:18:38 น.

ไม่มีคิดว่า การไม่ให้โอกาส "คน" มันจะทุกข์ขนาดนี้ เคยพร่ำบ่นกับตัวเองเสมอ ว่า เราทำผิดไหม แต่...เราต้องให้โอกาส สักกี่ครั้งล่ะ ใครตอบได้บ้าง 1 2 3 ....หรือไม่มีที่สิ้นสุด จึงจะพอ

โดย: ttksai IP: 203.154.73.2 วันที่: 6 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:58:28 น.